[Fic Ina]Judge Killer นักฆ่าผู้พิพากษา

ลำดับตอนที่ #11 : >>Chapter 7 : Study Class 1

สวัสดีครับ... พ่อ... แม่... และก็อาสึยะ
 

ตอนนี้ร่างกายของผมดีขึ้นเยอะแล้ว...
 

ได้ทำภารกิจสักที...
 

แต่ทำไมกันนะ...
 

ตำรวจคนนั้น...
 

ตำรวจที่เหมือนอาสึยะ
 

ทำไมมันมาหลอกหลอนบนหัวผมบ่อยจังเลย
 

ช่วยแนะนำให้หน่อยได้ไหมครับ
 

พ่อแม่...
 

อาสึยะคุง...

 

 

Chapter 7: Study Class 1

     วันต่อมา...

หลังจากที่ผมเดินเข้ามาในตึก Killer และมาขอสมัครเป็นนักฆ่า ผู้ชายที่เป็นหน่วยประชาสัมพันธ์ที่ชื่อ การิน เข้าเป็นคนผมสีดำกริบและดวงตาสีเขียวในชุดสูทสีดำก็ได้เขียนชื่อ(ปลอม)ของผมแล้วให้มาเจอกันในวันนี้...

ตี๊ด ๆ... ตี๊ด ๆ...

ปึก!

“ฮ้าว... รู้แล้วเจ้านาฬิกาปลุกงี่เง่า - -^”ผมบ่นก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัวอย่างรวดเร็ว... จะโชคดีไหมเนี่ยที่สีที่ย้อมสีผมของผมมันไม่จางออกไป(ไอ้บ้า!!! ย้อมสีผมมาจากล้างมันไม่หลุดง่าย ๆ แบบนั้นหรอกเฟ้ย! - -^ :ผู้แต่ง)พอแต่งตัวเสร็จผมก็เดินออกมาซื้อข้าวเช้ากินอย่างรวดเร็ว

วันนี้ผมแต่งตัวประหลาด ๆ อีกแล้ว - -^ (ไม่ใช่กับสายตาคนอื่นนะ ^0^ :ผู้แต่ง)

วันนี้ผมใส่เสื้อสีแดงแขนยาวเหมือนสีผมของผมและใส่เสื้อกั๊กสีดำทับอีกทีและใส่กางเกงยาวสีเทากับรองเท้าบูตตัวเดิมรวมทั้งผ้าพันคอตัวเดิมกับกลิ่นน้ำหอมดอกลิลลี่ตามเดิม - -^ ดูแล้วเข้ากันสักไม่มี

ตอนนี้ผมก็ซื้ออาหารเช้าจากโรงแรมมานั่งกินตามสบายอารมณ์... เช้านี้เป็นไข่ดาวที่กึ่งสุกกึ่งดิบ ไส้กรอกที่ทอดจนเกรียมแต่ไม่ไหม้จนเกินไป รวมทั้งแฮมที่ต้มจนไม่เปื่อยและชานมที่มีรสชาตินุ่มละมุนลิ้ม สมกับเป็นอาหารของชาวอังกฤษจริง ๆ นั่นแหล่ะนะ

...

..

.

 

หลังจากที่ผมกินเสร็จก็ปาเข้าไปตอน 9 โมงเช้าจองที่นี่ผมจึงออกจากโรงแรมแล้วเดินไปที่ตึก Killer ตามที่นัดทันที

 

 

ณ ตึก Killer

เมื่อผมเดินมาถึงหน้าตึกผมก็เดินเข้าไปในตึกแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์หาการินทันที

“Hello Karin.(สวัสดี การิน)”ผมทัก

“Yeah… Blud ... I remember the afternoon we meet,why you come up with that?(ไง... คุณบลัด... ผมจำได้ว่านัดช่วงบ่ายนะครับ... ไหงมาเร็วอย่างนี้เนี่ย?)”การินถามอย่างประหลาดใจพร้อมส่งสายดากวนประสาทใส่ผม

