คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Episode 26 : Japan vs Spain ( 1/2 ) + ดาวตลกประจำกีฬาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากฮารุ !
Episode 26
: Japan Vs Spain ( 1/2 ) + ดาวตลกประจำกีฬาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากฮารุ !
“ เห ~ ทีมญี่ปุ่นกำลังแข่งกับทีมสเปนอยู่สินะครับ ”
เสียงทุ้มเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้เบอร์นาร์ด กิริคานันสะดุ้งตัวโหยงด้วยความตกใจเล็กน้อย ก็เล่นมาไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้เป็นใครก็ตกใจจริงไหม ?
“ ใช่แล้วล่ะ ” เบอร์นาร์ดหันมาตอบเด็กหนุ่มตาสองสีแว๊บนึงก่อนจะหันกลับไปดูเกมต่อ “ จะว่าไปน้องสาวนายก็ลงแข่งด้วยนะ ”
“ หึ งั้นหรอครับ ? ”
เซนโซ เซย์ยะ นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเบอร์นาร์ด ดวงตารูปเมล็ดอัลมอนด์สีอำพันข้างสลับอความารีนข้างจ้องมองร่างของน้องสาวผมสีโรสควอตช์วิ่งไปวิ่งมาในสนามผ่านกระจกใบใสขนาดใหญ่ในห้องส่วนตัว
เขามองการแข่งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์สักพัก การแข่งแสนธรรมดาที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นแบบนี้ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน พลันใบหน้าหล่อแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ราวกับมีอะไรสนุก ๆ อยู่ในหัว
เจอแล้ว — ของเล่นของเขา :)
“ นี่ — คุณเบอร์นาร์ด ” เซย์ยะเอ่ยเรียกชื่อคนข้างตัวอย่างนึกสนุก ชายหนุ่มผมขาวหันมาตามเสียงเรียก
“ ผมได้ยินมาว่าทีมสเปนมีสาวกโอไรออนอยู่คนนึงใช่มั้ยครับ ? ”
“ อืม ใช่ — ทำไมหรอ ? ”
ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มขึ้นบนใบหน้า มือเรียวเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่ — มือเรียวยื่นไอแผดให้กับเบอร์นาร์ดก่อนจะเอ่ยออกคำสั่งเขา
“ ส่งข้อความไปบอกคนคนนั้นว่าให้จัดการเด็กที่ชื่อเซนโซ ฮารุนั่นซะ ... ”
“ อ้อ ! — แล้วก็ฝากบอกว่า ถ้าจัดการให้น่วมไปทั้งตัวได้จะยิ่งดีมาก :) ”
Yeah , It’s time to hunt
ถึงเวลาที่ราชสีห์จะตะครุบเหยื่อแล้วสินะ
—
“ อ๊ากกก ตัวจิ๋วลูกพ่อล้มอีกแล้ว ! โฮฮฮ ”
โค้ชทีมอังกฤษร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเป็นห่วงเพราะเด็กสาวหัวชมพูพาสเทลพอยิงลูกแรกได้หลังจากนั้นก็โดนชนจนล้มลุกคลุกหญ้าในสนามเป็นรอบที่ 5 แล้ว พวกฮาแกนก็เริ่มเงียบเสียงไม่ใช่เพราะเครียดอะไรนะ
แต่เจ็บคอ
