ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (end ) 「 INAZUMA ELEVEN ORION NO KOKUIN ➤ FREE SOCCER PLAYER (OC)

    ลำดับตอนที่ #23 : Episode 19 : งานเลี้ยงส่งกับลูกหมาตกน้ำ ( 2/2 )

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.71K
      200
      14 พ.ค. 63

     


     

     

     

    Episode 19

    : งานเลี้ยงส่งกับลูกหมาตกน้ำ ( 2/2 )

     

     

    เสียงเอะอะโวยวายตรงระเบียงเรียกความสนใจให้คนอื่นที่ปาร์ตี้อยู่ข้างในตัวเรือได้เป็นอย่างดี ลูคัสวิ่งเข้ามาด้านในด้วยใบหน้าแตกตื่นก็ยิ่งทำให้ทุกคนสงสัยว่าบริเวณตรงนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่

     

    “ ฮาแกนนน แย่แล้ว ๆๆๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้วววว ฮือออออออ — ฮารุจะตายมั้ย แง้งงงงง ”

    “ ฮารุ ? ทำไม — เกิดอะไรขึ้น !? ”

     

    คนอื่นเริ่มเข้ามาร่วมฟังเมื่อลูคัสเอ่ยชื่อของเด็กสาวออกมาแถมยังบอกว่าเป็นเรื่องใหญ่ด้วย ยิ่งทำให้พวกเขาอยากรู้มากยิ่งขึ้นกว่าเก่า

     

    “ คุณลูคัส , ใจเย็น ๆ ก่อน — ตั้งสติแล้วค่อย ๆ พูดนะครับ ” โนซากะพยายามเกลี้ยกล่อมให้ชายตรงหน้าใจเย็น ๆ เพราะเขาก็เป็นห่วงเธอไม่เเพ้กัน

     

    “ คือฮารุน่ะ ... ฮารุตกลงไปในทะเลแล้ว ! ” นัยน์ตาสีเทาหม่นเริ่มมีคลอเบ้าเพราะเป็นห่วงเพื่อนสนิทของเขา ฮาแกนที่ได้ยินก็ถึงกับหน้าถอดสี

     

    “ ว่ายังไงนะ !? ”

     

     

     

     

    ตึก ตึก ตึก

     

    เสียงฝีเท้าดังขึ้นด้วยความรีบร้อน สมาชิกทีมอันแทนเกิลรีบวิ่งมายังจุดเกิดเรื่องด้วยความเร่งรีบตามมาด้วยสมาชิกทีมอินะสึมะเจแปนและผู้เล่นทีมสเปนบางส่วน

     

    “ ค ... คุณฮาแกน — ”

     

    “ ฮารุอยู่ไหน !? ” ยังไม่ทันที่อิชิโฮชิจะพูดอะไรเด็กหนุ่มเจ้าของผมสีเขียวไก่กาก็พุ่งไปจับไหล่เขาแล้วตะโกนถามเสียงดังจนแดเนียลกับลูคัสต้องช่วยดึงเขาออกมา

     

    “ ไอ้ฮาแกน — ใจเย็น ๆ ก่อนสิวะ ! ” ลูคัสพยายามพูดให้เพื่อนหัวเขียวอารมณ์เย็นลงก่อน

     

    “ จะให้เย็นได้ไง ! นายก็รู้ไม่ใช่หรอว่าฮารุกลัวทะเลมากขนาดไหน !!! ”

     

    สิ้นเสียงตะโกนของฮาแกนทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะพวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอจะกลัวทะเล , แถมงานเลี้ยงก็จัดบนทะเลด้วยแต่ฮารุก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลยซักคำ .....