“I want to test now.(อยากทดสอบจะตายอยู่แล้ว)”ผมเซแซร้งทำเป็นตื่นเต้นพร้อมแสยะยิ้มใส่การินซึ่งการินก็แสยะยิ้มใส่ผมกลับอีกทีเช่นกัน

“hey hey  why had you cheshired together?.(อ้าว ๆ สองคนนั้น จะแยกเขี้ยวใส่กันไปถึงไหน)”จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านหลังของผมและการิน

พอผมหันไปหาต้นเสียงก็ผมร่างผู้หญิงเจ้าของผมสีน้ำตาลยาวหยักศกกับดวงตาสีแดงดั่งกุหลาบในชุดเสื้อสีดำใส่แจ็คเก็ตสีขาวกันกางเกงยีนสีซีดและรองเท้าบูทสีเทา ดูแล้วเธอแต่งตัวมีรสนิยมดีกว่าผมอีก = =;;;;

“Oh… Hello Natsumi.(อ้าว... สวัสดี คุณนัตสึมิ...)”การินทักพร้อมเรียกชื่อของผู้หญิงคนนั้น

“Um… Hi… This is…(อืม... สวัสดี... นี่คือ...)”

“Ludrop Sejorn Blud … People who apply for it forme.(ลูดอฟ เซจอร์น บลัดครับ... คนที่มาสมัครเมื่อวานยังไงหล่ะ)”การินอธิบายไปพร้อมพ่ายมือมาทางผม

“Ludrop… nice to meet you… I’m Rymong Natsumi ,Killer of British regulatorsin from Japan.(ลูดอฟสินะ... ยินดีที่ได้รู้จัก... ฉันไรมง นัตสึมิ ผู้คุมกฎ Killer ในอังกฤษ จากญี่ปุ่น)”เธอทักก่อนจะยื่นมือมาจับมือผมตามธรรมเนียม

“me,too(เช่นกัน...)”หลังจากนั้นผมและเธอก็ปล่อยมือลง

“will you try to test for it now?(งั้นเธอจะทดสอบตอนนี้เลยไหมหล่ะ?)”

“what!?(หา!?)”

“I ask that you dow it hit?(ฉันถามว่าเธอพร้อมแค่ไหน?)”เหอะ ๆ หูผมคงเริ่มไม่ดี = =;;;

“I feel I do not havean assessed value(ก็พร้อมจนหาค่ามาประเมินไม่ได้ไง)”

“I say good...So I will test them for him.(เข้าใจพูดดี... งั้นฉันจะทดสอบแทนเจ้านั่นแล้วกัน)”

“The good news is this is a test, he would have made ​​it New.(จะดีหรือ - -^ ได้ข่าวว่ารอบนี้คนทดสอบเขาขอมาทำเองเลยนิ)”การินท้วงอย่างเหนื่อยหน่าย

“FK you do not know ... The news that the work of IK as loudly as a thousand, as it is rumored.(เจ้า FK คงไม่ว่าหรอก... ได้ข่าวว่าช่วงนี้ทำงานแทน IK จนตัวพันเป็นเกรียวอย่างที่เขาลือกันน่ะ)”นัตสึมิบ่นใส่การินก่อนจะหันมามองผมอย่างเริงร่า

“Let us to the test. (เราไปทดสอบกันเถอะ)”

“Yea.(อือ)”ไม่รู้หรอกนะว่าคุยอะไรกันแต่ตอนนี้...

 

 

เอาไงเอากัน

 

...

..

.

 

หลังจากนั้นนัตสึมิก็เดินพาผมไปห้องที่จะทดสอบโดยมีการินเดินตามผมมาติด ๆ

“You are not going to release it?(นายไม่ไปอยู่ตรงประชาสัมพันธ์ต่อหรอ?)”ผมถาม

“I leave others to see it ... I have a girl instead of a pig to test Divorce ...(ก็นะ... ฉันฝากคนอื่นดูแทนเพราะต้องมาช่วยยัยหัวหมูหย๋องทดสอบ...)”

