คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : Episode 33 : ฮารุเป็นทุกอย่างให้กับทุกคนแล้วไม่ว่าจะเป็นคนสวย เป็นขี้ เป็นบ้าหรือจะเป็นรถไฟปู๊น ๆ ฉึกกะฉัก ๆ ก็เป็นมาแล้ว
Episode 33
: ฮารุเป็นทุกอย่างให้กับทุกคนแล้วไม่ว่าจะเป็นคนสวย เป็นขี้ เป็นบ้าหรือจะเป็นรถไฟปู๊น ๆ ฉึกกะฉัก ๆ ก็เป็นมาแล้ว
“ เชิ้บ ๆ เอิ้ว ! ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงเจ้าชู้ไม่ใช่ผู้หญิงเริ่ดหรูแต่ชั้นเป็นหญิงลัลล้า ~ ”
ลูคัสร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ร่างกายสมส่วนกระโดดไปมาเหมือนวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์พลางส่ายก้นไปมาตามจังหวะ แขนสองข้างหอบหิ้วถุงขนมมาหลากหลายแบบพร้อมกับวิ่งไปยังห้องพักผู้ป่วยห้องหนึ่งที่โรงพยาบาล — พอกระโดดโลดเต้นมาถึงหน้าห้องก็เลื่อนประตูออกโดยไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง
“ แฮร่ !! ”
“ กรี๊ด ตาเถรแม่ชีกระโดดตกบันไดหอยแหก !!! ”
ตึง !
เท่านั้นแหละเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของลูคัสดังขึ้นลั่นจนพยาบาลและผู้คนที่อยู่ระแวกนั้นสะดุ้งกันเป็นแถบ ไม่เพียงแค่อุทานเท่านั้นเจ้าตัวยังกระโดดถอยหลังเอาหัวไปโขกกับประตูดังลั่นจนทุกคนในห้องหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้นบริเวณหน้าห้อง
“ สรุปแม่ชีกระโดดตกบันไดหรอเนี่ย ” ฮาแกนยิ้มออกมาพร้อมกับปิดปากขำเบา ๆ
“ โอ้ย ขำเป็นบ้า ฮ่าๆๆๆๆ ” โกจินที่มาร่วมวงแกล้งลูคัสอ้าปากขำหนักมาก
“ คำอุทานของนายนี่ชักจะแอดวานซ์ขึ้นทุกวันเลยนะ อุ๊บ ! กร๊าก ฮ่า ๆๆๆๆ ” เหม่ยลี่ที่เป็นคนแกล้งลูคัสก็ลงไปนอนขำกลิ้งกับพื้นอย่างหนัก
“ นอกจากแม่ชีจะกระโดดตกบันได้แล้วยังหอยแหกด้วยนะเออ — ว่าแต่อุทานอะไรของนายเนี่ยลูคัส ฮ่า ๆๆๆๆ ” คนบงการทุกอย่างอย่างเซนก็อึ้งในรีแอคชั่นของลูคัสเหมือนกัน
“ กรี๊ดดดด พวกแกแกล้งชั้น !! ชั้นจะสาปพวกแก๊ ย๊ากกกก !! ” ลูคัสพอเริ่มหายเจ็บก็เริ่มแผลงฤทธิ์เป็นก๊อกซิล่าถล่มห้อง
“ เงียบ ”
เพียงแค่แดเนียลเอ่ยคำเดียวเท่านั้นแหละทุกคนก็สลายตัวแยกย้ายเดินเข้ามานั่งในห้องด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อยผิดกับเมื่อกี้ สมาชิกทีมอันแทนเกิลกับทีมอินะสึมะเจแปนล้อมวงรวมตัวอยู่ในห้องพักผู้ป่วยขนาดใหญ่ พร้อมกับร่างเด็กสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง
“ ยัยฮารุยังไม่ฟื้นอีกหรอ ? ” ลูคัสถามขณะแกะขนมมากิน
“ เห็นว่าฟื้นยังล่ะ ? ” ฮาแกนยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ
“ เอ้อ ขอโทษได้มั้ยอ่ะ ! ” ลูคัสยู่ปากแล้วหยิบขนมเข้าปาก
