คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [os] not be changed
Pairing - jhope x jungkook
โฮปกุกริมสระว่ายน้ำนั่นไง<3
___________________________________
“อ่า นั่นมันเด็กคนนั้นนี่”
เสียงแหบพูดลอยพึมพำเพียงให้ตนเองได้ยินเท่านั้น กรอบสายตาคมกวาดกว้างไปทั่วก่อนจะสะดุดเข้ากับร่างกายน่าดึงดูดของเด็กหนุ่ม เรือนร่างสมส่วนผิวขาวหมดจด ลอนกล้ามน้อยนิดแต่บอกถึงความตึงตัวของตัวมันได้เป็นอย่างดี
นับเป็นอาหารตาแสนล้ำค่าไม่น้อย เมื่อโชคเข้าข้างเขาเนื่องจากมีนัดคุยงานและสถานที่เป็นริมสระว่ายน้ำแห่งนี้ จองโฮซอกผู้เกลียดอากาศร้อนเป็นอย่างมากออกปากบ่นไม่หยุดเมื่อก้าวมานั่งอยู่บริเวณลานข้างสระน้ำ ลมกรรโชกค่อนข้างแรงทำให้ผมเขายับยุ่งไร้ทรง แดดแรงแสบร้อนถูกพัดเข้ามาปะทะผิวให้เขารู้สึกแย่ แต่ทุกอย่างกลับถูกลืมกลืนไปเมื่อตรงหน้ามีสิ่งเร้าที่น่าสนใจดึงดูดความรู้สึกของเขาไปจนหมด
เมื่อร่างโปร่งของเด็กชายกำลังก้าวขึ้นมาจากผืนน้ำสีใสของสระว่ายน้ำท่าทางอ่อยอิ่ง ท่อนบนเปลือยเปล่า หยดน้ำเกาะพราวไปทั่วเรือนร่าง เส้นผมสีแดงกำมะหยี่สะท้อนเข้ากับแสงจนคล้ายอัญมณีเม็ดสวย อีกทั้งกางเกงขาสั้นตัวเล็กนั่นที่มันกำลังทิ้งตัวตามอนุภาพของน้ำจนเข้ารูปรัดเกาะกุมช่วงบริเวณนั้นให้เห็นเนื้อหนังนูนเว้าอย่างชัดเจน โฮซอกไม่อาจละสายตาออกมาจากตรงนั้นได้เลยเขาทั้งมองทั้งพิจารณาส่วนต่างๆของเรือนร่างนั้นมากขึ้นและมากขึ้น
จอนจองกุก เด็กหนุ่มผู้ติดตามพ่อมาเรียนรู้ประสบการณ์การทำงานในต่างจังหวัด กำลังใช้ช่วงเวลาว่างของวันไปกับการออกกำลังกายและคลายความร้อนด้วยการออกมายังสระว่ายน้ำ ขายาวก้าวลงน้ำทันทีที่ได้รับไอความสดชื่นรอบตัว ร่างขาวที่เติบโตมาอย่างดีกำลังดีดตัวกระทบผืนน้ำอย่างเพลิดเพลินเพียงไม่นานก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยเพราะอากาศร้อนจัดบวกกับความกระหายทำให้ตัดสินใจขึ้นจากสระ
ผ้าขนหนูเนื้อดีสีน้ำเงินถูกพาดทับไว้บนไหล่กว้าง และอีกผืนถูกนำมาเช็ดเข้าที่เส้นผมที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ ไม่ไกลกันนักมีร่างของชายหนุ่มกำลังนั่งทอดมองและชื่นชมความงดงามของเด็กหนุ่มที่กะประมาณอายุแล้วน่าจะเด็กกว่าเขาอยู่ไม่น้อย แผ่นอกขาวเนียน หน้าท้องเต็มไปด้วยลอนกล้ามอ่อนๆและยิ่งอีกคนหันให้เห็นแผ่นหลังชวนลูบไล้นั่นยิ่งทำให้โฮซอกรู้สึกหัวใจสั่นไหวตามไปด้วย
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาอยาก...ทั้งที่เพิ่งจะผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้เพียงไม่กี่ชั่วโมง
ทำไม..
