ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รวมเรื่องสั้น ของผู้ที่ถูกลืม

    ลำดับตอนที่ #1 : ของขวัญ...........

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 48


    ในวันสุดท้ายก่อนวันคริสต์มาส ฉันรีบไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ต

    เพื่อซื้อของขวัญที่ฉันไม่ได้ซื้อไว้แต่เนิ่นๆ

    เมื่อฉันเห็นผู้คนทั้งหมดที่นั่น ฉันก็เริ่มบ่นกับตัวเอง

    ฉันคงต้องเสียเวลาเป็นชาติที่นี่แน่ๆ ฉันควรไปที่อื่นดีกว่า

    คริสต์มาสนี่ทำให้รู้สึกแออัดและน่ารำคาญขึ้นทุกๆปีจริงๆ



    สิ่งที่ฉันอยากจะทำคือเอนตัวลงนอนแล้วก็หลับไปและตื่น

    ขึ้นมาเมื่อเวลานี้ผ่านพ้น ไปแล้วจริงๆ\" แต่ถึงยังไงฉันก็ยังไปที่แผนกของเล่น

    และฉันก็เริ่มหัวเสียเกี่ยวกับราคาของมัน และแปลกใจว่า

    เด็กๆเนี่ย เล่นของเล่นที่แพงขนาดนี้เชียวหรือ



    ขณะที่กำลังเดินดูของอยู่ในแผนกของเล่นนั้น

    ฉันสังเกตเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง อายุประมาณ 5 ขวบ

    กำลังอุ้มตุ๊กตาไว้แนบกับอก

    เขาค่อยๆลูบผมของตุ๊กตานั้นและมองดูอย่างเศร้าสร้อย

    ฉันสงสัยว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะเอาตุ๊กตาไปให้ใครกัน

    เด็กผู้ชายคนนั้นหันไปหาหญิงชราที่อยู่ข้างๆ

    คุณยายแน่ใจเหรอครับว่าผมมีเงินไม่พอ?



    หญิงชราตอบว่า

    \"หลานก็รู้นี่ ว่าหลานมีเงินไม่พอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้หรอก\"

    หลังจากนั้น หญิงชราก็บอกให้เขารออยู่ตรงนั้นประมาณ 5 นาที

    ระหว่างที่เธอจะไปเดินดูรอบๆ แล้วเธอก็จากไปอย่างรวดเร็ว

    เด็กชายยังคงอุ้มตุ๊กตาอยู่ในมือ

    ในที่สุดฉันก็เริ่มเดินเข้าไปหาเขา

    ฉันถามเค้าว่าเค้าจะเอาตุ๊กตาตัวนั้นไปให้ใคร



    \"มันเป็นตุ๊กตาที่น้องสาวของผมชอบที่สุดฮะ และเธอก็อยากจะได้มันมาก

    เป็นของขวัญวันคริสต์มาส เธอมั่นใจมากว่าซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตาตัวนี้แก่เธอ\"



    ฉันบอกเค้าว่า ซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตานี้แก่น้องสาวของเขาแน่ๆ

    และก็ไม่ต้องกังวลหรอก แต่เขาตอบฉันด้วยท่าทางเศร้าสลดว่า

    \"ไม่หรอกฮะ ซานตาคลอสไม่สามารถเอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอ

    ในที่ๆเธออยู่ตอนนี้ได้ ผมจะเอาตุ๊กตาตัวนี้ไปให้แม่

    แม่จะได้เอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอเมื่อแม่ไปที่ นั่น\"



    ดวงตาของเขาเศร้ามากขณะที่เขาพูดต่อไป

    \"น้องสาวของผมไปอยู่บนสวรรค์

    พ่อบอกว่าแม่ก็จะไปเหมือนกันในเร็วๆนี้

    ผมก็เลยคิดว่าแม่น่าจะเอามันไปให้น้องสาวของผมได้\"

    หัวใจของฉันเกือบจะหยุดเต้น เด็กชายเงยหน้ามองฉันแล้วพูดว่า

    \"ผมบอกพ่อให้บอกแม่ว่าอย่าพึ่งไป ให้รอผม

    จนกว่าผมจะกลับจากซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อน ฮะ\"

    แล้วเขาก็หยิบรูปที่น่ารักมากของเขาซึ่งกำลังหัวเราะให้ฉันดู

    แล้วก็บอกว่า

    \"ผมอยากให้แม่เอารูปนี้ไปด้วยฮะเธอจะได้ไม่ลืมผม

    ผมรักแม่ฮะและผมก็หวังว่าเธอจะไม่ต้องจากผมไป

    แต่พ่อบอกว่าเธอต้องไปอยู่กับน้องสาวของผม\"

