Dictective Police อันตราย...เจ้าพ่อมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 หัวหน้าคนใหม่... กับภารกิจแรก ครึ่งแรก

Reize talk:

สวัสดีทุกคน... ผม มิโดริคาว่า ริวจิ... อดีตหัวหน้ากลุ่ม Green Police ในกรมหน่วยสืบสวนในประเทศญี่ปุ่น... ที่ตอนนี้กำลังโดนจับไปอยู่ทีม Purple Police ของญี่ปุ่นที่ประจำอยู่ที่อิตาลี... ให้ตายสิ... ทำไมต้องไปที่อิตาลีด้วยว่ะ... อยู่ที่ญี่ปุ่นดี ๆ ไม่ชอบกันเฮ้อ... ไม่อยากไปโว้ย~ อยากอยู่บ้าน อยากนอน...

ตอนนี้ผมกำลังอยู่ที่สนามบินโตเกียวกับฮิโรโตะ... หัวหน้าทีม Red Police ที่เก่งที่สุดในโลก... เหอะ... ชอบใช้อำนาจสุด ๆ -*-

“เอาหล่ะ... เราจะนั่งเครื่องบินเครื่องที่ R50 นะ... นายนั่งรอก่อน ฉันจะไปห้องน้ำ โอเคมะ”ฮิโรโตะพูดพรางชี้ไปทางประตูที่มีหมายเลข R50 อยู่

“อืม... โอเค”

“อ๋อ... ฝากกระเป๋าด้วย...”หลังจากนั้นก็ฝากกระเป๋ามาให้ผมแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที... ให้ตายสิ... ให้มานั่งรอและเฝ้ากระเป๋าด้วยนี่นะ... ใบ้รับประทาน = =;;;

 

เวลาต่อมา

ตอนนี้ผมเล่นเกมส์บอยที่พกมาไว้ในกระเป๋าอย่างมีความสุข... แล้วตอนนั้นก็ได้ยินฝ่าเท้าของใครบางคนเดินเข้าพอผมเงยหน้าขึ้นไปก็เป็นฮิโรโตะนั้นเอง...

“เกมส์อะไรมิโดริคาว่า”

“เกมส์บอยไง”

“= =;;;”เหอะ... ถามว่าเกมส์อะไรก็เกมส์บอยสิว่ะ... เห็นเราเล่นเกมส์เกิร์ลหรือไง - -^

“เหอะ ๆ ฉันหมายถึงนายเล่นเกมส์อะไรในเกมส์บอยอยู่”โธ่... ไม่อธิบายแต่แรก... -*-

“เกมส์ต่อสู้”ผมบอกพรางเล่นต่อไป... ย้าก! บอสแล้วโว้ย!!!

“สนุกเชียวนะ...”สนุกสิ... ใครเล่นแล้วไม่สนุกบ้างฟ่ะ - -^

ผู้โดยสารโปรดทราบ... ขณะนี้... เครื่องบินสายการบินR50 ได้มาถึงสนามบินแล้ว... ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านที่ไปสนามบินกรุงโรม ประเทศอิตาลีกรุณาเตรียมตัวขึ้นเครื่องค่ะ

จะมาประกาศอะไรตอนนี้ฟ่ะยัยบ้า = =;;; คนอุตส่าห์เล่นถึงด่านบอส ไม่ได้ ๆ ต้องเล่นให้
จบ... ตัวบอสใกล้ตายแล้ว วะฮ่าๆๆๆๆ

“เฮ้ย มิโดริคาว่า... เดี๋ยวเตรียมตัวขึ้นเครื่องเถอะ...”

“ขออีก 5 นาที จะชนะแล้ว...”ผมพูดโดยไม่สนใจเลยว่าฮิโรโตะอยู่ในสีหน้าแบบไหน... จะไปรู้ไหมหล่ะ... เล่นอยู่ = =;;;

“จะเลิกหรือไม่เลิก...”

“แปป... จะชะ... เฮ้ย!!!”จู่ ๆ ฮิโรโตะก็แย่งเกมส์บอยของผมไปพร้อมกับปิดตัวเกมส์บอย
ทันที อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไม่นะ... ด่านบอสซูโม่ของผม.... TT^TT

“จะไปได้ยัง... - -^”ตอนนี้ฮิโรโตะมองมาที่ผมด้วยสายตาอำมหิต... หึ่ย!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ!

หลังจากนั้นผมก็ลุกขึ้นมาหยิบกระเป๋าสัมภาระของผมมาแล้วกระชากเกมส์บอยจากมือฮิโรโตะแล้วเดินไปที่สนามบินโดยไม่รอหมอนั่นสักนิด... พอไปถึงที่นั่งก็มาบ่นเต็มพิกัด...