ทีมอินะสึมะเจแปนกับทีมอังแทนเกิลนั่งคุยกันเหมือนกับรู้จักกันมาสิบชาติ เสียงพูดคุยหยอกล้อนวมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะแต่ก็เงียบลงเมื่อกัปตันทีมของทั้งสองบอกให้เงียบ — ก็นี่อยู่ในโรงพยาบาลกันนะส่งเสียงดังเหมือนอยู่ที่บ้าน
“ กินป้ะ ” ลูคัสหันมาถามเจย์ แต่เขาส่ายหน้าปฏิเสธโดยไม่ได้พูดอะไร
“ กังวลหรอ ? ” นัยต์ตาสีเขียวมรกตเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแดเนียล เขาพยักหน้าเบา ๆ
“ กลัวฮารุโกรธอ่อ ? ” เขาถามพลางหยิบขนมเข้าปาก นั่นยิ่งทำให้เจย์สีหน้าหมองลง
“ กลัวไรอ่ะ ฮารุเคยโกรธแกซะที่ไหนลองคิดดู ” ในฐานะที่อยู่แก๊งค์ลูกเจี๊ยบเหมือนกันเขายังไม่เคยเห็นฮารุโกรธเจย์เลยซักครั้ง
“ ฉันรู้ ! แต่ ... ”
ครั้งนี้เขาเป็นคนทำให้ฮารุเจ็บตัวทำไมจะไม่รู้สึกผิดบ้างล่ะ แถมยังทำไปโดยไม่รู้สึกตัวด้วยและไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างจนครั้งสุดท้ายที่เห็นภาพเด็กสาวหมดสติลงถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว รู้ตัวอีกทีเขาก็ทำเธอเจ็บไปแล้ว — และเขาก็ตัดสินใจออกจากโอไรออนมาเรียบร้อยแล้วด้วย
“ เจย์คุงกับฮารุจังเป็นเพื่อนกันมานานมากเลยสินะ ! ” ซากาโนะอุเอะพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“ ใช่ครับ เพื่อนคนแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ ” นึกถึงวันแรกที่เจอกันเขาก็นึกขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ โห มิน่าล่ะยัยฮารุถึงได้ดูกระวนกระวายแปลก ๆ ตอนนั่งดูอยู่ข้างสนาม ” ไฮซากิยืนกอดอกพิงกำแพงแล้วมองมาที่เจย์
“ อย่างนั้นหรอครับ ... ” นี่เขาทำให้เธอเป็นห่วงอีกแล้วสินะ
“ อื้ม ! ว่าแต่ฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ! ” เอนโด มาโมรุฉีกยิ้มกว้างให้เจย์ เขาก็พยักหน้าตอบเชิงได้
“ เหตุผลที่นายไปเข้าโอไรออนและเข้าทีมรัสเซียเป็นเพราะพี่ชายของฮารุเป็นคนสั่งหรอ ? ” ทุกคนในห้องก็ทำหน้าอยากรู้ไปด้วย
“ ครับ เขาบอกว่าถ้าผมไม่เข้าโอไรออนจะทำร้ายฮารุและคนในทีมน่ะ — แต่ผมว่าพ่อของฮารุน่าจะเป็นคนสั่งให้พี่ชายฮารุทำมากกว่านะครับ ” เจย์จับคางพลางทำหน้าครุ่นคิด
“ พ่อของฮารุหรอ ? ฮารุไม่เคยเล่าให้ฟังเลยนี่เนอะ ... เขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ ” ฮิอุระเริ่มสวมรอยนักสืบ
“ เห็นว่าไม่ค่อยสนิทกับฮารุเท่าไหร่อ่ะ ” ลูคัสตอบพลันนึกถึงตอนที่พ่อของเธอมาดูพวกเขาแข่งนี้ทำเอาขนตูดแทบลุก
“ แถมยัยฮารุก็ไม่ค่อยเล่าเรื่องพ่อให้ฟังด้วย พวกเราก็ไม่รู้รายละเอียดมากนักหรอก โอ้ย — ” ฮาแกนตอบแล้วแย่งขนมมาจากมือลูคัสจนโดนลูคัสฟาดแขนรัว ๆ
“ เอาขนมฉันคืนมานะไอฮาแกนขี้ช้างแปร๊น ๆ !! ” กลายเป็นสงครามชิงขนมระหว่างลูคัสกับฮาแกน
“ แบ่งหน่อยก็ไม่ได้หรอวะไอลูขัด !! ”
“ อือ ... ”