     

    ขนาดโนซากะกับอิชิโฮชิที่มองคนออกก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอกลัวทะเล ตอนขึ้นเรือท่าทางของเธอก็ดูปกติ ยิ้มแย้มแจ่มใสตามสไตล์ของเจ้าตัว แม้จะเห็นว่านัยน์ตาของเธอวูบไหวลงเพียวชั่วครูแต่ก็ไม่ได้ผิดสังเกตอะไร

     

    ไม่มีใครรู้เลยว่าฮารุกำลังคิดอะไรอยู่ —

     

    ฮารุน่ะเหมือนกับหนังสือที่ปิดเอาไว้ให้เห็นแต่หน้าปกโดยไม่รู้ว่าเนื้อหาข้างในเป็นยังไง อย่างที่เราเห็นแต่ด้านที่สดใสของเธอโดยที่ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร รู้สึกยังไง ต้องการอะไร

     

    “ เออ ฉันรู้ ! แต่ตอนนี้เราต้องช่วยฮารุกันก่อนมั้ย ! ” ลูคัสว่าอย่างใจเย็นก่อนจะชะโงกหน้าลงไปมองหาเด็กสาวที่ตกลงไปในทะเลด้วยความตึงเครียด

     

    “ เฮ้ย — แมทธิวนายถอดเสื้อทำไมน่ะ ? ” ทุกคนหันมามองชายผมยาวสีขาวแกมดำที่ถอดเสื้อออกจนเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องขาวเนียนจนทำให้พวกเขาอิจฉาในความหุ่นดี

     

    หน้าตาดี หุ่นดี สูง ขาว สเปคเลยพี่ !

     

    “ ช่วยฮารุ ” แมทธิวตอบก่อนจะจับราวระเบียงแล้วกำลังจะปีนลงไป แต่ก็โดนลูคัสจับแขนหยุดเอาไว้ก่อน

     

    “ เดี๋ยว .. ทำไมจู่ ๆ นายถึงได้ — ” ดวงตาสีอควารีนจ้องลงไปในสายตาสีเทาหม่นของลูคัสมไเอาเจ้าตัวชะงัก

     

    “ ขอแค่ตอนนี้ .... ”

     

    “ .... ”

     

    “ ที่ผ่านมาบทของฉันมีแค่แนะนำตัวเองอย่างเดียวเลย ... ถือว่าซีนนี่ฉันขอได้มั้ย ? ” พูดจบเท่านั้นแหละ ลูคัสถึงกับทำหน้าเอ๋อทันที แรงจับเเขนที่เริ่มคลายลงทำให้แมทธิวกระโดดลงไปสู่ท้องทะเลอันมืดมิด

     

    ตู้ม !!

     

    เอ้ะ เดี๋ยวนะ — นี่แมทธิวมันน้อยใจที่ได้บทน้อยหรอวะ ?

     

     

     

     

    ตัวชาไปหมด ขยับไม่ได้เลย —

    นี่เธอดื่มน้ำไปกี่อึกแล้วนะ ?

     

    จี๊ด —

     

    อาการปวดจี๊ดบริเวณศีรษะคล้ายกับมีเข็มมาจิ้มทำให้มือเรียวของเด็กสาวเริ่มกุมขมับทั้งสองข้าง ดวงตาสีโรสควอตช์เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายจนแยกไม่ออกว่าอันไหนน้ำทะเล อันไหนน้ำตาเธอ

     

    ใครก็ได้ช่วยด้วย

     

    ภาพเหตุการณ์ในอดีตฉายอยู่ไหนหัวของเธอวนซ้ำเรื่อย ๆ เหตุการณ์ในวันนั้นเปรียบเสมือนฝันร้ายสำหรับฮารุ ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงลงจนแทบจะหมดสติพลันคำพูดของมารดาเเล่นเข้ามาในหัวสมองของเด็กสาว

     

    ‘ Think of me If ever you’re afraid ’ ( ถ้าลูกรู้สึกกลัว ก็ขอให้นึกถึงแม่นะ )

    ‘ I’m always with you ’ ( แม่อยู่กับลูกเสมอ )

    ‘ You have to dare to confront fear and someday you will become stronger ’ ( ลูกต้องกล้าเผชิญหน้ากับความกลัวแล้วซักวันลูกจะแข็งแกร่งขึ้น )

     

    กล้าเผชิญหน้า ?

