คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ท่านหญิงแห่งวังไกรศร
วัไรศร ัหวัเียราย ประเทศไทย
พันเอทา นายทหารผูุ้มอทหารรัษาพระอ์ สััวัไรศร ที่ึ้นรับพระอ์เ้าไรศร เิลวราร
เาำลันำนายทหารอรัษ์นใหม่เ้าวั เพื่อมาถวายรายานัว่อ หม่อมเ้าหิวัอน์ เิลวราร
ะที่ทัู้่ำลัเินผ่านบริเวสระน้ำหน้าฤหาสน์ว้าหรูหราอวัไรศร ็เห็นลุ่มหนุ่มสาวประมาสิบว่าน ำลัื่มินเฮฮาปาร์ี้ันอยู่แถวริมสระน้ำ ทุนแ่าย้วยเสื้อผ้าอาภร์น้อยิ้น พวผู้ายใส่าเาสั้นและเสื้อล้าม แ่ผู้ายบาน็ใส่เพียาเว่ายน้ำและเปลือยท่อนบน ส่วนพวผู้หิ บานใส่าเาสั้น เสื้อัวเล็ แ่บานใสุ่ว่ายน้ำเ็มัว บานใส่บิินี่อวเรือนร่า
เสียหัวร่อเฮฮาอหนุ่มสาวเบาล เมื่อพวเาและเธอหันไปเห็นทหารในเรื่อแบบสอนายที่ำลัเินผ่านสระน้ำไปามทาเินหินระเบื้อสีเทาเ้ม
พันเอทาะัฝีเท้าเมื่อเหลือบสายาไปมอเห็นใรนหนึ่ในหมู่หนุ่มสาวลุ่มนั้น เายืหลัร ยมือวาะเบ๊ะนผู้นั้นทันที เมื่อเห็นสายาอนผู้นั้นมอมาทาเาและทหารที่เินมา้วยัน
นายทหารที่เินามหลัพันเอทา มอไปยัทิศทาเียวัน เาเห็นสรีสาวสวยนหนึ่ยืนเ่นเป็นส่า เธอูีมีราศีมาว่านอื่น
เธอมีผิวพรราวสว่า ใบหน้าเล็ วาเรียวยาว อบาำเ้มเพราะรีมาสาร่ามริบ ปลายมูโ่เิรั้นนิๆ บ่บอถึวามเ้าอารม์และื้อในที
สรีสาวสวยผู้นั้นพยัหน้าน้อยๆ อบรับารทำวามเารพอพันเอทา
แ่แร นายทหารที่เินามหลันายพันเอมา เายัไม่รู้ว่า ใรเป็นใร แ่เมื่อเห็นหัวหน้าอเาำลัทำวามเารพใรสัน และเห็นสรีผู้นั้นมีปิิริยาอบรับ เาึรู้โยสัาาว่า สรีผู้นั้นือนสำันหนึ่
นายทหารหนุ่มึรีบยมือะเบ๊ะแสวามเารพสรีผู้นั้น้วยเ่นัน สรีสาวสวย เพียปรายหาาเป็นเิรับรู้เท่านั้น ่อนะหันายไปสัสรร์ับเพื่อนๆ หนุ่มสาว่อ
“สรีเมื่อี้ ือ หม่อมเ้าหินวั เิลวราร” พันเอทาหันมาบอนายทหารที่เินามหลัเา
“เธอเป็น..ธิาอ์เล็อพระอ์เ้าไรศร เิลวราร ใ่หรือไม่รับ?” นายทหารผู้นั้นถาม
“ใ่” พันเอทาอบสั้น
ำอบนั้น ทำให้วาอนายทหารหนุ่มปราแวว้าประหลาบาอย่า เาไม่พูระไร่อ นอาลอบถอนหายใ
นายทหารทั้สอเิน่อไปไม่นาน ็อ้อมไปทา้านหลัสวนหย่อมที่มีพุ่มไม้หลายพุ่มหนาาและมวลหมู่อไม้ที่ำลัผลิอบานสะพรั่ส่ลิ่นหอมอบอวล พวเา้าวเินหน้าไปสู่อาารฝั่วาอเวัอันว้าให่
บริเวนั้นมีพลทหารสอนายประำารอยู่ทีุ่้มประูเหล็ึ่เปิอ้าว้า เป็นทาเินไปถึหน้าอาารปีวาอฤหาสน์ พลทหารยมือะเบ๊ะนายทหารทั้สอ ส่วนพลทหารอีนายหนึ่ ็ปลีัวรีบวิ่เ้าไปแ้้าหลวฝ่ายในเพื่อให้ทราบว่า พันเอทามาเยือน
ไม่นานนั ็มีสรีวัยลานนาหนึ่ เินเ้ามาไหว้สวัสีพันเอทาและนายทหารผู้ิาม พันเอทาแ้วามประส์่อสรีผู้นี้ ึ่เป็นหัวหน้านา้าหลววั เพื่ออเ้าเฝ้าหม่อมเ้าหิวัอน์ เิลวราร
นา้าหลวอให้ทั้สอนั่รอในห้อโถสัรู่ ่อนนาะเินหายเ้าไปยัห้อั้นใน
