ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (end ) 「 INAZUMA ELEVEN ORION NO KOKUIN ➤ FREE SOCCER PLAYER (OC)

    ลำดับตอนที่ #9 : Episode 08 : คราวหลังอย่าตกรถเลยถ้าไม่อยากกินชาบูด้วยปากที่แตก

    • อัปเดตล่าสุด 12 พ.ค. 63


     

     

    Lak's Piclicious World --15--Upd Pg 107, 4/9 (Page 141) | 4343451 | Geet - Hui Sabse Parayee Forum

     

    Episode 08

    : คราวหลังอย่าตกรถเลยถ้าไม่อยากกินชาบูด้วยปากที่แตก

     

     

    ‘ ฮารุจังอยู่ไหนน่ะ ! รถออกมาแล้วนะ ’

     

     

    แง้ ทุกคนลืมหนู ! ;—;

     

     

    พออ่านข้อความที่คุณแอนนาส่งมาเธอก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องพักนักกีฬาเพื่อไปเอากระเป๋าของตัวเองแต่ก็พบกับความว่างเปล่าเหลือแต่กระเป๋าของเธอที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว

     

     

    ฮารุยืนเกาะขอบประตูพลางใช้สมองคิดว่าจะทำยังไงดี ไม่กี่วิโทรศัพท์เธอก็ส่งเสียงเเจ้งเตือนจากแอพข้อความ ทพให้ฮารุที่กำลังหมดหวังตาเป็นประกาย

     

     

    Inazuma Japan (26)

     

    โช คิงอุนส์ : ฮารุจังอยู่ไหนครับ ?

     

    อยู่ที่สนามค่ะ ;—; : Haruinyourarea

    * ส่งสติกเกอร์หมาร้องไห้ : Haruinyourarea

     

    Hirotonoodlehair : โดนทิ้ง สมน้ำหน้า

    Goujinlalala : ฮิโรโตะอย่าว่าน้อง !!

    Haizakieiei : ถึงว่าทำไมรถมันเงียบ ๆ

     

    ไฮซากิคุง !!! : Haruinyourarea

     

    Hirotonoodlehair : ก็ถูกของไฮซากิ ไม่มีเธอแล้วสบายหูมาก

     

    รุ่นพี่พูดงี้แสดงว่าอยากมีเรื่องใช่ม้ะ ! : Haruinyourarea

     

    โช คิงอุนส์ : ใจเย็น ๆ ก่อนครับทั้งสองคน

    โช คิงอุนส์ : คือตอนนี้เราอยู่ที่ร้านชาบูไม่ไกลจากสนามมาก

    โช คิงอุนส์ : sent location

     

    จะรีบไปนะคะ : Haruinyourarea

     

     

    พิมพ์เสร็จปุ๊ปก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินไปร้านบุฟเฟต์ตามที่โค้ชส่งโลเคชั่นมาให้ แต่มันก็น่าสงสัยอยู่ดีนะ ไม่มีใครสังเกตเลยหรอว่าเธอไม่อยู่

     

     

    ทางเดินที่ปกติจะพลุกพล่านไปด้วยผู้คนตอนนี้กลับไม่มีใครเลย สายตาของเธอมองไปรอบ ๆ อย่างวิตกกังวล ลางสังหรณ์แปลก ๆ ทำเอารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

     

     

    มันต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ

     

     

    เดินไปได้ครึ่งทางก็ต้องชะงัก เมื่อสายตาของเธอไปเห็นชายฮู้ดดำกลุ่มหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มหญ้าแล้วล้อมตัวฮารุอย่างรวดเร็วราวกับว่าทุกอย่างได้ถูกวางแผนเอาไว้แล้ว

     

     

    “ พวกคุณเป็นใคร ? ” ฮารุถามพร้อมกับมองไปยังชายฮู้ดดำกลุ่มใหญ่ที่มีประมาณ 5-6 คน “ อ๋อ — พวกนายคือคนของโอไรออนที่ถูกส่งมาให้กำจัดฉันใช่ม้ะ ”

     

     

    คนพวกนั้นไม่ตอบแสดงว่าใช่ แต่ว่าคนที่มาล้อมเธอตัวใหญ่บึกบุนกันทั้งนั้นเลย แค่พวกเขากระโดดทับเธอขี้ก็แตกแล้วนับประสาอะไรที่เธอจะต้องสู้กับพวกเขา

     

     

    “ เซนโซ ฮารุ — นี่คือการเตือนจากโอไรออน ” ชายฮู้ดดำตรงหน้าพูดขึ้นมา น้ำเสียงเรียบเย็นทำเอาเธอขนลุกเบา ๆ “ อย่าคิดที่จะขัดขืนหรือต่อต้านโอไรออนเด็ดขาด ไม่งั้นเธอจะถูกกำจัดทิ้ง ”

     

     

    “ สรุปพวกนายก็แค่มาเตือน ? งั้นถ้าเตือนเสร็จแล้วก็หลีกทางหน่อย — คนจะไปกินชาบู ! ”

