Dictective Police อันตราย...เจ้าพ่อมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 หัวหน้าคนใหม่... กับภารกิจแรก ครึ่งหลัง

ขออภัยที่ล่าช้า... ขอรับประกันว่าสนุกแน่นอน หึหึ

Sayya talk:

ให้ตายสิ... ไม่ทันไรก็เปิดศึกแล้ว... เฮ้ย... ทะเลาะกันมันจังไอ้พวกนี้ -*- มันเคยนึกถึงคนอื่นบ้างไหมว่ะ… ว่ายังมีอีกคนอยู่กับพวกมันด้วย - -;;;

“ไอ้ปอดแหก”>>>มิโดริคาว่า

“ไอ้แรงกระทิง”>>>ฟุโดะ

“ไอ้ร่างมด”

“ไอ้ร่างหมีความ”

“ไอ้สมองกล้วย”

“ไอ้สมองหนอน”

“ไอ้…”

“พอเลย... ทั้งสองคน... จะให้ฉันจับลงบ่อจระเข้แถวนี้มะ”

“เหอะ... ไม่เห็นน่ากลัวเลย... ที่บ้านขู่ด้วยงูอานาคอนด้าฉันจับฆ่าได้สบาย”เหอะ ๆ... พ่อมันสอนกันยังไงฟ่ะ... = =;;; ลูกถึงได้ไร้มารยาทอย่างนี้... ฟุโดะถือว่าแย่พอแล้วนะ... แต่ไอ้หัวหน้านี่เยอะกว่า... คงเป็นแบบนี้สินะ... ถึงได้โดนออกมาเป็นอดีตหัวหน้าทีมแทน = =;;;

“ถามจริง นายอยู่ปีอะไร”

“ปี 1”

“นายอายุน้อยกว่าพวกเราเยอะ... หมอนั่นอยู่ปี 2 ฉันอยู่ ปี 3 หัดทำตัวให้มีสัมมาคารวะบ้างสิ”ผมเตือนด้วยสีหน้าเรียบ

“เหอะ... บังเอิญที่บ้านเราพ่อไม่เคยสอนเราว่าสัมมาคารวะ -*-”โห... ขอบคุณ... บ้านหัวหน้าใหม่เนี่ย... มันไม่มีสัมมาคารวะ ให้ตายสิ เกิดมาพึ่งเคยเจอ...

“เฮ้ย... หมดอาลัยอาวอนกับนายแล้ว... ไปเก็บของอะไรของนายก็เร็ว ๆ เดี๋ยวจะมีคนมาเรียกไปประชุม”พูดเสร็จผมก็เดินกลับห้องของตัวเองแล้วก็เอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่าน... เฮ้ย~ นี่สิ... สวรรค์ของผม... แต่ยังไม่ทันได้อ่านจบบรรทัด...

ติ้ด ๆ... ติ้ด ๆ...

นี่วันสงบสุขของผมหายไปไหน... = =;;; เฮ้ย... หลังจากนั้นผมก็เอาที่คั้นหนังสือมาเสียบหน้าที่อ่านไม่จบก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ตรงหน้าจอทีวีแบบ 5 นิ้ว แบบส่งสัญญาณถึงกัน...

หลังจากนั้นผมก็เปิดรับสัญญาณแล้วก็ผมผู้หญิงผมสีบานเย็นดวงตาสีฟ้าใส่หมวกที่เด่นสะดุดตากำลังนั่งรอพวกผมโดยในมือถือเอกสารหลายปึกอยู่ตรงหน้าโดยช่องเล็ก ๆ อีกสองช่องทางซ้ายมือเป็นรูปที่ฉายจากห้องของฟุโดะและไอ้รุ่นน้องไร้ผู้ดีซึ่งทั้งคู่แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายเหมือนกันอย่างกับแกะ = =;;; ให้ตายสิ... ทำไมนิสัยถึงคล้ายกันอย่างนี้... เซย์ยะท่านนี้อยากตาย