ท่ามกลางเสียงทะเลาะกัน เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอเรียกสายตาของสมาชิกทั้งสองทีมได้เป็นอย่างดี เด็กสาวยันตัวขึ้นมานั่งบนเตียงขณะที่ดวงตายังปิดอยู่ มือขวาเด็กสาวขยี้ตาเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นด้วยท่าทางง่วงนอน
“ ก .. กรี๊ดดด ยัยฮารุฟื้นแล้ว แอ่ก — !!! ” ลูคัสทำท่าจะกระโดดพุ่งมากอดฮารุแต่ก็ต้องหยุดเพราะถูกแดเนียลคว้าคอเสื้อเอาไว้
“ นายจะให้ฮารุตายอีกรอบหรอ ! ”
“ อ๊ากก ขอโทษฮับ ! ”
“ โฮฮ ปุ๊กปิ๊กลูกพ่อฟื้นแล้ว !! ” โค้ชอังกฤษนั่งเกาะขอบเตียงแล้วน้ำตาไหลพรากพร้อมเอาผ้าเช็ดหน้าลายบาร์บี้ขึ้นมาซับหน้า
“ ฮารุเป็นยังไงบ้าง ! ” เจย์วิ่งปรี่เข้ามาจับแขนฮารุที่ดูสติจะไม่เต็มร้อยเท่าไหร่ สมาชิกคนอื่นก็ยืนล้อมรอบเตียงไว้ด้วยท่าทางเป็นห่วงเพราะเธอนั่งเงียบไม่ตอบคำถามเจย์เอาแต่นั่งหน้าง่วงแถมตายังลืมไม่เต็มที่อีก
“ อือ — เป็นคนค่ะ .. ”
ท่าทางดูท่าจะยังไม่ตื่นเต็มร้อยหรือสมองจะได้รับการกระทบกระเทือนจากศอกของเจย์ทำให้เอ๋อไปชั่วขณะ ทำให้ทุกคนหน้าเจื่อนเมื่อได้ยินคำตอบจากเด็กสาว — ไฮซากิทนดูไม่ได้ก็เดินเข้ามาเขกหัวเธอเพื่อเป็นการเรียกสติ
“ อ๊าาาาาา ไหคุงมาเขกหัวเค้าทำไม !!! ” และนี่เป็นเรียกสติได้ดีเลยทีเดียว หมัดเดียวตาสว่างจ้าเลยอ่ะ
“ แหกตาตื่นก่อนตอบสิฟะยัยเอ๋อ ! คนอื่นเขาเป็นห่วงกันนะโว้ย !! ” ไฮซากิตะโกนเสียงดีงจนเด็กสาวลืมตาอีกทีพลางปรับโฟกัสไปด้วย
เดี๋ยว — คนอื่นหรอ ?
ฮารุลืมตาขึ้นมามองรอบห้องก็พบว่าสมาชิกทีมอังกฤษและทีมญี่ปุ่นยืนล้อมรอบเตียงครบทุกคน สมองฮารุกำลังประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ดวงตาโรสควอตช์เบิกโพลงขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อภาพก่อนหมดสติได้แว๊บเข้ามาในความทรงจำ — เจย์ปลอดภัยมั้ย ?
“ ด .. เดี๋ยว ! ละเจย์เป็นไงบ้างอ่ะ !! ” ฮารุทำหน้าตื่นตกใจ ทุกคนถึงกับถอนหายใจให้กับความมึนของฮารุ
“ ยังตื่นไม่เต็มสินะ อยากโดนเขกอีกรอบมั้ย !? ” ไฮซากิยกกำปั้นขึ้นมาจะเขกหัวเธออีกรอบ
“ ไม่อยาก ! ” ใครจะอยากโดนเขกหัวกันบ้างล่ะ
“ แล้วเห็นว่าคนที่จับแขนเธออยู่เป็นใครล่ะยัยอ๊อง !! ” พอฮิโรโตะพูดจบเท่านั้นแหละฮารุก็หันหน้ามามองบุคลคลที่จับต้นเเขนเธอ
“ ห้ะ ใครอ่ะ ... เอ้ะ — ”
นัยน์ตาสีโรสควอตช์สบเข้ากับดวงตาคมกริบสีเขียวมรกตด้วยความมึนงง ใบหน้าฮารุฉายแววตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอแทบไม่เชื่อสายตาเลยว่าเพื่อนของตัวเองจะมาอยู่ที่นี่ได้ — เมื่อกี้ยังอยู่ในสนามแข่งอยู่เลยไม่ใช่หรอ ?
“ เจย์หรอ !? ” เด็กสาวถามออกมาเสี่ยงสั่น เสียงดังมือขวาตบหน้าตัวเองดังเพี๊ยะเพื่อเช็คว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
“ อื้ม ฉันเอง ”
เพียงเขาเอ่ยมาแค่คำนั้นแหละฮารุก็น้ำตาไหลอาบแก้มทันที แสดงว่าเธอช่วยเขาได้ใช่มั้ย ?
