คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : เกมมรณะ PART 1
Novel Part
“นี่เจ้าหญิง ช่วงบ่ายนี่ไปเที่ยวกันมั้ย”
“อืม ใช่ๆ ไปเดินเล่นจตุรัสเรเดลกัน”
แอรอนกับภาพวาดชวนผมไปเที่ยว ถ้าไปจะโดนพี่พาเทลดุมั้ยน้า TT เวลาออกมาข้างนอกพี่พาเทลจะหงุดหงิดแถมสั่งผมไม่ให้ยิ้มด้วย แต่ผมอยากไปเที่ยวน้า เพราะผมไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย อยู่นี่มาก็สองเดือนแล้ว พี่นาเนียร์พาไปเที่ยวได้แค่สวนสัตว์ TT ยิ่งตอนมาอยู่กับพี่พาเทลยิ่งแล้วใหญ่ อยู่แต่ในคอนโดตั้ง 1 อาทิตย์แล้ว -3-
“จตุรัสเรเดลที่ว่าของกินเยอะๆใช่มั้ยฮะ *O*” ผมไม่ได้เห็นแก่กินน้าแต่เห็นว่าของที่นั่นน่ะ น่ากินทั้งนั้นเลย *O*
“ช่ายยยย เยอะจนกินไม่หมดเลยล่ะ” แอรอนพูด
“ถ้าขืนกินหมดนั่น ก็คงกลายเป็นหมูอ่ะนะ = =” ภาพวาดทำหน้าเซ็งๆ
“ว่าแต่เลิกเรียกผมว่าเจ้าหญิงได้แล้วนะฮะ”
“ได้ไง เค้าเรียกกันทั้งโรงเรียน” แอนรอนบอก
“มันดูแปลกๆนะฮะ ผมเป็นผู้ชาย แต่ทำไมเรียกผมว่าเจ้าหญิงกันล่ะ” ผมถามหน้าเซ็งๆ
“ถ้างั้นนายลองเลิกพูดสุภาพกับพวกเราสิ”
“ไม่ได้ฮะ พี่นาเนียร์บอกว่าเราต้องให้เกียรติกัน ต้องพูดสุภาพและ..”
“พอๆ = = สรุปว่าทำไม่ได้ใช่มั้ย” แอรอนพูดขัดผม
“อื้อ” ผมพยักหน้า
“งั้นพวกเราก็เลิกเรียกนายว่าเจ้าหญิงไม่ได้เหมือนกัน” แอรอนพูดสรุป
“อ่านะ เลิกเรียนแล้ว ไปเที่ยวกันดีกว่าๆ >O<” ภาพวาดออกอาการดี๊ด๊าเป็นพิเศษแล้วลากมือผมออกไป อ้ะ ผมยังไม่ได้บอกพี่พาเทลเลยนะ อ่า เอาไว้ก่อนแล้วกัน วู้วววว ไปเที่ยวๆ ><
...........................