หึ! เสียใจ ฉันไม่รู้สักสักนิดว่านายบ่นอะไร... เพราะผมเอาหูฟังเพลงฟังเพลงญี่ปุ่นอยู่... ฮ่าๆๆ

หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง... ผมนั่งอยู่ชั้นสองของเครื่องบินโดยผมนั่งริมหน้าต่างส่วนฮิโรโตะนั่งต่อจากผม...

ตอนนี้กลางคืนแล้ว... โชคดีที่ผมเอาหมอนมา... ลายหนอนชาเขียวสีเขียวน่ารัก... เฮ้ย = =;;;!!! เป็นอะไรว่ะ นายมิโดริคาว่า... นอนได้แล้ว = =;;; แต่ในขณะที่ผมโดนอยู่นั้น...

“*คร่อก...”ใครกรนฟ่ะ = =;;; ดังกวนประสาทหูของผมจริง ๆ

“*คร่อก...”นั้นไม่เลิก... -*- ผมเลยไปชำเลืองมองคนนั่งหน้าอย่างเงียบที่สุด... เป็นผู้หญิงผมสีเหลืองทอง... ไม่ใช่ว่ะ... เสียงนั่นเป็นผู้ชาย... หลังจากนั้นผมก็มองคนนั่งข้าง ๆ เป็นเด็กผู้หญิงวัย 8 ขวบตัวอวบ ๆ น่ากอด อ๊ากกกกกกก ที่ฉันเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย = =;;; ไม่ใช่แน่... หลังจากนั้นผมก็มองคนนั่งข้าง ๆ ผม... = =;;; ชัดเลย... ไอ้คนกรนคือไอ้ฮิโรโตะหัวหน้าทีม Red Police ตัวดีนี่เอง = =;;; แหม... อ้าปากขนาดหนัก... แมวตัวหนึ่งคงเข้าไปได้อานะ... -*- ผมจึงเอาหมอนหนอนน้อยชาเขียวของผมยัดใส่ปากมันซึ่งหมอนั่นสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที... พร้อมกับเอาหมอนออกมาจากปากแล้วมองผมอย่างโกรธแค้น...

“(ช่วยไม่ได้... อยากกรนเสียงดังเอง)”ผมส่งภาษามือออกไปแล้วหันข้างนอนต่อทันที... แล้วจากนั้นหมอนั่นก็เอาหมอนนั้นไปกอดสักเอง... เฮ้ย~ ไปเป็นไร... ถือว่าบริจาคให้... เพราะหมอนนั่นเลอะน้ำลายนายไปเรียบร้อยแล้ว... (ไม่อยากได้ของที่สกปรก ๆ จากตัวนาย - -^) (โห... แรง = =;;; : SBY)

หลังจากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีจนตอนนี้ถึงสนามบินกรุงโรมประเทศอิตาลี...

ขณะที่เครื่องบินสายการบิน R50 ได้มาถึงสนามบินกรุงโรมประเทศ อิตาลี ขอบคุณที่ใช้
บริการเราหวังว่าเราจะได้บริการคุณในสายการบินหน้านะค่ะ ขอบคุณค่ะ

ตอนนี้ผมกับฮิโรโตะกำลังรอกระเป๋าจากทางการบินอยู่...

“เดี๋ยวได้กระเป๋าเสร็จเราจะไปซื้อของที่ขาดไปก่อนนะ... นายจะไปซื้ออะไรมาก่อนก็ได้
เร็ว ๆ หล่ะ”เมื่อได้กระเป๋าฮิโรโตะก็เดินเขาไปในร้านแห่งหนึ่งในสนามบินที่มันเชียนไว้ว่า... ‘มนตร์ตราให้สาวหลงเสน่ห์ให้มาเมดเลิฟ ’ = =;;;; ไอ้บ้าเอ๊ย...

หลังจากนั้นผมก็เอาหมากฝรั่งมาเคี้ยวต่อเป็นชีวิตประจำวันก่อนที่จะมองซ้ายมองขวาจนไปสะดุดตาร้านหนึ่งที่ชื่อร้านว่า ‘Green tea Toy’ อ๊ากกกกกกกก นั้นมัน นั้นมัน...

...

..

.

