จอมป่วนตัวดีกับหนุ่มหน้าตาดีตัวกวน

ลำดับตอนที่ #4 : จอมป่วนตัวดีกับหนุ่มหน้าตาดีตัวกวน # 4

# 4

            คืนนั้น......

            "ว้าฝนตกอีกแล้ว น่ารำคาญจัง จะตกหาเกษตรอะไรมากมายเนี่ย หนวกหู!!!" ปริตามองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับบ่นออกมาอย่างหัวเสียเพราะว่าฝนตกตั้งแต่ช่วงบ่ายของวันนี้จนขณะนี้เวลา 3 ทุ่มแล้วฝนยังไม่หยุดตกเลยน่ะซิ

            "....."

            "นี่นาย! โกรธอะไรฉันนักหนาหะ? ฉันพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย ชวนกินข้าวก็ไม่กิน ไปทะเลาะกับใครที่ไหนมารึเปล่า"

            "....."

            "เฮ้!!! เรียกก็ขานบ้างซินั่งอมอึ่งอยู่รึไงกัน นาย!!!!" ปริตาพูดพลางเขย่าแขนนิธิศ ก็วันนี้ชายหนุ่มยังไม่ยอมเอ่ยปากพูดกับหล่อนตั้งแต่นนทกานต์กลับบ้าน จนหล่อนก็เริ่มหมดความอดทนเหมือนกัน

            "อย่ามายุ่ง....ฉันอยากอยู่คนเดียว"

            "......ถ้าอย่างนั้นก็.....ฉันไม่ยุ่งกับนายก็แล้วกันนะอยากจะพูดกับฉันเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน" ความอดทนของปริตาได้หมดลงพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น

กริ๊งงงงงง กริ๊งงง.....!!!

            "สวัสดีค่ะ...."

            [นั้นฟินท์หรอ] เสียงของปาณนพดังลอดออกมาจากกระบอกโทรศัพท์

            "อื้ม พี่เฟิร์สมีอะไรหรอ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง"

            [ก็มีเรื่องน่ะซิ พอดีพนักงานของพี่โดนรุมทำร้ายระหว่างกำลังเดินไปซื้ออุปกรณ์ให้ที่ออฟฟิศน่ะซิ ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงพยาบาลนะ แล้วก็คงจะมีเรื่องต้องขึ้นศาลกันด้วยน่ะยุ่งกันน่าดูเลย ยังไงก็ช่วยกันกับธิศเฝ้าบ้านดีๆ นะ ล็อกประตู หน้าต่างให้ดี ปิดน้ำ ปิดไฟ ปิดแก็สให้เรียบร้อยแล้วรีบอาบน้ำเข้านอนเลยอยู่หนังดึกละรู้มั้ย]

            "ค่ะๆ แล้วคืนนี้พี่เฟิร์สจะกลับบ้านรึเปล่า"

            [คงจะไม่กลับน่ะ พี่คงจะนอนที่ออฟฟิศเลยเพราะมีประชุมแต่เช้าด้วย เอาเป็นว่าเราน่ะอย่านอนดึกนะ"

            "ค่า~ รักษาตัวดีๆ ด้วยนะ"

            [ครับผม แค่นี้นะ ฝันดีจ้ะ"

            "ค่ะ " ปริตาวางสายแล้วหันมามองนิธิศที่นั่งอยู่บนโซฟาเพื่อที่จะบอกเรื่องของปาณนพแต่ทันใดนั้นนิธิศก็เดินสวนขึ้นบันไดไปในทันที

            "งอนอะไรของเค้านะ ช่างเถอะถ้าอยากจะบอกก็ให้มาบอกเองแล้วกัน.....เฮ้อ ไอ้ฝนบ้านี้ก็ยังไม่หยุดตกอีก....."

            "เช้าอีกแล้วหรอเนี๊ย ว้าๆๆๆ" ปริตาบ่นอย่างเสียดายก่อนจะลุกขึ้นเก็บที่นอนแล้วเดินไปอาบน้ำทันใดนั้นเอง

            "ว๊าย! >o<"

            "เฮ้ย! O_O"

            "ไอ้คนผีเปตร ไอ้บ้า ไอ้ลามก นรกส่งมาเกิดรึไงไอ้พวกชอบโชว์ !!!"

            "นี่เธอ เงียบๆ หน่อยได้มั้ยหูจะแตกอยู่แล้ว" นิธิศพูดหลังจากที่หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

            "ไม่เอาหนอนน้อย กลัวแล้วๆ เอาไปไกลๆ เลยนะ กรี๊ด!!!!"

            "นี่!!! แหกตาดูซะทีซิ ปิดตาอยู่อย่างนั้นแล้วจะพูดกันรู้เรื่องมั้ย แล้วเธอมาตะโกนด่าอะไรฉัน ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนเปิดประตูเข้ามาเองนะ"

            "อะไรละ ใครสั่งให้นายโชว์หนอนน้อยแบบนั้นเล่า" ปริตาว่าทั้งๆ ที่ยังหลับตาปี๋

            "เธอลืมตาได้แล้ว"

            "จิงนะ....?"