ตั้งแต่เริ่มเกมมาคือตะโกนเชียร์เสียงดังจนกลบเสียงผู้พากย์หมดแล้วมั้ง ตอนนี้ก็เลยนั่งเงียบเป็นเป่าสากอมยาอมแก้เจ็บคอไปพลาง กลายเป็นเหลือโค้ชคนเดียวที่ยังตะโกนเชียร์อยู่
“ จิ๋วลูกพ่อวิ่งไปเลย ! วิ่ง ๆๆๆ เจ้าจิ๋วปุ๊กปิ๊กของพ่อ น่ารักมากลูก อร๊าย !! ” ไม่ว่าเปล่ายังหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปรัว ๆ อีก
ดูไปดูมาก็เหมือนพ่อเห่อลูกสาวอยู่นะ
เสียงเป่านกหวีดในสนามดังขึ้นเนื่องจากมีผู้เล่นฝ่ายสเปนทำฟาวล์อีกหน เด็กสาวล้มลงถลากับพื้นหญ้าเป็นรอบที่ 6 ของการแข่งวันนี้แต่เธอก็ยังลุกขึ้นได้อีก ผู้ชมข้างสนามถึงกับชื่นชมในสปิริตของเธอ
แต่ไม่ใช่กับทีมอังกฤษ —
ถึงทุกคนจะนั่งเงียบโดยไม่มีใครปริปากอะไร แต่พวกเขาก็คงกำลังรู้สึกแบบเดียวกันแน่
ฮารุเป็นคนเต็มที่กับการแข่งขันเสมอจนได้แผลมาแทบจะทุกการแข่ง แล้วยังทุ่มสุดตัวอีกต่างหาก ! ทว่าวันนี้กลับมีบางอย่างผิดแผกแปลกไป เหมือนกับว่าตอนนี้เธอกำลังโดนผู้เล่นในทีมสเปนกำลังเล่นแรงใส่มากกว่าที่เจ้าตัวจะล้มเอง
เล่นแรงในบางจังหวะยังเรียกได้ว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่นี่มันแทบจะทุกครั้งเลยพอเด็กสาวได้บอลปุ๊ปจะถูกปะทะตลอดจนต้องกระโดดหลบแล้วล้มลง แถมยังโดนดึงเสื้อ ขัดขาอีก และที่สำคัญกรรมการไม่เป่าอะไรเลย
“ ทีมสเปนมีสาวกโอไรออน ” แดเนียลพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ มันสมองของทีมอันแทนเกิลจ้องมองไปยังผู้ชายผมเขียวสวมต่างหูสตอเบอร์รี่ด้วยสายตาว่างเปล่า
“ หมายความว่ายังไง ? ” เจนนี่เอ่ยถามอย่างสงสัย “ นายจะบอกว่าทีมสเปนมีสาวกโอไรออนอย่างนั้นหรอ ”
“ อืม — และคนคนนั้นกำลังเล็งฮารุอยู่ ”
พอแดเนียลพูดจบเท่านั้นแหละแก๊งค์สมาคมคนขี้ของทีมอันแทนเกิลก็สำลักยาอมกันใหญ่ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังลั่น
“ ว่ายังไงนะ !? ”
✵
ฮารุรู้สึกไม่สบอารมณ์
เพราะคอนแทคเลนส์ที่หายไปข้างนึงทำให้วิสัยทัศน์ในการมองเห็นของเธอแคบลงอย่างเห็นได้ชัดมาก ถึงจะมองเห็นข้างนึงแต่อีกข้างนึงกลับเบลอไปหมด ภาพที่ออกมาเลยค่อนข้างบิดเบี้ยวบ้างชัดบ้าง
เรื่องนั้นช่างมันไปก่อนเถอะ ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกไม่พอใจผู้เล่นทีมสเปนคนนึงที่ผมสีเขียว ใส่ต่างหูสตอเบอร์รี่คนนั้น ปกติเธอออกจะเป็นคนที่โมโหยากแต่เวลานี้เธออยากจะเดินเข้าไปกระโดดถีบคนนั้นสักที ก็คนที่ชื่อบาราคาอะไรนั่นน่ะ —
เขาทั้งสกัดขา เตะท้อง ขัดขา ล็อคคอ เอาแขนมาฟาดตาเธอ ดึงเสื้อแถมยังศอกเข้าที่ท้องของเธออีก
เธอก็เจ็บเป็นนะโว้ย !!
นี่คนนะไม่ใช่กระสอบทราย !!