พวกเรามาถึงจตุรัสเรเดลในครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่นี่อยู่ห่างจากโรงเรียนแค่นิดเดียวเอง คนเยอะจังเลยยย >< แอรอนกับภาพวาดก็ลากผมไมนู่นชิมนี่ตลอดสาย
“เจ้าหญิงงง ชิมนี่ดูอร่อยมากกกกกก” แอรอนพูดแล้วตักขนมป้อนผม
“อันนี้ก็อร่อยๆ” ภาพวาดก็ตักมาป้อนผมเหมือนกัน *O* ที่นี่ขนมเยอะแยะไปโม้ดดด
“อร่อยโพ้ดๆ ทั้งสองอย่างเลยยยย >O<” ฮ่า ที่นี่สวรรค์ชัดๆ
“ฮ่าๆ เจ้าหญิงดูคึกคักจังเลยนะวันนี้” แอรอนพูด
“นานๆได้มาแบบนี้นี่นา อยู่แต่ในคอนโดอ่าไม่ได้ไปไหนเลย TT”
“อ้าว แล้วคนที่มาส่งวันนั้นล่ะ เค้าไม่ได้พาเจ้าหญิงไปเที่ยวเหรอ” ภาพวาดถาม ระหว่างที่เดินไปเรื่อยๆเพื่อหาที่นั่ง
“พี่พาเทลน่ะเหรอ พี่พาเทลเวลาออกมาข้างนอกแล้วพี่เค้าชอบหงุดหงิดอ่า แถมยังสั่งไม่ให้ผมยิ้มด้วย ผมก็เลยว่าจะอยู่แต่ในคอนโดดีกว่า” ผมทำหน้าหงอยๆ
“อุ้บ ฮ่าๆ “ แอรอนกับภาพวาดกุมท้องหัวเราะกันสองคนแถมยังมองหน้าผมกันแปลกๆด้วย
“หัวเราะอะไรกันน่ะ” ผมถามเสียงซื่อ
“เปล่าๆ ห้าๆ เปล่า เอ่อ..ผมว่าเจ้าหญิงควรจะรีบกลับบ้านได้แล้วนะ นี่สี่โมงครึ่งแล้ว” แอรอนพูดพร้อมยกนาฬิกาข้อมือให้ผมดู
“เฮ้ย !!” แย่แล้ว สี่โมงครึ่งแล้ว ผมไม่ได้โทรบอกพี่พาเทลไว้ด้วย แย่แล้ว TT โดนดุแหงมๆ แย่แล้วๆ
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมเอาออกมาดูก็เจอกับเบอร์โทรของพี่นาเนียร์ ฮู่ววว โล่งไป นึกว่าพี่พาเทลจะโทรมาซะอีก
“ฮะ ฮัลโหลพี่นาเนียร์”
( ว่าไง ตัวแสบ เรียนอยู่รึเปล่า )
“เปล่าฮะ”
( อืมๆ อีกสองอาทิตย์พี่ก็กลับแล้ว หม่ามี้บ่นคิดถึงนายใหญ่เลย อ้อ ยังมีโยชิกับเซนริด้วย )
“นั่นพี่ไปดูงานหรือพี่ไปเที่ยวกันแน่ -3-“
( อิฉาล่ะสิตัวแสบ ฮ่าๆ เดี๋ยวพี่ไปทำงานแล้ว แค่นี้นะ ) พี่นาเนียร์วางสายไป อะไรกัน ผมก็อยากไปหาหม่ามี้กับแดดดี๊นะ อ้ะ ผมต้องรีบกลับบ้านไม่ใช่เหรอ !!
“เอ่อ...แอรอนกับภาพวาดผมกลับก่อนนะ บาย”
“คร้าบบบบ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับ” แอรอนกับภาพวาดตะโกนไล่หลังผมที่กำลังเรียกแท็กซี่เพื่อกลับคอนโด โดนด่าแหงๆ เฮ้อ T^T
.................................................................
.............................................................................................................................................................................
“กลับมาแล้วฮะ” ผมตะโกนเสียงดังแล้วหลับตาปี๋รอคำด่าจากพี่พาเทล ~_~
“.........” เงียบ = = ?? ผมเดินไปดูในห้อง อ้าว ไม่อยู่หรอกเหรอเนี่ย –O- ฟู่ โล่งอก >< ผมเดินเอากะเป๋าไปตั้งบนโซฟาแล้วนั่งลงเปิดทีวีดู หนึ่งอาทิตย์ละที่ผมอยู่กับพี่พาเทล...คิดถึงพี่เพนท์จัง เมื่อไหร่จะกลับมานะ -3-
"นาย.....เป็นใคร ?"
