คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่"2.1
อนที่ 2.1
สอวันผ่านไปอย่ารวเร็ว ีร่า่วยเอเวอลีนัเรียมานแ่ระทันหันอเธอ เอเวอลีนัารทั้หมไปพร้อมับวามีอีใ ในะที่ีร่าำลัเรียับเาออไม้ที่ปะทะับอแ่ ไหนะเ้ทีมีถั่ว ึ่โรมาสแพ้ถั่ว านแ่อเอเวอลีน เิแเป็นร้อยในโบสถ์เล็ ๆ ริมทะเล ามมา้วยฝ่าย้อนรับแที่มาร่วมาน แส่วนให่เป็นเพื่อน และรอบรัวอเอเวอลีน ลุ่มเล็ ๆ อโรมาสประอบไป้วยาิ ๆ ผู้ายเพียไม่ี่น
ู่บ่าวสาวใ้เวลาใน่ำืนนี้ ที่โรแรมสุหรูในท้อถิ่น ีร่าเป็นนัเรียมอีเ่นัน เธอถูทิ้ให้อยู่นเียวในห้อที่เ็มไป้วยล่อ
เธอไ้โอาสพัผ่อนรั้แราสอวันที่ผ่านมา เธอถอนหายใ เหนื่อย และหุหิที่้อุเสื้อผ้าอเธอออมาาล่อ เรื่อสำอา์อเธอาลาารเินผ่านหมอหนา ุแม่บ้านอเธอยับยู่ยี่าารนั่ และยืนอยู่ลอ เธอเินไปยัห้อน้ำ ผ่านวอล่อมามาย เธอแ่ฝับัวอยู่นาน เพื่อบรรเทาวามเหนื่อยล้า วันนี้เป็นไปไ้สวย ใบหน้าอเอเวอลีนที่ยิ้มแย้มแ่มใส มีวามสุ ิอยู่ในหัวอเธอ
ีร่าไม่เยเห็นใรมีวามสุแบบนี้มา่อน น้ำอุ่น ๆ ลมาที่ศรีษะอเธอและไหลลมายัร่าาย ทำให้เธอผ่อนลาย เธอะมีวามสุแบบนั้นบ้าไหมนะ ?
ไม่ ถ้ามัน้ออยู่ับผู้าย เธอยิ้ม อาบน้ำเสร็เธอ็ออมาาฝับัว สร้อยอเส้นใหม่ที่เธอใส่ แวววับในระ และมันู่ันับเส้นที่เธอื้อให้เอเวอลีน ผิหวัับเพื่อนที่ำลัะาไปยัที่ไหนสัแห่ในโล เธอน่าะื้อสร้อยู่ให้พวเา มีวันทร์แปล ๆ รึ่วในอุหลาบ ฝัในวันทร์้วยเพรสีทอเม็เล็ ๆ หนึ่เม็ที่ประายแสเหมือนับวาว
เธอออาห้อน้ำ ึเสื้อยืนุ่ม ๆ ัวให่ที่เอเวอลีนเอามาาโรมาส และีร่า็เอามาาเอเวอลีนอีที
ล่อหายไปแล้ว เธอใและหันไปรอบ ๆ ้ำไป้ำมา เธอลอฟัเสีย แ่็ไม่ไ้ยินเสียใรนออะไร้าล่าเลย เธอมอไปที่นาฬิา มันเือบะีหนึ่รึ่แล้ว
ับรูปแบบารทำานอพวที่นล่อเธอไปในเวลาไม่ถึั่วโม เธอเินั้แ่ั้นบน ลไปั้นล่า ไม่มีล่อเลย ไม่มีนแปลหน้าในบ้าน และประู็ล็ออยู่ เธอิึ้นมาว่าะโทรหาเอเวอลีนเพื่อะถามารเรียมารเรื่อารย้ายที่อยู่อเธอ ถึเอเวอลีนะรัเธอ แ่อาะไม่อยารับสายใรในืนวันแ่านอเธอ
ีร่ามอไปรอบ ๆ อีรั้ เธอส่ายหัว และลานึ้นไปบนเีย เอเวอลีนทีวิธีในารัารสิ่่า ๆ ถึแม้ว่าเธอะูเหมือนไม่มีเวลาทำ เธออาะมีนมานอามที่เธอำหน และลืมพูถึมัน
ิว่าในอนเ้า เธอะทำวามสะอาบ้าน และเริ่มทำารวาภาพเหมือนอเอเวอลีนและโรมาสที่เธออยาให้เป็นอวัารแ่านอเาทั้สอ เธอะเริ่มวาภาพเหมือนนั้น ้วยวามั้ใ
ถึแม้ว่าะเหนื่อย ็ยันอนไม่หลับ ีร่าลุึ้นและลมาที่สูิโออเธอ ีใที่พวนอไม่มายุ่ับที่นี่ เธอเปิไฟ แล้วึผ้าผืนว่า ๆ าู้ มาึไว้ับาั้ภาพอเธอ เธอนั่ลที่โ๊ะทำานและเริ่มร่าภาพเอเวอลีนในุแ่านอเธอ และโรมาสในุทัิโ้สีมือเาบนแผ่นระาษ เธอมอึ้นไปบนผ้าเป็นรั้ราวเพื่อำนวสัส่วน
รู้สึสบายในเ้าอี้นุ่มนิ่ม เธอยเท้าึ้นมาวาบนโ๊ะทำาน และร่าภาพ่อนภาพเริ่มูเหมือนที่เธอ้อาร เธอหาวไป วาไป และแล้วเธอ็หลับลโยที่ไม่รู้ว่าพวนที่เอาล่อเธอไปำลัมาที่เธอ
หลัาที่แน่ใว่าเธอหลับสนิทแล้ว ายร่าให่ทั้สอที่นำล่อมามายอเธอไป ลับมาหาเธอ พวเาไม่สนใสูีโอและอุปร์่า ๆ อเธอ นหนึ่แปะแผ่นปิหูเธอเพื่อันเธอื่น และอุ้มเธอึ้น ในะที่อีนว้าระเป๋าเินทาใบสุท้ายออมาาห้ออเธอ พวเาออมาาบ้านไปยัสวนฝั่ร้ามถนน ที่มียานอวาศนาเล็ำลัรอพวเาอยู่
เาวาีร่าบนม้านั่สีเทา ายนแรโบมือเรียอีน
“ไม่เหมือนผู้หิในที่อเรา” เาพูะที่อีนำลัเินเ้ามา “ัวเล็มา ๆ”
ิามอน่อไป ว่าะเป็นยัไ่อนะะ
เรื่อราวเริ่มเ้ม้นึ้นแล้วววว
ความคิดเห็น