คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Episode 13 : ฮารุเล่นวิ่งไล่จับกับโอไรออน แน่จริงก็จับให้ได้สิคะ !
Episode 13
: ฮารุเล่นวิ่งไล่จับกับโอไรออน แน่จริงก็จับให้ได้สิคะ !
“ ย๊ากกก ตายซะไฮซากิ ! ”
“ ฝันไปเหอะ !! ”
เสียงโวยวายของโกจินดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในขณะที่กำลังดวลเกมฮอกกี้แอร์กับไฮซากิด้วยความเมามันส์
อินาโมริ อาสึโตะ ก้มมองเวลาบนอิเลฟเว่นแบรนด์เป็นระยะก็พบว่านี่ผ่านไป 30 นาทีกว่าแล้วฮารุก็ยังไม่กลับมาสักทีจนเขาเริ่มสงสัย
ทำไมฮารุถึงไปนานจัง ? หรือจะเกิดอะไรขึ้น ?
ไม่ว่าเปล่าเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ติดต่อหาเด็กสาวแต่ก็พบว่าสายไม่ว่าง อาสึโตะจึงกดเข้าแอพข้อความแล้วพิมพ์ถามเธอ
(+99) Haruinyourarea
ฮารุจังเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ? : Atsutoohoh
ฮารุจัง ? : Atsutoohoh
ผ่านไปประมาณ 10 นาทียังไร้วี่แววการตอบกลับของเด็กสาวจนทำให้อาสึโตะเริ่มร้อนรนใจมากขึ้นกลัวว่าเธอจะโดนลอบทำร้ายเหมือนครั้งที่แล้ว
ตือดึ้ง !
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น อาสึโตะรีบกดเช็คข้อความก็พบว่าเป็นข้อความของเด็กสาวก็ทำให้เขาโล่งอกมาขึ้น
Haruinyourarea : ขออนุญาตกลับหอทกาอยนพึะ
Haruinyourarea : พอดดึมีธุระด่วนมทกาๆๆไทหม
ธุระด่วนงั้นหรอ ?
อื้ม ! โอเค เดี๋ยวจะบอกทุกคนให้นะ : Atsutoohoh
“ ทุกคน ฮารุขอกลับหอพักก่อน เห็นว่ามีธุระด่วนมาก ๆ ”
“ ธุระ ? ธุระอะไร ? ” ฮิโรโตะกอดอกถาม
“ ไม่รู้เหมือนกัน .... ”
—
แฮ่ก แฮ่ก
“ ลูคัส ! นายช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าเจย์โดนจับไปตอนไหน แฮ่ก ! ” ฮารุตะโกนถามคนในสายมือข้าวขวาหยิบแอร์พอร์ตมาใส่ข้างนึงแล้ววิ่งไปด้วย
วิ่ง ? วิ่งมาราธอน ? วิ่งผลัด ? วิ่งหนี ?
ใช่เธอกำลังวิ่งหนีอยู่ ! แค่ออกมารับโทรศัพท์ดันเจอคนของโอไรออนซะงั้น ถ้าให้เปรียบก็คือเหมือนกับวิ่งหนีกระทิงที่กำลังจะไล่ขวิดเธอในไม่ช้า แต่นี่ไม่ได้ไล่ขวิดธรรมดานี่มันจะขวิดเธอไปต้มยำทำแกงค่ะแม่ !
[ น่าจะเป็นตอนที่แอบไปซื้อบะหมี่ที่ร้านสะดวกซื้อมั้ง ตอนนั้นเจย์ก็บอกว่าเหมือนมีคนแอบตามอยู่ตั้งแต่ที่ออกจากหอพักมา แต่ฉันก็คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก เลยคลาดสายตากัน — ]
“ ไอง่าวลูคัส ! สถานการณ์แบบนี้ยังคิดว่าไม่มีอะไรอีกหรอ ! โอ้ยยยยย ” ฮารุหันกลับไปมองพวกชายชุดดำแก๊งค์เดิมที่ลอบทำร้ายเธอเมื่อตอนนั้นด้วยความรำคาญ
ขี้ตื้อชะมัด !!!!