            "เออดิ่"

            "เฮ้อ ทัศนียภาพค่อยดีกว่าเมื่อกี้หน่อย"

            "แล้วเมื่อไหร่จะออกไปซักทีฉันจะอาบน้ำ"

            "ฉันก็จะอาบ"

            "งั้นมาอาบด้วยกันมั้ย?" นิธิศว่าพลางดึงตัวปริตาเข้ามาในห้องน้ำด้วย        

            "เฮ้ย! พอเลยๆ ฉันรอก็ได้อาบเร็วๆ เข้า"

            "เออๆ สั่งกันจัง" นิธิศว่าพลางปิดประตูโครมใหญ่ใส่หน้าปริตา

            ปริตาออกมายืนอมยิ้มอยู่คนเดียวหน้าประตูห้องน้ำ ถ้าหากตอนนี้ใครมาเห็นหล่อนละก็จะต้องบอกได้คำเดียวว่า "บ้า" เพราะสภาพของหล่อนตอนนี้แทบจะดูไม่เหมือนคนปกติเลย หัวยุ่ง ชุดนอนลายกระต่ายสีแดง รองเท้าใส่อยู่กับบ้านรูปหมูสีน้ำเงิน ผ้าขนหนูพาดไหล่ และ ยืนยิ้มอยู่คนเดียว

            ทำไมนะคำคำตะคอกใส่อย่างหัวเสียของนิธิศตอนเช้าแค่นั้นกลับทำให้หล่อนรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก รึเพราะว่าโล่งใจที่หล่อนกับเขาไม่ได้ทะเลาะกันแล้ว

ในห้องน้ำ......

            หลังจากที่แกล้งทำเป็นตะหวาดใส่ปริตาพร้อมกับปิดประตูใส่ นิธิศก็ยืนอมยิ้มอยู่คนเดียวในห้องน้ำเช่นกัน เช้านี้เขารู้สึกโล่งใจมากกว่าเมื่อคืนนี้หรือเป็นเพราะว่าปริตาไม่ได้แสดงอาการน้อยใจใส่เขาอย่างที่ทำเมื่อคืนและทุกอย่างกลับสู่ภาวะปกติแล้ว....หรือเพราะว่าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาแสดงต่อปริตาเมื่อคืนนั้นเป็นเรื่องที่งี่เง่าไปแล้ว แต่จะยังไงก็เถอะ ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขที่สุดแล้วที่เขากับปริตาไม่ได้ทะเลาะกันแล้ว

ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดด                 ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดด ตื๊ดดด.....!!!

            "ค่า มาแล้วค่ะกดอะไรกันนักหนาคะ ที่บ้านไม่มีออดรึไง" ปริตาบ่นอย่างหัวเสียพร้อมกับวิ่งไปที่หน้าบ้าน

            "มีครับแต่ว่าออดที่บ้านคนน่ารักมันน่ากดน่ะครับ"

            "อ้าว! กานต์มาทุกวันเลยนะ"

            "ครับ ก็จะมาจีบสาวนี่นา"

            "จะเข้าบ้านก่อนมั้ย"

            "ไม่เอาอ่ะ วันนี้กานต์จะมาชวนฟินท์ไปเที่ยวน่ะ"

            "แต่ว่า....ถ้าฟินท์ไปธิศก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวน่ะซิ"

            "หรอครับงั้นวันหลังก็ได้นะครับ ไม่รีบหรอก"

            "ไม่เป็นไรหรอก กานต์อุตส่าห์มาทั้งที เดี๋ยวฟินท์มานะรออยู่ตรงนี้นะแปปนึง"

            "นี่นาย"

            "อื้ม มีอะไรอ่ะ"

            "ฉันจะออกไปข้างนอกหน่อยนะ อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ย เดี๋ยวตอนเย็นพี่เฟิร์สก็กลับบ้านแล้ว

วันนี้ฉันจะกลับดึกนะ กินข้าวได้เลยไม่ต้องรอนะ ไปแล้วนะ"
            "อื้ม จะออกไปกับไอ้หน้าหล่อนั้นใช่ป่ะ"

            "อื้ม ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ!!! ไปละ"

            "……แล้วฉันละ ฉันจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเธอละ" นิธิศพูดเบาๆ หลังที่ปริตาเดินลับหลังไปแล้ว

            "มาแล้วๆ รอนานมั้ย"

            "ไม่นานครับ ไปไหนมาหรอ"

            "ไปบอกธิศน่ะ ก็นายนั้นน่ะทำกับข้าวไม่เป็นแล้วอยู่บ้านคนเดียวกลัวว่าไม่มีอะไรกินไงเลยไปสั่งอะไรนิดหน่อยอ่ะ"