    “ สำหรับเธอเตือนแค่นี้มันยังน้อยไป ... ”

     

     

    “ หือ — อั่ก ! ” ไม่ทันตั้งตัวพวกเขาเตะเข้าบริเวณหน้าท้องของเธอทำเอาจุกจนแทบจะขยับไม่ได้ ฮารุทรุดลงกับพื้นแล้วถอดเสื้อวอร์มของตัวเองออก โชคดีที่เธอใส่เสื้อทับ

     

     

    ฮารุโยนเสื้อวอร์มใส่หน้าของผู้ชายที่เตะท้องเธอ ชายอีกสามคนที่อยู่ข้างหลังก็ทำท่าจะวิ่งเข้ามาจับตัวเธอ ฮารุเห็นเลยรีบคว้ากระเป๋าเหวี่ยงใส่พวกนั้น

     

     

    เธอกุมท้องแล้วลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ฮารุพยายามจะวิ่งผ่านชายที่กำลังเอาเสื้อวอร์มที่คลุมอยู่ออก แต่ยังไม่ทันวิ่งก็โดนคว้าแขนเอาไว้พร้อมกับจับเธอทุ่มลงกับพื้นปูนอย่างแรง

     

     

    แค่จะเดินไปกินชาบูทำไมมันยากขนาดนี้ !

     

     

    เสื้อทับสีขาวของเธอเลอะฝุ่นบนพื้น ศอกของเธอที่ถลาไปกับเมื่อครู่เลือกเริ่มไหลออกมา ริมฝีผากอมชมพูที่เลือดซิบ และแขนขาวของเธอที่มีรอนฟกช้ำจากการโดนทำร้าย

     

     

    สภาพของเธอแทบจะดูไม่ได้เลย

     

     

    “ แค่นี้ก็พอแล้วมั้ง ” ชายฮู้ดดำคนหนึ่งพูดขึ้น ฮารุที่ถูกล็อกอยู่ถูกทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี

    “ กลับกันเถอะ ”

     

     

    หลังจากที่กลุ่มชายฮู้ดดำเดินลับสายตาเธอไป ร่างของฮารุนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้นก็เอื้อมมือควานหากระเป๋ากับเสื้อวอร์ม

     

     

    “ จ ... เจ็บชะมัด ” มือสองข้างปัดฝุ่นที่เลอะเต็มตัวออก แล้วเช็คเลือดบริเวณมุมปาก

     

     

    ตือดึง !

     

     

    ใครส่งข้อความมาตอนนี้ ? ฮารุเปิดโทรศัพท์กดแอพเพื่อเช็คข้อความ

     

     

    Inazuma eleven (26)

     

     

    โช คิงอุนส์ : ถึงไหนแล้วครับฮารุ ?

     

     

    นั่นสิ ตอนนี้เธออยู่ตรงไหนหว่า ? กวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นป้ายรถเมล์สีแดงอยู่ไม่ไกลก็พิมพ์ตอบไป

     

     

    เอ่อ ถึงป้ายรถเมล์สีแดง ๆ ค่ะ : Haruinyourarea

     

     

    โช คิงอุนส์ : ป้ายรถเมล์สีแดงหรอครับ ?

    โช คิงอุนส์ : เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าทำไมมาช้า

     

     

    อ๋อ พอดีไปฟัดกับหมามาน่ะค่ะ เลยช้า: Haruinyourarea

     

     

    แถมยังเป็นหมาหมู่ซะด้วย

     

     

     

     

     

    ตายแล้ว — ทำไมตัวถึงได้มอมแมมขนาดนี้ล่ะฮารุจัง ! ” คุณแอนนาที่เห็นสภาพของเธอคนแรกหลังเข้ามาในร้านถึงกับตะโกนเสียงดังลั่นทำให้ทุกคนที่กำลังยัดอาหารเข้าปากหันมามองเธอด้วยความตกใจ

     

     

    “ ปากแตกด้วยนี่ ! แถมแขนก็ช้ำเป็นจ้ำ ๆ อีก ! ” คุณแอนนากับคุณสึคุชิเดอนเข้ามาสำรวจตัวเธอ แถมยังบ่นอีกที่เธอมาช้า

     

     

    “ แล้วไปทำอะไรมาทำไมถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ล่ะ ? ” อาสึโตะเดินเข้ามาถามแล้วคีบหมูที่อยู่ในจานเข้าปากพร้อมกับเคี้ยวตุ้ย ๆ

     

     

    เธอยิ้มแล้วเดินเอากระเป๋าไปวางไว้บนพื้นข้างโต๊ะของเธอ “ ฟัดกับหมา ”

     

     

    “ หมาหรอ ? ” ไฮซากิที่อยู่โตะเดียวกับเธอขมวดคิ้วถาม “ ฉันว่าไม่น่าใช่หมามั้ง ”

     

     

    “ เฮ้อ — ก็นั่นแหละ ” เธอก้มหน้าถอนหายใจ เตรียมรับชะตากรรมหลังจากนี้

     

