คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่"2.3
อนที่ 2.3
”พี่สาวอผู้หิอท่าน้อารพบ”
เสียผู้ายมาาที่ไหนไม่รู้ มาทุ ๆ ทิศ รบวนร่าเปลือยเปล่าทั้สอบนที่นอนสีเทา เอเวอลีนยหัวอเธออย่าเื่อยา ไม่สามารถระับวามอยาที่ะหาแหล่ที่มาอเสีย แม้ะรู้ว่าหาไม่พบ
ผู้หิอท่าน … ไม่มีารแปลวามหมายที่ถู้อานประาศับำที่มาระทบหูเธอ้ำ ๆ และเธอปวร้าวเมื่อไ้ยินมัน
“ีร่าะโอเ” โรมาสพู เาเ้ามาอหอมเธอะที่เธอำลันั่ เาึเธอลับลไปยัอ้อมแนอเา เธอผ่อนลาย วามอบอุ่นและารระทำอเาึเธอเ้าไปในวามสบายที่เธอไม่้อารออมา
“พี่สาวอผู้หิอท่าน้อารพบ”
ราวนี้ เสียายเริ่มเบาล มาพร้อมับเสียร้ออผู้หิเป็นพื้นหลั เธอรีบึัวเอึ้น ใส่เสื้อผ้า โรมาสลุาม
“นาย้อเ้าในะ” เธอเือนเา “นายรู้ัีร่าี เธอเป็นนเ้าอารม์ นาย้อผ่อนเบารู้ไหม นายแ่...้อเ้าใ”
โรมาสหาว เป็นารอบสนอ เธอรีบออาห้อไปโยไม่สวมรอเท้า และ่อนัวอยู่ในเสื้อผ้า่าาว เป็นเสื้อลุมและาเแสนนุ่มที่ปรับเ้าพอีับัวอเธอ เธอ้าวไปยัโถทาเิน ไม่้อารรอให้้าไปว่านี้ และแะที่ผนั
“พาันไปหาีร่า” เธอพู แล้วแสอ่อน ๆ ็สว่าึ้นที่ผนั นำเธอผ่านวอยานอวาศ เธอะบอีร่ายัไ เธอะบอเพื่อนรัอเธอยัไ ว่ามนุษย์่าาวมีอยู่ริ และโอ้ววว.. ันแ่าน้วยหนึ่น และันำลัพาเธอไปาวอเาเพื่อสิ่ี ๆ สำหรับัวเธอ เธอำลัิว่าเธอะบอเพื่อนเธอยัไ ีร่า้อไม่อบแน่ ๆ
เธอรุ่นิอีรั้ในะที่เธอรีบเินลไปยัทาเื่อมยาน อนนี้ไม่มีทาเลือแล้ว เธอมีบาอย่า้ออธิบาย เธอะพูยัไ ? ว่าที่นั่นมีโอาสที่ีว่าสำหรับเธอในารายภาพ ถ้าเธอวาภาพบาอย่าที่ไม่มีใรินนาารถึ ั้นหรอ ? หรือว่า..ีร่าะพบทะเล ท้อฟ้า และห้าในโลใหม่ ? หรือะบอว่า พวเาำลัเินทาไปยัาวอื่น ๆ าโลอเราไปหลายล้าน*ปีแส เพราะโรมาสรู้ัับผู้ายี ๆ ที่อยาะบหาับเธอ ?
เธอ้าว้าลในะที่เธอินัวเอเหนื่อยล้า โรมาสับัวเธอ เอาเธอเ้ามาในอ้อมแนแล้วูบเธอ
“นี่..ันลืมหมแล้ว ว่าันะพูอะไรับเธอบ้า” เธอพู
“ันะอธิบายทุอย่าเอ”
“เธอไม่อบแน่ ที่ะฟัานาย”
โรมาสไม่พูอะไร่อ
“นาย้ออ่อนโยนนะ โรมาส”
พวเาไ้ยินเสียเธอ่อนที่ะหมุนทาเื่อม ีร่าำลั่าและะโน สีหน้าที่แสนอ่อนโยนอโรมาส … แสออมาให้เธอเห็นเท่านั้น ในะที่ที่เาไ้เรียมัวัารับอะไร็าม ที่ีร่าทำับนัรบอเา เาถึั้นปล่อยมือเอเวอลีน และเร่ฝีเท้า
เอเวอลีนอบสีหน้าอเา มันเ็ี่เป็นบ้า มันบอทุอย่าที่เป็นเา เธอใ้เวลาบนยานลำนี้มาพอที่ะเ้าใสัมแปล ๆ เธอ เมื่อไปถึ มีนัรบสามนยืนูาในห้อ โรมาส้าวเ้าไปโยไม่ไ้รับอนุา ีร่าเียบลเมื่อเห็นสิ่มีีวิที่เหมือนแมวำลั้อมอ
ีร่าะโนใส่มัน าสีฟ้าอเธอเบิว้าและุ เธอระโไปเาะนัรบนหนึ่ พยายามะี่หลั ในะที่สิ่มีีวิที่เหมือนแมวิว่าเธอเล่น้วย มันระิหา และวิ่ไล่เธอรอบัวายร่าให่ลาห้อ
เอเวอลีนหัวเราะ ีร่าไม่ไ้ลัวและสับสนอะไร พวนัรบไม่ไ้เอาสิ่มีีวิออไป และยัทำให้ีร่าเริ่มสบล พวเาเฝ้าู้วยวามอยารู้อยาเห็น
โรมาสว้ามันึ้นมา้วยมือ้าหนึ่ และโยนให้นัรบนหนึ่ที่อยู่หน้าประู เายีร่าึ้นไปบนบ่าอเา เธอใ และพยามผลััวเอออาเา
“เอเวอลีน!” เธอะโนอย่าื่นระหน “เธอมาทำอะไรที่นี่ ? พระเ้า..นี่มันเป็นวามฝันที่น่าลัวมา! ที่นี่มีสัว์ประหลา และพวผู้ายัวให่ ับ.....”