 

ตุ๊กตาหนอนชาเขียวที่ทำเองจากอิตาลี!!!! น่ากอดสุด ๆ >< (อา... ขอยอมรับว่าเราเป็นคนชอบตุ๊กตาหนอนชาเขียว) อา... ตัวอ้วน ๆ อวบ ๆ น่ากอดน่าฟัด >< เห็นแล้วนึกถึงตุ๊กตาที่บ้านอีก 1999 ล้านตัว เลยนะเนี่ย อ๊ากกกกกกกก ในกระเป๋าก็พกตัวโปรดมาสิบตัวด้วยนะ... ที่ผมชอบเพราะอะไรหรอ... เรื่องมันเป็นอย่างนี้...

 

ย้อนกลับไปเมื่อตอนผมอายุ 5 ขวบ

‘ริวจิลูกรัก...’

‘ครับแม่...’

‘แม่มีของขวัญให้นะลูก... หนอนชาเขียวของแม่ ^^’

‘แม่... หนอนชาเขียวคืออะไร...’

‘เปิดดูสิแล้วจะรู้ว่าอะไร’หลังจากนั้นผมก็แกะกล่องของขวัญที่ได้จากแม่มันคือตุ๊กตาตัว
กลม ๆ ยาว ๆ หน้าตาน่ารักสีเขียว ๆ ลายจุด ๆ

‘ตุ๊กตาอะไรครับแม่…’

‘หนอนชาเขียวไงจ้ะ ^^’อา… ขอสาบานได้เลยว่าผมหลงรักยิ่งกว่าสิ่งใดเลย...

ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไปบอกคนใช้ของผมให้ซื้อตุ๊กตาชาเขียวทุกรูปแบบเอาไว้ในบ้านให้
หมด (บังเอิญคนมันรวยเลยซื้อได้ -v- ฮ่าๆๆๆ) และแล้ว...

‘อ๊ากกกกกกกกกกกก ลูกชายฉัน!!!! ที่อุตส่าห์เลี้ยงมาดิบดีให้มาเป็นนักสืบสวนต่อจากพ่อดันมาชอบตุ๊กาหนอนชาเขียวเนี่ยน่ะ = =;;;’พ่อของผมร้องออกมาอย่างเครียดและเหนื่อยหน่าย

‘โธ่~ พ่อครับ... น่ารักดีออก พ่อไม่ชอบหรือไง’ตอนนั้นผมใช้ความที่หน้าตาผมน่ารักน่าชังจนสามารถอ้อนพ่อไม่ให้เอาหนอนชาเขียวน้อย ๆ ของผมเกือบ 100 ล้านกว่าตัว ทิ้งไป แต่มีข้อแม้คือ...

‘ลูกต้องห้ามไปบอกใครว่าลูกชอบไอ้ตุ๊กตาแบบนี้ที่ทำงานพ่อตอนมาทำงานนะ... พ่อกลัวอาย - -^’

‘ครับพ่อ ^^’

และนี่คือสาเหตุที่ผมไม่อยากมาที่อิตาลี... ผมอยากกลับบ้านไปเล่นตุ๊กตาหนอนน้อยของผม!!!!!!!... อา... บางครั้งเคยฝันเห็นเลยว่ากำลังเดินเล่นกับหนอนชาเขียวตัวใหญ่ ๆ น่ารักน่ากอดอยู่เลย >< อ๊ากกกกก ทนไม่ไหวแล้ว... ไปซื้อดีกว่า!!!!

หลังจากนั้นผมก็มองซ้ายมองขวาก่อนที่จะรีบเข้าไปในร้านแล้วเลือกซื้อตัวที่ไม่ซ้ำกับที่บ้านแล้วจ่ายเงินอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกอดอย่างคิดถึง... อา... นุ่มนิ่มน่าฟัด -w- และแล้วผมก็รีบเก็บใส่กระเป๋าทันทีเมื่อเห็นฮิโรโตะกำลังจ่ายเงิน... อ๊ากกกก ยัดไม่ลง = =;;; สงสัยต้องใช้ฝ่าเท้าแล้วสิ - -; หลังจากนั้นผมก็ใช่เท้ายันเต็มที่แล้วใช้แรงมหาศาลรูดซิบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่แล้วผมก็เหมือนสวนทางกับผู้ชายคนหนึ่ง... รู้สึกไม่ดีเลย... รังสีที่แผ่ออกมานั้น... ทำให้ผมกังวลใจหันไปมอง... เป็นผู้ชายผมสีน้ำเงินเข้มผิวสีคล้ำใส่ชุดสูทเดินผ่านไปโดยไม่สนว่าเดินผ่านใครไปก่อนที่จะเอากระเป๋าวางไว้แล้วก้ม
มองกระเป๋าที่ตัวเองแบกมาแล้วเดินจากไป... ใจคอไม่ดีเลยแหะ... สงสัยจัง

“มองอะไรอยู่เอ่ย...”