ปัง!!!

“WuFeng's ...it's crazy! '(อู๋ย... เจ็บนะยัยบ้า!!!!!)”การินบ่นก่อนจะคล้ำหัวตัวเองที่ถูกนัตสึมิเอาแฟ้มมาฟากหัวจนเหมือนเสียงปืนดังลั่น = =;;;; น่ากลัว

“Did you call my name in the pack to update the world in a first class ... killer chip mill in France.(ช่วยเรียกชื่อฉันดี ๆ ด้วย การิน เดซอง มาโลมิน... นักฆ่าระดับ เดชิโม่จากฝรั่งเศส)”เธอบอกออกไปก่อนจะเดินนำไปอย่างไม่ใส่ใจ

“Oh...do not care...That girl is proudof her.(หึ... อย่าไปใส่ใจหรอก... ยัยนั่นหยิ่งแบบนี้แหล่ะ)”การินหยักไหล่ให้ผมก่อนจะดันผมให้เดินตามนัตสึมิไป... การินนักฆ่าระดับ 10 เชียวหรอเนี่ย!? ถ้าจำไม่ผิดระดับ 10 สามารถข้ามไประดับ 11 12 หรือ 13 ก็ได้นิ... แต่ชั่งมันเถอะ... สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือผ่านไอ้บททดสอบบ้า ๆ นี่ก่อนเถอะ

หลังจากเดินตามนัตสึมิได้สักพักก็มาอยู่ที่ห้องเก็บอาสุธก่อนที่เธอจะหันมามองผม

“Choose a weapon.(เลือกอาวุธสิ)”เธอบอกก่อนจะให้ผมเข้าไปเลือกอาวุธข้างใน...

พอผมเข้าไปในนั้นพร้อมกวาดมองได้สักพักก็สะดุดตากับปืนคู่ที่เหมือนกับอันที่ผมใช้ทุกวันนี้

“I'll take this...Natsumi.(เอาอันนี้แหล่ะ... นัตสึมิ)”ผมบอกไปก่อนจะชูปืนคู่ของผมให้นัตสึมิกับการินดู

“Pair guns go? (ปืนคู่หรอ?)”>>>การิน

“Gun l ike people likeyou...Strange people. (คนอย่างนายเลือกปืนหรอ... แปลกคน)”พูดเสร็จนัตสึมิก็เดินออกไปอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย... อะไรของยัยนี่เนี่ย - -^

“(Laughs) I do not care ... I guess that girl that you pick the sword ... But it seems she was wrong for me ... I know I was not fluent Eaaepenwea the hot-tempered father. ((หัวเราะ)อย่าใส่ใจเลย... ยัยนั่นมันเดาว่านายเลือกพวกดาบน่ะ... แต่ดูเหมือนเธอคิดผิดหล่ะนะ... ฮะ ๆ เอาเป็นว่าใช้ให้คล่อง ๆ หล่ะ พ่อหนุ่มเลือดร้อน)”การินอธิบายก่อนจะเดินออกไปแล้วให้ผมเดินตามไป... ทำไมหว่า? ทำไมคนอย่างฉันจะใช้ปืนไม่ได้ - -; แตก็ชั่งมันเถอะ

...

..

.

“The first level ... with Primo ... The weapons themselves are choosing to do whatever I Do not exceed 2 minutes.(ระดับแรก... ระดับพรีโม่... ใช้อาวุธตัวเองที่เลือกมาทำยังไงก็ได้ขอแค่ห้ามเกิน 2 นาทีพอ)”นัตสึมิบอกผมก่อนที่ตัวเองจะไปยืนฝั่งประตูที่เข้ามาในห้องที่ผมอยู่แล้วกดปุ่มอะไรบางอย่างก่อนที่ห้องจะถูกเปลี่ยนจากห้องว่างเปล่าเป็นห้องที่มีเป้ายิงปืนมากมายแล้วทางให้วิ่งวกวนไปหมดและทางด้านขวาผมมีอุปกรณ์เสริมให้ผมเลือก

