คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Episode 07 : อุซเบกิซสถานรึจะสู้เอเนจี้กระเทย
Episode 07
: อุซเบกิซสถานรึจะสู้เอเนจี้ของกระเทย
“ ฮารุจังร้องไห้ทำไม ! ”
ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่เธอจะร้องไห้ ก็เล่นเจ็บคอจนพูดไม่ได้ แถมยังเครียดที่ทำอะไรไม่ได้อีกต่างหาก สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะปล่อยโฮออกมาเพราะสมองมันตันไปหมดและรู้สึกขอโทษ
ขอโทษที่เธอช่วยอะไรไม่ได้เลย
มือเรียวปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วส่งรอยยิ้มหวานไปให้เมเนเจอร์สาวทั้งสองแล้วก็ทุกคนในทีมเพื่อเป็นการบอกว่าไม่เป็นไร ซักพักเธอก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงข้อมือเธอ
เนื่องด้วยที่เธอเป็นคนค่อนข้างตัวเล็กอยู่แล้วจึงทำให้ตัวของเธอเซถลาไปซบกับอกของใครคนหนึ่งทำเอาเด็กสาวถึงกับเบิกตาโพลง ไม่ใช่แต่เธอที่ตกใจแต่ทุกคนที่อยู่รอบข้างก็แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง
“ ร้องเป็นเด็ก ๆ ไปได้ ยัยบื้อเอ้ย ! ” ฮิโรโตะเอานิ้วโป้งมาเกลี่ยน้ำตาให้เธอ แล้วลูบหัวเธอเบา ๆ
เช้านี้ฮิโรโตะมันกินอะไรเข้าไปวะ ?
“ เน่ๆ — ถ้าฮารุจังหยุดร้องไห้ตอนนี้ เอาเยลลี่คุณหมีไปกินได้เลย ” ฮารุที่ได้ยินคำว่าเยลลี่ปุ๊ปน้ำตาก็หยุดไหลแปอัตโนมัติเลย
เธอไม่ได้เห็นแก่กินนะ จริงๆ
สักพักทุกคนก็เข้ามารุมโอ๋เธอกันใหญ่ราวกับว่าเธอเป็นเด็กน้อยจอมขี้แยอย่างนั้นแหละ “ โค้ชคะ ฮารุจังตะโกนไม่ไหวแล้วค่ะ — จะทำยังไงดีคะ ?”
“ โฮะ ๆๆ ไม่ต้องห่างครับ เดี๋ยวเขาก็มาแล้ว ” โช คิงอุนหัวเราะร่าอย่างสบายใจ
เขา ? ใครอ่ะ ?
“ ช่างเขาเถอะครับโค้ช ให้ผมลงแทนฮารุเถอะ น้องดูแข่งต่อไม่ไหวแล้ว ” อันที่จริงเธอก็ยังไหวอยู่นะ เจ็บคอไม่ได้เจ็บขาซะหน่อย
รุ่นพี่โกจินพยายามตื้อโค้ชอยู่นานแต่ก็ถูกปฏิเสธอีกตามเคย ด้วยเหตุผลที่ว่า เขาคืออาวุธลับ ยังไงล่ะ
อาวุธลับก็เหมือนไพ่ตายที่ต้องเก็บเอาไว้ใช้ตอนสุดท้าย
“ โค้ชพูดถูกแล้วครับ — มันยังเร็วเกินไปที่จะให้รุ่นพี่โกจินลง ”
สิ้นเสียงของชายหนุ่มผมแดงที่เดินเข้ามาใหม่พร้อมกับยูนิฟอร์มของทีมญี่ปุ่นทุกคนก็ตะโกนชื่อเขาออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน “ โนซากะ !! ”
สายตาของเด็กสาวหันไปมองเขาคนนั้นอย่างละสายตาไม่ได้ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าสายตาของเขามีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดความน่าสนใจจากเธอ เพราะเขาหล่อละมั้ง ?
“ ยินดีต้อนรับกลับนะครับโนซากะคุง ” โช คิงอุนพูด สายตาของเขามองหาคนที่ยืนอยู่ใกล้กระเป๋าเขามากที่สุดแล้วเรียกชื่อคนนั้น “ ฮารุจัง — ผมวานให้คุณช่วยหยิบปลอกแขนกัปตันมาให้โนซากะคุงหน่อยได้ไหมครับ ”
“ ค่ะ ” เธอขานรับ บางทีก็นึกตลกเสียงของตัวเองอยู่เหมือนกันนะ
เธอยื่นปลอกแขนไปให้เขาโดยที่ไม่พูดอะไรก็เธอไม่รู้จะทำตัวยังไงดี แถมเสียงของเธอก็เหมือนกระเทยเวอร์ชั่นแอ๊บแมนอีกด้วยนั่นยิ่งทำเธอไม่อยากจะพูดมาก
“ ขอบคุณนะ — อืม ... เซนโซ ฮารุ ใช่มั้ย ? ” เธอพยักหน้า “ ผม โนซากะ ยูมะ ยินดีที่ได้รู้จัก ”
“ เฮ้ ! ฮารุ โค้ชมีอะไรจะคุยด้วย ” ฮิโรโตะตะโกนเรียกเธอเสียงดัง อยู่ใกล้กันพูดปกติก็ได้มั้ง
เธอเดินไปหาโค้ชด้วยสีหน้างุนงง หรือว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเธอออกเพราะเธอร้องไห้ ? ไม่ได้นะ !