     

    และภาพที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอก็หายไป มือหนาของใครซักคนคว้าเกี่ยวเอวเธอเอาไว้แล้วดึงเข้าหาตัวของเขา ลำแขนแกร่งข้างซ้ายกอดเอวเธอไว้แล้วเริ่มออกแรงว่ายขึ้นสู้เหนือน้ำ

     

    “ อ่ะ แค่ก ๆๆๆๆ ”

     

    พอขึ้นมาเหนือน้ำฮารุก็สำลักน้ำอย่าเองเป็นเอาตาย วงแขนของเธอโอบลำคอของแมทธิวเอาไว้ หน้าของเธอซุกลงกับไหล่ของเขาแล้วตัวสั่นเล็กน้อย ความรู้สึกเปียกชื้นบริเวณไหล่ทำให้เด็กหนุ่มเริ่มเอะใจ

     

    ร้องไห้ ?

     

    “ แมทธิวขึ้นมาแล้ว !!!! เฮ้ — แมทธิว ฮารุ !!!!! ”

    “ ใครก็ได้ช่วยพวกเขาที ”

     

    ผู้คนบนเรือเมื่อเห็นร่างของแมทธิวที่โผล่พ้นน้ำมาพร้อมกับฮารุก็ถึงกับดีใจจนบางคนร้องไห้ออกมาเลยก็มีเช่นลูคัส ส่วนเมเนเจอร์สาวทั้งสามคนถึงกับกอดกันตัวกลมด้วยความดีใจปนโล่งอก

     

    ส่วนฮาแกนเมื่อแมทธิวอุ้มฮารุขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวขึ้นมาถึงบนเรือแล้วเขาก็วิ่งไปหาเธอทันที หน้าของฮารุก็ยังซุกอยู่กับไหล่ของแมทธิว วงเเขนโอบรอบคอของเขาไว้จนเจ้าตัวค่อย ๆ วางตัวเธอลงกับพื้นพร้อมกับนั่งเป็นเพื่อนเธอ

     

    “ ฮารุจังเป็นยังไงบ้าง ! ” สมาชิกคนอื่นเริ่มเข้ามาไถ่ถามอาการจากเธอแต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากเด็กสาวที่เอาแต่หน้าซุกลงบนไหลแกร่งของเพื่อนร่วมทีมเก่า

     

    “ ฮารุจังโอเคมั้ย ? ” เธอพยักหน้าตอบเมื่อได้ยินเสียงถามอาสึโตะลงบนไหล่ของเเมทธิวโดยไม่ทีใครเห็นหน้าเธอ

     

    “ ขอโทษ มันคือความผิดของฉันเอง ” ฮิโรโตะพูดอย่างรู้สึกผิด ผิดที่เขาเองที่เป็นคนเตะบอลพลางจนทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้

     

    “ ถ้าฉันไม่ลนจนเตะพลางละก็... ยัยนี่คงไม่ต้องมาตกทะเลแบบนี้ ” ฮารุที่ได้ยินถึงกับผงกหััวขึ้นมาแล้วจ้องหน้าเขาหัวของเธอส่ายไปมาเบา ๆ

     

    “ ไม่ใช่ความผิดของรุ่นพี่หรอก ... ” มือเล็กปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วก้มหน้ามองพื้นเพื่อให้ใจเย็นลง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

     

    “ ความผิดของฉันเองที่ไม่ระวังตัว แถมยังกลัวอะไรไม่เข้าเรื่องด้วย ” ฮารุพยายามทำใจให้สงบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นสีหน้าเป็นห่วงของฮาแกนคนแรกทำให้น้ำตาเธอกลับมาไหลอีกครั้งจรเขาต้องเข้ากอดปลอยเธอ

     

    “ นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอซักหน่อย แล้วก็ไม่ใช่ความผิดของฮิโรโตะด้วย ! ทุกคนล้วนมีสิ่งที่กลัวกันทั้งนั้นแหละน่า ” โกจินพูดขึ้นมาทำให้เธอหันไปสบตาเขา “ ดังนั้นมันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอที่เธอจะกลัวทะเลล่ะนะ ! ”

     