(นี่โทโกะ... จะพูดอะไรก็เร็ว ๆ ฉันกำลังเก็บของอยู่)>>>มิโดริคาว่า

[นั่นสิ... ชักช้าอยู่ได้... กำลังดูหนังผีสนุกอยู่เลย...]>>>ฟุโดะ (มันบ้า... งานอดิเรกมันคือ
ดูหนังผีกับหนังฆาตรกร ไม่ก็หนังรักร้อนแรง = =;;;)

{รู้แล้วย่ะ... เอาหล่ะ... ฉันมาเนี่ย... จะมาแจ้งว่า อีก 2 ชั่วโมงมาเจอกันที่ห้องประชุม ตึก 3 มีเรื่องด่วนต้องเคลียร์ทุกหน่วยทีม Police ในหน่วยสืบสวนพิเศษ เข้าใจนะ...}หลังจากนั้นโทโกะก็ออกจากสายไปแล้วมิโดริคาว่าและฟุโดะก็ฉายใหญ่กันคนละครึ่งแทน...

“เฮ้ย... มาเพราะโทรบอกแค่นี้... เสียเวลาความสุข - -;;;”หลังจากนั้นมิโดริคาว่าก็ออกจากสายไปก็เหลือผมกับฟุโดะกันสอง (ตัว) คน

(เฮ้ย... คิดว่าไอ้หัวหน้าเด็กนั่นมันทำอะไรกับความสุขของมันว่ะ)ฟุโดะถามอย่างสงสัย... นั้นสิว่ะ...

“ไม่รู้ว่ะ... งั้นเจอกันอีกสองชั่วโมง... แค่นี้นะ...”หลังจากนั้นผมก็ออกจากสายแล้วก็ย้ายตัวไปนั่งโต๊ะแล้วอ่านหนังสือเรียนต่อแทน... เฮ้ย... นี่แหล่ะ... สวรรค์

 

เวลาผ่านไปได้สักพัก...

ตอนนี้ผมอ่านได้เกือบจบเล่มแล้ว... อา... อีก ครึ่งชั่วโมงก็ได้เวลาแล้ว... ถึงตอนนั้นผมก็อ่านจบเล่มอย่างละเอียดถีถ้วนพอดีแต่แล้วผมก็คิดผิด...

“ไอ้หน้าละอ่อน นายมาทำอะไรตรงนี้ห๊ะ = =;;;”

“ฉันก็มาดูความเรียบร้อยสิว่ามีอะไรแปลก ๆ แล้วนายหล่ะ ไอ้หัวสกั้งค์”

ไม่ทันขาดผมไอ้สองตัวรุ่นน้องนรกก็เปิดฉากทะเลาะกันอย่างรวดเร็วเสียแล้ว... เฮ้ย... ผมจะอยู่แบบสงบ ๆ สักวันไม่ได้หรือไงฟ่ะ = =;;;

หลังจากนั้นผมก็เดินออกมาจากห้องซึ่งพบไอ้ฟุโดะกับไอ้ริวจิสองตัว (?) กำลังยืนกันอยู่
หน้าห้องผม... (ห้องฟุโดะมันอยู่ทางซ้าย... ส่วนห้องริวจิอยู่ทางขวา... และห้องผมอยู่ตรงกลาง... และทางเข้าห้องรวมก็คือหน้าห้องผม... = =;;; เห็นไหมว่าผมเสียสละแค่ไหน...) เหอะ... ที่ทะเลาะมีตั้งเยอะแยะไม่ไป... ดันมาทะเลาะหน้าห้องผมเนี่ยนะ = =;;; ให้ตายสิ... มันชักจะหมดความอดทนแล้วนะ!!!