“ หยุดนะ !!! ”
“ หยุดให้โง่ทำไมอ่ะ ! จ้างให้ก็ไม่หยุดจ้า !! นี่ไม่ใช่พี่ตูนซักหน่อยวิ่งเก่งกันเหลือเกิน !!!! ”
ใครซักคนในแก๊งค์ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เธอเลยสวนกลับไปแล้วตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อ ฮารุรู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่วิ่งออกมาในที่ที่ไม่มีคน หรือถ้ามีก็มีแค่นิดหน่อย แต่เธอไม่สนอะไรแล้ว ขอแค่ตอนนี้เธอต้องหาทางกลับหอให้ได้อย่างปลอดภัยก่อนเถอะ !
[ เน่ ~ เล่นวิ่งไล่จับเป็นพระนางในหนังอินเดียเลยนะเฮเลน ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ ] เธอกำหมัดเตรียมต่อยคนปลายสายแล้วนะ เธอกำลังลำบากแต่เจ้าตัวกลับหัวเราะร่าซะงั้น
“ อยากตายหรอลูคัส ! ”
[ ไม่จ้า — แล้วนี่ทำไมไม่ยอมให้พวกนั้นจับอ่ะ ถ้ายอมตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมาวิ่งหนีให้เหนื่อย แบบนี้ ] ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอโง่หรืองี่เง่าหรือเต่าตุ่นหรือโง่ ถ้าโดนจับก็ตายสิ !
“ ไอบ้า — อยากให้ฉันถูกจับเหมือนเจย์หรอ ? แค่เจย์ถูกจับไปคนเดียวก็แย่พอแล้ว ! ”
[ โอเคเกิร์ล อย่าพึ่งเกรี้ยวกราดพอดีเพื่อนโง่ สู้ ๆ นะเพื่อนวิ่งเข้าไป วิ่งให้เข้าเส้นชัยเอาที่ 1 ไปเลยยยย วู้วๆๆๆๆ ]
ขออนุญาตกรอกตามองบนให้กับเพื่อนตัวเอง ตรงนี้ถ้าจำไม่ผิดซอยนี้จะมีถังขยะตั้งอยู่ข้างหน้าในอีกเมตรครึ่ง พลันสายตาของเธอเหลือบไปมองกลุ่มคนข้างหลัง
เสร็จฉันล่ะ !
โครม !!
“ อะไรวะเนี่ย ! ”
“ หน็อย ! ยัยเด็กแสบ !! ”
“ :P ”
ถังขยะเต็มไปด้วยเศษอาหารล้มระเนระนาดเมื่อเด็กสาวกระโดดข้ามพร้อมกับถีบมันใส่พวกชายชุดดำ ดูท่าพวกนั้นจะเป็นพวกรักสะอาดกัน แค่เห็นเศษขยะก็ถึงกับร้องอี๋
[ เฮ้ย — เฮเลน เสียงอะไรล้มอ่ะ ] ปลายสายที่ยังไม่ได้วางถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างล้มเสียงดัง
“ ถังขยะ ” ฮารุตอบแล้วรีบชิ่งออกมาจากบริเวณนั้นด้วยความรวดเร็ว
ดวงตะวันเริ่มคล้อยลงลับขอบฟ้าจนตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ จู่ ๆ สายก็ถูกตัดไปเธอเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วพบว่าแบตเหลือ 0 %
เวรละไง ...
ฮารุหันกลับไปมองด้านหลังก็พบว่าพวกนั้นก็พบว่าพวกนั้นกำลังวิ่งตามมาแต่ก็ห่างจากเธออยู่มาก ยังไม่ทันที่จะหันมาวิ่งต่อก็มีมือปริศนาปิดปากและจมูกพร้อมกับดึงแขนเธอเข้าพุ่มไม้ข้างทาง
ใครอ่ะ !? อย่าบอกนะว่าเธอพลาดท่าให้กับพวกมัน !