ห้อโถรับรอแห่นี้ว้าวาโอ่อ่า รผนัฝั่สวนเป็นระใส ึทำให้นที่อยู่ในห้อสามารถมอทะลุระออไปเห็นสวนอไม้ที่าษื่นบานสะพรั่ไ้เ็มา ภายในห้อถูแ่ัวา้วยเฟอร์นิเอร์เรื่อใ้ไม้สอยที่เรียบ่าย ถึแม้เรื่อใ้ะน้อยิ้นามวามเหมาะสมอารใ้าน แ่็เป็นารแ่ที่มีรสนิยมอผู้ี ภายในห้อมีลิ่นาอน้ำมันหอมที่รวยรินอ่อนๆ อวลอยู่ในั้นบรรยาาศ ผสมผสานับลิ่นหอมสื่นออไม้ในระถา้นไม้ที่ถูวาเรียรายิผนัระใส
สอนายทหารรอไม่นานนั ็มีเสียรุ๋ริ๋าระิ่ใบเล็ ที่ถูเย็บิับผืนผ้าม่านประูั้นใน ทำให้สอทหารหนุ่มยืัวร นิ่รอูผู้ที่ำลัะเ้ามาในห้อ
พลันปรามือเรียวาวนวลยื่นมาปัอบผ้าม่านหนาเปิอ้าออ เผยให้เห็นสรีสาวนาหนึ่ แ่าย้วยุระโปรสีโอล์โรสอ่อนท่อนบนอุเ้ารูปเผยสัส่วนออิ่มเอวอบา ส่วนท่อนล่ารูอบเอวปล่อยายพลิ้วยาวลุมถึรึ่น่อ บนเนื้อผ้าพลิ้วอ่อน มีอไม้ประิษ์อเล็ๆ ิเรียรายรายระโปร มอโยรวมแล้ว ัเป็นุระโปรแบบเรียบ่าย แ่ใ้ฝีมือารัเย็บและเนื้อผ้าที่ามประี
สุภาพสรีผู้นี้ มีเรือนร่าอรรสมส่วน วามสูมารานหิไทยทั่วไป ใบหน้าอนาไม่ไ้เ่นั้าน แู่ามนุ่มนวล วเนรลมโมีแววระยับหวาน ผิวพรรอเธอผุผาาวเนียน วพัร์เรียวรูปไ่ ปราศาเรื่อสำอาปิหนา ริมโอษ์อิ่มเรียวบามพูระเรื่อถูแะแ้ม้วยลิปมันสีบาเบา่ำหวาน
“ถวายพระพร ฝ่าบาท” พันเอทาโ้ำนับ
นายทหารที่ิามเห็นันั้น ึรีบถวายวามเารพ้วยเ่นัน
“สวัสี่ะ ผู้พัน” สรีผู้นี้อมยิ้มหวานละมุน รับสั่้วยระแสเสียไพเราะสุภาพ นายทหารผู้ิามนึรู้ในทันในั้นว่า สรีผู้นี้ือ หม่อมเ้าหิวัอน์ ธิาอ์โอพระอ์เ้าไรศร
ายหนุ่มเหลือบสายาึ้น ิะลอบพิศสรีสูศัิ์ผู้นี้ให้ัอีรั้ แ่็เผอิสบาเ้าับวเนรอ่อนใสลมโู่นั้นเ้าพอี เาึ้อรีบหลบสายาเธอทันที
“ระหม่อม นำนายทหารรัษาพระอ์นใหม่มารายานัว พ่ะย่ะ่ะ” พันเอทาผายมือไปทานายทหารที่ิามมา
“ร้อยเอ ัยา โย ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ะปิบัิภาริ เป็นทหารอรัษ์ส่วนพระอ์ อยิามถวายารอารัาฝ่าบาท”
ริมโอษ์อหม่อมเ้าหิวัอน์แย้มบา ล้ายะเหยียร ล้ายะอมยิ้ม แ่สายเนรามู่นั้นทอมอร้อยเอัยาอย่ายินี
“รบวนผู้อแล้ว” เธอรัสับทหารนใหม่
“ระหม่อมยินี พ่ะย่ะ่ะ” ร้อยเอัยาล่าว ะ้อมศีรษะให้เธอ
“ิันอออบุผู้พันทา ที่รุาสละเวลา นำนายทหารอรัษ์นใหม่มาส่มอบให้ิัน” หม่อมเ้าหิวัอน์หันไปรัสับพันเอทา
“หามิไ้ฝ่าบาท ระหม่อม่อน้าล่า้าไปสัหน่อย มิไ้ระเรียมัหานมาใหม่แ่เนิ่นๆ หลัาที่ผู้อน่อนหยุปิบัิหน้าที่ รอนผ่านเลยไปเือบะสอสัปาห์ ถึไ้เฟ้นหานมีฝีมือมาถวายารรับใ้ไ้ ่าเป็นที่ัเือหทัยยิ่นั ระหม่อม้อราบออภัยฝ่าบาท้วย”
“อย่าล่าวเ่นนั้นเลย ทาเรามิไ้เร่นานั้น่ะ”
“อบพระทัยฝ่าบาท” ผู้พันล่าว “เ่นนี้..ระหม่อมอทูลลา เพื่อพาร้อยเอัยา ไปรู้ัับเหล่าทหารอใน่อน เมื่อเรียบร้อยีแล้ว ระหม่อมะส่ัวผู้อมาที่นี่ทันที”
“เิ่ะ” ม.หิ วัอน์รัสอนุา
พันเอทาและร้อยเอัยา ถวายวามเารพ ่อนะถอยเท้าออสอ้าว แล้ววนันเินลับไปามทาที่เินมา่อนหน้านี้
ความคิดเห็น