“พวกนายไปทะเลาะกันที่อื่นไม่ได้หรือไงฟ่ะ!!!!!!!!!!”ผมตะโกนขึ้นมาก่อนที่จะวิ่งไปคว้าไอ้สองตัวนั้น... แต่ก็ได้แค่ไอ้ฟุโดะตัวเดียว... ชั่งมันโว้ย!!!! ตอนนี้จัดการไอ้ตัวนี้ก่อนตัวนั้นจัดการที่หลังก็ได้!!!!!! หลังจากนั้นก็จับตัวไอ้ฟุโดะขึ้นเหนือศีรษะก่อนที่จะเหวี่ยงไปชนกำแพงเป็นรอยร้าว... (ท่าหมอนั่นตอนนี้เหมือนจิ้งจกหัวสกั้งค์เกาะกำแพง หุหุ)

“แอ๊ก~…”เสียงหลงจากฟุโดะดังออกมาเบา ๆ แล้วหลังจากนั้นก็ไปสบตากับไอ้หัวหน้าไร้ผู้ดีซึ่งดูท่ามันเริ่มเหงื่อซีดแล้ว... หึหึ... ฉันเป็นถึงคาราเต้สายดำ 4 สายซ้อนนะเฮ้ย... หึหึ (โฮ... อย่างนี้สินะ... เมื่อมีเก่งยอมมีเก่งกว่า...: SBY) (ถูก...: โทบิทากะ)

“นายอยากได้ท่าไหนหล่ะ... ริวจิ”

“ท่าไหนอะไรฉันไม่เอา... แต่ฉันอยากหนีจากตรงนี้เฟ้ย!!!!!”หลังจากนั้นหมอนั้นก็วิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว...

“เฮ้ย!!! จะหนีไปไหนฟ่ะ!!!”หลังจากนั้นผมก็วิ่งตามออกไป... หมอนี่วิ่งเร็วจริง ๆ สมแล้วที่เป็นอดีตหัวหน้าทีม Green Police ที่เขาลือกันว่าจับหัวหน้าแก๊งมาเฟียครบทุกคนไม่มีขาดเกิน...

“หยุดเดี๋ยวนี้ ริวจิ!!!!”

“หยุดให้นายเหวี่ยงไปหาพระแสงหรือไงฟ่ะ = =;;;”นั้น... ดูมันพูด... ก็มันมีปากแบบนี้ไง... ฉันถึงทนไม่ไหวแต่แล้วหมอนั่นก็เหมือนตกใจอะไรสักอย่างรีบเบรกแล้วเอามือห้ามผมไว้... ผมไม่รู้ว่ามีอะไรแต่สมองผมตอนนี้คือ... ขอถีบมันสักทีเถอะ .\/.

“อย่ามาไอ้หัวเหยี่ยว!!! คุณคาเซะมารูมา...”หา!!! วะ... ว่าไงนะ = =;;; ผมที่ตั้งท่าถีบตอนพุ่งไปนั้นต้องรีบเหยียบเบรกไม่ให้หมอนั่นถูกเตะ... แต่มันไม่ทันแล้ว = =;;;

พลัก!!!!

“แอ๊บ!!!!!! =m=|||”ฝ่าเท้าที่ผมจะเตะต้นคอมันถูกลดระดับมาโดนเป้าหมอนั้นแทน = =;;;

“อ้าว... มิโดริคาว่าคุง... โทบิทากะ... พวกนายสองคนมาทำอะไรตรงนี้”คาเซะมารูถามอย่างสงสัย... ซวยแล้วไง เซย์ยะเอ๋ย = =;;;

แต่แล้วมิโดริคาว่าก็หงายหลังสลบไปต่อหน้าโดยมือทั้งสองข้างจับเป้าของตัวเองอย่างทรมาน = =;;;

“มะ... มิโดริคาว่า!!!! นายเป็นอะไรน่ะ = =;;; โทบิทากะ... นายทำอะไรเขา - -^”คาเซะมารูถามโดยแผ่รังสีอำมหิตที่น่ากลัวยิ่งกว่าฮิโรโตะออกมา... อ๊าก... ซวยแล้วไง... ถ้านักฆ่าแห่งRed Police อย่างฮิโรโตะอันนี้ไม่กลัว... แต่ถ้าเป็นมัจจุราชแห่งBlue Police อย่างคาเซะมารู... ขนาดคาราเต้สายดำ 9 สายซ้อนยังต้องคำนับให้... แล้วฉันจะเหลือไหมเนี่ย = =;;;