“จ๊ากกกกกกกกกกก”จู่ ๆ ก็มีใครมากระซิบที่หูก่อนที่จะเอานิ้วมือมารูดตั้งแต่หลังลงมา...อ๊ากกกกกกกก สยองโว้ย = =;;;

หลังจากนั้นผมก็เตรียมตัวชกเข้าไปเต็มพิกัดพร้อมกับสัดท่าคาราเต้ที่เรียนจนสายดำ... (สามสายซ้อนกัน) อย่างรวดเร็วแล้วจากนั้นผมก็รู้ว่าใครทำผมตะกี้ = =;;;

“ฮิโรโตะ... - -;;;”

“ก็ใช่นะสิ!!! นายเป็นบ้าอะไรฟ่ะ นึกว่าผีหรือไง... อูย~ เจ็บ”เอ้อ... ฉันนึกว่าแกเป็นพวกโรคจิตนะสิไม่ว่า = =;;; ทำยังไงไม่ทำ มาลูบตัวเนี่ยนะ... บรื้อ~ สยอง ฉันต้องคิดไว้ก่อนเลยว่าคนที่ได้หมอนี่เป็นแฟน... โคตรดวงซวย... ขอบอก... -*-

 

เวลาต่อมา...

ตอนนี้ผมมาอยู่ในตัวกรมหน่วยสืบสวนของอิตาลีเรียบร้อย... ซึ่งมีคนคนมามองผมกันใหญ่ซึ่งบทสนทนาที่ได้ยินบ่อยสุดคือ...

‘ใครง่ะ... น่ารักจัง’

‘ใครง่ะ... โคตรเด็กเลย’

เหอะ... ขอบคุณที่ถามแต่คำถามแบบนี้... หลังจากนั้นฮิโรโตะจะก็นำหน้าเราแล้วเดินมาถึงห้องที่เขียนว่า ‘ผู้กำกับ’ แล้วจากนั้นฮิโรโตะก็ให้ผมเข้าไปแล้วเมื่อผมเข้าไปก็เข้าตาม... แล้วผมก็เห็นผู้หญิงผมสีชมพูใส่หมวกสีน้ำเงินและมีผู้หญิง (หรือผู้ชายอันนี้ผมไม่ทราบ = =;;;) ผมสีเหลืองยาวสลวยและฝั่งตรงกันข้ามของเขามีผู้ชายผมสีฟ้ามีผมบาง
ส่วนปิดตาข้างหนึ่งและผมยาวของเขาถูกมัดกล้าวไว้... เท่... ชอบจังเลย ^^

“นายคงคือ มิโดริคาว่า ริวจิ... ลูกชายของ มิโดริคาว่า ไคโด (ชื่อสมมุติขึ้น... จงจำใจเสียเถอด หล่าวผู้บ้าชาเขียวน้อยของเรา) รองผู้กำกับฝ่ายภาคปฏิบัติสินะ... และเป็นอดีตหัวหน้ากลุ่ม Green Police ที่ญี่ปุ่นถูกมะ... ฉัน ไซเซน โทโกะ... ว่าที่ผู้กำกับคนที่ 28 ของฝ่ายสืบสวนญี่ปุ่น ยินดีที่ได้รู้จัก”หลังจากนั้นเธอและผมก็จับมือก่อนก่อนที่จะโค้งคำนับให้กันและกัน

“อยู่มหาลัยปีอะไร...”โทโกะถาม

“ปี 1”

“ยังอายุน้อยอยู่เลย... เอาหล่ะ... นายคงรู้จัก คิยามะ ฮิโรโตะ นักเรียนมหาลัย ปี 2แล้วสินะ... (รู้จักอย่างดีเลยโทโกะ - -^: ในใจ) หัวหน้าทีม Red Police ที่เก่งที่สุดใน Red Police ส่วนนี่ คาเซะมารู อิจิโรตะนักเรียนมหาลัยปี 2 หัวหน้าทีม Blue Police ที่เก่งที่สุดใน Blue Police ทั่วโลก”โทโกะแนะนำคนที่หัวสีฟ้าอย่างรวดเร็ว... ที่แท้... เข้าคือคาเซะมารู อิจิโรตะ... คนที่เข้าลือกันว่ามีฐานะไม่ต่างจากฮิโรโตะ... ดูเจ๋งและเก่งกว่าไอ้บ้าหื่นนั้นสะอีก -v- และแล้วคาเซะมารูก็ลุกขึ้นแล้วยิ้มให้ผมก่อนจะจับมือกับผมแล้วโค้งตามธรรมเนียม

“ฝากตัวด้วย คุณคาเซะมารู”