     

    โต๊ะของเธอมีอยู่ 8 คนถ้ารวมเธอด้วย คนที่นั่งโต๊ะเธอก็มี ไฮซากิคุง อาสึโตะคุง รุ่นพี่ฮิโรโตะ คุณโนซากะ คุณโกจิน คุณนิชิคาเงะ แล้วก็ฮิอุระคุง

     

     

    “ เล่ามาซะดี ๆ ยัยบื้อ ! ” รุ่นพี่ฮิโรโตะที่นั่งข้างซ้ายเธอยึดจานของเธอไปขณะที่เธอกำลังจะคีบหมูเข้าปากพอดี “ รุ่นพี่ ! เอาจานคืนมานะ ! หิวจะตายอยู่แล้ว ;—; ”

     

     

    “ ถ้าไม่เล่าก็ไม่ต้องกิน !”

     

     

    “ จะเล่าไม่เล่าฮะ !? ” ไฮซากิที่อยู่ฝั่งขวาเธอถือที่ตักน้ำซุปขึ้นเตรียมฟาดเธอ ข้างซ้ายก็รุ่นพี่ฮิโรโตะ ข้างขวาก็ไฮซากิ เธอถามจริง ใครเป็นคนจัดที่นั่งให้เนี่ย !

     

     

    “ ยอมแล้วจ้า ;—; เล่าก็ได้ ” เธอยอมแพ้

     

     

    “ ก็ ... โอไรออนส่งคนมาเตือนเฉย ๆ ระหว่างทางที่เดินมาก็โดนพวกนั้นดักทำร้ายเอา สภาพก็เลยเป็นงี้อ่ะ — ว่าแต่จะเอาหมูคืนมาได้ยัง ! ” พูดจบเธอก็แย่งจานมาจากมือฮิโรโตะทันที

     

     

    อธิบายรายละเอียดไว้ทีหลัง เพราะว่าตอนนี้เธอหิวจนไส้จะขาดแล้ว !

     

     

     

    กว่าจะกลับมาถึงหอพักพระอาทิตย์ก็ตกดินไปแล้ว ทุกคนต่างเดินลงมาจากรถแล้วกลับเข้าห้องพักของตัวเองเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำแปรงฟันเข้านอน

     

     

    ฮารุอาบน้ำเสร็จเป็นคนแรกนั่งทำแผลอยู่ที่ห้องอาหาร โดยมีป้าโยเนะช่วยทำแผลให้เธออีกแรง คนที่เหลืออาบน้ำเสร็จก็น่าจะนอนกันเลย

     

     

    “ อ้าว — โนซากะคุง มาทำอะไรงั้นหรอ ? ” ป้าโยเนะเงยหน้าขึ้นมาเห็นเด็กหนุ่มถามเจ้าตัวผมแดงที่เดินมาหาป้าโยเนะกับฮารุ

     

     

    “ พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับฮารุน่ะครับ ” คุยกับเธอหรอ ?

     

     

    “ โอเค งั้นเชิญคุยได้ตามสบายเลยนะ ” ป้าโยเนะลุกกลับห้องของตัวเอง

     

     

    ตอนนี้เหลือแค่เธอกับคุณโนซากะ

     

     

    “ งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน ” เขาลากเก้าอี้มานั่งข้างเธอพร้อมกับช่วยเธอทำแผลไปด้วย “ เธอรู้ใช่มั้ยว่าใครเป็นสาวกโอไรออนในทีมของเรา ”

     

     

    “ ค่ะ — อันที่จริงก็น่าจะรู้กันทั้งทีมแล้วมั้ง ... ซี้ด โอ้ย ! ” ฮารุพูดไปก็ซี้ดปากไปด้วยเมื่อเขาเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มากดโดนแผลของเธอ

     

     

    “ โอ๊ะ .. ขอโทษ , คือผมกำลังวานแผนที่จะช่วยอิชิโฮชิคุงอยู่นะ เลยอยากให้เธอช่วยคิดหน่อยว่าจะช่วยเขายังไงดี ” เขาแปะพลาสเตอร์ลงบนเเผลเธอ “ ที่เลือกเธอเพราะเธอดูเข้าใจสถานการณ์ได้ดี แล้วก็เป็นกลางด้วย ”

     

     

    “ เธอจะช่วยผมมั้ย ? เรามีเวลาอีก 2 วันก่อนจะแข่งนัดถัดไป ”

     

     

    ฮารุนั่งฟังเงียบ ๆ ข้อมูลของอิชิโฮชิที่เจย์ส่งมาให้เธอยังไม่ได้อ่านเลย ก็กะว่าจะอ่านวันพรุ่งนี้ก่อนนอน แต่ว่า“ อืม ... ”

     

     

     

    “ ฉันจะช่วยด้วยค่ะ ! แล้วก็เดี๋ยวส่งข้อมูลไปให้นะคะ ”

     

    Tbc.

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×