พลันความคิดก็ไหลย้อนกลับให้นึกถึงเหตุการณ์ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า งานเลี้ยงสังสรรค์นอกสถานที่ถูกจัดขึ้นและมันก็สนุกพอที่จะทำให้โฮซอกลืมตัวเต็มที่กับมันมากไปเสียจนไร้สติ นึกย้อนไปก็เห็นภาพร่างกายเปลือยเปล่าของตนเองกำลังเล่นบทระเริงรักกับเด็กหนุ่มสุดเร่าร้อนจนฟ้าสว่างเหลืองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย....ใครจะคิดว่าหนุ่มออฟฟิศชีวิตจืดชืดอย่างเขาจะกล้าไปมีสัมพันธ์สวาทกับลูกชายของเจ้าของบริษัทกัน
เรื่องทั้งหมดมันไม่ถูกต้อง.. เขาจะมามีความรู้สึกไม่ได้ เด็กคนนั้นเป็นลูกชายของเจ้านาย เขาจะชอบจองกุกไม่ได้ จองกุกยังเด็กเกินจนแทบจะเป็นน้องชายเขาอยู่แล้ว...และเขาก็ยังไม่อยากพรากผู้เยาว์ใครในตอนนี้
อา..พระเจ้าได้โปรดอย่าลงโทษผมเลยนะ..
โฮซอกพยายามสูดเอาอากาศด้านนอกเข้าไปลดอาการปั่นป่วนภายในพลอยบอกกับตัวเองในใจให้ลุกเดินออกจากตรงนี้เสียที ความคิดและจินตนาการของเขามันไม่หยุดลงแค่ตรงนี้แน่ๆหากยังนั่งอยู่ต่อ
ชายหนุ่มที่เคยนั่งกักกดอารมณ์รีบรุดลุกขึ้นออกจากสระว่ายน้ำพร้อมก้าวฉับหวังจะกลับไปสงบสติอารมณ์ในห้องพัก แต่กลับถูกตรึงให้หยุดอยู่กับที่เมื่อเสียงเบาเอ่ยออกมาแต่โฮซอกกลับได้ยินชัดเจนทั้งประโยค
“พี่แอบมองผม ผมเห็นนะ..”
ซวยแล้ว..
โฮซอกรีบเหลียวใบหน้ากลับไปมองเจ้าของประโยคนิ่มนั้น ดวงตากลมโตสีน้ำตาลสบกับเขาทันที จองกุกมองกลับมาหาเขาด้วยแววตาสดใสเต็มไปด้วยเสน่ห์ รอยยิ้มหยันคลี่ออกมาจากหยักปากสีชมพูสดน่าค้นหาของเด็กหนุ่ม
“พี่กำลังจะไปไหนหรอครับพี่โฮซอก?”
เด็กหนุ่มเอ่ยถามอีกรอบ ผ้าขนหนูผืนเล็กยังปกคลุมอยู่บนเส้นผมที่เริ่มหมาด มันลู่ตกลงมาเพียงเล็กน้อยปิดบังใบหน้า ดวงตาหวานช้อนมองโฮซอกเสียจนเผลอกลืนก้อนคำพูดลงคอ ปากหยักยังคลี่ยิ้มไม่ยอมหยุดขาเรียวค่อยก้าวเดินเข้ามาหาใกล้ทีละก้าว
“ฉัน..เอ่อ..กำลังจะกลับห้องพักน่ะ ไปหา..อืม.อะไรดื่มสักหน่อย”
คำพูดถูกกลั่นออกมาแทบไม่เป็นประโยคของโฮซอกเพราะความตื่นเต้นและความตื่นตัว... หากจะหลบสายตาก็กลัวจะไม่พ้นมองไปที่ร่างเปลือยที่เคยสัมผัสมาทั้งคืนตรงหน้า หากจะสบสายตาก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน ผิดกับจองกุกที่ไม่แสดงท่าทีใดๆออกมาสักนิดเลย
เด็กชายทำเพียงแค่ยึดผ้าผืนสีสดลงมาพาดได้ที่หัวไหล่เนียนอีกครั้งและเอาแต่จ้องมองราวกับต้องการจะเข้ามาค้นหาคำตอบในตัวโฮซอก
“ถ้าหิวน้ำแล้วออกมาที่นี่ทำไมแต่แรกล่ะครับ~ หรือว่าพี่อยากมาหาผม?”