“- -;;;”ผมเหงื่อตกสักพักก่อนที่จะเอาหวีมาจัดผมตัวเองอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไอ้นี่ - -^ มันชักเอาใหญ่แล้วนะ = =;;;”>>>คะเซะมารู

“มะ... ไม่เป็นไรหรอก... โอย~ YY^YY”ริวจิพูดพรางค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นมาก่อนที่จะค่อย ๆ เงยหน้าสบตากับคะเซะมารูอย่างทรมานเล็กน้อย... เหอะ ๆ ทนอยู่ได้นะ... อึด
จริง ๆ - -^

“ผมขอไปธุระแปปนึงนะครับ ^^;”หลังจากนั้นริวจิก็เดินออกไปแบบเป็ดแถวหมู่บ้านเวนิสมันทำกัน - -^

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น โทบิทากะ - -^”และแล้วคาเซะมารูก็มาถามผมอย่างเอาเป็นเอาตาย... เฮ้ย... ฉันต้องทำแบบนี้อีกแล้วใช่ไหม = =;;;

“พอดีตอนนั้นเห็นแมลงสาปผมเลยจะกระทีบ... แต่ดันไปเหยียบเท้าหมอนั่นแทน = =;;; แถมตอนนั้นก็ไปเตะ__ ด้วย... เพราะแมลงสาปมันเกาะอยู่ = =;;;”ผมโกหกออกไปเพื่อที่จะได้ไม่โดนลงโทษ... (ข้อแก้ตัวดี้ดี...)

“อืม... แล้วไหนแมลงสาป...”นั้นไง... ยังไงก็โกหกไม่เนียนอยู่ดี... แต่แล้ว...

“กริ๊ดดดดดดด แมลงสาป!!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!”เสียงสมาชิกในหน่วยแกะรหัสดันมาจากด้านหลังของคาซะมารู... (โห... ท่านพ่อ... ขอบพระคุณมาก... ต่อไปนี้ข้าน้อยจะเข้าไปในโบสถ์จาก สัปดาห์ครั้งเป็น 5 ครั้ง/สัปดาห์...: โทบิทากะ)

“อืม... จริง ๆ ด้วย... งั้นแล้วไป... แล้วก็ดูแลหัวหน้านายให้ดี... ฝึกให้เป็นคนที่รู้จักมารยาทให้ดีนะ... เพราะฉันคิดว่าคนที่ทำได้มีนายคนเดียว”คาเซะมารูพูดก่อนที่จะตบบ่าผมเบา ๆ ก่อนที่จะเดินผ่านผมไป... เฮ้ย~ แต่อย่างนั้นก็เป็นคนอ่อนโยนใจดีนะ... ^^ ว่าแต่... ให้ฝึกมารยาทไอ้ริวจิหรอ... หึ ๆ ได้... ฉันจะจัดการเอง หึหึ (เออ... ท่าทางเซย์ยะจะเริ่มเป็นคนนิสัยไม่ดีไปกับเขาแล้วนะเนี่ย = =;;;)

 

Reize talk:

อูย~… อ๋า~… ให้ตายสิ... เกิดมาไม่เคยเจออะไรอย่างนี้... วิ่งหนีออกมามาเจอคาเซะมารูไม่พอ... ดันเจอฟรีคิกโดนเต่าน้อยจัง ๆ เลย TT^TT อ๊ากกกกกกก หนอนชาเขียวจะเป็นอะไรไหมเนี่ย (โห... เขามีแต่งวงช้าง... แต่นี่เอาหนอนชาเขียว = =;;;: SBY) (ก็หนอนชาเขียวน่ารักกว่านิ -^-) ผมเลยต้องเดินกระเผกกระผากกลับห้องแบบเป็ดแล้วนอนลองเตียงลายหนอนชาเชียวและตุ๊กตาที่อยู่หัวเตียงอีก 2 ตัว... อ๊ากกกกกกกกก ซากุระกับซากุริจร้า~… ริวจิท่านนี้มาหาแย้ว ^^ หลังจากนั้นผมก็กระโจนลงเตียงอันนุ่มนิ่มแล้วนอนกอดชาเขียวสองตัวของผมอย่างคิดถึง... ฮือ ๆ ซากุระจร้า~ ซากุริจร้า~ ไอ้รุ่นพี่เฮงซวยนั้นทำหนู... เอาไงดี TT^TT หลังจากนั้นผมก็เอานาฬิกาปลุกขึ้นมาดูก็พบว่าตอนนี้อีก 10 นาที จะสี่โมงแล้ว งั้นไปดีกว่า...

หลังจากนั้นผมก็ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะกอดซากุระและซากุริอย่างคิดถึงก่อนจะวางไว้ที่เดิมแล้วออกจากห้องแล้วล็อกประตูอย่างรวดเร็วและออกไปที่ห้องประชุมตึก 3 ทันที...

แต่แล้ว...

ตี้ด ๆ ตี้ด ๆ

ใครโทรมาฟ่ะ = =;;; หลังจากนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์สีเขียวขึ้นมาก็มีชื่อของคน ๆ หนึ่งโชว์ขึ้นมา... หลังจากนั้นผมก็มองซ้ายมองขวาว่ามีใครอยู่ป่าวก่อนที่จะพิงกับกำแพงแล้ว
รับโทรศัพท์ขึ้นมา

(หวัดดีจ้ะ... ริวจิคุง)

“ว่าไง... ดีแอมจัง...”นี่อีกเหตุผลที่ผมไม่อยากมา... คุริสึ ดีแอม คู่หมั้นของผมที่กำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้... ในตอนแรกที่อยู่ที่ญี่ปุ่นกะว่าช่วงที่เป็นอดีตหัวหน้าทีมจะโทรไปบอกพ่อว่าจะไปสู่ขอดีแอมเลย... แต่ตอนที่กำลังจะโทรไปเนี่ยแหล่ะ... ติดฮิโรโตะสักก่อน... ไอ้คนพาซวยเอ๊ย = =;;;

(เป็นไงบ้างที่อิตาลี... ร้อนป่าว หรือหนาวไหม)เธอถามอย่างกังวล

“สบายดี... ไม่ร้อนไม่หนาว... แล้วดีแอมหล่ะจ้ะ... สบายดีไหม”

(ก็ดีจ้ะ... ริวจิคุงก็ระวังตัวด้วยนะ... พวกโจรสมัยดีมันไม่ดี...)เธอเตือน

“จ้ะ... งั้นถ้ากลับมาที่ญี่ปุ่นฉันจะเอาของฝากมาให้นะจ้ะ... เอาอะไรดี”

(อะไรก็ได้... ขอแค่ริวจิคุงกลับมาปลอดภัย ฉันก็มีความสุขแล้ว ^^)อา... น่ารักจังเลยดีแอมเนี่ย >< อย่างนี้ต้องหาของขวัญให้สักหน่อยแล้ว อิอิ

“จ้ะ... แค่นี้นะ ฉันต้องไปประชุม”

(จ้ะ... บาย^^)

“บาย...”หลังจากนั้นผมก็วางสายไปแล้วเดินไปที่ห้องประชุมต่อไป...

