คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [os] yesterday
♥♥
Title - yesterday
Pairing - hopekook
Rate - PG-15
เพื่อความฟินแนะนำให้นึกโฮปกุกงานแฟนไซน์วันที่่9+งานที่หนุ่มๆไปถ่ายแบบที่มาเลเซียกันค่ะ ._.
____________________
yesterday.
ฤดูใบไม้ผลิแสนอบอ้าว อากาศร้อนแสงแดดจัดกระทบผิวกาย ชายหนุ่มจับกลุ่มนั่งกระพือเสื้อพัดเอาลมเข้าหาร่างกาย ด้านหน้ามีเหล่าสไตล์ลิสทำการซับเหงื่อพร้อมแต่งเติมสีสันบนใบหน้าและเส้นผมให้ดูดีเช่นเดิม การถ่ายงานกลางแจ้งในต่างประเทศวันนี้ลำบากอยู่ไม่น้อยแต่ก็สนุกสนานเพราะพื้นที่กว้างและเด็กหนุ่มทั้งหลายเล่นกันไปรอบๆไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เสียงเอะอะดังอยู่ตลอดเวลาช่วงพักกองจนการถ่ายมาถึงเซ็ตสุดท้ายก่อนหมดงาน สถานที่ถูกเปลี่ยนเป็นสระว่ายน้ำสีฟ้าสว่าง พร้อมเสื้อผ้าและทรงผมของทุกคนนั้นถูกเปลี่ยนใหม่ให้เข้ากับคอนเซ็ปบรรยากาศหน้าร้อนและเหมาะกับบุคลิกเด็กหนุ่มน่ารักตามไปด้วย
‘ตตู้มมมมมม!!’ น้ำใสตีออกเป็นวงกว้าง เจโฮปความหวังของวงเป็นคนแรกที่ผู้กำกับอนุญาตให้ลงสระได้ ตามด้วยลีดเดอร์ และจีมิน ส่วนคนที่เหลือทำได้แค่ยืนตาละห้อยมองสระน้ำกับยืนรับไอร้อนๆของแสงแดดไปแทน
‘ แรพมอนสเตอร์ เดินไปที่กลางสระหน่อย จะเริ่มถ่ายที่นายคนแรกนะ ’
‘จีมิน เข้าไปร่วมวงครับ เจโฮปด้วย’
.
‘ต่อไปเจโฮปถ่ายเดี่ยวนะ ขึ้นมาที่ขอบสระด้วยครับ ใช่มุมนั้นแหละ ทีนี้โดดลงน้ำ เอาให้เห็นซิกแพคด้วยนะ ’
เสียงประกาศจากโทรโข่งดังขึ้นให้เด็กหนุ่มทำตาม เจโฮปเป็นรายล่าสุดที่ต้องทำมัน เพราะคำว่าซิกแพคคำเดียวทันทีที่ผู้กำกับประกาศเสร็จเมมเบอร์ทุกคนก็หันมาให้ความสนใจกับเขาแทบจะทุกคน แต่ที่ดูจะสนใจมากสุดคงจะเป็นน้องคนเล็กแสนดื้อประจำทีม ตาโตเพ่งมองไปที่ฮยองนิมริมสระน้ำอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผิวกายขาวสะอาดสะท้อนกับแสงแดดดูเปล่งประกายตัดกับเสื้อลายขวางสีแดงสดเป็นอย่างดี เนื้อผ้าเปียกถูกดึงให้ร่นขึ้นไปทีละนิดเห็นลอนกล้ามชัดเจนขึ้น ก่อนจะทิ้งตัวลงบนผืนน้ำให้ตากล้องได้เก็บภาพ เจโฮปขึ้นมาที่ขอบสระอีกรอบทำแบบเดิมหลายครั้งเพื่อให้ได้ภาพที่ดีที่สุด ในขณะเดียวกันน้องคนเล็กก็กำลังเฝ้าดูฮยองไม่คลาดสายตาเลยสักวินาทีเดียว
“ว้าววว เจโฮปฮยองนี่ซ่อนรูปเหมือนกันเนี่ย จินฮยองว่าป่ะ”
“ไหนเจ้านั่นบอกว่าขี้เกียจออกกำลังกายไง!!!?”