เสื้อผ้าของเธอคือสกปรกมาก ก็เล่นล้มไถลลงไปกับสนามตั้ง 5 - 6 ครั้งชุดจะเลอะก็ไม่เเปลก แต่ครึ่งหลังเธอจะไม่ล้มแบบนี้อีกแล้วสัญญาเลย ! ตอนนี้เธอขอจัดการชายหัวเขียวตรงหน้าเธอตอนนี้ก่อน
ยิ่งเวลาเธอได้บอลเขาก็จะชอบวิ่งเข้าชาร์จเธอตลอด จนฮารุล้มลงกับพื้นหลายครั้งเพราะต้องกระโดดหลบการเคลื่อนไหวนั่นทุกที และเขาก็กำลังตามประกบเธออยู่ยิ่งทำให้เธอต้องยืนอยู่เฉย ๆ ไม่งั้นเกิดขยับตัวนิดหน่อยอาจจะถูกมะรุมมะตุ้มก็เป็นได้
แต่เธอสงสัยอยู่เรื่องนึง
ก่อนหน้านี้เขาแทบจะไม่เข้ามาทำอะไรเธอเลย แต่ทำไมหลังจากที่เขาเหลือบมองข้อความในแบรนด์ข้อมือของเขา นั่นแหละเขาถึงเริ่มเล่นแรงกับเธอ คิ้วเธอเริ่มคลายออก ด้วยความสงสัยเธอจึงพลั้งปากถามไป
“ เน่ ๆ คุณอะโวคาโดเป็นคนของโอไรออนหรอ ” เธอสะกิดเขาแล้วถามชายผมเขียวตรงหน้า ชื่อแปลกประหลาดที่เด็กสาวตั้งใหม่ให้เขาทำให้เขามามองสักพัก
“ ถ้าใช่แล้วจะทำไม ? ” โป๊ะเชะ ! แสดงว่าสิ่งที่เธอคิดมาก่อนหน้านี้มันใช่ !
“ ก็ไม่ทำไมหรอก — แค่อยากรู้ว่าใครเป็นคนส่งข้อความมาให้เท่านั้นเอง ... ใช่พี่เซย์ยะรึเปล่าหง่ะ ” ชายตรงหน้าเธอผงะไปสักพักสายตาเลิ่กลั่กประมาณว่ายัยนี่มันรู้ได้ยังไง
ต้องใช่แน่ ๆ พี่ชายของเธอ
อิพี่เวน บังอาจมาก !
“ ถ้าให้เดานะ พี่เซย์ยะคงต้องสั่งให้นายมาจัดการเราแม่นบ่ ? ” เขาช็อคคูณสองเมื่อสิ่งที่เด็กสาวเอ่ยออกมามันตรงแทบจะทุกอย่างเลย
เธอไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออก แล้วยิ่งเวลาที่อารมณ์ไม่ดีเนี่ยแหละเธอจะนิ่งมากกว่าปกติ
“ นายจะเล่นแรงกับเราอีกมั้ย ? ”
“ แน่นอนสิ เพราะนี่เป็นคำสั่งของคุณเซย์ยะ ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
“ แล้วสมาชิกในทีมสเปนไม่มีใครรู้เลยหรอ ? ถ้าพวกเขารู้ขึ้นมาละก็คงเสียใจแน่ ” เธอพยายามจะเข้าใจเขาละกันว่าที่ผ่านมาเขาแค่ทำตามคำสั่งของพี่ชายเธอเท่านั้น
“ ก็ช่างพวกเขาสิ — ไม่ว่าเธอจะวิ่งแจ้นไปบอกพวกเขาก็คงไม่มีใครเชื่อเธอหรอก ” เพราะว่าตอนนี้ทีมสเปนและญี่ปุ่นเป็นคู่แข่งกันอยู่ คงไม่มีใครที่จะเชื่อคำพูดของคนที่เป็นศัตรูหรอก
จริงไหม ?
