คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [os] be mentally ill
สิ้นเสียงคุณลุงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตรของโฮซอกที่ยิ้มให้กลับไปเช่นเคย ประโยคเดิมๆที่เขามักจะได้รับทุกวันเมื่อถึงเวลาผลัดเปลี่ยนเวร
นี่คืองานของเขา..
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
โฮซอกเริ่มงานนี้มาได้ครึ่งปีแล้ว เนื่องจากตึกที่เขาอยู่กำลังขาดพนักงานภายในหลายอัตรา ซึ่งเป็นช่วงที่เขาว่างงานจึงตัดสินใจทำหน้าที่นี้ให้สิ้นเรื่องไป เพราะนอกจากจะสะดวกแล้วเขายังไม่ต้องเหนื่อยนั่งรถไปทำงานเหมือนคนอื่นๆ แถมทำกะกลางคืนรายได้ยิ่งดี เขาจึงไม่คิดปฏิเสธมัน
เวลาเที่ยงคืนพอดีของการผลัดเปลี่ยนเวร โฮซอกเปิดประตูห้องทำงาน เขานั่งลงบนเก้าอี้ประจำข้างหน้าที่มีหน้าจอแอลซีดีขนาดใหญ่เปิดอยู่ บนจอกำลังแสดงภาพทุกมุมของอาคารหลังนี้ แสดงทุกอิริยาบถของคนที่พักอาศัยอยู่ในตึกหลังนี้ให้เขาได้รับรู้และจับตามอง แต่มันไม่ได้น่าสนใจเท่าไหร่เลยจนกระทั่งเขาเลือกที่จะเปิดภาพใหญ่ของกล้องตัวหนึ่งบนชั้น4ของอาคาร
ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆพร้อมข้าวของพะรุงพะรังกำลังเปิดประตูห้องอย่างลำบาก สีหน้าหงุดหงิดปนเจ็บปวดเพราะของที่ถือมากเกินไปของคนในจอนั่นมันกลับทำให้เขามีรอยยิ้ม..
‘ ถึงห้องแล้วสินะ อ่า..วันนี้เสื้อนายบางชะมัด บางจนผมอยากจะกระชากมันออกมาเลย..
..ฝันดีนะครับ จองกุกของผม ’
ข้อความถูกกรอกลงไปจนครบและกดส่งแบบไม่รีบร้อนนัก ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะในลำคอออกมาอย่างรู้สึกสนุก ตาเรียวกลับไปมองจอสี่เหลี่ยมอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ทันได้เห็นสีหน้ากระวนกระวายใจที่ดูน่ารักของคนที่กำลังได้รับข้อความนั้นเสียแล้ว..
l o a d i n g . . .
ความคิดเห็น