“จีมินนี่ นายแพ้ฮยองเขาแล้วล่ะฮ่าฮ่าฮ่า”
“ย่าห์ พวกนายหยุดเสียงดังกันดิ๊ กวนสมาธิมังเน่มันหมด!!” ไม่รู้ว่าคิมลีดเดอร์ของเด็กๆนั้นไปรู้อะไรมาแต่ดูเหมือนว่าคำแซวนั่นจะมีผลกับเด็กน้อยจองกุกมากทีเดียว “เก็บอาการหน่อยจองกุกกี้~~” เจ้าของชื่อยิ้มเห็นฟันกระต่ายนิ้วชี้เกาท้ายทอยด้วยท่าทีเงอะงะทำทีเป็นไม่เข้าในใจสิ่งที่หัวหน้าวงพูด
เสียงสรรเสริญรูปร่างมาดแมนของเจโฮปจากเมมเบอร์เอ่ยชื่นชมออกมาไม่หยุดหย่อน แต่พอถึงตาลีดเดอร์พูดบ้าง จีมินกับแทฮยองก็รีบหันขวับไปมองตามคำบอกเล่านั้นทันที เห็นน้องชายคนเล็กยืนยิ้มจ้องมองการถ่ายภาพนิ่งไม่ไหวติงก็อดสงสัยไม่ได้ “กุกกี้อ่า ไม่ต้องอิจฉานะ เดี๋ยวคืนนี้แทฮยองจะพานายไปฟิตเนสเอง ฮี่ฮี่ ^++++^ ”
“ฝันหรอแทฮยอง.. ฉันเห็นเจอีโฮปมันหิ้วกุกกี้ของแกไปออกกำลังกายด้วยทุกคืนว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” รูมเมทคนปัจจุบันของจองกุกบอกเล่าเก้าสิบกับสิ่งที่พบเห็นมาทุกคืนกันอีกรอบ จนวีที่ถูกขัดหลายครั้งทำหน้าบูดส่งให้คิมลีดเดอร์ไปหนึ่งที
การถ่ายภาพของเจโฮปใช้เวลาพอสมควร แสงแดดที่ค่อนข้างแรงบวกกับน้ำคอลลีน แถมยังต้องโดดลงไปอีกหลายๆรอบทำให้ตาของเขาเริ่มแสบ แต่ก็สามารถถ่ายต่อได้จนจบเซ็ตนี้ เมื่อปีนขึ้นจากสระได้ก็ตรงดิ่งไปหานูนาสไตลิสให้ช่วยดูอาการที่ตาแล้วขอแยกตัวไปเข้าห้องน้ำในโรงแรม
ส่วนจองกุกนั้นถูกรบกวนโดยเหล่าฮยองมาพักใหญ่จนไม่มีสมาธิได้ดูเจโฮปฮยองถ่ายภาพนิ่งต่อ เมื่อหันกลับไปมองอีกทีก็ไม่พบฮยองคนนั้นแล้ว แค่ละสายตาไปเพียงไม่กี่นาทีอีกคนก็หายตัวไปซะอย่างนั้น สายตาสอดส่องจนทั่วบริเวณก็ไม่มีทั้งที่ตกลงกันไว้ว่าถ่ายเสร็จแล้วจะเดินมาหา..... เลยตัดสินใจถามคนรอบข้างแทน “นูนาฮะ เห็นเจโฮปฮยองมั้ยครับ?”
เมื่อรู้ว่าอีกคนหายไปไหนน้องเล็กก็ขออนุญาตเหล่าฮยองไปห้องน้ำ เท้ารีบจ้ำเดินตามไปในทางที่นูนาบอกด้วยความเป็นห่วง ‘ เจ็บตาขนาดนั้นแล้วทำไมไม่บอกกันสักคำ ? ‘
“โฮปฮยอง อยู่ในนั้นรึเปล่า?” ถึงจะบ่นออกมาบ้างแต่เพราะเป็นห่วงจองกุกรีบสาวเท้าตามมาหยุดอยู่ในห้องน้ำเพียงเวลาแค่ไม่กี่นาที หน้าประตูบานที่ปิดอยู่เอ่ยถามเสียงเรียบกันความผิดพลาด
“อืม”
“นูนาบอกผมว่าพี่เจ็บตา ไหนออกมาให้ผมดูดิ๊ เจ็บมากเลยหรอครับ”
พอดีกับที่เจโฮปเปิดประตูออกมา ร่างสูงเดินเข้าประชิดจองกุก ยืดมืออกไปวางท้าวบนอ่างล้างหน้าคร่อมตัวเด็กน้อยไว้ด้วยความคุ้นเคย จองกุกยิ้มให้อีกคน ปากสีชมพูผ่อนลมอุ่นเป่าตาให้ฮยองแผ่วเบา น้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตายิ้มเพราะการระคายเคืองทำให้น้องชายคนเล็กยิ่งเป็นห่วง โชคดีที่เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าติดมาด้วย จองกุกใช้มือเช็ดน้ำตาให้อีกคนลวกๆเอี้ยวตัวหันไปหาอ่างล้างมือ คลี่ผ้าชุบน้ำให้เปียกพอหมาดเพื่อมาเช็ดใบหน้าอีกคนแต่โดนสวมกอดจากอีกคนซะก่อน
“ตอนแรกใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ มีคนดูแลน่ารักขนาดนี้ต้องรีบหายไวๆ เนอะ ” ดึงจองกุกเข้ามากอด ร่างสูงโยกตัวคนน่ารักอย่างเอ็นดู ตาคมมองไปยังกระจก เห็นมือขาวกำลังขยุ้มผ้าในมือ ปากรูปหัวใจขยับยุกยิกบ่นเขานั้นมองกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ “โกหกแล้วครับ น้ำตาไหลขนาดนั้นจะไม่เจ็บได้ไงอ่ะ” จองกุกบ่นใส่กระจกคืนบ้าง ตาหวานมองตรงไปเบื้องหน้าด้วยแววตาห่วงใย
พี่น้องยืนสวมกอดกันด้วยความรัก หัวใจซ้อนทับแบ่งปันความรักให้แก่กัน ต่างคนต่างมองเข้าไปในแววตาเพื่อซึมซับความรู้สึกซึ่งกันและกัน...