“Select one of your routine.(เลือกมาอย่างหนึ่งแล้วประจำที่)”นัตสึมิสั่งแล้วตัวเองไปนั่งตรงที่ที่เป็นที่ผู้ชม

ผมใช้สายตาผมมองอย่างรวดเร็วก่อนจะเลือกรองเท้าสเก็ตมาเปลี่ยนอย่างรวดเร็วแล้วสเก็ตเข้าประจำที่

“Three ...two...go!(สาม... สอง... ไป!)”สิ้นเสียงการินผมก็ออกตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะยื่นมือที่ถือปืนออกไปทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

ในหัวสมองของผมตอนนี้คิดแต่ว่าทำทุกอย่างให้เร็วและแม่นยำที่สุด

ทางเริ่มมีคดเคี้ยวมากขึ้นทำให้ผมเริ่มยิงได้ลำบากผมเลยใช้การแกว่งมือเอาข้างขวาไปยิงฝั่งซ้ายและข้างซ้ายไปยิงฝั่งขวาสลับไปเลื่อย ๆ ก่อนที่ทางด้านหน้าผมจะเป็นทางลงเหว

ผมจึงออกตัวเร็วขึ้นก่อนจะกระโดดออกไปเพื่อข้ามเหวแล้วยิงเป้าที่วางไว้

พอเท้าผมถึงกับพื้นผมก็เบรกอย่างรวดเร็วเมื่อผมยิงมาถึงเส้นชัย... ก่อนจะมองผลงานของตัวเองที่ทำไปเมื่อกี้...

ทุกเป้าโดนหมดครับ : )

“1 minute 9 seconds ... pass ... the same speed with one record of all firearms.(1 นาที 9 วินาที... สอบผ่าน... ความเร็วเท่ากันกับสถิติอันดับหนึ่งของคนใช้ปืนเลย)”การินบอกก่อนจะเงยหน้ามามองผม

“Forget it...for me ...(ชั่งมัน... สำหรับฉัน...)”

 

“Enjoy it and pass it.(สนุกและผ่านก็พอ)”

 

หลังจากนั้นนัตสึมิก็พาผมไปอีกห้องหนึ่งซึ่งดูเหมือนห้องทำงานในบริษัทใหญ่ ๆ

“The second level ... The better you do have to separate the glass that I have put some poison to kill ... kill to be with ... I do not have to worry about ... I was not dead- - ^ because the armor already.(ระดับสอง... ระดับโบรด นายจะต้องแยกให้ได้ว่าแก้วไหนมียาพิษแล้วฆ่าคนที่วางสัก...ฆ่าให้ถูกด้วย... และก็ไม่ต้องห่วง... ฆ่าไปไม่ตายหรอก - -^ เพราะให้ใส่เสื้อเกราะไว้แล้ว)”สิ้นเสียงนัตสึมิเธอก็กวักมือเรียกคนกลุ่มหนึ่งมาแล้วเสิร์ฟน้ำมาให้ผม...ชักจะงานหินแล้วสิ ผมคิด

คนแรก... เป็นผู้หญิงผมสีขาวเจ้าของสีส้มดูท่าจะเป็นคนที่อยู่ในวัยทำงานแล้ว

คนที่สอง...เป็นผู้ชายผมสีดำเจ้าของดวงตาสีเขียว... การิน - -^

“Able them.(ฝากตัวแล้วกัน ^^)”เอ่อ... - -^ ใบ้รับประทาน

คนที่สามเป็นเด็กผู้หญิงผมสีครีมยาวสลวยเจ้าของดวงาสีฟ้าสดใสดูแล้วยังอยู่ประถมอยู่เลย

จากประสบการณ์ของผมแล้วหล่ะนะ... การที่คนร้ายจะลอบทำร้ายโดยใช้ยาพิษ... สารที่ใช้มักจะฤทธิ์อ่อนและมักจะผสมแล้วจะมีกลิ่นยาพิษอ่อน ๆ ดังนั้นอะไรที่เป็นน้ำเปล่าตัดไปได้เลย