“ เฮ้ย ร้องไห้ทำไมเนี่ย ” เจย์ขำเล็กน้อยเมื่อเห็นเพื่อนสาวปล่อยโฮออกมา
“ ก็มันแบบ ๆ ฮือออออ ” มันดีใจจนพูดไม่ออกอ่ะ
หลังจากที่ทุกคนพยายามปลอบฮารุซึ่งแค่เอาของกินมาล่อเธอก็หยุดร้องได้อย่างง่ายดายราวกับปิดสวิชต์ — แล้วทั้งสองคนก็คุยปรับความเข้าใจกันจนจบไปแล้วอีกหนึ่ง
“ รู้ป้ะ นายเกรี้ยวกราดใส่ฮารุแล้วก็ลูคัสด้วยนะ ” ฮาแกนตบไหล่เจย์จนเจ้าตัวถึงกับถามว่าจริงหรอ
“ จริง ยัยนี่ร้องไห้ ส่วนลูคัสก็กรี๊ดแตก ” อาสึยะตอบแล้วก็ขำตอนที่พูดถึงลูคัส
“ ขอโทษด้วยนะทุกคน — เอางี้ เป็นการขอโทษและขอบคุณเย็นวันนี้เราจะไปกินเลี้ยงกัน ! แค่ทีมอังกฤษแล้วก็ทีมญี่ปุ่น ” เจย์พูดขอโทษทุกคนแล้วจัดการนัดเวลาอะไรเสร็จสรรพ
นอกจากนี่จะยังได้ผูกมิตรไมตรีระหว่างทั้งสองทีมด้วย —
“ เฮ้ย นายจะเลี้ยงเราหรอ ? ”
“ เปล่า โค้ชจะเลี้ยงน่ะ ” เจย์หันหน้ามาสบตากับโค้ชทีมอังกฤษที่ยืนหน้าซีดเผือก โดยมีสายตากดดันอยู่รอบข้าง
ฉันไม่ได้บอกซักคำเลยนะว่าจะเลี้ยงอ่ะ !
—
“ เอ๊อะ ๆๆ ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก ~ หัวจายยยยยย ” เสียงตะโกนผ่านไมค์ของโกจินดังขึ้นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ภายในห้องอาหารกระจกขนาดใหญ่พร้อมกับเวทีขนาดเล็กที่มีเด็กสาวและเด็กหนุ่มบางส่วนกำลังจัดคอนเสิร์ตนะหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ ส่วนใหญ่จะเป็นทีมอังกฤษที่ลุกขึ้นมาเป็นหางเครื่องซะมากกว่าส่วนทีมอินะสึมะเจแปนเด่น ๆ ก็มีโกจิน ฮิอุระกับซากาโนะอุเอะ
“ ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไปใจให้เก็บรักษา ~ ” ฮิอุระถือไมค์แล้วร้องออกมาเสียงดัง
ฮารุนั่งมองเพื่อน ๆ ของตัวเองที่เต้นสะบัดไปมาอย่างแรงอยู่บนเวทีก็รู้สึกปวดคอแทน เด็กสาวขำออกมาจนแทบจะตกเก้าอี้ไปหลายทีเพราะฮาเพลงที่แต่ละคนเลือกมาร้องนี่มันสายแดนซ์กันทั้งนั้นเลย
“ ล้มมมม พัดตึง ๆๆๆๆๆ กำภูกระดึงเขตเมืองเลย ~ ” รอบนี้ลูคัสเป็นคนร้องโดยมีคู่หูดูโอ้เป็นเหม่ยลี่ตามเดิม
นั่งขำไปสักพักใหญ่ฮารุก็หยิบลิปมันขึ้นมาทาบริเวณริมฝีปากเธอเพราะรู้สึกว่าปากเธอมันแห้งแปลก ๆ
“ ทาอะไรน่ะ ” อาสึยะที่นั่งข้างเธอหันมาถามตอนที่เธอกำลังจะเก็บกระเป๋าลิป
“ ทาลิปค่ะ จะทาด้วยกันมั้ย ? ” มือเรียวกำลังรูดซิปเปิดกระเป๋าก็ต้องหยุดชะงัก
“ ไม่ต้องหยิบขึ้นมาอีกรอบหรอกหน่า ” อาสึยะอมยิ้มแล้วจับแก้มทั้งสองข้างเธอขึ้นมาสบตา มือหนาบีบแก้มเธอเบา ๆ พลันสมองเขาก็เริ่มคิด
แก้มนิ่มแล้วปากจะนิ่มด้วยมั้ยนะ ?