ในะนั้น ารพูอเธอรวเร็วเินไปสำหรับเา เาเ้าไประิบที่หูเอเวอลีน เธอรีบเ้ามาแยทั้สอออ ารอบสนออโรมาสเป็นไปอย่าระทันหันและมัพอที่ะเป็นศัรู เอเวอลีนำเลือมอระหว่าพวเา ยาที่ะเ้าใัน
“ีร่า ไม่เป็นไรนะ ใเย็น ๆ “
“เอเวอลีน!”
ีร่าน้ำาลอและเริ่มอยู่ไม่สุเมื่อสิ่มีีวิหาเินมาให้เธอเห็นอีรั้ โรมาสออมาาห้อไปยัโถ เอเวอลีนามมา วิ่เพื่อให้ทัน้าวยาว ๆ อเา เาไม่ลวามเร็วนระทั่ถึห้อพั
ีร่าพล่ามอยู่ลอเวลา เธอเื่อว่ามันเป็นวามฝัน เอเวอลีนไม่แน่ใว่าะอธิบายอย่าไร ทั้สามถึห้อพัและปิประู
โรมาสวาีร่าลเบา ๆ ีร่าระโออาเา และวิ่ไปอเอเวอลีนที่เริ่มหัวเราะและอเธอลับ เอเวอลีนสบาับโรมาส เาออและเลิิ้วึ้นในวามเียบ เอเวอลีนส่ายหัว
“ี..ี!” เธอเรีย และพยายามัแนีร่าออเพื่อหยุารพูอเธอ “ใเย็น ๆ ีร่า”
มันไม่ไ้ผล เอเวอลีนึปล่อยให้เธอพูและอเธอแน่นว่าเิม โรมาสส่ายหัวและเินเ้ามา
“ไม่้อ … ันัารไ้” เธอ้าน
โรมาสับแนีร่า เาึเธอออมาให้เผิหน้าับเา เาเย่าัวเธออย่าแร เธอเียบล และ้อมอที่เา วาอเธอที่ลมโอยู่แล้วยิ่เบิว้าึ้น
“เธอไ้ยินันรึเปล่า ?” โรมาสเรีย
ีร่าระพริบา
“ไ้ยิน หรือ เปล่า ?”
เธอพยัหน้า
“ใเย็น ๆ เ้าใไหม ?”
เธอพยัหน้าอีรั้ เอเวอลีนถอนหายใ เธอึโรมาสออเพื่อไปยืนหน้าีร่า ผู้หิัวเล็ ๆ ยั...ลัวที่ะย้ายไปที่อื่น
“ีร่า..ัน้อารอธิบายบาอย่าับเธอ” เธอเริ่ม “มันยาที่ะเ้าใ แ่ฟััน โอเ ?”
ีร่าพยัหน้า
“เธอลั้นหายใอยู่หรอ ?” เธอถาม ีร่าึปล่อยมันออมา เธอระพริบาเล็น้อยในะที่น้ำาเริ่มลอ
“โรมาส .. อเวลาเราหน่อยไ้ไหม ?”
เาฮึฮัและเินออไป สายาอีร่ามอไปรอบ ๆ ห้อ ูสิ่่า ๆ ่อนที่ะเริ่มร้อไห้ออมา เอเวอลีนเียบ ไม่รู้ะพูยัไ สุท้ายเธอ็ถามออมา “เธอโอเมั้ย ?”
ีร่าเ็น้ำา และ้อมอไปที่เธอ มวิ้ว และพูว่า “รั้หนึ่ ันเยฝันว่าันถูส่ไปนออวาศ”
“ั้น็ไม่็อเท่าไรใ่มั้ย ?” เอเวอลีนถามอย่ามีหวั ีร่าหน้าเสียและร้อไห้อีรั้
“ในฝัน ….มนุษย์่าาว.....เอาัวัน...ไปยัาวที่มีแมมุมปรออยู่ !”
เอเวอลีนถอนหายใ ีร่าผูิอยู่ับวามันที่เลวร้าย นระทั่เธอไ้มาเห็นว่าไม่มีแมมุมนาให่เท่าสัว์ประหลาบนาวอโรมาส หวั...หวัอย่ายิ่ว่านี่ะเป็นอุปสรรที่ให่ที่สุสำหรับเอเวอลีนในาร้ออธิบายสถานาร์่า ๆ ให้ีร่าฟั
“มา ๆ ๆ ันะบอเรื่อโรมาส และที่ ๆ เราำลัะไปให้ฟั”
*********************************
โปริามอน่อไป....อบุนัอ่านทุนที่อ่านมาถึอนนี้ันเลยนะะ
* 1 ปีแส = ระยะทา 9,460,730,472,580.8 ิโลเมร
ความคิดเห็น