ตอนนี้ก็เหลือแก้วของคนแรกและการินที่เป็นกาแฟดำและมอคค่าตามลำดับ

ตามปกติแล้ว...ยาพิษจะมีปฏิกิรยากับเงินตามแบบการตรวจอาหารมีพิษแลลคนจีน

ผมจึงหาของรอบโต๊ะก็เจอแท่งเหล็กเล็ก ๆ ที่ประดับบนทำงานที่ผมนั่งผมจึงหยิบออกมาทำเป็นมองไปมองมาช้า ๆ ก่อนจะหยิบแก้วของการินขึ้นมาแล้วแอบไว้ข้างใต้แล้วเอาเงินจุ่มลงไป

ไม่เปลี่ยนแปลง... แสดงว่าเป็นแก้วของการินไม่ใช่... แต่ว่า... มันแปลก ๆ นะ... ถ้าจำไม่ผิด... ตอนการินเสิร์ฟมันไม่ใช่แก้วสีแดงนิ... ตอนนั้นเสิร์ฟสีขาวนิ... ถ้าจำไม่ผิดแก้วสีขาวอยู่กับ... ผู้หญิงคนแรก งั้นแสดงว่า...

ปัง!

สิ้นเสียงปืนร่างของการินก็ล้มลงกับพื้นพร้อมกับของเหลวสีแดง... เฮ้ย = =||||

“Natsumi… You said that his armor?(นัตสึมิ... ไหนบอกว่าใส่เสื้อเกราะไง!?)”ผมถามอย่างตกใจก่อนจะมองการินอย่างตะลึง

“- -;;; Blud...there is water red.(- -;;; บลัด... นั่นน้ำแดง)”

“What!?(ห๊ะ!?)”สิ้นเสียงผมร่างของการินก็ยืนขึ้นพร้อมกับปัดฝุ่นแล้วเงยหน้ามองผมอย่างร่าเริง

“You know that was me.(รู้ด้วยว่าเป็นฉัน ^^)”การินพูดก่อนจะเอาถุงพลาสติกใสที่มีน้ำสีแดงอยู่ข้างในออกมา ไอ้นี่มันหลอกผม !?

“You said to the woman inthe glass.(ก็นายสลับแก้วกับผู้หญิงคนนั้นนิ)”ผมพูดก่อนจะมองผู้หญิงคนนั้นซึ่งกำลังยิ้มให้ผม

“Very good(laughs) Eaaepenwea through me.Natsumi ^^(เก่งดีนะ (หัวเราะ)เอาเป็นว่าสอบผ่านเนอะ นัตสึมิ ^^)”การินพูดก่อนจะหันมามองนัตสึมิ

“It is for sure...(มันต้องแน่อยู่แล้ว...)”หลังจากนั้นนัตสึมิก็ยกข้อมือมามองนาฬิกาก่อนจะหันมามองผม

“To stay over before lunch to do a cover ... Just then ... Be hungry(ไปพักกินข้าวกลางวันกับการินก่อนปะ... เที่ยงแล้ว... หิวข้าว)”สิ้นเสียงเธอก็เดินออกไปจากห้องปล่อยให้ผมอยู่กับการินและคนที่เหลือ

 

ยัยนี่มันเผด็จการอย่างกับนางยักษ์ไม่สิ... มันซ้ำกับยัยเรนะ...งั้นต้อง...

 

 

ยัยแม่นางผีเสื้อสมุทร!!!