    “ นั่นสิ ก็เราเป็นทีมเดียวกันแล้วนี่นา ! ถ้าเธอกลัวอะไรเครียดอะไรก็บอกกันได้เลย !! ”

     

    คำพูดของคุณโกจินกับอาสึโตะทำให้ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแม้แต่ฮาแกนที่นั่งคุกเข่ากอดเธออยู่ก็พยักหน้าให้ทำให้เธอซึ้งจนจะร้องไห้เป็นรอบที่ล้านแล้วเนี่ย

     

    “ แล้วตอนนี้รู้สึกโอเคขึ้นรึยัง ? อาการเป็นยังไงบ้าง ? ” แดเนียลถามเธอเลยคลี่ยิ้มให้เขาบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับไป

     

    “ ก็โอเคแล้วละมั้ง , ตอนนี้ไม่ปวดหัวแล้วก็ไม่เห็นภาพพวกนั้นแล้วล่ะ ” ฮารุลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลเพราะเสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มไปหมดเหมือนลูกหมาตกน้ำทำให้รู้สึกหนักตัวมากขึ้น

     

    “ ดีแล้วล่ะ .... ”

     

    บรรยากาศเริ่มกลับมาดีขึ้นอีกครั้ง เมเนเจอร์สามสาวก็วิ่งเข้ามาหาเธอแล้วลากเธอไปเปลี่ยนชุดก่อนขืนตัวชื้นแบบนี้ต่อไปมีหวังเป็นหวัดแน่

     

    “ แมทธิว ! ”

     

    ก่อนจะไปเปลี่ยนชุดฮารุหันมาหาแมทธิวที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาแล้วเรียกเจ้าตัวเสียงดังทำให้เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมามองอย่างงงงวย

     

    “ ขอบคุณนะที่ช่วย ! ” ดวงตาสีอควาเหลือบมามองชั่วครู่ก่อนจะตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

     

    “ อืม ” นาน ๆ ทีจะมีบทก็ให้พี่เขานิดนึงงงง

     

    ฮารุหันมาด้านซ้ายก็พบกับสมาชิกทีมอินะสึมะเจแปนเธอยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะก้มหัวลงแล้วเอ่ยขอโทษพวกเขา

     

    “ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ แล้วก็ขอโทษสำหรับทุก ๆ เรื่องเลย ” โกจินหันไปกระซิบกระซาบกับฮิโรโตะซักพักก่อนจะดันตัวเขาให้มายืนตรงหน้าของเธอ

     

    “ นี่ยัยบ๊อง ! ขอบอกเอาไว้เลยนะ ถ้าเธอพูดคำว่าขอโทษอีกฉันจะจับเธอมาจูบแน่ !!! ”

     

    อ๋อ จูบหรอ — เอ้ะ ....

    ห้ะ — ว้อทเดอะฟ้าคคคคคค

     

     

     

    หลังจากที่ฮารุแยกตัวไปเปลี่ยนชุดกับเมเนเจอร์สาวทั้งสามคนรวมป้าโยเนะอีกหนึ่ง แดเนียล แมทธิว ลูคัส และฮาแกนก็หันมาปรึกษากันสักพักก่อนจะให้เเดเนียลเป็นตัวแทนพูดเปิดคนแรก

     

    “ ทุกคนครับผมมีเรื่องอยากจะงขอบคุณพวกคุณทุกคนน่ะครับ ”

     

    “ เรื่องอะไรหรอครับแดเนียลคุง ” โช คิงอุนยิ้มแล้วถามพวกเขา คนอื่นก็พยักหน้าพร้อมรับฟัง

     

    “ อย่างแรกเลยผมต้องขอขอบคุณพวกคุณทุกคนมาก ๆ ที่คอยดูแลฮารุของพวกเราเป็นอย่างดีนะครับ , พวกคุณดูแลเธอเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวเลย ผมเลยรู้สึกหายห่วงแล้วครับ ”

     

    “ ไม่เป็นไรครับ พวกเรายินดีที่จะดูแลเธอ ” โนซากะตอบ

     