“ สำหรับฉันต้องทาแบบนี้ ” พอเขาพูดจบก็จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากแดงระรื่นซ้ำ ๆ อย่างแรงหลายทีจนเกิดเสียง
“ ฮะ ๆ ปากนุ่มดีนะ ” ฮารุเริ่มหน้าขึ้นสีเมื่อถูกเด็กหนุ่มจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว
“ ยัยฮารุขึ้นมาเต้นกัน ! ” ลูคัสวิ่งปรู๊ดลงมาจากเวทีพร้อมกับฉุดกระชากลากถูให้ฮารุไปเต้นด้วย
“ ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ ” เด็กสาวหันมาตอบพลางชูข้อมือซ้ายขึ้นมาให้ดูแต่ลูคัสก็ไม่สน
“ หน่านะ ได้โปรดเถอะที่รักของบ่าว ” ว่าแล้วก็ดึงแขนขวาเธอให้ลุกขึ้นแล้วลากไปที่เวทีอย่างรวดเร็ว
“ ที่รักบ้านแป๊ะอะไรของนายอ่ะ ปล่อยโว้ย ! ” เธอพยายามดึงมือกลับแต่ก็สายไปซะแล้วเพราะตแนนี้เธอยืนหัวโด่อยู่บนเวที
“ ขึ้นมาร้องด้วยกันซักเพลงสองเพลงไม่เป็นไรหรอกน่า ! ” ลูคัสตื้อเธอจนวินาทีสุดท้ายฮารุเลยยอมใจอ่อน
เอาวะ ร้องก็ร้อง !
พอฮารุเริ่มจับไมค์ร้องเพลงลูคัสก็แอบกระดึ๊บ ๆ ลงจากเวทีแล้วเรียกรวมตัวแฝดนรกทั้ง 4 เพื่อวางเเผนอะไรบางอย่าง ทั้งสี่คนแสยะยิ้มออกมาราวกับว่ามีแผนร้ายอะไรซักอย่าง
“ นี่ยัยฮารุมาเล่นเกมกัน ! ” เดินลงมาจากเวทีไม่ทันไรก็โดนลูคัสลากกลับไปที่โต๊ะของมันพร้อมกับชวนเล่นเกมอะไรก็ไม่รู้
“ เกมไรอ่ะ ? ” เผัิถามอย่างงงวงย
“ เป่ายิงฉุบ ! ใครแพ้ต้องดื่มน้ำในแก้วให้หมด เคป้ะ ? ” ทั้งสี่คนจ้องหน้าเธอเหมือนกับเป็นการบอกว่าถ้าไม่เล่นแสดงว่าเธอป๊อด เพราะงั้น —
“ เอาสิ !! ”
ตัดภาพมาทีอีกฝั่งนึงของมุมห้องที่เหมือนเป็นงานแถลงข่าวอะไรซักอย่างระหว่างแดเนียบกับแอนนาโดยมีนักข่าวอย่างฮิอุระคอยตั้งคำถาม โดยมีเครื่องจับโกหกคอยช่วยจับผิดอีกแรง
“ แอนนาจังชอบแดเนียลคุงตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะอะไร ! ” ฮิอุระถามพร้อมกับกดให้เครื่องจับผิดโกหกเริ่มทำงาน
ปิ้ป ปิ้ป ปิ้ป
แอนนาเริ่มทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะถ้าเธอโกหกเครื่องนี่มันจะช็อตเธอแน่ ๆ นัยต์ตาสีฟ้าอความารีนสบเข้สกับนัยต์ตสวรแดงชาดของแดเนียลพร้อมกับรอบยิ้มอุ่นใจของเขาทำให้เธอเริ่มใจเย็นลง
“ เริ่มชอบตั้งแต่ตอนที่เจอกันที่งานเลี้ยงน่ะ ... แล้วก็ฉันชอบที่เขาเป็นสุภาพบุรุษ ฉลาด ใจดี และที่แน่ ๆ เป็นเพราะว่าเขาหล่อ ! ” แอนนาพูดเร็วเหมือนแร็พทุกคนที่ฟังถึงกับร้องโหออกมา
ปิ๊งป่อง !
เสียงเครื่องจับผิดโกหกดังขึ้น แอนนาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ต้องนั่งก้มหน้างุดด้วยความเขินอายที่ตัวเองพูดอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก
“ ฉันรู้สึกเอวหนาขึ้นมาเลยล่ะ ... ” แมทธิวพูดออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิด
“ ทำไมอ่ะ ” เควอนถามออกมา
“ เพราะคาดไม่ถึง ” แมทธิวตอบกลับหน้าตายทำเอาทุกคนหลุดขำกร๊ากที่เจ้าตัวเล่นมุกออกมาอีกครั้ง
แดเนียลหันมาหาแอนนาที่เอาแต่นั่งเขินไม่ยอมมองหน้าเขา ใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นเมื่อเธอได้พูดทุกสิ่งทุกอย่างออกมาด้วยความจริงใจ — แดเนียลเอื้อมมือไปจับมือเล็กแอนนาพลางกอบกุมไว้
“ ถ้าเป็นแบบนี่แล้วทำไมเราไม่ลองมาคบกันดูล่ะ ? ” แดเนียลถามแล้วหันมายิ้มให้แอนนาทำให้เธอเริ่มหน้าแดง
เพราะเขาก็แอบชอบเธอเหมือนกัน —
“ ว่าไง ตกลงมั้ย ? ”
“ ต .. ตกลงค่ะ !! ”
แอนนาไม่โสดแล้วนะคะทุกคน !