‘ โค้ชมีอะไรหรอคะ ? ’ ฮารุขยับปากเอา
“ ครึ่งหลังผมจะให้เธอไปเล่นกองหน้าแทนฮิโรโตะคุงก่อนนะครับ ”
✵
เริ่มครึ่งหลังแล้ว ก่อนหน้านี้รุ่นพี่ฮิโรโตะก็โวยวายแทบตายเรื่องที่เธอได้ลงแทนเขาก่อน 15 นาทีแรกแล้วหลังจากนั้นก็จะย้ายเธอไปกองหลัง โค้ชก็เลยบอกทุกคนว่าที่ให้เธอไปเล่นกองหน้าเพราะจะให้เธอทำให้ทีมอุซเบกิซสถานใช้แรงเยอะขึ้น
หรือก็คือเธอต้องเคลื่อนไหวให้มากกว่าเดิม 3 เท่า
ปรี้ดดดดด
เธอเริ่มเขี่ยบอลให้ไฮซากิ แล้วเขาก็ส่งบอลไปให้โนซากะที่ลงมาแทนคุณทัตสึยะ ไม่ถึงนาทีที่โนซากะลงสนามมากระแสเกมก็เปลี่ยนจากหน้ามือกลายเป็นหลังมือ
ฮารุนึกถึงคำพูดของโค้ชก่อนหน้านี้ที่บอกให้เธอทำยังไงก็ได้ให้ทีมฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหวให้มากที่สุดใน 15 นาทีแรก แต่ก็มีสิ่งที่เธออยากลองทำอยู่ด้วยและมันค่อนข้างไร้สาระพอสมควร
เอาวะ ! ไหน ๆ เสียงก็เหมือนกระเทยแล้วก็ต้องไปให้สุดสิคะ !
“ เฮ้ — พ่อหนุ่มตรงนั้นน่ะ ... มาแย่งบอลเจ๊ให้ได้สิคะ กิ๊วๆ ” จริตกระเทยเข้าสิงร่างเรียบร้อย แถมเสียงเธอก็ให้มาก
ชายคนนั้นคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ เขาพยายามวิ่งเข้ามาแย่งบอลเธอแต่ก็ไร้ประโยชน์ เธอสับขาหลอกไปมาจนชายคนนั้นสะดุดขาตัวเองล้ม “ โอ๊ะโอ ล้มแล้ว — งั้นเค้าไปก่อนน๊า บ๊ายบาย ~ ”
เธอเลี้ยงบอลไปแล้วส่งไปให้กับคุณโนซากะเพื่อเก็บแต้มแรก และก็สำเร็จ ญี่ปุ่นได้แต้มแรกแล้ว
และไฮซากิกับรุ่นพี่ฮิโรโตะที่พี่งถูกเปลี่ยนลงก็เป็นคนเก็บแต้มสอง ตอนนี้ญี่ปุ่นกับอุซเบกิซสถานแต้มเสมอกันเรียบร้อย
บรรยากาศเริ่มแปรเปลี่ยนไปทางด้านบวก แต่ก็กำลังเริ่มเข้าสู่ช่วงการทำลาย
คุณอาสึโตะที่โดนกระแทกจนล้ม คุณฮิอุระที่โดนสกัดข้อเท้าจนล้มหน้าทิ่ม ไฮซากิแล้วก็รุ่นพี่ฮิโรโตะที่โดนคู่แข่งเล่นงาน แต่ทำไมกรรมการถึงไม่เป่าอะไรเลยล่ะ ?