“ ไม่ต้องวิ่งไปบอกให้เสียเวลาหรอกน่ะ ” ฮารุฉีกยิ้มกว้างให้เขา ถึงเธอจะเหมือนคนตาบอดข้างนึงแต่ตาอีกข้างก็ยังพอมองเห็นอยู่ และสิ่งที่เธอตั้งใจจะทำต่อไปนี้ก็นับว่าเป็นผลดีกับตัวเธอแล้วก็ทุกคนในสนามด้วย
จับตาดูเอาไว้ให้ดีนะพี่เซย์ยะ —
“ หมายความว่าไง ? ” เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
“ งุ้ย รอดูเอาเองจิ '^' ”
การแสดงละครจะเริ่มต้นขึ้นหลังจากนี้
— คอยดูเอาไว้ให้ดีว่าใครเหนือกว่า :)
✵
“ โอ้ย — ”
ฮารุล้มลงไปนอนกับพื้นอีกครั้งพร้อมกับกุมข้อเท้าของตัวเองเอาไว้ การปะทะครั้งสุดท้ายของเธอกับบาราคานั่นสร้างความเจ็บปวดให้กับข้อเท้าของเธอเป็นอย่างมาก กรรมการรีบเป่านกหวีดหยุดเวลาก่อนเมเนเจอร์กับคุณเซย์คิยะจะรีบวิ่งถือกล่องปฐมพยาบาลเข้ามาในสนาม
“ ฮารุจัง เป็นยังไงบ้าง ! ”
คุณแอนนาถามเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง สมาชิกคนอื่นก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ว่าเธอจะหลบได้ก็เถอะแต่ก็เฉียดข้อเท้าเธอนิดนึงอยู่ดี
“ ขยับได้มั้ย ? ” เขาจับข้อเท้าซ้ายเธอก่อนจะเอ่ยถามอาการบาดเจ็บ เธอพยักหน้าลงเบา ๆ ก่อนจะเหลือบมองไปที่คุณคลาริโอกับนายบาราคาที่กำลังยืนคุยกันอยู่
“ เอ่อ ได้ .. นิดหน่อยค่ะ ” เธอกำลังแถ
“ นายเล่นแรงเกินไปแล้วนะ ”
คลาริโอเดินเข้าไปคุยกับบาราคาสักพัก ก่อนจะเดินไปที่ลูกบอลแล้วยิงท่าไม่ตายประจำตัวอัดบาราคา จนเขาถูกหามตัวออกไปนอกสนามเพราะบาดเจ็บ เท่านั้นแหละฮารุก็ร้องเย่ออกมาก่อนจะกระโดดขึ้นมายืนชูมือด้วยท่าทีดีใจเมื่อคนคนนั้นออกนอกสนามไปแล้ว
“ ยะฮู้ว ! ”
แผนของเธอสำเร็จแล้ว !
“ เดี๋ยวสิ ! ฮารุจัง เจ็บข้อเท้าอยู่กระโดดแบบนั้นไม่ได้นะ !! ” คุณสึคุชิดุฮารุที่อยู่ดี ๆ ก็กระโดดขึ้นมาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“ ฮารุไม่เจ็บแล้ว เมื่อกี้คือการแสดงละครเฉย ๆ ”
แล้วเธอก็อธิบายให้ทุกคนเรื่องที่เธอแกล้งเจ็บเมื่อกี้นี้ ถึงการสกัดนั่นจะโดนข้อเท้าเธอนิดหน่อยแต่ก็ไม่เป็นอะไรมากเพราะเธอสวย อิอิ ไฮซากิที่รู้เข้าก็แทบจะพุ่งเข้ามาบีบคอเพราะทำให้ทุกคนเขาเป็นห่วงกัน !