✵
“ ลูคัส ช่วยไปเรียกฮารุมานี่หน่อย ” แดเนียลวานลูคัสให้ไปเรียกเพื่อนสาวผู้เป็นคิวปิดสื่อรักให้กับเขากับแอนนามารักกันเพื่อขอบคุณ
“ ได้ฮับ ! ”
ลูคัสคล้องแขนเจนนี่แล้วลากเซน ฮาแกน เจย์ไปหาเพื่อนสาวที่นอนฟุบหน้าหลับบนโต๊ะข้าง ๆ อยู่คนเดียว สภาพฮารุค่อนข้างแย่กว่าที่คิดเพราะถูกพวกลูคัส เซน เจนนี่มอมไปช่วงแรก —
“ เฮ้ย ! ยัยฮารุ ไหวป้ะเนี่ย ! ”
ลูคัสเดินเข้ามาเขย่าตัวเด็กสาวที่นอนฟุบอยู่กับโต๊ะอย่างแรงแต่ก็ไร้เสียงตอบรับ ฮารุเงยหน้าขึ้นมาด้วยสภาพเหมือนสติไม่เต็มร้อย เธอยืนขึ้นแล้วเอื้อมมือมาจับไหล่ลูคัสไว้จนเจ้าตัวทำหน้าฉงน ส่วนเจนนี่กับคนอื่น ๆ ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมอัดคลิป
ดูท่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ดูแล้วสิ !
“ ยัยฮารุ ? ” ลูคัสเรียกชื่อเพื่อนสาวที่เอาแต่จับไหล่เขาแล้วยืนก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จา สักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ —
“ อึก เราคือรถไฟ ~ เราจะชนใครก็ได้ ฮู้วววว ! ”
ไม่ทันไรเสียงใสฮารุก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังเรียกสายตาของสมาชิกทั้งสองทีมได้ดี ใบหน้าแดงก่ำคล้ายกับลูกมะเขือเทศ แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเมื่อครานั้นเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
“ ... ” พวกเขาอึ้งไปเลย
ล่าสุดเพื่อนจะเป็นรถไฟแล้วนะครับ
“ ฮารุเป็นอะไร ? ” เจย์ที่ไม่รู้เรื่องแผนมอมฮารุถามออกมาเมื่อเห็นสภาพเพื่อนสาว
“ คือพวกฉันกะจะแกล้งมอมยัยฮารุซักหน่อย — แต่ลืมไปว่ายัยนี่มันคออ่อนขั้นสุด ... ” เจนนี่ยิ้มหน้าเจื่อนพร้อมกับกดอัดคลิป “ สภาพก็เลยเป็นเงี้ย แฮะ ๆ ”
“ เฮ้ย ฮารุเห็นป้ะว่านี่กี่นิ้ว ” เซนชูสามนิ้วตรงหน้าฮารุเพื่อเป็นการเช็คสติ
“ เห็นเด้ ! 20 นิ้วไง ตาบอดหรอออ ! ” เด็กสาวตอบเสียงยานกลับไปยิ่งทำให้ทุกคนเริ่มกระจ่าง
โอเค ฮารุเมาจริงไม่ติงนัง
กว่าลูคัสจะลากฮารุมาหาแดเนียลได้ก็ใช้เวลาเยอะอยู่พอสมควรจนตอนนี้มายืนอยู่โต๊ะแหล่งรวมพลทีมญี่ปุ่นกับทีมอังกฤษผู้เป็นสักขีพยานรักของแดเนียลกับแอนนาได้สำเร็จ ฮารุจับไหล่ลูคัสเดินมาเรื่อย ๆ ด้วยท่าทางเริงร่าผิดกับลูคัสที่ทำหน้าเหมือนจะตาย
“ ป .. ป๋ม พ .. พายัยฮารุมาแล้วครับท่านแดเนียล ”
“ ทำไมถึงมาช้า ? ” แดเนียลเอ่ยถามขณะลอบมองไปที่เด็กสาวผมชมพู
“ ที่มาช้าเพราะเราคือรถไฟไง เย่ ! ” ฮารุตอบพลางดึงไหล่กว้างลูคัสไปข้างหลังจนเจ้าตัวเกือบหงาย
“ ... รถไฟ ? ” แดเนียบทวนคำซ้ำอีกทีเพื่อความชัวร์