“ ชู่ว เงียบ ๆ เอาไว้นะ ”
✵
21.31 PM
“ เอ๋ ฮารุยังไม่กลับมาอีกหรอครับ !? ”
โกจินตะโกนลั่นหอพักด้วยความตกใจเมื่อเขาถามโค้ชว่าเห็นฮารุมั้ยแต่ก็ไม่มีใครได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับเธอเลย กลุ่มที่ไปร้านเกมถึงกับหน้าซีด
“ ใครก็ได้ลองโทรหาฮารุหน่อย ”
“ เมื่อกี้คุณแอนนาลองโทรแล้วครับแต่เหมือนเธอจะปิดเครื่องไม่ก็แบตหมด ”
คาเซมารุ อิจิโรโตะ เอ่ยแทรกขึ้นมาทำให้สมาชิกทุกคนที่มารวมตัวกันที่ห้องอาหารหน้าถอดสี แม้แต่โค้ชเองก็ไม่รู้จะทำยังไงด้วยนี่สิในเมื่อไม่มีหลักฐานอะไรเลย
“ ใครเป็นคนคุยกับฮารุเป็นครั้งสุดท้ายหรอครับ ”
“ ผมครับ ”
อาสึโตะเปิดแชทที่เขาคุยกับฮารุตอนล่าสุดให้ดูเหมือนเธอจะยังไม่อ่านข้อความที่เขาส่งไปด้วย ทุกคนเข้ามามุงดูข้อความที่อาสึโตะกำลังโชว์อยู่ตรงหน้า
“ เดี๋ยวก่อนครับ ... ผมว่าการพิมพ์ของฮารุมันดูแปลก ๆ นะครับ ” โนซากะพูดขึ้นหลังจากที่สังเกตเห็นการพิมพ์ของเธอ
“ นั่นสิครับ เธอตอบช้าด้วยแถมตอนนี้ก็ยังไม่อ่านข้อความล่าสุดเลย ” นิชิคาเงะตามมาสมทบอีกแรง
“ หรือว่าเธอกำลังหนีอะไรบางอย่างอยู่ ? ”
“ อย่าบอกนะว่าโอไรออนส่งคนมาทำร้ายอีกแล้ว ! ” ฮิอุระที่เงียบอยู่นานเอายขึ้นมาเอาเครียดหนักกว่าเดิม
“ โค้ชว่าไงครับ ? ”
โค้ชทำสีหน้าตึงเครียดอยู่สักพัก “ อืม .... เดี๋ยวผมจะมาบอกอีกทีแล้วกันนะ ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีซ้อมอยู่นะครับ — ”
“ งั้นอิชิโฮชิคุงเราไป — อ้าว หายไปไหนของเขากันนะ ? ”
—
22.37 PM
“ พวกนั้นไปแล้วล่ะ ” ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้นเบา ๆ เมื่อกลุ่มชายชุดดำวิ่งผ่านพวกเขาไปแล้ว ฮารุปัดฝุ่นที่เลอะกางเกงอย่างลวก ๆ แล้วเงยหน้ามองชายตรงหน้า
“ เอ่อ ลุงเป็นใครหรอคะ ? ”
ลุง ? นี่เขาหน้าแก่ขนาดนั้นเลยหรอ “ ฉันชินโจ ทาคุมะเป็นคนของโอไรออน ”
“ เซนโซ ฮารุค่ะ .... แล้วลุงมีธุระอะไรรึเปล่าคะ ? ” เมื่อเธอเห็นท่าทางเงอะงะของเขาก็เอ่ยถามขึ้น
“ เธอไม่กลัวฉันหรอ ? ”
ชายหนุ่มตรงหน้าถามเธอ เธอส่ายหน้าปฏิเสธตอนแรกที่เขาดึงตัวเธอเข้าพุ่มไม้เธอก็กลัวว่าจะเป็นพวกชอบข่มขืนเด็ก หรือไม่ก็เป็นพวกชอบฉุดอะไรงี้ แต่ว่าเธอก็ไว้ใจเขาตั้งแต่ตอนที่เขาบอกให้เงียบ ๆ แล้วแหละ