            "หรอครับ รู้สึกว่าจะเป็นห่วงกันจังเลยนะครับ" ประโยคหลังนนทกานต์เอ่ยอย่างน้อยใจเบาๆ กับตนเองโดยที่ปริตาไม่ได้ยิน

            "นี่ แล้วเราจะไปไหนกันดีละ"

            "ไปดูหนังกันมั้ย"

            "อื้ม ได้ๆ "

            "ครับผม งั้นขึ้นรถเลยนะ"

            "โอเค! "

            "อยากจะดูเรื่องอะไรครับฟินท์"

            "กานต์ละ"

            "ฟินท์อยากดูเรื่องอะไรกานต์ก็ดูได้หมดแหละครับ"

            "กานต์นี่รสนิยมเดียวกันกับฟินท์รึไง ฟินท์ชอบดูหนังแนวเสียสาดอ่ะ สยองดีนะกานต์ดูได้หรอ"

            "หรอ....คือ....กานต์ก็ดูได้นะถ้าเลือดไม่เยอะเกินพอดีอ่ะ"

            "คิกๆ กลัวเลือดหรอ งั้นดูเรื่องนี้ก็ได้โรแมนติกดีเผื่อกานต์จะชอบ"

            "อื้ม ครับๆ"

            "เฮ้อ สุดท้ายก็จบลงที่น็อตติ่งฮิลล์ แต่ก็โอเค เดี๋ยวฟินท์ไปซื้อเครื่องดื่มกับป็อปครอนนะ"

            "ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกานต์ไปเองฟินท์รออยู่ที่นี้แหละ"

            "เอางั้นหรอ อื้มๆ งั้นฟินท์รออยู่ตรงนี้นะ"

            "ครับ" ว่าแล้วนนทกานต์ก็รีบฝ่าด่านฝูงชนออกไปซื้อเครื่องดื่มกับขนมมา

            "หนังสนุกมั้ย?"

            "สนุกดีอ่ะ"

            "หรอ เห็นฟินท์หลับทั้งเรื่องเลยนะ"

            "เอ่อ เหอะๆ" ปริตาหัวเราะอย่างเขินโดยมีนนทกานต์ยืนมองอย่างเอ็นดูอยู่ข้างๆ ใครๆ ที่ผ่านมาก็คงจะต้องนึกว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันอย่างแน่นอน และ 1 ในใครที่ว่านั้นก็มีนิธิศรวมอยู่ด้วย!!!

            "ฟินท์ครับ"

            "อื้ม....มีไรอ่ะกานต์"

            "ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่แต่ที่รู้เมื่อผมรู้ตัวแล้วผมก็รักเธอคนนั้นไปหมดใจแล้ว ฟินท์ครับ.....คบกับผมนะ"

            "อะไรนะ!!! เอ่อ โทษทีนะ กานต์คิดดีแล้วหรอ ฟินท์นิสัยไม่ดีนะ เรียนก็ไม่เก่ง สอบก็ห่วย กับข้าวก็ทำไม่เป็น งานบ้านก็ไม่สนใจ อะไรก็ไม่เป็นซักอย่าง ....." ทันทีที่ปริตาจะพูดต่อก็มีมือใหญ่มาปิดปากหล่อนไว้ไม่ให้พูด

            "พอเถอะครับฟินท์ ^-^ ไม่ว่าฟินท์จะมีนิสัยยังไงแต่ฟินท์คือคนที่ผมเลือกแล้ว ผมรักที่ฟินท์เป็นตัวของตัวเอง และที่ฟินท์เป็นคนไม่เสแสร้ง ไม่ว่าฟินท์จะมีข้อเสียยังไงแต่ในเมื่อผมรักฟินท์ไปแล้วผมก็เชื่อครับว่าผมรับได้"

            ".......กานต์คิดยังงั้นหรอ"

            "ครับ คบกับผมนะครับฟินท์ถึงแม้ตอนนี้ฟินท์จะยังไม่รักผมแต่ซักวันฟินท์ก็จะต้องรักผม ผมเชื่ออย่างนั้นนะ"

            "อย่าเลยกานต์.....ฟินท์ขอโทษนะเราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ"

            "หรอครับ....อย่างนั้นก็ได้นะ แต่ฟินท์จำไว้นะ ถ้าวันไหนฟินท์มีปัญหาหรือว่าฟินท์เจ็บปวดมาขอให้ฟินท์นึกถึงกานต์เป็นคนแรกนะ และความรู้สึกของกานต์จะไม่มีวันเปลี่ยนไป"

            "อื้ม ได้ กานต์ก็จำไว้นะกานต์คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฟินท์เลยนะ"

            "ตอนนี้กานต์ถามตรงๆ เลยนะ"

            "อื้ม"

            "ฟินท์รักธิศใช่มั้ย? "