คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [os] bedtime.
Pairing - jhope x jungkook
Rate - PG-15
____________________
เพื่อความฟิน แนะนำให้ดูคลิปนี้ประกอบ *^*
http://twitter.com/expirekaimp3/status/622601701690753025/video/1 …
แสงไฟจากสปอร์ตไลท์ถูกดับลงทีละดวงจนมืดสนิท เสียงกรีดร้องและตะโกนชื่อวงดังลั่นฮอลก่อนที่ทุกอย่างจะกลับมาสว่างอีกครั้งพร้อมกับชายหนุ่มทั้งเจ็ดคนที่ทุกคนใฝ่ฝันถึง บังทันโซนยอนดันกำลังขึ้นแสดงเพื่อแฟนเพลงของพวกเขา เสียงร้องเพลงที่ดังกระหึ่มเป็นเหมือนยาชูกำลังชั้นดี ให้พวกเขามีกำลังใจและมีแรงในการทำงาน
จนเวลาผ่านล่วงเลยมาหนึ่งชั่วโมงกว่ากับการแสดงที่น่าประทับใจและน่าจดจำทั้งสำหรับพวกเขาและแฟนเพลงใช้เวลาร่วมกัน เสียงสุดท้ายพร้อมโค้งขอบคุณให้กับทุกคนก่อนที่แสงสว่างจะถูกลดลง
“คอนเสิร์ตวันนี้จบแล้วว้อยยย ขอบคุณมาก วันนี้เหนื่อยกันเยอะแล้วไปพักกันเว้ย!!”
คิมลีดเดอร์ พี่ชายคนกลางของวงพ่วงตำแหน่งหัวหน้าวงกล่าวบอกเด็กๆของพวกเขา มือตบเข้าที่บ่าทุกคนอย่างรู้สึกขอบคุณที่ทำงานกันมาอย่างเหน็ดเหนื่อยเหมือนเช่นทุกครั้ง
“โฮซอกฮยองวันนี้ฮยองเจ๋งมากเลยนะ”
“นายก็เหมือนกันนะ ..จองกุก”
เช่นเดียวกับทุกครั้ง.. ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะการณ์แบบไหน สนุกจนลืมหมดทุกสิ่งหรือเหนื่อยจนไร้แรงพูด แต่คำชมและคำปลอบใจของจองกุกจะมีให้พี่ชายยิ้มง่ายคนนี้เสมอ
“พักผ่อนกันเยอะๆ!! อย่ามัวแต่เล่นกันล่ะ! ”
เสียงดุดันสั่งขึ้นทันทีที่ถึงที่พักให้ทุกคนเริ่มแตกตัวแยกย้าย เมเนเจอร์ผู้เป็นห่วงเป็นใยเด็กๆของเขาเสมอรีบเอ่ยบอกแกมบังคับ..
เมื่อสิ้นสุดตารางงานของวันนี้แล้ว แม้จะเป็นเด็กหนุ่มแต่การใช้แรงกระโดดโลดเต้นอยู่บนเวมีก็ทำให้พลังหายถดถอยลงไปเยอะทีเดียว ความเหนื่อยล้าเริ่มก่อตัวทีละน้อย.. เหล่าเมมเบอร์ต่างก็หาวิธีผ่อนคลายแตกต่างกันไป คนแรก..คิมลีดเดอร์ใช้เวลาไปกับสมาร์ทโฟนของตนเอง ส่วนยุนกิที่เริ่มแกะรื้อเอาอุปกรณ์ออกมาทำเพลงคนละมุมห้องกับแรพมอนสเตอร์ ซอกจินเลือกวิธีดูแลผิวพรรณด้วยการนอนมาส์กหน้า ส่วนจองกุกซึ่งอยู่ห้องเดียวกันกำลังอาบน้ำและเริ่มร้องเพลงไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ส่วนเด็กแสบอย่างวีก็ได้ทิ้งเมเนฮยองไว้กับห้อง และก็วิ่งมารวมตัวกันอยู่ที่ห้องของเจโฮปจีมินด้วย
“เห้ยอย่าเสียงดังดิวะ เดี๋ยวเซจินฮยองได้ยิน ได้โดนดีกันหมดนี่หรอก!”
พี่ชายคนโตที่สุดในห้องตอนนี้เอ็ดให้จีมินและวีกำลังโดดเด้งตัวบนเตียงโยกย้ายท่าทางต่างๆตามเสียงเพลงอย่างเมามันส์โดยลืมคำสั่งของเมเนเจอร์เมื่อตอนก่อนหน้านี้ไปแล้ว
เจโฮปส่ายหน้าให้กับไอพวกซนที่ไม่ยอมหยุดบ้ากันเสียทีแม้เวลาจะเหยียบค่อนคืนเข้าไปแล้ว หยิบเอาหูฟังมาเสียบและเริ่มฟังเพลงเข้าสู่โลกส่วนตัวบ้าง หลังจากหัวเราะให้กับสองหน่อมามากพอ
นิ้วเรียวเปิดหาอะไรดูไปเรื่อย ทั้งบล็อคสำหรับพูดคุยกับแฟนคลับ ทวิตเตอร์หรือแม้แต่เว็ปนาเว่อค้นหาข่าวไปเรื่อยเปื่อยไม่มีจุดหมาย ร่างกายกำลังอยู่ในช่วงเหนื่อยล้าก็จริงแต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่เหมือนเขาลืมและรู้สึกแปลกๆแต่ไม่ว่าจะพยายามนึกเท่าไหร่ก็ไม่ออกเสียที
ความคุ้นเคยบางอย่างที่เขาลืมทำ
บางอย่าง
กับบางคน..
.