“ รถไฟอะไรของเธอวะยัยเอ๋อ ” ฮิโรโตะแว้ดออกมาเมื่อเห็นสภาพของเด็กสาว
“ ก็เพราะว่าเราคือรถไฟ เราจะชนใครก็ด้ายย อ๊ะ — ก็มาดิค้าบ ! ” เสียงหวานปนห้าวเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปหาไฮซากิด้วยท่าทางนักเลงเต็มที มือเรียวถกแขนเสื้อวอร์มทั้งสองข้างขึ้น
“ เฮ้ย ไฮซากิสนใจมาชนกันป่าว ~ ” ฮารุวางมือบนโต๊ะแล้วเอ่ยถามคนตรงหน้าพร้อมยักคิ้วใส่
“ ชนอะไรวะ ? ” เด็กหนุ่มคิ้วขมวดอย่างสงสัย
“ ชนหมัดอ่ะค้าบ ฮิ้ววววว ”
ไม่ว่าเปล่ายังมีการส่งเสียงร้องฮิ้วใส่อีกด้วย ! ไฮซากิถึงกับคิ้วกระตุกให้กับคำพูดของเด็กสาว ฮิ้วอะไรของมันวะ , ส่วนคนอื่นก็ถึงกับหน้าซีดเผือกที่ฮารุไปท้าขนหมัดกับบุคคลที่หน้าโหดเป็นอับดับต้น ๆ ของทีมโดยไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น
เมาอ่ะพอว่า แต่จะไปท้าชนหมัดนี่มันไม่ได้ป้ะยัยฮารุ !
“ ใครไปเอาอะไรให้ยัยนี่ดื่มวะ !? ” ไฮซากิตะโกนถามขึ้นมาจนลูคัส ฮาแกน เจนนี่ เซนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วมองไปทางอื่น
“ ฮารุจังมองหน้าผมก่อนเร็ว ” โนซากะหนาประคองใบหน้าของเด็กสาวมาหาเขา นัยน์ตาสีเทาสบเข้ากับดวงตาเธอไหนจะกลิ่นแอลกอฮอล์นี่อีกทำให้เขาเริ่มเอะใจ
“ ดื่มมาหรอ ? ”
“ อึก ! ดื่มด่ำบรรยากาศมันอร่อยดีนะ ถ้าผสมกับโรตีผัดขี้เมาจะยิ่งเเซ่บหลาย ๆ เลยเด้ออ ” ฮารุสะบัดหน้าออกจากการจับกุมของโนซากะออกแล้วเริ่มพูดจาเพ้อเจ้อตามประสาคนไม่มีสติ
อะไรของยัยฮารุวะ ...
ทีมอังกฤษกับทีมอินะสึมะเจแปนบางส่วนถึงกับอุทานออกมาว่าอิหยังวะอย่างพร้อมเพียงกันโดยมิได้นัดหมาย สักพักสายตาของฮารุดันไปเห็นรถบรรทุกสินค้าแล่นผ่านหน้ากระจกบริเวณนั้นไปเท่านั้นแหละ
บรึ้น —
“ เอ้าชน !! ” แล้วก็ตะโกนใส่รถบรรทุกเสียงดังจนทุกคนถึงกับกุมขมับ
นอกจากจะท้าชนหมัดกับไฮซากิแล้ว ยังท้าชนรถบรรทุกอีก —
ห้าวจัดอ่ะค่ะ
“ นิสัยเปลี่ยนไปเลยนะครับ ... ” อิชิโฮชิพึมพัมออกมาเบา ๆ ทุกคนพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย
“ เมาแล้วซ่าขึ้นเยอะเลยอ่ะ ” อาสึโตะพูดแล้วทุกคนยกนิ้วโป้งให้รัว ๆ
“ ฮารุจัง แมวดื้อต้องโดนทำโทษนะ ” ดื้อที่ไปแตะของแบบนั้น คลาดสายตาเขาไปแปปเดียวเป็นถึงขนาดนี้
โนซากะดึงตัวคนเด็กสาวเข้าสู่อ้อมกอด แผ่นหลังเธอแนบชิดกับอกแกร่งของเขา แขนแกร่งตวัดเข้าที่เอวบาง พร้อมซุกหน้าลงกับคอเธอพลางใช้จมูกโด่งถูบริเวณลำคอเธอ มือหนารูดซิปเสื้อวอร์มออกจนเห็นเสื้อทับสีขาวสะอาดด้านใน — แต่ขึ้นชื่อว่าฮารุแล้วรับรองโนซากะจุกแน่
“ อย่ามาจับนะเจ้าปลาหมึกย่าง !! ”
ปั่ก !
