เหล่านางร้ายและตัวอิจฉาทั้งหลาย อย่าเพิ่งตาย!! ข้ากลับมาแล้ว

บทนำ

     ...หากจะใส่ร้ายข้า   อย่าให้ข้าเอาคืน!!!

     "เป็นนางหรอกรึที่โง่เขลา   กล้าท้าทายอำนาจไทเฮาอย่างข้า   สั่งสอนนาง!!!  ให้นางจดจำให้ขึ้นใจว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเป็นเช่นไร"

  

     

     ...หากจะเล่นงานข้า   อย่าให้ข้าเอาคืน!!!  

     "หึๆ ช่างไร้เดียงสาเสียจริงนะคุณหนูใหญ่ตระกูลจ้าว   แม้นตัวจะตายก็ยังยึดมั่นในศักดิ์ศรีที่ไม่หลงเหลือแล้วเพียงนิด"

     ...หากจะฆ่าข้าต้องฆ่าให้ตาย  แม้นข้าไม่ตายข้าจะสนองคืนพวกเจ้า!!! 

     "หากเจ้าจะฆ่าข้าก็อย่าได้เสียเวลา   นับว่าเป็นเกียรติของเจ้าแล้วที่ฆ่าคนอย่างข้าได้   แต่หากแม้นเจ้ายังปล่อยปะ......." 

     "ฉับ!!!"  เสียงของคมดาบที่ฟาดฟันบั่นลงคอ  ทำให้เจ้าของศีรษะไม่อาจจะกล่าวคำพูดอื่นใดออกมาจากปากได้อีก  

     เลือดแดงฉานกระเซ็นซัดไปทั่ว   ประจานความโง่เขลาและไร้ค่าของสตรีผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนตระกูลจ้าว  ชะตาของนางถูกต้องและเหมาะสมแล้ว  

     ...แต่!!!  หากแม้นมันผู้ใดดูดายและปล่อยปะละเลยความอาฆาตของข้า  ขอให้มันผู้นั้นจงจดจำเอาไว้ว่านั่นคือความผิดพลาดเดียวของมันที่มีต่อข้า  

     "ท่านเป็นไทเฮาหรอกรึ  ใยข้าเห็นเป็นเพียงหญิงชราลุ่มหลงอำนาจ   ข้าอยากรู้นักว่าท่านมียาดีอันใดกัน   ที่จะส่งเสริมให้ท่านมีชีวิตที่มากกว่านี้ได้"

     "แต่หากแม้นไม่มี  วันนี้ข้าผู้นี้จะสงเคราะห์ท่าน  ที่ปรโลกเหล่าบุตรหลาน ญาติสนิท มิตรสหายของท่าน รอท่านอยู่  ไปลงนรกซะ!!!" 

     

     ...หากข้านิ่งเฉย  พวกเจ้าก็อย่าได้ก่อกวนและสร้างความรำคาญให้กับข้า 

     "ท่านเป็นฮ่องเต้ใช่หรือไม่  หากแม้นท่านผู้เป็นฮ่องเต้แต่ไม่สามารถบำบัดทุกข์บำรุงสุข  ให้กับอานาประชาราษฎร์ได้แล้วไซร้  ท่านก็หาควรทำหน้าที่นี้ต่อไปไม่"

     ...เหล่านางร้ายและตัวอิจฉาทั้งหลาย  อย่าเพิ่งตาย!!!  ข้าผู้นี้กลับมาแล้ว  โปรดจดจำข้าไว้ในก้นบึ้งของห้วงคำนึงของพวกเจ้าไว้ว่า  ข้าชื่อ "จ้าวฮุ่ยเปียว"...

...ปริม      :     25 เมษายน 2564