“ได้เลย ริวจิ....”หลังจากนั้นก็โค้งคำนับพร้อมกันอีกรอบ ก่อนที่โทโกะจะแนะนำต่อ

“ส่วนนี้ อะฟุโระ เทมุริ นักเรียนมหาลัยปี 2 หัวหน้าทีม Yellow Police ที่พึ่งตั้งขึ้นมาได้ 1 ปี”โทโกะพูดก่อนที่จะให้นายหน้าสวยลุกขึ้นแล้วจับมือตามธรรมเนียม

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ… เรียกฉันว่า อะโฟร์ดี้ก็ได้”อะโฟร์ดี้พูดอย่างมีความสุข

“อืม”

หลังจากนั้นโทโกะก็พาผมไปหาคนในทีม Purple Police ที่เขาลือกันว่านักเลงสุด ๆ เจ๋งเลย...

“คนพวกนี้จะกะล่อนนิดหน่อย... ทำใจหน่อยนะ... แต่นายก็คล้าย ๆ แบบนั้นนิ คงไม่เป็นไรมั้ง...”เหอะ... พูดแทงใจมากยัยโทโกะ - -^ ถึงเธอจะอยู่ ปี 2 ก็เถอะ...

แล้วเมื่อเข้ามาก็พบผู้ชายผมสีม่วงที่เอาแต่แต่งผมประหลาด ๆ ของเขา... ส่วนการแต่งตัวก็คล้าย ๆ ผมแต่เป็นสีม่วงเข้ม ๆ ส่วนอีกคนทำผมสกรีนเฮดเสีย... ไม่เย็นหัวหรือไงฟ่ะ = =;;;

“พวกนายสองตัว (แรง) นี่หัวหน้าคนใหม่ของทีมนาย... มิโดริคาว่า ริวจิ อดีตหัวหน้าทีม Green Police แนะนำตัวสิ”แต่ว่า...

“หึ... อดีตงั้นหรอ... อ่อนหัด”

ปึ้ด!!

“เฮ้ย... มันจะมีอะไรดีขึ้นงั้นหรอถามหน่อยโทโกะ”

ปัง!!!!

ผมหมดความอดทนแล้วนะเฟ้ย!!!!

หลังจากนั้นผมก็เอามือทุบโต๊ะอย่างแรงจนของที่ตั้งอยู่ล้มระเนระนาดอย่างไม่เป็นที่เป็นทาง

“โว้... = =;;;”>>>ไอ้สกรีนเฮด

“ถ้านายมาถูกถูกคนอย่างฉัน... เจอดีแน่”ผมพุดอย่างเยือกเย็น

“เอาสิไอ้หน้าละอ่อน... ฉันก็อยากรู้ว่านาย... เหวอ ๆๆๆ เฮ้ย!!!”ก่อนที่หมอนั่นจะพูดจบประโยคผมก็จับตัวนายสกรีนเฮดไว้ข้างบนก่อนที่จะผาดลงกับพื้นอย่างไม่ใยดีดัง

โครม!!!!

หึหึ... ดูถูกคนอย่างฉันแล้ว...

“ระ... แรงเยอะ___(เซ็นเซอร์) เลย”หมอนั่นพูดอย่างตกใจ

“งั้นฉันบอกเองแล้วกัน... คนที่นายเหวี่ยงลงพื้นชื่อ ฟุโดะ อากิโอะ ส่วนคนนั้นชื่อ โทบิทากะ เซย์ยะ...”อ๋อ... ไอ้สกรีนเฮดชื่อฟุโดะนี่เอง... หึ

“เหอะ... คราวหน้าเจอดีแน่”

“ใครกันแน่ที่เจอดี ไอ้สกรีนเฮดเถื่อน”

“เฮ้ย!!! แกว่าไงนะ ไอ้หัวสีเมลอน”อ๊ากกกกกกกกก แกว่าฉันหัวสีผลไม้เฮงซวยนั้นหรอ = =;;; นายรู้ไหมว่าฉันเกลียดผลไม้ชนิดโคตรรรรรรรรรรรร

“งั้นแกก็ไอ้หัวหางสกั้งค์คงเหมาะสุด”

“ไอ้หน้าอ่อน”

“ไอ้ผิวสีเผือก”

“ไอ้ผิวไม้”

“ไอ้ตาสีแมลงภู่”

“ไอ้ตาสีขี้เถ้า”

“ไอ้(*(*&^^&$#*&^”หลังจากนั้นผมก็ว่ากับไอ้ฟุโดะอย่างเมามัน...

ติดตามครึ่งหลังด้วยนะ >< และพร้อมดอง!!!!!!!!!

k _cat