 

ณ ห้องประชุมตึก 3

เมื่อผมมาถึงก็พบไอ้ลูกน้องสองตัว(?)นั่งอย่างเบื่อหน่ายโดนมีคนในทีม Red Police Blue Police และ Yellow Police ครบถ้วย... แล้วหัวโต๊ะก็มียัยโทโกะนั่งอย่างสง่า
(หรอ?) และมีผู้หญิงผมสีน้ำตาลยาวหยิกลอน... ดวงตาสีบานเย็น ยืนอยู่ข้าง ๆ

“ว่าไงมิโดริคาว่า... ได้ข่าวจากคาเซะมารูว่าโดนเหยียบพร้อมกับแมลงสาปจริงหรอ = =;;;”โทโกะถามพรางมองผมอย่างสงสัย... ไอ้หัวปีกเหยี่ยวแหง ๆ = =;;; หลังจากนั้นผมก็มองไปทางเซย์ยะอย่างเคือง ๆ แต่หมอนั่นก็นิ่งเฉย ทำเป็นไม่สนใจ... หน๋อย... อย่าหาว่าไม่เตือนนะ หึ่ม!!!

“เออ... น่าจะใช่นะ... เพราะตะกี้นอนพักไปแปปนึงสงสัยลืมไปแล้ว... ฉันว่ารีบ ๆ ประชุมแล้วไปเร็ว ๆ ดีกว่า...” หลังจากนั้นผมก็นั่งกับเก้าอี้อย่างเบื่อหน่ายก่อนที่โทโกะจะเริ่มอธิบายทันที...

“เอาหล่ะ... ทุกคนคงรู้จักแก๊งมาเฟีย Black Ross’Italy มิโดริคาว่ารู่จักป่าว”เธอถามผมอย่างสงสัย

“รู้จัก... องค์การใหญ่เลยหล่ะ...”แหงสิ... ก็แก๊งมาเฟียที่จับมามีแต่มาจากองค์กรนี้ = =;;;

“โอเค... เอาหล่ะ... ตอนนี้เราได้ข่าวจากหน่วยสืบสวนในมหาวิทยาลับเซนต์ปีเตอร์ แต่ก็เข้าไปไม่ได้เพราะพวกนั้นรู้ตัวเสียก่อน... ฉันกำลังหวังว่ามิโดริคาว่าจะเป็นความหวังของพวกเราเพียงคนเดียวที่จะช่วยได้”

“ทำไมหล่ะ - -^”ผมถาม

“ในคนทั้งหมดถูกพวกมาเฟียเห็นหน้าหมด... มีนายคนเดียวที่พวกมันยังไม่รู้จัก... เพราะฉะนั้น... นายจะต้องอยู่ในมหาวิทยาลัยนั้น... กับพวกเราทุกคน...”เอ้อ... ให้มันได้อย่างนี้สิ... อยู่ในมหาลัยด้วยกันทุกคน

“นี่พวกเราทุกคนต้องสมัครกันพร้อมกันหรือป่าวเนี่ย - -^”ผมถาม

“ไม่ต้องนายสมัครคนเดียว... เพราะพวกเราเรียนที่นั้นอยู่แล้ว... โอเคนะ - -^ และก็... นี่คือภารกิจแรกของทุกทีมที่ต้องร่วมมือกัน...”โทโกะพูดพรางเอาเอกสารเอาให้ทุกคนทีละใบต่อ ๆ กันไป

“ภารกิจอะไรน่ะ”คาเซะมารูถาม

“ภารกิจแรก... คดีอัญมณีต้องบาปทั้ง 7...”

 

จากนักเขียน...

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็แต่งเสร็จแล้ว(อาจมีบางจุดแปลงนิดหน่อย)!!!! พร้อมดอง (เออ -*-) เอาหล่ะ... ในเรื่องนี้ทุกคนสามารถส่งตัวละครมามีบทบาทได้ (ซึ่งจะแต่งให้นานหน่อย เหอะ ๆ) ส่งมาเยอะ ๆ หล่ะ และสามารถส่งคดีที่อยากให้มีได้ในแบบฟอร์มนี้

แบบฟอร์ม

ชื่อ

ชื่อในเด็กดี

คดีที่อยากให้มี

ชื่อตัวละครที่อยากส่ง

ชั้นมหาวิทยาลัยปี

ลักษณะ

อุปนิสัย

เพิ่มเติม

ส่งมาเยอะ ๆ นะเจ้าค่ะ ^^ สำหรับวันนี้... อาดิโอส!!!

k _cat