“ โถ่ ฮารุจังละก็ ! เล่นแรงเกินไปแล้วนะ ” คุณสึคุชิทำท่าจะร้องไห้จนทำให้เด็กสาวรู้สึกผิด ขนาดคุณเซย์คิยะยังช็อคค้างไปเลยตอนที่เธอกระโดดลุกขึ้นยืน
“ ขอโทษ ๆ ต่อไปนี้จะไม่ทำแล้วค้าบ — มาแข่งต่อกันเถอะ ! ” ยังไม่ทันจะได้แข่งต่อเธอก็ถูกใครบางคนคว้าข้อมือเอาไว้ พอหันไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ฮิคารุคุงนี่เอง
“ หืม ? มีอะไรหรอฮิคารุคุง ? ”
“ เข่าเธอมีเลือดออกนะ ไปห้องพยาบาลเถอะ ” เขาลดสายตาลงไปมองแผลบริเวณเข่าเธอ
“ แผลแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกน่า — ” ไกลหัวใจจะตายไป
“ จะไม่เป็นไรได้ไง !! ” ฮารุสะดุ้งเมื่อคนตรงหน้าตะโกนออกมาเสียงดัง
อิชิโฮชิ ฮิคารุ ดึงเด็กสาวเข้ามากอด ใบหน้าของเด็กหนุ่มฝังลงที่ไหล่ของเธอ มือข้างนึงจับมือเธอไว้ ส่วนอีกข้างวางทาบลงบนเอวบางของเด็กสาว คนอื่นตรงนั้นถึงกับอ้าปากค้างเลย ขนาดทีมอังกฤษยังแทบจะสำลักน้ำลายกันเลย ฮิคารุเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเอ่ยกระซิบข้างหูเธอ
“ อย่าทำให้เป็นห่วงจะได้มั้ย ... ”
—
ก็ .. นั่นแหละ
หลังจากที่ฮิคารุคุงกระซิบบอกแบบนั้นเธอก็เขินจนเผลอเอาหน้ามุดอกเขาอีกที เสียงโห่แซวเธอกับฮิคารุดังขึ้นจนเธอกับเขาหน้าแดง หลังจากทั้งสองคนผละออกจากกันเธอก็รีบลากคุณแอนนาไปห้องพยาบาลทันที
เขินนะไอบ้า !
เพราะฮิคารุพูดแบบนั้นเธอนั่นแหละ ! เลยต้องมานั่งจุ๊มปุ๊กทำแผลอยู่ที่ห้องพยาบาลกับคุณแอนนาที่ในมือถือกล่องคอนแทคเลนส์ของเธอไว้ โชคดีที่เธอพกคอนแทคสำรองมาด้วยไม่งั้นคงต้องแข่งโดยที่มองไม่เห็นจนจบเกมแน่
“ เสร็จแล้วล่ะ ” ทันทีที่พลาสเตอร์แปะลงบนเเผลเธอ พยาบาลสวยก็ยิ้มให้เธอ ฮารุลุกขึ้นยืนแล้วก้มลงขอบคุณเธอ
“ ของคุณนะคะ ! คุณแอนนาเราไปห้องน้ำกันต่อเถอะ ! ” ฮารุรีบลากแอนนาไปห้องเพื่อไปเปลี่ยนคอนแทคเลนส์
เดินมาถึงห้องน้ำฮารุก็จัดการล้างมือพร้อมกับถอดคอนแทคอันเก่าเเล้วเปลี่ยนคอนแทคอันใหม่ เธอลืมตาขึ้นมามองกระจกพร้อมกับภาพคมชัดระดับ HD ทำให้เธอน้ำตาแทบไหล
ทำไมคนในกระจกนี่สวยจังนะ !
โอ้ย เขิน !
เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอคุณแอนนาที่ยืนก้มหน้างุดเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปสนาม จู่ ๆ คุณแอนนาก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้เหมือนต้องการจะบอกอะไรเธอ
“ เอ่อ ... คือว่านะ ฮารุจัง ”
“ หือ ? อะไรหรอ ”
“ เอ่อ คือว่า .... ” คุณแอนนาทำท่าทางอึกอัก
“ ว่า ? ”
“ เธอพอจะมีเบอร์ติดต่อของแดเนียลบ้างมั้ย — คือฉันอยากคุยกับเขาน่ะ ! ”
ฮารุอึ้งไปสักพัก เธอเริ่มประมวลสถานการณ์ตรงหน้า คุณแอนนาขอเบอร์ติดต่อแดเนียลเพราะอยากคุยกับเขา — งั้นก็แสดงว่า คุณแอนนาแอบชอบเเดเนียลอย่างนั้นหรอ ! โอ้ พระเจ้า !
“ แหนะ คุณแอนนาแอบชอบเเดเนียลอยู่สินะ ~ ” เธอเอ่ยแซวคนตรงหน้า ก่อนเธอจะหยักหน้าหงึก ๆ ฮารุยิ้มเอ็นดูให้กับสาวตรงหน้า
“ อื้ม ไว้กลับไปถึงหอพักเดี๋ยวเอาให้นะ ! ” อีกฝ่ายตาเป็นประกายเมื่อเธอพูดจบ
“ ขอบคุณนะฮารุจัง ! ”
✵
ทีมญี่ปุ่นกำลังประสบปัญหาใหญ่หลวง
ฟุบุคิ ชิโร่ ได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้าและได้ถูกนำตัวออกจากสนาม หลังจากที่เจ้าตัวได้ใช้ท่าไม้ตายประสานกับน้องชายอย่างฟุบุคิ อาสึยะไป เพราะท่าไม้ตายของสองพี่น้องคู่นี้เลยทีมญี่ปุ่นเลยตีตื้นขึ้นมาตีเสมอได้ !
ถึงจะรู้สึกโล่งใจที่แต้มเสมอแต่ก็ต้องสูญเสียสมาชิกคนสำคัญของทีมไปอีกคนเช่นกัน ถีึงอย่างนั้นทีมญี่ปุ่นก็ยังไม่เสียกำลังใจกันก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีล่ะนะ
และปัญหาอีกปัญหานึง —
ครึ่งหลังมานี้ทีมญี่ปุ่นเริ่มวิ่งไม่ออกเนื่องจากสภาพร่างกายใช้งานเยอะเกินไปทำให้เกิดอาการหมดแรง โนซากะกับฮิคารุก็เครียดกันใหญ่ว่าจะทำยังไงต่อไปดีนะ เพราะพวกเขาก็เหนื่อยเหมือนกัน
“ ฮารุจังกลับมาแล้วหรอครับ ~ ” โค้ชตัวอ้วนกลมเอ่ยทักเธอเมื่อเธอเดินเข้ามาในสนาม ฮารุเลยพยักหน้าแล้วยกนิ้วโป้งให้กับเขา
“ เอาล่ะ ฮารุจังไปเปลี่ยนตัวกับไฮซากินะ เจ้าตัวดูวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ ”
“ โอเคเลยค่า ”
ทีมญี่ปุ่นมีการเปลี่ยนตัว พอเธอถูกเปลี่ยนตัวลงก็โดนคุณเอนโดเรียกไปคุยพร้อม ๆ กับคุณโนซากะแล้วก็อาสึโตะคุงทันที คุณเอนโดเกริ่นว่าไม้ตายลับของทีมญี่ปุ่นที่ต้องงัดออกมาใช้ก็คือ —
“ ฮารุ เธอนี่แหละคืออาวุธลับ ! ”
“ ห้ะ หนูน่ะหรอ ? ” พอคุณเอนโดพูดจบเธอก็ทำหน้าเหวอแล้วชี้หน้าเข้าหาตัวเองแบบงง ๆ
“ อื้ม เธอนั่นแหละ ! ”
แล้วเขาก็บอกแผนที่เธอจะต้องทำต่อไปนี้ กลายเป็นว่าเธอต้องวิ่งไปทั่วสนามแล้วบุกขึ้นไปคนเดียวสมฉายาผู้เล่นสารพัดประโยชน์ ทีมสเปนคงคิดว่าทีมญี่ปุ่นจะมีแต่การเล่นเป็นทีมเท่านั้น ซึ่งก็คงคาดไม่ถึงถ้าเกิดว่ามีคนในทีมญี่ปุ่นเล่นเดี่ยว
ฮารุจะฉายเดี่ยวแบบเจนนี่แบล็คพิ้งก์ —
Now I’m going solo !
ฮารุวิ่งเลี้ยงบอลหลบคู่ต่อสู้ไปอย่างรวดเร็ว สกิลการโยกหลอกเร็วขึ้นกว่าครึ่งแรกมากเพราะตอนนี้เธอมองเห็นได้ชัดสุด ๆ เด็กสาวกระโดดม้วนตัวหลบผู้เล่นทีมสเปนด้วยความคล่องแคล่วแล้ววิ่งไปถึงหน้าประตูอย่างรวดเร็ว
“ ยิง ๆ มาเหอะยังไงก็รับได้แน่ ! ”
อารอนโซ่ ฟิเบียโน่ ผู้รักษาประตูของทีมสเปนเอ่ยอย่างมั่นใจว่าลูกนี้จะต้องไม่เข้าแน่นอน ฮารุง้างขาไปทางด้านหลังก่อนจะเตะออกไปเต็มแรง บอกเลยว่าถ้าอยู่ในสนามเธอยิงยังไงก็ไม่พลาดแน่ แต่ว่า —
เป๊ง — ปั่ก
“ แอ่ก ! ”
ปรี้ด ปรี้ด ปรี้ดดด
บอลที่ยิงชนเสากระเด็นมาโดนใบหน้าเธออย่างจัง เด็กสาวร้องอุทานเสียงหลงพร้อมกับทรุดตัวลงกับพื้น แล้วบอลก็ลอยผ่านเข้าประตูไปโดยที่อารอนโซ่ยืนอึ้งอยู่ตรงประตูด้วยความมึนงงว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ! กว่าจะรู้ตัวลูกก็เข้าไปแล้ว
แต้มของญี่ปุ่นเปลี่ยนขึ้นเป็นเลข 3 เท่ากับมีมสเปน ฮารุวิ่งปิดหน้าปิดตากลับมายังฝั่งของตัวเองด้วยความเขินอาย เพราะลูกที่ยิงเมื่อกี้อนาถมาก ! ทันทีที่เธอวิ่งมาถึงฝั่งตัวเองก็ถูกแซวใหญ่โดนทีมอินะสึมะเจแปนแล้วก็ทีมอังกฤษที่นั่งดูอยู่บนสเตเดียม และแน่นอนคนที่ขำอร่อยสุดก็เป็นลูคัส
“ ลูกสุดท้ายนี่มันอะไรกันยัยฮารุ กร๊าก ฮ่า ๆๆๆๆ อ่ะ อ่อก แค่ก ๆๆๆๆ ” ลูคัสไอค่อกแค่กออกมายกใหญ่เพราะเมื่อกี้เขาหัวเราะกว้างไปหน่อยทำให้ยาอมไหลลงคอเจ้าตัวจนต้องมานั่งสำลักอยู่อย่างนี้
“ คุณฮารุครับยิงชนเสาแล้วเอาหน้ารับแบบนั้นมันไม่ถูกต้องนะครับ ! ถึงจะเข้าแต่ว่าสภาพมันช่างอนาถเหลือเกิน คุณต้องทำประตูให้สง่างามราวกับแม่นางหงส์ขาวในการ์ตูนเรื่องบาร์บี้สิครับ ! กรุณาอย่ายิงแบบนี้อีกนะครับ ! ” อ่ะ จัสตินก็เอาด้วยอีกคน
“ จิ๋วลูกพ่อออ ทำอะไรของลูกน่ะ ! พ่อรับม่ายล่ายย ” โค้ชทีมอังกฤษเกาะขอบสนามแล้วร้องไห้ออกมา
“ ลูกนี้อนาถสุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยนะ ... ” ถึงแมทธิวจะพึมพัมออกมาเบา ๆ แต่ทุกคนกลับยกนิ้วให้กับคำพูดโดนใจของเขา
“ ใครมีรางวัลแม่นเสาให้ยัยฮารุบ้าง ฮ่าๆๆๆ ” ฮาแกนก็นั่งขำกร๊ากอีกคน สรุปก็คือทั้งทีมนั่นแหละขำเธอ
“ พอได้แล้ววว !!! ” ฮารุตะโกนกลับไปด้วยความเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำเพราะถูกแซวจากทั่วทุกมุมทำให้ตอนนี้เธออยากจะเอาหน้ามุดดินให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ฮือ
เด๋ออีกแล้วตัวเรา ㅠㅠ
✵
สรุปวันนี้ญี่ปุ่นก็เสมอกับสเปนไปด้วยสกอร์ 3 ต่อ 3 นับเป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่แย่เลยทีเดียว หลังจากที่แข่งเสร็จทุกคนก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อวอร์มแล้วมานั่งรวมตัวอยู่ที่ห้องพักที่เขาจัดเอาไว้ให้เรื่องเกมเมื่อกี้
“ ฮารุ ลูกสุดท้ายนี่คือมุกใช่มั้ย ฮ่า ๆๆๆๆ ”
ทันทีที่เปิดประเด็นเรื่องการแข่ง คนที่พูดถึงฉากที่เธอยิงชนเสากระเด็นเข้าหน้าแล้วเข้าประตูไปก็คือคุณโกจิน ! ซึ่งพอเขาพูดเท่านั้นแหละทุกคนก็รุมล้อเธอกันใหญ่ ขนาดคุณโกเอนจิยังแซวเธอเลย !
“ ก .. ก็แอบคิดมาก่อนหน้านี้แล้วไงว่าถ้ายิงแบบนี้ต้องเข้าแน่ ๆ อ่ะ ” เธอตอบกลับไปพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มขึ้นสี
“ แล้วเสียงร้องแอ่กตอนโดนบอลกระแทกนี่เจ็บไหม ฮ่า ๆๆๆ ” ฮิอุระเอ่ยถามพร้อมกับล้อเลียนเสียงเธอตอนที่ถูกบอลอัดหน้าไปด้วย
“ คุณฮิอุร๊ะะะ !! ”
เสียงโวยวายของฮารุดังลั่นห้องเมื่อทุกคนร่วมใจกันล้อเธอเรื่องนั้น ทุกคนพอได้เห็นเด็กสาวโวยวายม้วนบิดไปบิดมาจนแทบจะลงไปนอนอยู่กับพื้นก็ขำดังลั่นห้องเพราะความเอ็นดูในความเด๋อของน้อง
ฮารุหลายเป็นดาวตลกประจำกีฬาไปแล้ว ฮือ
Tbc
ไฮ สวัสดีค่า ! ตอนนี้ก็เป็นตอนที่ยาวแล้วก็มีหลากหลายอารมณ์อีกแล้วนะคะ ฮื่อ
ตอนถัดไปทีมอินะสึมะเจแปนจะไปดูทีมอังกฤษแข่งค่ะ (มีรีดคนไหนอยากเห็นทีมอังกฤษแข่งบ้าง ! กริบ)
ตอนนี้มีโมเม้นบ้างพอกรุบกริบ -.,- ที่เหลือก็อย่างที่เห็นล่ะค่ะ 555 ความเด๋อของนุ้งงง
ลูกสุดท้ายของน้องที่ยิงนี่คือแต่งไปขำไปค่ะ ฮื่อ ยิงชนเสาเข้าหน้าตัวเองแล้วดันเข้าประตูด้วยนะ 555
โอ้ยยย เอ็นดู !
เจอกันตอนหน้านะคะ ! เม้นให้กำลังใจไรท์ด้วยนะ เย่ ~
ติดตามสปอยได้ที่
Twitter : @tunaseeyou
ความคิดเห็น