ฮารุกระโดดเอาหัวไปโหม่งคางโนซากะอย่างแรงจนเจ้าตัวหงายหลังไป ไหนจะแทงศอกใส่หน้าท้องเขาอีกจนแทบจุก โอเคโนซากะกลายเป็นปลาหมึกย่างไปแล้วพวกเรา — ขนาดคนหล่อยังกลายเป็นปลาหมึกได้ , ฮารุนี่ไม่ธรรมดา
“ คุณโนซากะครับเป็นอะไรมั้ย ? ” นิชิคาเงะวิ่งเข้ามาพยุงโนซากะขึ้น เขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วมองไปที่เด็กสาว
จากแมวดื้อกลายเป็นแมวพยศซะงั้น — ถ้าได้สติเมื่อไหร่นะจะจัดการให้ลุกไม่ขึ้นเลย
“ นี่ เจ้าหัวบะหมี่สนใจมาชนกันป่าว ! ”
นั่น ยังไม่หยุดไปท้าชาวบ้านเขาอี๊ก !
ฮิโรโตะที่นั่งเก้าอี้อยู่คิ้วขมวดขึ้นมาเมื่อเด็กสาวเดินมาหาเขา “ ชนหมัด ? ”
ร่างบางร้องหึในลำคอขาว ก่อนเธอจะเดินไปนั่งตักฮิโรโตะ ท่ามกลางความอยากรู้ของเหล่าสมาชิกทั้งสองทีม แม้แต่โค้ชก็พลอยอยากรู้ไปด้วยว่าฮารุจะทำอะไรก็เข้าล้อมวงกันใหญ่ — แขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอเด็กหนุ่มผมบะหมี่พลางคลี่ยิ้มให้ ใบหน้าสวยโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าฮิโรโตะจากนั้นก็
จุ๊บ —
ริมฝีปากอวบอิ่มเด็กสาวทาบลงบนริมฝีปากบางของฮิโรโตะ ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ บางคนทำแก้วตกแตกเลยก็มี — ฮารุบดจูบอย่างหนักหน่วงพร้อมขยับกายเข้าไปแนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้น ฮิโรโตะเองก็ดูตกใจเล็กน้อยแต่ก็ควบคุมสติเอาไว้ได้ กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วโพรงปากซึ่งเขาก็ไม่ได้รังเกียจ
มือหนาเลื่อนไปวางบนสะโพกของร่างบางพร้อมนวดคลึงเบา ๆ ฮารุสะดุ้งเล็กน้อยเพียงเสี้ยววินาทีฮิโรโตะก็กลายเป็นฝ่ายคุมเกมเฉย — ริมฝีปากร้อนทั้งสองดึงดูดหยอกเย้าเคล้ากันอยู่นานนับหลายนาทีจนฮารุต้องร้องครางในลำคอเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ
เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังขึ้น ใบหน้าแดงก่ำเหมือนไปวิ่งรอบสนามมาร้อยรอบ หยาดเหงื่อผุดไหลตามหน้าผากเนียนใส ผละออกได้สักพักฮารุก็ก้มหน้าลงไปทาบริมฝีปากเขาอีกครั้งหนึ่ง สุดท้ายก็ผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
“ ชนปากไงไม่รู้หรอ ... ”
นัยต์ตาฉายแววความน้อยใจ เธอสบตากับเขาครู่หนึ่ง ใบหน้าหวานซบลงบนลาดไหล่กว้างก่อนจะหลับคาอ้อมกอดของฮิโรโตะ หลายคนกำลังตกอยู่ในความมึนงงก็มองหน้ากันใหญ่ เว้นแต่ลูคัสที่ได้สติเป็นคนแรก
“ ก ... กรี๊ดดดด ยัยฮารุจูบผู้ชายก่อน !!!! ” ลูคัสกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นห้อง
“ อ๊ากกกก ปุ๊กปิ๊กลูกพ่อ !!! หมดกัน !! ”
“ พวกนาย 4 คนกลับถึงหอพักมีคุยยาวแน่ ! ” เจย์เอ่ยออกมาเสียงเข้มจนแฝดนรกทั้ง 4 ถึงกับหน้าซีดเผือกแล้วก้มลงกราบเจย์รัว ๆ
คราวหลังพวกเราจะไม่มอมฮารุแล้ว สัญญาเลย !
Tbc
น้องฮารุเมาเเล้วรั่วเลยนะคะ55555555
ความคิดเห็น