เสียงทุ้มกังวานเอ่ยถามพี่รูมเมทหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผมเปียกปอนแต่เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น วันนี้ในคอนเสิร์ตจองกุกรู้สึกว่าเขาเต็มที่กับมันมากๆ มากจนรู้สึกเหมือนจะเจ็บคอกว่าทุกครั้ง จนต้องรีบอาบน้ำเข้านอนพักผ่อนเพราะกลัวป่วย ในตอนแรกเขาตั้งใจจะไปรวมตัวเล่นกันกับมักเน่ไลน์แต่ร่างกายดันไม่ยอมทำตาม ขายาวก้าวอย่างระมัดระวังขึ้นบนเตียงเพราะเกรงใจฮยองคนโต
“จินฮยองหลับยังครับ? ”
“ยังหรอกแต่นายปิดไฟเถอะ”
“ครับฮยอง”
ภายในห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบชวนให้ตกเข้าสู่ห่วงนิทรา แต่ร่างกายจองกุกกลับต่อต้านและเป็นเหตุให้ตอนนี้เขากำลังนอนไม่หลับ
ไอโฟนที่ถูกวางไว้ข้างหมอนสำหรับฟังเพลงอยู่บ่อยๆถูกยกขึ้นมาปัดเริ่มการต้นใช้งานอีกครั้ง นิ้วเรียวกดเลื่อนไปตามแอพต่างๆอย่างรู้สึกเหงาๆ ก่อนจะกดเข้าแอพแชทสีเหลืองที่ชอบใช้ พลันปรับแสงหน้าจอให้สว่างน้อยที่สุดกันรบกวนฮยองอีกคน นิ้วกดยุกยิกพิมพ์ทักทุกคนที่คิดว่าพอจะคุยกับเขาได้ แต่ก็ลบข้อความทิ้งไปเพราะไม่รู้จะคุยเรื่องแบบไหน..
เอาตามจริง..เขาไม่ได้อยากคุยกับใครก็ได้..
เขาอยากคุยกับฮยองที่น่ารักของเขา..
..โฮปบี้ฮยอง
อ่านแล้ว : เฮ้!
00:07
อ่านแล้ว : จองโฮซอก...
00:07
อ่านแล้ว : ผมนอนไม่หลับ
00:08
อ่านแล้ว : วันนี้ฮยองไม่มาเล่นกับผมบนเวทีเลย
00:08
อ่านแล้ว : เหนื่อยหรอ?
00:08
อ่านแล้ว : หรืองอนเรื่องที่ผลักไปวันก่อน..
00:08
อ่านแล้ว : แต่เมื่อวานพี่ยังยืนยิ้มให้ผมอยู่เลยนะ
00:09
อ่านแล้ว : อย่าอ่านไม่ตอบดิเห้ย
00:09
อ่านแล้ว : ..
00: 10
อ่านแล้ว : ง้อนะ
00:11
อ่านแล้ว : วันหลังจะไม่เล่นตัวแล้ว สัญญาเลย~
00:11
อ่านแล้ว : ตอบดิ
00:16
อ่านแล้ว : (สติ๊กเก้อ)
00:16
อ่านแล้ว : ฮีมัง
00:16
อ่านแล้ว : พี่ม้า
00:17
อ่านแล้ว : อยากไปนอนห้องพี่จังครับ..
00:20
แสงเพียงน้อยนิดจากหน้าจอสะท้อนให้เห็นใบหน้าหงอยๆ คิ้วขมวดชนกันเพราะความไม่เข้าใจ ทั้งที่ปกติอีกคนที่เขาอยากคุยด้วยเป็นคนติดแชทและตอบเขาไวอย่างกับอะไรดี
แต่นี่ไม่ตอบกันบ้างเลย!
อาบน้ำอยู่หรอ?
เล่นกับ95ไลน์อยู่หรอ?
หรือว่าหลับแล้ว?
จองกุกรอจนไฟหน้าจอดับลง ปากบางเบะงุ้มทันทีที่โดนเมิน ความน้อยใจโลดแล่นในอก แม้มันจะไม่ใช่เรื่องเลยก็ตาม.. เขารู้ว่าอีกคนคงจะเหนื่อย เขาเองก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ยังอยากคุยด้วยอยู่เลย..แต่ฮยองไม่อยากคุยงั้นหรอ? หรืออาจเป็นเพราะจองกุกคงถูกฮยองคนนี้ตามใจจนเคยตัว ติดนิสัยอยากได้รับความสนใจจากคนนั้นมากเกินไปแล้วมั้ง...
คนเล็กของวงตัดสินใจทิ้งเรื่องงี่เง่านี้ไว้ข้างหลัง ไม่ตอบก็ไม่รอหรอก พลิกคว่ำโทรศัพท์หนีก่อนจะหันหลังให้คล้ายกับมันเป็นคนทำผิด
เสียงถอนหายใจซ้ำๆ..
ก่อนถูกขัดด้วยเสียงแจ้งเตือน...
รอยยิ้มบึ้งตึงแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มหวาน มือควานหาต้นตอเสียงทั้งที่ยังหันมาไม่ครบทั้งตัวด้วยซ้ำจนเมื่อเลื่อนเปิดแชทขึ้นมา
ไม่มีแม้คำตอบที่เขาถาม...
ไม่มีข้อความและอีโมที่ฮยองชอบพิมพ์
มีเพียงปุ่มกดเล่นข้อความเสียง
กับรอยยิ้มของทั้งผู้ส่งและผู้รับ
.
“ฝันดีครับจองกุกกี้ของโฮปบี้ฮยอง.. ”
แค่เสียงหายใจ...
แค่คำบอกฝันดี..
ความเหนื่อยของจองกุกวันนี้ก็มลายหายไปหมดแล้วมั้ง :p
fin.
//
ความคิดเห็น