    แล้วเขาก็จ้องมองตุ๊กตาอีกครั้งอย่างอาลัย

    ฉันรีบคว้ากระเป๋าตังออกมาอย่างรวดเร็ว หยิบธนบัตรออกมา 2-3ใบ

    แล้วพูดว่า



    \"ทำไมเราไม่ลองตรวจดูอีกที เผื่อว่าเราจะมีเงินพอ\"

    \"ตกลงฮะ\" เขาพูด

    \"ผมหวังว่าผมจะมีเงินพอนะฮะ\"



    ฉันแอบใส่เงินของฉันลงในกระเป๋าตังค์ของเขา

    โดยไม่ให้เขาเห็น(ไม่รู้ทำไง)

    แล้ว เขา ก็ เ ริ่มนับ มัน



    เด็กชายพูด \"ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเงินให้ผมฮะ\"

    เขามองฉัน แล้วพูดเสริมว่า ผมอธิษฐานกับพระเจ้าก่อนนอนเมื่อวานฮะ



    ว่าขอให้ผมมีเงินพอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้เพื่อแม่

    จะได้เอาไปให้น้องสาวของผมฮะ

    แล้วพระองค์ก็ได้ยิน

    ความจริงผมอยากได้เงินที่จะซื้อกุหลาบสีขาวให้แม่ด้วย ฮะ

    แต่ผมไม่กล้าขอมากเกินไป

    แต่พระองค์ก็ให้เงินผมมากพอที่จะซื้อทั้งตุ๊กตาและกุหลาบ

    แม่ของผมชอบกุหลาบขาวฮะ\"





    ฉันเดินออกมากับรถเข็นของฉัน(รถเข็นที่ใช้ในซุปเปอร์มาร์เก็ต)

    ฉันไม่สามารถเอาภาพของเด็กชายคนนั้นออกจากจิตใจฉันได้



    หลังจากนั้นฉันก็จำข่าวที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เมื่อ 2 วันก่อนได้



    มันบอกว่าคนขับรถบรรทุกที่เมาเหล้าคนหนึ่งขับรถชน

    รถอีกคันหนึ่งที่มีหญิงสาว คนหนึ่งกับเด็กหญิงตัวเล็กๆในรถ

    เด็กหญิงคนนั้นเสียชีวิตทันที

    แต่แม่ของเธออยู่ในขั้นบาดเจ็บสาหัส



    ครอบครัวของพวกเขาต้องตัดสินใจว่าจะดึงปลั๊ก

    เครื่องช่วยหายใจเพราะถึงยังไง

    เธอก็ ไม่สามารถดีขึ้นไปกว่าขั้นโคม่าได้

    ครอบครัวนี้จะเป็นของเด็กชายคนนั้นรึเปล่านะ



    2 วันหลังจากได้พบกับเด็กชายคนนั้น ฉันอ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่า

    หญิงสาวคนนั้นได้เสียชีวิตแล้ว

    ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองไว้ได้ที่จะไปซื้อกุหลาบช่อหนึ่ง

    แล้วไปที่ ซึ่งร่างของหญิงคนนั้นได้ถูกเปิดให้คนได้ดู

    และอธิษฐานเป็นครั้งสุดท้ายก่อน ฝัง



    เธออยู่ในนั้น ในโลงศพของเธอ

    ในมือมีดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งกับรูปถ่ายของเด็กชายคนนั้น

    และมีตุ๊กตาวางอยู่บนหน้าอก



    ฉันออกไปข้างนอกทั้งน้ำตา

    รู้สึกว่าชีวิตของฉันได้เปลี่ยนไปตลอดกาล



    ความรักที่เด็กผู้ชายคนนี้มีให้แม่และน้องสาวของเขานั้น

    จะยังคงอยู่ยืนยาวสุดแก่การจินตนาการ



    แต่เพียงแค่เศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น

    คนดื่มเหล้าคนหนึ่งก็ได้พรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเขา



    ตอนนี้คุณมี 2 ตัวเลือก

    1.ส่งข้อความนี้ให้แก่ทุกคนที่คุณรู้จัก

    2. ลืมข้อความนี้ทิ้งราวกับว่ามันไม่เคยทำให้คุณรู้สึกซาบซึ้ง



    ถ้าคุณส่งข้อความนี้ บางที

    คุณอาจได้ช่วยป้องกันไม่ให้บางคนที่เมาแล้วขับก็ได้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×