ขอลองพิสูจน์หน่อยละกัน
เธอวิ่งนำหน้าคุณโนซากะแล้วยกมือขอบอล เขาส่งบอลให้กับเธอ แต่เลี้ยงบอลไปได้ไม่ถึงไหนก็ถูกล้อมหน้าล้อมหลังเอาไว้จนหมด สายตาของเธอเริ่มปรับมุมมองเพื่ออ่านการเคลื่อนไหวของพวกเขา
ผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอไม่ได้สไลด์มาเพื่อแย่บอลแต่กำลังจะสกัดขาเธอ ฮารุกระโดดกลับหลังพร้อมกับลูกฟุตบอลที่ลอยขึ้นตามแรงเหวี่ยงของเธอ
พอขาถึงพื้นแล้วก็มีผู้ชายร่างหนาคนหนี่งวิ่งตรงบึ่งมาทางเธออย่างมันทันตั้งตัว แรงกระแทกจากด้านหลังทำเอาเธอล้มไถลไปกับพื้นหญ้าจนได้แผลมาหนึ่งแผล
แต่กรรมการก็ไม่เป่าอะไรอยู่ดี
ชายคนนั้นแย่งบอลไปจากเธอแล้วก็ยิงท่าไม้ตายออกมา แต่นิชิคาเงะก็ไม่น่อยหน้างัดท่าไม้ตายใหม่มาสู้ทำให้ทีมไม่เสียเเต้มไปอีก
“ มาเริ่มกันเถอะ — กลยุทธ์ของเรา ”
หลังจากที่ใช้กลยุทธ์ที่คุณคาเซมารุให้ฝึกเมื่อไม่กี่วันก่อนทีมตรงข้ามก็หมดนอนลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงทำให้ทีมญี่ปุ่นได้ไปอีกแต้ม
สุดท้ายทีมญี่ปุ่นก็ชนะไป 5 ต่อ 2 โดยสองลูกสุดท้ายมีฮารุกับไฮซากิที่เป็นคนยิงอย่างละแต้ม
ชนะอย่างสวย ๆ
✵
“ สุดยอดไปเลยนะ โนซากะคุง ! ” เสียงของรุ่นพี่โกจินที่กำลังอวยรุ่นน้องอย่างโนซากะอยู่ดังขึ้นท่ามกลางสมาชิกที่กำลังเก็บของกันอยู่ “ ขอบคุณครับ ”
“ ฮารุก็ทำได้ดีเหมือนกันนะ ”
เธอโค้งตัวขอบคุณเขาแทนคำพูด แรงสั่นสะเทือนบริเวณกระเป๋ากางเกงทำให้เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบกับเบอร์เพื่อนตัวดีของเธอที่โทรมา เธอเลยขออนุญาตออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวน
“ ฮัลโหล ” เธอพยายามเอ่ยเอื้อนเสียงออกมาให้ได้ปกติที่สุดแต่ก็ไม่สามารถ
[ ฮารุหรอ ? ทำไมเสียงเปลี่ยนไป ? อย่าบอกนะว่าโดนไอ้เจ้าไฮซากิควักกล่องเสียงไปกินแล้ว ! ] แค่เธอพูดคำว่าฮัลโหลออกมาเจย์ก็ถามออกมาเป็นชุดแถมยังไม่ฟังอะไรเธอด้วย
“ เป็นบ้าอะไรของนาย แล้วนี่โทรมามีไร ? ”
[ อ้อ ! คือฉันจะโทรมาบอกเธอว่า — ทีมของเราไม่ได้เป็นตัวแทนของอังกฤษน่ะ ขอโทษนะ ... ] เขาพูดเสียงเศร้า
“ อ้าว ไหงเป็นงั้นอ่ะ ” เธอเค้นเสียงของตัวเองออกมาให้ได้เป็นคำ
“ เพราะโอไรออน ? ”
[ อืม ... ทีมของเราถูกเล่นงานจนแพ้ยับเลยในรอบสุดท้าย — แต่ไม่เป็นไร ! หลังจากนี้เราจะได้ไปเชียร์เธอโดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องการแข่งแล้วล่ะ แล้วก็ ... ]
[ โอ้ะ ! เจย์ นายคุยกับฮารุอยู่หรอ .. Haru - Chang ! I miss you ! ]
เสียงตะโกนโหวกเหวกโงยวายของเพื่อน ๆ ในทีมเก่าของเธอดังวุ่นวายทะลุสายมาทำเอาแก้วหูเธอแทบแตก
“ Calm down , everyone ” ( เย็นก่อนนะทุกคน )
“ คิดถึงเหมือนกันแหละ แต่ตอนนี้ขอคุยธุระกับเจย์ก่อนได้มั้ย ? ”
[ เดินออกมาข้างนอกละ ตอนนี้เธอรู้ยังว่าใครเป็นสาวกโอไรออน ? ]
“ อืม รู้แล้ว ” ก็คนนั้นเล่นทำตัวไม่เนียนเลย หรือว่าจงใจก็ไม่รู้
[ อิชิโฮชิ มิทสึรุคุง — ไม่สิ อิชิโฮชิ ฮิคารุคุงสินะ ? ]
“ เดี๋ยว ... ทำไมเป็นฮิคารุล่ะ ? ” เธอถามอย่างสงสัย หรือว่าอิชิโฮชิ มิทสึรุจะมีร่างโคลนนิ่งที่ชื่อฮิคารุ?
[ อ้าว — เธอไม่รู้หรอ ]
“ ไม่เลย ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ” เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่เกิดเรื่องเขาก็แยกตัวออกจากเธอและคุยน้อยลงจนเธอสงสัย “ นายรู้งั้นหรอ ? ”
แล้วมันรู้ได้ไง ?
[ อืม เดี๋ยวจะส่งข้อมูลให้ตอนถึงหอนะ ! ไปละ — ต้องกลับแล้ว ] เจย์พูดอย่างเร่งรีบแล้วก็ตัดสายไปเลย เธอยังไม่ที่จะบอกลาเขาเลย
ต้ิด ติ้ดด
‘ ฮารุจังอยู่ไหนน่ะ ! รถออกมาแล้วนะ ’ ข้อความจากคุณแอนนาปรากฎบนอินะสึมะอีเลฟเว่นแบรนด์ พออ่านข้อความเสร็จเธอถึงกับเหงื่อตก
กี้ด เธอโดนทิ้ง !
Tbc .
ความคิดเห็น