เมื่อจบประโยค ชายหนุ่มรู้สึกถึงหัวใจกำลังเต้นอย่างบ้าระห่ำ ร่างกายเริ่มร้อนขึ้นมาเพราะคำพูดของอีกคน บุคคลด้อยกว่าไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้มากนอกจากมองพื้น แต่อีกคนกลับยืนหายใจรดกันเสียจนโฮซอกไม่สามารถแบกรับความกดดันนั้นต่อไปได้ต้องยอมสารภาพออกมาอย่างกลั้นใจ
จะให้อธิบายออกมันก็ยากเกินไปสำหรับโฮซอก เรื่องที่เกิดมาแล้วนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องจริงจังกับมันด้วยซ้ำ ก็แค่เซ็กส์ชั่วข้ามคืน แต่เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันกำลังกัดกินหัวใจอันไร้ความรู้สึกของเขาอยู่ ฉุดลึกให้ลุ่มหลงมันไปทีละนิด แม้จะเป็นความสุขที่เลือนลางคล้ายความฝัน แน่นอนว่าความรู้สึกมันยังคงชัดเจน เหมือนความรู้สึกที่เคยปิดตายมาเนิ่นนานเมื่อถึงเวลาเปิดออกและถูกเติมเต็มซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนความสุขนั่นเอ่อล้นออกมาให้รู้สึกอยากครอบครอง อยากกักเก็บเอาไว้ข้างกายตลอดไป
“ฉันแค่....อยากเห็นนาย..ทุกที่ที่นายอยู่..”
“ดีจัง~ ที่พี่ตามหาผม~”
เพียงอีกนิดขาของชายหนุ่มก็จะก้าวเหยียบผืนน้ำแล้ว เมื่อใบหน้าหวานเอาแต่ขยับยื่นรุกรานเข้ามาจนเหลือพื้นที่ว่างห่างกันไม่ถึงเซ็น จน ร่างกายสัมผัสได้ถึงไอกรุ่นของลมหายใจจากเด็กชาย
ไม่ต้องมีคำพูดใดหลุดออกมาอีกแล้ว เมื่อโฮซอกตัดสินใจหยุดคำพูดและการกระทำอันรุกรานนั้นด้วยปากของเขาเอง ดวงตาคมกวาดต้อนลึกลงไปในดวงตาใสของเด็กหนุ่มอย่างถือดีก่อนปากร้อนจะขบงับริมฝีปากสีชมพูสดเย้ายวนนั้นด้วยความกระหาย ดูดคลึงเน้นย้ำทุกการกระทำลงไปจนมันชัดเจน ทุกส่วนโค้งเว้าที่โฮซอกเคยลูบผ่าน ทุกซอกส่วนที่เขาได้ลิ้มลอง ทุกสัมผัสอุ่นที่มอบให้แก่กันเหมือนอย่างเช่นเมื่อคืน...มันเพียงพอแล้ว..ในตอนนี้ พวกเขาเติมเต็มกันและกัน ไม่สำคัญอีกต่อไปหากสถานภาพที่เรียกว่าลูกน้องหรือเจ้านาย มันไม่อาจมาแยกพวกเขาออกจากกันได้อีกต่อไป…
มือขาวขยับมาดึงรั้งลำคอของโฮซอกไว้ จองกุกกำลังลอบมองใบหน้ากรุ่นอารมณ์ของคนที่เขาใช้เวลาคิดถึงมาทั้งวันกำลังปรนเปรอมอบความวาบหวามอันหอมหวานให้กันอยู่ ดวงตาหวานค่อยๆปรือจนปิดลงเรียวปากยกยิ้มเพียงนิดก็โดนลิ้นอุ่นรุกแทรกเข้ามาชิมน้ำหวานจนหลุดครางอื้ออึง ความอบอุ่นของชิ้นเนื้อที่โอบรัดเข้าด้วยกันทำให้จองกุกแทบหมดอากาศภายใน
“อืออ... ”
“อืม.. ”