 

 

หลังจากนั้นผมก็นั่งกินข้าวกับการินก็ได้รู้ว่านัตสึมิเป็นเพื่อนสนิทของหัวหน้าในกลุ่ม Judge Killer ที่ผมกำลังหมายตัวพอดี และตอนนี้เธออยู่ในระดับควีน... แต่เธอลาการทำภารกิจแล้วมาทำงานให้กับองค์กร Killer แทน

หลังจากกินเสร็จผมก็เดินตามการินพาไปห้องทดสอบต่อไปทันที... คราวนี้จะทดสอบอะไรหล่ะเนี่ย = =;;; ผมคิด

“What I continue to experiment.(ต่อไปทดสอบอะไรน่ะ)”ผมถาม

“I do not know ... because I did not test the gun with ... I have tested the use of explosive weapons, but ...(ไม่รู้สิ... เพราะฉันไม่ได้ทำทดสอบของคนใช้ปืนคู่... ฉันได้ทดสอบของคนใช้อาวุธประเภทระเบิดน่ะ...)”การินบอกก่อนจะหยุดลงหน้าห้อง ๆ หนึ่งก่อนจะค็อกประตูสองทีและเว้นไว้ประมาณสองวินาทีแล้วค็อกอีกทีก่อนจะเปิดเข้าไปทันที

“You then.(มาแล้วสินะ...)”สิ้นเสียงเธอภาพที่ผมเห็นคือเธอกำลังนั่งดื่มน้ำชาพร้อมกับ Rasberry Velvet Cupcake อยู่สามสี่ชิ้น แหม... สบายเชียวนะยัยแม่นางผีเสื้อ - -^

“Test forme...(ทดสอบหล่ะ...)”ผมถาม

“Theafina Theabera…Do as Ijustorderedit.(เทียฟีเน่ เทียบีร่า... ทำตามที่ฉันสั่งไว้เมื่อกี้)”

“Yes.(ค่ะ)”สิ้นเสียงผู้หญิงฝาแฝดผมสีเขียวสั้นซอยเจ้าของดวงตาสีเทาที่มีร่ากายทึก ๆเดินออกมาก่อนจะลากผมไป

“I would go for it...is it?    Helpme!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(จะ... จะลากฉันไปไหนหล่ะ!? ช่วยด้วย!!!!!!!)”ผมร้องโอดครวญก่อนจะโดนลากไปแบบทำอะไรไม่ได้

ปล่อยนะเฟ้ย!!!! ไอ้นางยักษ์ทึกเอ๋ย!! ปล่อยป๋ม Y___Y;;;

 

 

หลังจากนั้น...

“- x -;;;”ตอนนี้ผมโดนมัดทั้งตัวด้วยเชือกเกือบเป็นแบบเยี่ยงมัมมี่และกำลังยืนบนขอบตู้น้ำแห่งหนึ่งซึ่งรอบของผมมีแม่นางยักษ์ทึกยืนประกบซ้ายขวา

“The third level ... The Dry said to survive in this very room, the red button to get in 10 minutes.(ระดับที่สาม... ระดับดาย นายต้องเอาตัวรอดจากห้องนี้แล้วมากดปุ่มแดงตรงนี้ให้ได้ในเวลา 10 นาที)”

“Why should you sit like that forme!?(แล้วทำไมเธอนั่งสบายอย่างนั้นหล่ะ!!!!?)”ผมโวยวายก่อนจะชี้มาทางนัตสึมิและการินที่นั่งกินของว่างอย่างสบายใจเฉิ่ม... เธอมันสมชื่อแม่นางผีเสื้อจริง ๆ - -^

“Do not complain...  Let’s Start!!!!(อย่าบ่น... เริ่มได้!)”

ตูม!!!

สิ้นเสียงของนัตสึมิผมก็โดนสองพี่น้องทึกผลักลงตู้น้ำและล็อกตู้น้ำทันทีผมจะทำยังไงหล่ะเนี่ย ผมคิด

ผมจึงมองข้อมือของผมที่ถูกมัดไว้แล้วมือของผมก็กำอยู่ผมจึงแบมือออกแล้วค่อย ๆ เอาออกก่อนจะคว้ามีดที่อยู่ในน้ำ(พึ่งเห็น)แล้วมีตัดเชือกให้ขาดแล้วยิงใส่ตู้กระจกจนน้ำไหลทะลักออกมาโชคดีดีไหมที่คอนแท็กเลนต์ของผมโดนน้ำได้ไม่งั้นความแตกแน่ = =;;; (ลืมไปเลยว่าอาสึยะปลอมตัวมา = =;; :ผู้แต่ง)

หลังจากนั้นผมจึงค่อย ๆ หายใจช้า ๆ เพื่อให้หายใจดีขึ้น แล้วเริ่มวิ่งจะไปกดปุ่มสีแดงที่นัตสึมิบอกแต่ว่า...