    “ ใช่แล้วล่ะ ! ตอนนี้ฮารุก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกับทีมเราแล้ว พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ! ”

     

    “ สำหรับพวกเราฮารุก็เป็นเหมือนน้องสาวที่น่ารักของทีมน่ะครับ ”

     

    ฮาแกนกับลูคัสทำท่าอ้วกออกมาให้กับคำว่าน่ารักที่เอนโดได้พูดออกมาเมื่อครู่ คุณเอนโดครับถึงฮารุหน้าตามันจะน่ารักขนาดไหนแต่ถ้ามาเจอกับความกวนตีนของมันก็คือพักก่อน

     

    “ เอ้อ ! แหน๊ ~ นายคนนั้นน่ะที่บอกว่าจะจับฮารุมาจูบน่ะ ! ” ลูคัสเดินไปโอบไหล่ชายผมบะหมี่แล้วยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรพลางทำหน้าแซวเล็กน้อยทำให้ฮิโรโจะถึงกับหน้าแดง

     

    “ แหนะ ฮิโรโตะหน้าแดงว่ะเห้ยยยยยย ”

     

    “ อ.. อะไรของพวกนายกันล่ะ !!! ”

     

    “ เขินหยอเตง กิ้ว ๆๆๆ อ่ะคือฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ” ลูคัสขยิบตาให้หนึ่งที ใบหน้าหล่อเหลาขัดกับนิสัยโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เขาก่อนจะแฉสุดยอดความลับของฮารุให้กับทุกคนได้ฟัง

     

    “ ยัยฮารุน่ะ ... ”

     

    “ จูบกากมากเลยนะ ”

     

     

    Tbc .

     

    สวัสดีค่ะ 555 มาแบบงงๆ แล้วก็ไปแบบงงๆ ตอนนี้คือไรท์แต่งไปงงไปมากเลยค่ะ ช่วงนี้ไรท์เบลอเก่งค่ะ 55555555 สารภาพว่าตอนแรกเกิดอาการตันมาก (คือมันแบบไม่รู้จะเขียนยังไงต่อดีจนแบบอยากพักก่อนค่ะ55555 แต่ว่าก็แต่งจบไปแบบงง ๆ

     

    สำหรับคนที่คาดหวังว่าฮิโรโตะ โนซากะหรือใครซักคนที่ทุกคนในลิสต์พระเอกจะมาช่วยฮารุก็คือล่มหมดเลยค่ะ5555555 แง้ อย่าด่าไรท์ ;—;

     

    คือที่น้องฮารุกลัวทะเลเพราะว่าน้องเคยจมน้ำช่วงที่ฝึกกับทีมอันแทนเกิลค่ะแล้วคนในทีมเกือบจะช่วยเอาไว้ไม่ทันเลยทำให้ฮารุรู้สึกกลัวทะเลมาก ๆ แต่น้องว่ายน้ำเป็นนะคะ แค่โดนความกลัวที่จะเป็นเหมือนตอนนั้นครอบงำเลยทำให้สติแตกไปชั่วขณะค่ะ แล้วก็แม่ของน้อง ! ฮารุรักแม่มาก ๆ เลยค่ะเพราะว่าท่านคอยสอนน้องแทบทุกเรื่องเลยค่ะเลยทำให้น้องอยากแข็งแกร่งให้ได้แบบแม่ตัวเอง 55555555

     

    แล้วก็สำหรับคำถามทุกคนยังถามกันได้เรื่อย ๆ นะคะ ใกล้จะหมดเขตแล้วน้าาาาา มาเล่นกับไรท์เยอะ ๆ กันนะคะ !

     

    ส่วนใครที่อยากถามคำถามให้กดเข้าไปอ่านในตอน Answer For Question แล้วถามคำถามใต้เม้นเลยนะคะ !

     

    เอาล่ะ ขอเช็คประชากรเรือหน่อยค่ะว่ามีใครลงเรือลำไหนบ้างงง ( ไรท์ยังเลือกพระเอกไม่ได้เลย แฮร่ ! )

     

    ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรท์ดั้วะ เยิ้ฟ ๆ !

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×