เด็กชายเบียดเข้าหาร่างของโฮซอกเพราะความขาวโพลนเข้าเล่นงานจนแทบยืนไว้ไม่อยู่ มือหยาบเข้าจับประครองเอวบางและแก้มใสไม่ให้หลุดหนีไปไหน กดจูบหนักซ้ำจนพอใจ เขี้ยวคมขบเม้นริมฝีปากเจ่อแดงทิ้งท้ายก่อนยอมถอยร่นออกมาสบดวงตาหวานเชื่อมสีน้ำตาลแทน
ทั้งคู่สบตากันก่อนที่แก้มขึ้นสีของเด็กชายจะยกยิ้มส่งให้มาสลับกับเสียงหายใจหอบแรงเพราะการกระทำก่อนหน้า ห้วงอารมณ์ที่เคยปิดทับไว้ถูกเปิดออกจนมันออกอาการเด่นชัด โฮซอกรู้สึกได้ถึงร่างกายร้อนผ่าวของตัวเองยามจับจ้องไปที่ร่างกายเย้ายวนนี้ สัมผัสอุ่นนุ่มจากจองกุกยังคงติดอยู่ที่ปากของเขา กลิ่นหอมอ่อนเย้ายวนรสสตรอเบอร์รี่ที่แม้อีกคนจะเพิ่งผ่านสัมผัสชะล้างจากน้ำมาบ้างก็ยังหอมหวานน่าลิ้มรสอยู่ดี
อารมณ์ของหนุ่มออฟฟิศถูกกระตุ้นมากไปกว่าครึ่งจนอีกร่างสังเกตเห็น เด็กหนุ่มหัวเราะเย้ยออกมาไม่ปกปิด มือขาวจับยกมือของโฮซอกวนลูบแผ่วบนทั่วอกเปลือย สัมผัสนุ่มลื่นที่ได้รับพร้อมกับเสียงของเด็กชายถามเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยคำเชิญชวน
“พี่โฮซอก~ เรื่องเมื่อเช้าน่ะ....พี่หายเหนื่อยรึยังครับ~”
“เราล่ะ เรื่องเมื่อคืน หายเพลียบ้างรึยัง..”
โฮซอกยกยิ้มอย่างพอใจที่เด็กหนุ่มตรงหน้าเอ่ยอนุญาตกลายๆในความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่งและกำลังจะดำเนินต่อไป หากย้อนเวลากลับไปก่อนเกิดเรื่องนั้น หากเขาไม่เมามายไร้สติอย่างเมื่อคืนเขาก็คงไม่กล้าปฏิเสธและยอมจำนนต่อร่างน่ารักคนนี้อยู่ดี
ชายหนุ่มบรรจงจูบบนหน้าผากสวยแผ่วเบา เพื่อเป็นสัญญายืนยันเรื่องทั้งหมดต่อจากนี้ รอยยิ้มสวยฉายชัดเต็มแก้มนิ่ม มือหนากุมมือบางไว้แน่น
เขาวงกตที่เต็มไปด้วยหลุมลึกและอันตรายเมื่อยามโฮซอกก้าวเดินเข้าไป เขาไม่จำเป็นต้องดิ้นรนไขว่คว้าหาทางเพื่อให้ได้ออกมา เขายอมที่จะจมอยู่ในห้วงวังวนนั้น ห้วงสัมผัสที่คอยกลืนกินเขา รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เปรียบเหมือนเสียงมนต์ต้องคำสาปให้ลุ่มหลง ....โฮซอกยอม...ยอมหมดทุกอย่างถ้าหากสิ่งนั้นจองกุกเป็นคนสร้างมันขึ้นมา...
เหมือนจะสนุกแต่ก็ไม่สนุก..มั้ง 5555555555555 ฟิคภาษาสวยๆงี้แต่งยากเนาะ T-T
ขอบคุณทุกคนที่ตามมากเลยค่ะ เลิ้บบ♥♥ ใครที่รอฟิคยาวช่วยรอกันก่อนนะฮือ อ่านนี่ไปพลางๆ ว่างๆก็ติดแท็ก #ฟิคกล่อง เนอะ 55555555555
ปล.มันเป็นฟิคแปลค่ะ แต่ลงลิ้งค์ไม่เป็นไว้หาวิธีได้จะมาแก้ไขนะคะ T_T
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น