"เฮ้ย !!" ผมสะดุ้งตกใจที่มีมือเย็นๆมาแตะหลังผม ดีนะที่มีสติ ถ้าไม่มีผมจะกรี๊ดแล้วนะเฮ้ย !! ผมค่อยๆหันหลังไปมองตามทิศของเสียง
"ผะ ผม ชื่อโนเวลฮะ" ผมตอบตะกุกตะกัก ผู้ชายตรงหน้าผมมีสีหน้าเย็นชา เย็นจนขนลุกเลยฮะ T^T
"น้องนาเนียร์ -___- ?"
"ฮะ" ผมพยักหน้า ผู้ชายตรงหน้าผมก็เงียบและจ้องผมไปราวสิบนาที -___- เอ่อ...พี่ถ่านหมดเหรอครับ !!!
"โนเวล !! ตามมาช่วยกูในครัว เดี๋ยวนี้!!" พี่พาเทลตะโกนมาจากหน้าประตู TT หยึยยย พี่พาเทลหงุดหงิดอีกแล้วว
ผมเดินตามพี่พาเทลที่ถือถุงเต็มไม้เต็มมือไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"เอ้า !! เอานี่ไปใส่จาน!!"
"ฮะ" ผมแกะกล่องแล้วเอากับข้าวในกล่องใส่จานเงียบๆ ไม่กล้าพูด - - เดี๋ยวโดนกัด !! "เสร็จแล้วฮะ"
"ตอนบ่ายไปไหนมา"
"เอ่อ..เอ่อ..ไป.."
"ตอบเร็วๆ!!" พี่พาเทลก้าวเข้ามาดันหลังผมติดกับตู้เย็น จมูงห่างกันแค่ปลายขี้เล็บเอง !! อ่ากกกก
"ปะ ไปเที่ยวจตุรัสเรเดลมาฮะ (_ _) " ผมก้มหน้าตอบ หงึยยยยยย พี่พาเทลผมเขินโว้ยยย !!
"แล้วทำไมไม่โทรมาบอกกูก่อน -___-"
"คือ ผมลืมง่ะ แหะๆ :P" ผมแลบลิ้นใส่พี่พาเทล
"ลืม ????" พี่พาเทลชักเสียงโหดใส่ผม
"ง่า คือ ผมขอโทษฮะ TT วันหลังผมจะโทรมาบอกก่อน" พอผมตอบพี่พาเทลก็ยื่นหน้ามาใกล้จนจมูกชนกัน ก่อนยิ้มมุมปาก
"มะเหงกสิ หึ !!ดีนะที่กูไปซื้อของแล้วกูเห็น แต่เรียกไม่ทัน เดินเร็วอย่างกับรถไฟฟ้า!!" พี่พาเทลถอยห่างออกไปเล็กน้อยแล้วกอดอกพูด
"พี่ไม่โกรธผมใช่ป่ะ *O*" ผมกระโดดเกาะแขนพี่พาเทลแล้วทำสายตาวิ้งๆ
"เออ !! วันหลังไปไหนก็บอกกู เดี๋ยวกูพาไปเอง!! อ้อแล้วอีกอย่าง..."
"..................."
"อย่าทำตัวให้มันหน้าล่อนักนะ !! กู ความอดทนต่ำ !!" พี่พาเทลพูดจบก็เดินยกจานหายไปเลย
อะ แล้วทำตัวหน้าล่อนี่มัน ยังไงเหรอ @_@ ???
กราบสวัสดีงามๆนักอ่านทุกท่าน TT
ตอนแรกกะว่าจะอัพตอนนี้ทีเดียวยาวเลย แต่ดูไปดูมาแล้ว เอิ่มม เหมือนจะยาวไป
เค้าจะแบ่งเป็นพาร์ทแล้วกันเนอะ T^T
นานๆทีเค้าจะเข้ามาอัพ เห็นมีคนเม้น คนเข้าชม น้ำตาก็จะไหลละจ้า ><
เค้าจะพยายามอัพให้บ่อยขึ้นนะ !!
ความคิดเห็น