“ ก็ลุงช่วยหนูอ่ะ เพราะงั้นก็ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรเลยนี่ — ถึงลุงจะเป็นคนของโอไรออนก็เถอะ ”
ฉึก ฉึก
เหมือนมีเสียงมีดปักกลางหน้าอกของชินโจดังฉึกฉึกเมื่อเด็กสาวยังไม่หยุดเรียกเขาว่า ‘ ลุง ’ ชินโจเลยบอกให้ฮารุเรียกเขาว่าคุณชินโจดีกว่า ขอร้อง
“ งั้นไปคุยที่รถของฉันกันเถอะ ” เขาพูดเสียงเบาเหมือนกระซิบ เธอพยักหน้าแล้วเดินตามเขาไปที่รถคันสีดำ
ประตูรถถูกปิดลง รถคันสีดำที่จอดอยู่บริเวณใกล้ ๆ หอพักของเธอกลมกลืนกับความมืดทำให้ไม่ค่อยมีใครสังเกต
ฮารุรู้สึกเหมือนตาจะปิดตลอดเวลาเพราะนี่มันเลยเวลานอนของเธอมานานแล้ว ตั้งแต่ที่เข้าทีมอินะสึมะเจแปนมาเธอได้นอนน้อยมากในแต่ละวันทำให้ความง่วงมันสะสมมาเรื่อย ๆ จนตอนนี้เธอก็อยากกลับไปนอนใจจะขาด
“ ลุ — คุณชินโจจะคุยเรื่องอะไรหรอคะ แล้วจะคุยนานมั้ยคะ ” หนูง่วงงงง
“ ประมาณ 30 นาทีไม่ก็ชั่วโมงนึงถ้าน้อยที่สุด ” ชินโจเห็นท่าทางของเด็กสาวดูเหนื่อย ๆ น่าจะเพราะวิ่งหนีพวกนั้นด้วยแหละ “ ฉันตั้งใจจะมาบอกเรื่องแม่ของเธอกับเจย์ แล้วก็จะเตือนเธอนิดหน่อย ”
“ เรื่องแรกเรื่องแม่ของเธอ ตอนนี้แม่ของเธอสบายดีเพราะฉันเป็นคนดูแลเธอเอง แถมเธอยังฝากบอกมาว่าถึงลูกสาวจะโตขึ้นแล้วสวยแค่ไหนก็ยังสวยไม่เท่าหม่าม้าหรอกนะ อิอิ ”
“ ... ” อะไรของหม่าม้าเนี่ย
“ ตอนแรกที่แม่เธอถูกจับเธอกังวลเกี่ยวกับลูกสาวมาก เครียดจนไม่ยอมกินข้าวกินปลาเลยทีเดียว .... แต่ว่าตอนนี้เธอดูสบายใจมากขึ้นพอได้เห็นลูกสาวของตัวเองเป็นผู้เล่นของทีมญี่ปุ่นแถมยังชมว่าเก่งขึ้นด้วย ”
“ .... ”
“ ส่วนเรื่องเจย์ ฉันก็ยังการันตีอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะมันขึ้นอยู่การตัดสินใจของพ่อเธอและผู้หญิงคนนั้น ไม่แน่เพื่อนเธออาจจะกลายเป็นสาวกของโอไรออนก็ได้ ”
เธอสะอึกทันทีเมื่อได้ฟัง แม้เจย์จะเคยบอกกับเธอว่าเขาจะไม่ทำงานให้กับโอไรออนแน่ ๆ แต่ว่าเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี
หรือว่าต้นเหตุที่เจย์ถูกจับจะมาจากเธอ ?