“เหมือนเมื่อวานเลย...ที่งานแฟนไซน์นั่น..”
จมูกโด่งฟังลงช้ากับไหล่เนียนหลังเอ่ยจบ กลิ่นหอมเจือจางของน้ำหอมผสมกับกลิ่นกายเฉพาะตัวทำเอาเจโฮปเคลิบเคลิ้มลอบสูดใหม่ซะหลายที ริมฝีปากถือโอกาสจูบซับความหวานไปตามผิวขาวละเอียด สัมผัสอุ่นเข้าจับจองทั่วทั้งคอระหง สะโพกกลมถูกจำกัดให้อยู่ภายใต้อ้อมกอดอุ่น “อืม หอม..” ปากพร่ำแผ่วเบาพร้อมมือซนสอดเข้าไปในชายเสื้อ นิ้วยาวลูบไล้ไปตามหน้าท้องเรียบเชื่องช้า
“ซิกแพคที่กอดเมื่อวานหายไปไหนแล้วอ่ะเนี่ย.. มานี่เอาแต่กินใช่มั้ยจองกุกกี้ สงสัยคืนนี้พี่ต้องพานายไปออกกำลังกายนอกสถานที่ด้วยกันแล้วมั้ง” ไม่เพียงพูดเจโฮปใช้มือลูบวนไปมาบนหน้าท้องเนียนเพื่อพิสูจน์ จนอีกคนจั๊กจี้แต่ไม่ได้ขัดขืน
“ไม่ไปหรอกแบร่ ;p ”
ลิ้นเล็กแลบใส่กระจกเพราะความหมั่นไส้ ก่อนที่รอยยิ้มน่ารักเคล้าเสียงหัวเราะพร้อมกันของคนทั้งคู่ หัวใจดวงเล็กสองดวงที่ได้เติมความหวานให้กันแม้วันละไม่กี่นาทีแค่นี้ก็ทำให้มีความสุขมากพอแล้วสำหรับพวกเขาแล้วจริงๆ เจโฮปฮยองคนออดอ้อนเข้าซุกคอขาวเกยคางไว้ที่ไหล่ลาด ปากเบะคว่ำจนดูน่าสงสารเมื่อถูกกุกกี้ของเขาปฏิเสธ “กุกกี้ใจร้ายชะมัด :s ”
“ถ้าผมใจร้าย..เมื่อวานพี่ไม่ได้กอดผมโชว์อาร์มี่หร๊อกกกก เจโฮปคนน่าไม่อาย อยู่ๆมากอดผมทำไมก็ไม่รู้~~”
“อยากรู้หรอหื้ม?”
“ผมเปลี่ยนใจไม่อยากรู้แล้วล่ะ” เชิดหน้างอนใส่ที่เห็นฮยองไม่รู้ใจ น้องเล็กพยายามหนีอ้อมกอดอุ่นนั่นที่ละนิด
“อืม ..ก็แค่อยาก. กอดน่ะ” ถ้าให้หลุดไปง่ายๆคงไม่ใช่ความหวังของวงแน่ๆ เขากระชับอ้อมกอดแน่น จมูกโด่งฟังลงบนแก้มกลมทิ้งท้าย เสียงฟอดดังขึ้นจนจองกุกหัวเราะออกมา น้องเล็กเอี้ยวตัวหันมาเผชิญหน้า ตากลมเชื่อมมองอีกคนนิ่ง ส่งมอบความรักที่มีให้เจโฮปไว้ทั้งหมด ลดระยะห่างขยับเข้าไปกดจูบปากอีกคนไวๆด้วยที่เสียงดังไม่แพ้กัน!
.
__________________________________________________________________________
จบแล้วค่ะฮริ้งง ไม่มีอะไรต่อไปมากกว่านี้แล้วฮ่าๆๆ โฮปกุกช่วงนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จีบกันถึงเนื้อถึงตัวสุด เค้าทนไม่ไหวต้องมามโนต่อเป็นฟิค *-* แต่งเองเขินเองทวนซ้ำสิบรอบก็เขินสิบรอบเลยฮืออ /)-(\
สนุกไม่สนุกบอกกันผ่าน #hopekookbox + คอมเม้นบ้างน้า<3
ความคิดเห็น