แกร๊ก

อึก!?

ปัง!!

ผมรีบหมอบลงทันทีเมื่อจู่ ๆ ผมรู้สึกถึงการชักปืน เมื่อผมหันไปก็เจอหุ่นยนต์เกือบสามสิบกว่าตัวยืนล้อมผมไว้แล้วรวดเร็วพร้อมกับชูปืนมาจ่อที่ผม

จะทำ... ยังไงดี...

แกร๊ก...

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ!

โครม!!!!

สิ้นเสียงปืนผมก็คว้าโต๊ะขึ้นมาบังแล้วขว้างใส่หุ่นยนต์ก่อนจะวิ่งไปที่ถังที่ใกล้ที่สุดแล้วฟาดใส่หุ่นยนต์แล้วรีบวิ่งไปที่ปุ่มแดง

ปัง!

“อึก!!”ผมค่อย ๆ เซล้มลงเมื่อขาข้างซ้ายผมถูกกระสุนยิงเข้าไป... โธ่โว้ย!!!!!!

หลังจากนั้นผมจึงหันมามองหุ่นยนต์แล้วยิงใส่หุ่นยนต์ที่ลูกตาและส่วนหัวจนมีกระแสไฟวาบ ๆ ขึ้นมาก่อนจะระเบิดกระจุยไป

ตูม!!!!!

สิ้นเสียงระเบิดผมจึงพยายามดันตัวเองขึ้นมาแล้วไปกดปุ่มสีแดงทันที

ตี้ด...

“Ummmm ... 9 minutes 40 seconds, you almost do not like it.(อืม... 9 นาที 40 วินาที เชียด ๆเลยนะเนี่ย)”

“Do not say that I still crazy?  =[     ]=;;;;(ไม่ต้องมาพูดอย่างนั้นเลยยัยบ้า!!! =[      ]=;;;)”ผมโวยวายไปอย่างเหลืออด

“Oh ... I was on my Eaaepenwea ... Today I just ... The wound healed before you go.(หึ... เอาเป็นว่า พรุ่งนี้มาต่อแล้วกัน... วันนี้เอาแค่นี้... ไปทำแผลให้หายก่อนไป)”สิ้นเสียงนัตสึมิเธอก็เดินออกไปเหลือผมและการิน(อีกแล้ว - -^)

“So I take you to them.(งั้นฉันพาไปแล้วกัน)”สิ้นเสียงการินก็พยุงผมแล้วพาไปที่ห้องพยาบาล

 

ฉันจะไม่ลืมความแค้นในใจนี้เลย...

 

 

ยัยแม่นางผีเสื้อสมุทรนัตสึมิ...

 

 

 

ฉันเกลียดเธอที่สุดในกาแล็กซี่นี้เลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


+ naru 



จากผู้แต่ง :

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่งเสร็จทักที เฮ้อ!!! = =;;; จากที่ดูคอมเม้นท์ทุกคนเม้นได้ดีมาก ๆ นั่นคือ... 'สนุกมากเลยค่ะ' 'อัพไว ๆ นะค่ะ' - -;; จะมีคอมเม้นท์อื่นอีกไหมก็กำลังลุ้นอยู่ในใจ... ไป ๆ มา ๆ การินมาจากไหน - -^ และตอนนี้นัตสึมิเริ่มมีบทบาทนะคะ >< ก็ลุ้นต่อไปว่าอาสึยะคุงจะเจอพวก Judge Killer

<<<< กลับHome page