ภุชคริษฐ์เทพนาคา

คำนำ

               ลิขิตชะตาภพชาติ จากนาคาชั้นเล็กที่มีตบะญาณเพียงแค่กระผีก แต่จิตใจห้าวหาญยิ่งใหญ่เกินตน ถึงกับยอมสละชีพเพื่อสรรพสัตว์และผู้คนนับพันชีวิต จนได้จุติเป็นเทพเทวา แต่กิเลสกรรมก็ยังเย้ายวน เทพผู้วนเวียนผูกพัน มิอาจตัดกรรมความรักความแค้นได้สิ้น จึงยอมชดใช้ ด้วยการลงมาเกิดเป็นนาคาอีกครั้ง เพื่อจะผ่านด่านเคราะห์วิบากกรรมเหล่านี้

          ร่างยาวสูงใหญ่ราวภูเขาของพญานาคา เมื่อโผล่พรวดขึ้นมาจากผิวน้ำทะเล ได้ก่อให้เกิดคลื่นใหญ่หนุนสูงเป็นระลอกมหึมา แต่ก่อนที่คลื่นยักษ์นั้นจะซัดโถมเข้าใส่ร่างอันบอบบางของสตรีสาว พลันพญานาคาก็สะบัดปลายหางเข้าไปกำบังคลื่นยักษ์นั้น ดั่งเป็นกำแพงยาวหนาที่สกัดกั้นแรงถาโถมของคลื่นยักษ์ จนทำให้คลื่นมหึมากำซัดโถมย้อนกลับไปสู่ท้องทะเลไกลโพ้น

          กายทิพย์ของเทพหนุ่มรูปงาม เดินตามท่านเทวดาชราไปนั่งในวิหารแห่งนั้นด้วยจิตใจที่อิ่มความสงบ เสียงสวดมนต์ก็ยังคงกังวาน เป็นเสียงสวรรค์ที่ไพเราะจับใจ ที่แท้..เสียงสวดมนต์นี้ มาจากเทวดานางฟ้าทั้งหลายที่กำลังนั่งหลับตาสมาธิอยู่ในวิหาร แม้ริมโอษฐ์จะไม่ขยับไหวเลยก็ตาม

          ขณะที่หญิงสาวคิดว่า ตัวเองคงต้องตายอยู่ใต้น้ำแน่ๆ ทันใดนั้น เธอก็เห็นร่างเพรียวกำยำของใครคนหนึ่งแหวกว่ายผ่านน้ำใสตรงมาทางเธอ ใบหน้ายาวมีสันกรามรับเหมาะเจาะ จมูกโด่ง ดวงตาคมสีเขียวมรกต ริมฝีปากหยักแดงเรื่อกำลังยิ้มอ่อนให้เธอ ผิวกายของเขาเรืองสว่างแม้อยู่ท่ามกลางมวลน้ำ ถือได้ว่า...เขาเป็นชายหนุ่มที่รูปงามจนน่าตกตะลึง

          ลมหายใจของนาคาหนุ่มกำลังจะสิ้นปลายแสง ทำให้รวินทรเทวาตัดสินใจสละพลังวิญญาณของตนเองให้เขา...เทวาหนุ่มเลื่อนใบหน้างดงามลงมาใกล้ แล้วคายพลังจิตวิญญาณที่หลงเหลือเพียงน้อยนิดจากอาการบอบช้ำ ป้อนใส่ริมฝีปากภุชคริษฐ์ด้วยความเต็มใจ หยาดน้ำตาใสหยดไหลลงต้องใบหน้าคมคายของนาคาหนุ่ม...นับเป็นการกล่าวลาครั้งสุดท้าย

"สวัสดีค่ะ ท่านนักอ่าน 

นิยายรักเรื่อง ภุชคริษฐ์เทพนาคา เป็นเรื่องราวกรรมรัก ระหว่างตัวละครสามคน 

ในมุมมองของผู้เขียน ความรัก..มีทั้งรักผูกพัน หลงใหลหวงแหน รักเสียสละได้แม้ชีวิตตน ซึ่งก็ถือเป็นกรรมรักที่งมงาย ในความรัก

ในความรัก...ไม่เคยแบ่งสถานะที่แตกต่าง ไม่มีแม้กำหนดเพศ ดังนั้น...ในนิยายเรื่องนี้ จึงแฝง ความรู้สึก Y -yaoi อยู่ส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นเหตุแห่งความผันแปรกรรมรัก แต่อย่างไรก็ตาม เพราะคนเขียนไม่แบ่งแยกเพศสภาพ เอาแค่ความรู้สึกล้วนๆ ด้วยรักบริสุทธิ์ใจของตัวละคร เพราะขึ้นชื่อว่า รัก หลง...ไม่ว่าจะเกิดแก่บุคคลใด มันก็คือ บ่วงกรรมที่ไม่สิ้นสุด หากไม่คิดตัดใจปล่อยวาง 

รัก = กิเลส หากรักหลงใหล

นาคาภุชคริษฐ์ จึงถือเป็นผู้ที่อยู่ตรงกลางระหว่างกรรมรักที่หมุนเวียนเปลี่ยนชาติภพ ในขณะที่ตัวเขาเอง  เป็นผู้มุ่งบำเพ็ญเพียร จะสามารถก้าวพ้นกรรมรักเหล่านี้ได้หรือไม่ ?

ผู้เขียนจึงขอเชิญชวนท่านผู้อ่าน ลองติดตามตอนต่อไปนะคะ 

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ "