คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Episode 21 : เอ้โย่วรัสเซีย ! สวัสดี Privet !
Episode 21
: เอ้โย่วรัสเซีย ! สวัสดี Privet !
สองวันต่อมาก็ถึงวันที่ต้องออกเดินทางไปยังประเทศรัสเซียเพื่อไปแข่งขันฟุตบอลFFIที่ทางนู้นเป็นฝ่ายจัด สมาชิกทุกคนนั่งจุมปุ๊กบนเครื่องบินอย่างสงบเสงี่ยม บ้างก็เล่นไพ่ บ้างก็นอน บ้างก็กิน ส่วนเธอน่ะหรอ ?
ก็นั่งสวย ๆ อ่ะนะ ฮิฮิ
มือของเธอจับสร้อยหินอเมทิสต์พลางลูบไปมาเบา ๆ รอยยิ้มที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเธอยิ้มเพราะดีใจที่จะได้ไปสู่ระดับโลกหรือยิ้มสู้เตรียมรับศึกหนักที่กำลังจะย้อนกลับเข้าตัวเอง
ผลของการต่อนต้านสินะ ? คงไม่แย่เท่าไหร่หรอกมั้ง ก็เธอมีสร้อยเส้นนี้แล้วนี่ !
“ ทุกคน ~ ฉันเอาซูชิมาด้วยล่ะ สนใจลองมั้ย ? ” คุณยูอิจิโร่ลุกขึ้นยืนแล้วชูกล่องซูชิที่พ่อของเขาตั้งใจนำมาให้กับทุกคน สมาชิกถึงกับตาเป็นประกาย
“ พ่อของฉันก็เอาขนมมาให้เหมือนกัน ” คุณโกจินยกถุงขนมขึ้นมา ฮารุที่พึ่งนึกอะไรได้ก็เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าของเธอแล้วสำรวจดูว่าจำนวนขนมที่เธอทำมาเพียงพอกับสมาชิดในทีมรึเปล่าก่อนเธอจะลุกขึ้นยืนด้วยคน
“ เอ่อ ... ที่จริงแล้วฉันก็ทำขนมมาให้ทุกคนเหมือนกันค่ะ แฮะ ๆ ” เพราะเมื่อวานเธอว่างมากแถมก็หายไข้แล้วด้วยเลยตัดสินใจเข้าครัวไปทำขนมให้กับทุกคนเพื่อตอบแทนที่พวกเขาช่วยดูแลเธอตอนไม่สบาย
เห็นเด๋อ ๆ แบบนี้เธอก็ทำขนมเป็นนะเออ !
“ สุดยอดไปเลยคุณยูอิจิโร่ คุณโกจิน แล้วก็ฮารุจัง ! ” แล้วทุกคนก็ร้องเฮกันแต่เฮแบบเสียงเบา ๆ เพราะอย่าลืมว่ามีผู้โดยสารอื่นเดินทางร่วมกับเราด้วย
“ ฮารุจังทำขนมเป็นด้วยหรอจ๊ะ ? ” พอคุณสึคุชิได้รับขนมที่บรรจุอยู่ในกล่องกระดาษสีน้ำตาลก็เอ่ยถามเธอทันที
“ อื้ม ! ตอนเด็ก ๆ พ่อมักบังคับให้ไปเรียนทำขนมน่ะ จะได้ดูเป็นผู้หญิงขึ้นมาหน่อย ” ก็นะ พ่อเธอชอบพาเธอไปเรียนพวกเย็บปักถักร้อยทำขนมเต้นบัลเล่ต์เล่นดนตรีตั้งแต่ยังเด็กแล้วเพราะเหตุผลที่ว่าเธอจะได้ดูเป็นกุลสตรีขึ้นมาบ้าง เธอเลยสามารถทำอะไรพวกนี้ได้
“ เอ๋ งี้แสดงว่าฮารุจังก็ทำขนมได้เยอะแยะเลยน่ะสิ ! น่าอิจฉาจัง ! ” คุณสึคุชิมองมาการองหลากสีสันในกล่องแล้วก็ทำเอารู้สึกอยากทำขนมขึ้นมาบ้างเลยล่ะ !
“ งั้นฉันสอนให้เอามั้ยคะ ? ”
“ เอ๋ ได้หรอจ๊ะ ? ” คุณสึคุชิถาม เธอจึงหยักหน้าเชิงตกลง ถ้าแค่สอนอ่ะเธอก็สอนได้แต่จะกินได้มั้ยก็อีกเรื่องนึง แฮร่ !
“ ไชโย ! แอนนา ฮารุจังจะสอนฉันทำขนมแหละ ! ” คุณสึคุชิหันไปทำท่าดีใจใส่คุณแอนนาที่ตอนนี้กำลังนั่งอ่านนิตยสารสำหรับท่องเที่ยวในประเทศรัสเซียอย่างจริงจัง เจ้าตัวเงยหน้าขึ่นมาก็ทำหน้าเออออไปกับเขาด้วย
“ อ่ะ อันนี้ของคุณนิชิคาเงะ แล้วก็คุณยูมะค้าบ ~ ” เธอยื่นกล่องขนมให้กับพวกเขา ทั้งสองคนก็กล่าวขอบคุณเธอ โนซากะมองขนมสักพักก่อนจะจ้องเด็กสาวด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“ น่ารัก แถมยังน่ากินอีกด้วย ” โนซากะพูดออกมา
“ ของมันแน่อยู่แล้ว ! ” ฮารุยิ้มให้เขาก่อนจะเดินอ้อมไปแจกอีกฝั่ง ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาไปไหนเธอก็รู้สึกว่ามีอะไรมาคว้าเข้าที่เอวเธอทำให้ร่างบางปลิวไปตามแรงดึงจากทางด้านหลัง
“ อ่ะ เหวอ — ” เธอร้องอุทานอย่างตกใจ ร่างเล็กล้มลงไปนั่งอยู่บนตักของหนุ่มหัวแดงเชอรี่ที่เธอพึ่งให้ขนมไปเมื่อตะกี้ แขนสองข้างเกี่ยวเอวบางเด็กสาวไว้กับตัวแถมยังเอาหน้ามาซุกที่คอของเธอด้วยเล่นเอาจักจี้ไปเลย
อะไรกันเนี่ย !?
ว่าจะหันไปขอความช่วยเหลือจากคุณนิชิคาเงะแต่เขาก็ส่งสายตามาประมาณว่า ขอโทษที ฉันช่วยอะไรไม่ได้หรอก โอเคแต่อย่างน้อยก็ช่วยทำอะไรซักอย่างหน่อยก็ได้มั้ยอ่ะ แง้ !
“ ที่บอกว่าน่ารักแล้วก็น่ากินน่ะ ... ” เขากระซิบข้างหูของเธอทำเอารู้สึกจักจี้แปลก ๆ แขนแกร่งกอดเธอแน่นกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยคำพูดชวนเขินในตอนท้าย
“ ฉันหมายถึงเธอนะ ”
—
@ สนามบินคาซาน , ประเทศรัสเซีย
และแล้วก็มาถึงรัสเซียอย่างปลอดภัย สมาชิกทีมอินะสึมะเจแปนเริ่มขนสัมภาระของตนเอง ฮารุที่กระเป๋าโหลดช้ากว่าคนอื่นเลยต้องยืนรออีกสักพักในขณะที่คนอื่นย้ายไปรวมกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนอยู่บริเวณเสาขนาดใหญ่
หลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงส่งครั้งนั้นเธอก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ปลอดภัยอีกต่อไป ย้อนกลับไปตอนที่ฮิคารุคุงบอกจะจูบเธอเพื่อช่วยลดไข้ แล้วตอนนี้ยังมีคุณยูมะอีกที่จู่ ๆ ก็มาบอกว่าเธอน่ารักแล้วก็น่ากิน
นี่คนนะไม่ใช่ขนม เธอกินไม่ได้ซะหน่อย !
“ โอ๊ะ มาแล้ว ! ”
ฮารุเดินอ้อมไปหยิบกระเป๋าสีดำขนาดกลางแล้วรีบเดินไปรวมกลุ่มกับสมาชิกคนอื่น ๆ เธอเดินอยู่ด้านหลังสุดของกลุ่มพร้อมกับมองไปรอบ ๆ อย่างรู้สึกตื่นเต้น
ประเทศรัสเซีย ถ้าจำไม่ผิดเธอเคยมาแข่งกระชับมิตรครั้งนึงตอนที่อยู่ประถมมั้ง และทีมอังกฤษก็ชนะไปอย่างใส ๆ เพราะทีมของเธอเก่ง
ไม่ได้โม้ พวกเธอเก่งจริง ๆ
“ Privet ! สวัสดีครับสมาชิกทีมอินะสึมะเจแปนทุกคน ”
พอเดินออกมาก็เจอกับผู้ชายคนนึงท่าทางดี๊ด๊าไฮเปอร์เดินเข้ามาทักทาย ฮารุชะโงกหน้าจากหลังสุดมามองคนตรงหน้าอย่างสงสัย ก่อนมือของเธอจะไปสะกิดไฮซากิ
“ ผู้ชายคนนี้คือใครอ่ะ ไฮซากิคุง ”
“ ไม่รู้สิ ไกด์มั้ง ? ”
ความสงสัยได้คลายลงเมื่อโค้ชได้บอกว่าเขาจะมาเป็นไกด์นำเที่ยวให้กับพวกเรา เขาชื่อปันเปียตัส สคอริโอ เป็นคนอิตาลีและพูดภาษาญี่ปุ่นกับรัสเซียได้ไม่แข็งทั้งคู่
แล้วไหงขุ่นพรี่ถึงมาเป็นไกด์ได้ล่ะวะคะ !?
“ ภาษาอิตาลีหรอ นี่ฮารุจังพอจะพูดได้บ้างมั้ย ? ” คุณโกจินหันมาถามเธอ เธอเลยตอบกลับไปว่าเคยเรียนมานิดหน่อยยังไม่เก่งขนาดนั้น แต่้ขาก็ไม่ฟังแถมยังดันตัวเธอไปข้างหน้าให้ไปสื่อสารกับเขาอีก !
“ เอ่อ ... Ciao ! ” ( สวัสดีค่ะ ! ) บอกเลยว่าเธอพูดได้แค่นี้จริง ๆ ที่เหลือคือสกิลการแถล้วน ๆ เลยค่ะ
“ Oh ragazza ! ” ( โอ้ แม่สาวน้อย ) เขามองเธออย่างอึ้งใจก่อนจะแร็พภาษาอิตาลีออกมายกใหญ่ “ Sai parlare italiano? Che impressionante ! D'ora in poi ti parlerò spesso , Sii un interprete per me ! ” ( เธอพูดภาษาอิตาลีได้ด้วยหรอ สุดยอดไปเลย ! จากนี้ไปฉันจะคุยกับเธอบ่อย ๆ นะ ช่วยเป็นล่ามให้ฉันด้วยล่ะ ! )
“ What !? ” ( อิหยังวะ !? ) เธอฟังไม่ออกโว้ยค่ะ ! เขาพูดอิตาลีใช่มั้ยเดี๋ยวเจอสาวน้อยกังฟูเข้าไปล่ะมีหงายแน่
“ 對不起，但是我翻譯了一點，你根本不會說話 謝謝 ” ( ทานโทษนะคะ , แต่ฉันแปลอะไรไม่ออกเลยซักนิดเดียว ขอบคุณค่ะ ) เธอรัวภาษาจีนใส่เขาจนหน้าคุณสคอริโอเอ๋อไปชั่วขณะ ลีเฮากับโค้ชที่ฟังออกก็ขำกันใหญ่ยิ่งทำให้สมาชิกคนอื่นสงสัยมากขึ้นว่าเธอพูดว่าอะไร
“ แปลให้ฟังด้วยสิเฮ้ย ! ” ไฮซากิตะโกนถามด้วยความอยากรู้
“ ก็ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรอ่ะ เลยบอกเขาไปว่าขอโทษค่ะ แปลไม่ออกเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ ” แน่นอนนับว่าเป็นมุกตลกของวันได้เลย ทุกคนขำจนน้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว
คุณนัตสึมิก็เดินมาหาคุณเอนโดแล้วพูดคุยกันสักพัก แต่เหมือนกับมีโชคชะตาหรืออะไรซักอย่าง ทีมสเปนเดินออกมาจากทางด้านซ้ายจนเคลื่อนตัวมาถึงจุดที่ทีมอินะสึมะเจแปนยืนอยู่
คุณเอนโดก็เข้าไปทักทายคลาริโออย่างเป็นมิตรเหมือนเคย จะว่าไปแล้วทุกคนในทีมสเปนนี่ก็ตัวสูงกันทุกคนเลยนะ น่าอิจฉาจัง !
“ นี่ เธอตรงนั้นน่ะ เบอร์ 16 ใช่มั้ย ! ” ใครซักคนในทีมสเปนตะโกนขึ้นมาซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเสียงของผู้หญิง
“ Yep ! ”
“ ตัวเล็กกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก นี่ ๆ เธอสูงเท่าไหร่หรอ ” คนนั้นถาม
“ 158 เซน จากที่วัดล่าสุดอ่ะนะ ”
“ ยัยนี่ไม่ได้ตัวเล็ก แต่ยัยบ้านี่มันเตี้ย ” ฮิโรโตะที่ดูอาการดีขึ้นก็เริ่มแซะเธอทันทีทันใด
“ เตี้ยแล้วไงอ่ะ ! เตะคอรุ่นพี่ได้ละกัน ! ” เห็นเตี้ยแบบนี่เธอก็เคยเรียนเทควันโด้ คาราเต้ ยูโดมาก่อนนะเฮ้ย
สักพักทีมอเมริกาก็เดินออกมาจากทางด้านขวาคุณเอนโดก็เข้าไปทักอย่างสนิทสนมเหมือนเคยจนเธอเริ่มสงสัยว่าคุณเอนโดนี่สนิทกับทุกคนเลยรึเปล่านะ ?
“ ทีม Star Unicorn ก็ปฏิเสธโอไรออนเหมือนกัน ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ”
“ พวกเราทีมสเปนก็ไม่มีใครทำงานให้กับโอไรออน — ” คลาริโอพูดไม่ทันจบก็มีเสียงของผู้เล่นกลุ่มหนึ่งดังแทรกขึ้นมาทำให้เสียงเขาขาดช่วงไป
“ ยะฮู้ววว ใครมีมะกรูด ” เสียงตะโกนของใครสักคนดังขึ้นจากทางด้านหลังของทีมสเปนทำให้ทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นต้องหันไปมองกลุ่มคนที่เดินออกมาพร้อมกับเต้นประกอบไปด้วยเหมือนกับคนบ้าไร้สติ ซนมากถึงขนาดโค้ชยังคุมไม่อยู่ ...
เซน อีวารอน ในชุดยูนิฟอร์มของทีมอังกฤษ เขานี่แหละคือตัวป่วนตัวพ่อเลย ! เด็กหนุ่มผมขาวกระโดดโลดเต้นไปมาอย่างร่าเริงส่วนฮาแกนกับลูกคัสก็ตบมือให้เข้าจังหวะก่อนจะหมุนตัวไปมาละเต้นไปด้วยเหมือนกับอยู่ในงานวัด
ใครอยากมีหางเครื่องจ้างสามตัวนี้ได้เลยนะคะ จ้างร้อยเล่นล้าน รับรองคุ้มราครแน่นอน
“ มาแลกมะนาว ! ” อ่ะ คนอื่นในทีมก็บ้าจี้ตอบไปกับเขา
“ ใครมีลูกสาว ! ” นั่น ยังไม่หยุดอี๊กกกกก
“ มาแลกลูกเขย ! ”
“ เอาวะเอาเหวยลูกเขยกลองยาว ตะลาลา อุ้ย ตะลาลาาาาา ~ ”
“ โห่ ฮิ้ววววววววว ” พอฮารุหันไปเห็นพวกเขาก็แทบจะเอาหน้าหลบมุดลงดินด้วยความเขินอายแทบไม่ทัน ให้ตายสิไอพวกนี้มันไม่เคยอายใครเลยจริง ๆ !
“ นั่น ... แดเนียล ลูคัส แมทธิวแล้วก็ฮาแกนนี่ ” เอนโดพูดขึ้นหลังจากเห็นพวกเขาอยู่ในกลุ่มคนพวกนั้น
“ หา — งั้นก็แสดงว่านี่คือตัวแทนของทีมอังกฤษอย่างนั้นสินะ ”
“ ดูไม่น่ากลัวเลยเเฮะ ” ทุกคนที่ยืนรวมอยู่ตรงนี้พยักหน้าเห็นด้วยให้กับคำพูดของโกจิน
“ เฮ้ย ฮารุ ! สมาชิกทีมเธอเป็นบ้ากันเรอะ ”
อย่าถามหนู หนูไม่รู้จักพวกมันนนนนนน !
“ ขอโทษด้วยนะครับที่สร้างความวุ่นวายให้กับพวกคุณทุกคน ” แดเนียลว่าพลางก้มหัวลงอย่างสุภาพนอบน้อมเช่นเคย คุณเอนโดจึงโบกมือเป็นพัลวัน
“ ไม่เป็นไร ๆ จะว่าไปเราอยู่กันคนละสายสินะ ”
“ ครับ พวกเราอยู่สาย B ส่วนพวกคุณทุกคนที่อยู่บริเวณ ณ ที่นี้อยู่สาย A กันหมดเลยครับ ” แดเนียลก็เป็นตัวแทนหมู่บ้านอีกตามเคย ก็เขาเป็นกัปตันทีมนี่นะ
สมาชิกทีมอันแทนเกิลก็เข้าไปทักทายฮารุกันใหญ่ เพราะไม่ได้เจอกันนานพอสมควรก็ต้องมีคิดถึงบ้างสิ แล้วแก๊งค์ผู้หญิงของทีมเธอก็ยิ่งเป็นแฟนคลับของทีมอินะสึมะเจแปนกันแทบทุกคนเลยยิ่งทำให้พวกเธอหวีดหนักมากขึ้น
“ คุณโนซากะคะ คุณหล่อมากเลยแบบ So handsome ! สนใจรับสมัครว่าที่ภรรยาในอนาคตมั้ยคะ ! ” เหม่ยลี่ที่เห็นโนซากะก็พุ่งไปหาเขาแล้วขอจับมือแถมยังขอเป็นภรรยาอีก โนซากะก็ยิ้มแห้งโดยไม่ได้พูดอะไร
“ เฮ้ ! นายสองคนคือไฮซากิกับฮิโรโตะใช่ม้ะ ” เซนเดินเข้าไปหาทั้งสองคนนั้นแล้วเรียกชื่ออย่างเป็นมิตรอย่างกับรู้จักกันมาล้านปี
“ เออ ใช่ / มีไร ”
“ ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่าฉันหล่อนะ ! กร๊าก ๆๆๆๆ ”
อะไรของมันวะเนี่ย !
ทีมอังกฤษที่ใครหลายคนมองว่าเป็นทีมผู้ดี ขอบอกเลยว่าคุณคิดผิด — คนพวกนี้มีแต่คนเมากาว เมาคนหล่อ หลงตัวเอง แถมยังเป็นบ้าอีกต่างหาก ขนาดคลาริโอยถามเลยว่านี่พวกนายได้เอาสติมากันมั้ย
ตอบเลยว่าไม่ !
✵
ตั้งแต่เดินออกมาสูดอากาศข้างนอก ก็มีคนกลุ่มหนึ่งใส่ชุดประจำชาติของประเทศรัสเซียออกมาตอนรับ แถมยังมีการเต้นเข้ากับจะหวะอีกด้วยยิ่งสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับทุกคนที่ยืนอออยู่ตรงหน้าประตู
“ ยินดีต้อนรับทุกคนสู่รัสเซีย — ผมฟรอย กิริคานันเป็นกัปตันทีมของรัสเซีย ”
Perfect Spark คือชื่อของทีมนี้ คนที่ชื่อว่าฟรอยดูท่าจะเป็นคนอารมสุนทรีพอสมควรดูได้จากการพูดจาที่ค่อนข้างไหลลื่นแถมยังพูดยาวเหยียดโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว
“ สมาชิกทีมรัสเซีย ทุกคนสามารถเล่นได้ทุกตำแหน่งและตำแหน่งจะไม่ถูกเปิดเผยให้ทราบจนกว่าจะถึงเวลาแข่ง ถึงแม้ว่าวันนี้จะมีผู้เล่นคนนึงที่ไม่ได้มาด้วยก็เถอะ ”
งั้นเเสดงว่าทีมนี้ก็เป็นเหมือนกับตำแหน่งของเธอสินะ ขนาดเธอยังไม่รู้เลยว่าแมตช์นี้ตัวเองจะเล่นตำแหน่งไหน ! แต่ว่าแบบนี้ก็วิเคราะห์ยากเอาการเลยล่ะ
“ ขอให้ทุกคนสนุกกับรัสเซียนะครับ แล้วก็ — ข่าวลือที่ว่าทีมรัสเซียทำงานให้กับโอไรออนน่ะ หายห่วงได้เลย ”
“ พวกเราทีมรัสเซียไม่มีใครทำงานให้กับโอไรออน ทีมเราปฏิเสธโอไรออนกันน่ะ ”
“ อ .. เอ๋ !!!?! ” ทุกคนประสานเสียงออกมาอย่างตกใจ เป็นไปไม่ได้ ฐานของโอไรออนอยู่ที่รัสเซียนะ ! ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่เป็นสาวกของโอไรออน
“ แน่ใจหรอคะ ? ไม่ใช่ว่ามีบางคนเป็นสาวกโดยที่นายไม่รู้รึเปล่าคุณฟรอย ” ฮารุเอ่ยแทรกขึ้นมา ทีมอันแทนเกิลที่ยืนล้อมรอบเธอถึงกับล็อกคอพร้อมกับเอามืออุดปากเธอแทบไม่ทัน
ปากพาซวยอีกแล้วยัยฮารุหนิ !
“ เธอคือฮารุ .... เซนโซ ฮารุสินะ ? ” ฟรอยทำท่าเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ เขาเดินเข้ามาหาเธอแล้วจับมือขึ้นมาแล้วสิ่งที่เขาพูดก็ยิ่งทำให้เธอเริ่มงงว่าเธอเคยรู้จักกับเขามาก่อนหรอ ?
“ นี่ ฮารุจัง จำฉันได้มั้ย ! ฉันฟรอยยึกกี้ไงเธอเคยเรียกฉันแบบนี้นะ ” โอ้ชิท เธอจำอะไรไม่ได้เลย
“ เรา ... รู้จักกันหรอ ? ” ฟรอยยึกกี้ ? ชื่ออะไรทำไมรู้สึกคุ้น ๆ อยู่ที่ปากกันนะ ...
“ เราเคยแข่งด้วยกันตอนประถมไง จำไม่ได้หรอ ? ” เขาว่าพลางทำหน้าหงอยเหมือนกับหมาไม่มีผิดยิ่งทำให้เธอเริ่มนึกถึงสมัยที่เธอแข่งกับรัสเซียตอนแรก ๆ
ภาพของเด็กผมขาวที่ชอบทำท่ายึกยักเวลาจะเลี้ยงบอลผ่านคู่ต่อสู้เธอรู้สึกว่ามันดูตลกดีเธอกับเซนเลยตั้งชื่อให้เขาว่านายยึกกี้ แล้วพอมารู้ชื่อทีหลังว่าเขาชื่อฟรอยเธอก็เลยตั้งชื่อให้ใหม่เป็นฟรอยยึกกี้
“ เอ้ะ — ฟรอยยึกกี้ ? อย่าบอกนะว่านาย !? ” คือเด็กคนนั้น
โอ้ โลกชักจะกลมเกินไปแล้วนะ
Tbc
ยันหนูฮารุนี่ก็ชอบไปตั้งชื่อแปลก ๆ ให้ชาวบ้านเค้าตั้งแต่เด็กเลยนะ ยัยตัวแสบ ! ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรหรอกค่ะ แต่บอกเลยว่าแต่ละฉากที่ไรท์แต่งออกมาค่อนข้างด้นสดพอสมควรเลยค่ะในตอนท้าย ( ไรท์คิดถึงรีดเลยขอมาอัพก่อน (ในตอนที่แล้วไรท์ขอเลื่อนอัพค่ะ ))
หลากหลายอารมณ์มากสำหรับตอนนี้เหมือนกับจะเป็นไบโพล่าเลยค่ะ 55555555 เม้นยาว ๆ ได้นะทุกคนไรท์ไม่กัด แง้ ( ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นของรีดเดอร์มากเลยค่ะ ยิ่งยาวยิ่งรู้สึกดีไม่รู้เป็นอะไร )
ตอนแรกตอนนี้กะจะเน้นไปที่โนซากะค่ะในช่วงแรก แต่ไรท์เมาภาษาเลยพักก่อน ( ที่จริงไรท์แต่งเอาไว้หลายเวอร์ชั่นเลย ไม่รู้มีรีดคนไหนอยากเห็นมั้ย แฮร่ ! ) ถ้าอยากติดตามสปอยก็ไรท์มีทวิตเตอร์แล้วนะคะ @tunaseeyou
สำหรับใครที่ยังไม่ได้ถามคำถามก็รีบถามนะคะ หมดเขตวันนี้แล้วน้า ~ อยากรู้อะไรก็ถามเยย !
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ( ตอนหน้าอาจจะเจอกันวันอาทิตย์ไม่ก็วันจันทร์นะคะ ถ้าไรท์ไม่เมาซะก่อน )
ความคิดเห็น