“ ลุง สาเหตุที่เจย์ถูกจับมาจากหนูใช่มั้ย ? ” เธอถามออกไป
“ ทำไมถึงคิดว่าเป็นอย่างนั้นล่ะ ? ”
“ ก็หนูทำแผนของโอไรออนเสียหายไปหลายแผนแล้วพวกนั้นคงแค้นเลยจับตัวคนใกล้ตัวไปเพื่อเอามาเป็นตัวประกันงี้ ” ชินโจไม่ได้ปฏิเสธอะไรแถมยังพยักหน้าเห็นด้วยอีกต่างหาก
“ แล้วก็เธอต้องระวังตัวด้วยถ้าผ่านเข้ารอบแล้วได้ไปรัสเซียเมื่อไหร่ พวกนั้นต้องทำร้ายเธออีกแน่ — หรือถ้าโชคร้ายหน่อยก็โดนจับ ... ยังไงก็อย่าพยายามไปไหนมาไหนคนเดียวล่ะ ”
“ รับทราบค่ะลุง ”
พวกเราคุยแลกเปลี่ยนความเห็นเรื่องราวเกี่ยวกับโอไรออนและได้คุยเรื่องที่เขาเป็นพ่อของอาสึโตะ แถมเขายังขอให้เธออย่าพึ่งไปบอกเขาเธอก็รับปาก
จนเวลาผ่านไปเกินชั่วโมงทำให้เขาบอกให้เธอกลับหอพักได้เพราะตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าแล้วเหมือนคุยเพลินกันเกินไป “ อ้อ แล้วก่อนจะไปเธอมีอะไรอยากฝากบอกแม่ของเธอกับเจย์มั้ย ? ฉันสามารถบอกพวกเขาได้นะ ”
“ งั้น ... ฝากบอกแม่ว่าคิดถึงมากๆๆๆ แล้วก็เรื่องความสวยยังไงฝากบอกหม่าม้าว่าฮารุก็สวยกว่าหม่าม้าอยู่แล้ว ส่วนเจย์ก็ฝากบอกว่าดูแลตัวเองด้วย อย่าเป็นสาวกของโอไรออนเด็ดขาดเลยนะ ! ”
“ แค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณที่ช่วยนะคะ ”
“ ไม่เป็นไร ขอให้โชคดีกับการแข่งแมทช์ต่อไป ”
เธอกล่าวขอบคุณเขาแล้วเปิดประตูรถออกมาก่อนจะออกไปเขากำชับว่าอย่าเอาเรื่องที่เราคุยกันวันนี้ไปบอกใครนะ ก็รับปากเขาแล้วเธอไม่บอกใครหรอกหน่า
คุณชินโจนี่ใจดีกว่าที่คิดแฮะ แต่เธอก็เป็นห่วงเขาอยู่ดีถ้าเกิดว่าโอไรออนรู้เข้ามีหวังคนที่ซวยก็คือตัวของเขาเอง แต่ไม่เป็นไรหรอมั้งเราได้แลกเบอร์ติดต่อแล้วก็ไอดีกันแล้วคงปรึกษาอะไรกันได้บ่อย ๆ
ฮารุเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าหอพักก็พบว่ามีคนกำลังนั่งรออยู่ตรงบันไดทางขึ้น ไฟสลัวตามทางเดินส่องเข้าหน้าของคนคนนั้นทำให้เธอรู้สึกตกใจ
“ ฮิคารุคุง ? ”
อิชิโฮชิ ฮิคารุ ที่ได้ยินเสียงเรียกของเด็กสาวที่ตนกำลังรออยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยความตกใจปนกับความเป็นห่วงและดีใจที่ได้เห็นหน้าคนที้เขานั่งรอมาตั้งแต่สี่ทุ่ม
“ ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้อ่ — ”
ถามยังไม่ทันจบอิชิโฮชิก็วิ่งพุ่งลงมาดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด ฮารุตกใจมากที่จู่ ๆ เขาก็พุ่งเข้ามากอดเธอ มือหนายกขี้นลูบหัวของเธออย่างเบาบาง หน้าของเธอซุกอยู่กับหน้าอกของเขาพอดี
“ ฮิคารุ .... ? ”
เธอเอ่ยชื่อของเขาอย่างแผ่วบาง ก่อนที่เขาจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหนอีก เธอที่ไม่รู้จะเอามือไปไว้ไหนดีเลยเอื้อมไปลูบหลังเขาเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบให้เขาใจเย็น ๆ
“ เป็นห่วงแทบแย่ ”
Tbc .
ฮิคารุ !!!!!!!!!!!!! ตอนนี้ยาวนิดนึงนะคะ คือตอนแรกสารภาพว่าตอนนี้จะให้น้องพลาดท่าให้กับโอไรออนแล้วก็ถูกจับไปแต่ว่าไม่เอาดีกว่าเนอะเดี๋ยวจะดราม่าหนักกว่าเดิม อิอิ หลังจากนี้จะเริ่มมีดราม่ามาแทรกเล็กน้อยแต่ก็จะมีความตลกและความเด๋อของน้องมาแทรกด้วยนะคะ !
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ !
ความคิดเห็น