Five Night At Freddy's : Chica </3 FoxyXMangle P.1

'ทำไมนายถึงได้ทำแบบนี้...'

'ทั้งๆที่ฉันมาก่อนยัยนั่น ทั้งๆที่ฉันคอยห่วงใยและรักนายมาตลอด'

'แต่นายกลับเลือกยัยนั่น...'

'รู้ทั้งรู้ว่าฉันรัก แต่ก็ยังทำได้ลง... นายมีหัวใจหรือเปล่า'

'ฮึก...ฮึก...'

**ร้องไห้**

'ม่ะ...ไม่ได้ ฉันจะ... ฮึก... ฉันจะร้องไห้ไม่ได้ นี่มันไม่ใช่เวลามาร้องไห้'

'ใช่ นี่มันไม่ใช่เวลามาร้องไห้...'

'ฉันจะต้องไม่ร้องไห้... เพราะ... ฉันจะต้อง... แย่งนายคืนมาให้ได้... ใช่... แย่ง... แย่งนายจากแมนเกิ้ล เหมือนที่ยัยนั่นทำกับฉัน'

'คิก...คิกคิก... คิกคิกคิกคิกคิก!!! ใช่แล้ว! แก้แค้น!! เอาให้สาสม'

'แก้แค้น... แก้แค้นมัน... คิกคิกคิก...ต้องแก้แค้นมัน!'

'ไม่ยอม... ไม่ยอมเด็ดขาดเลย!!! คิกคิกคิกคิกคิก... แมนเกิ้ล... คิกคิกคิก... ฉันจะ... เอาคืนเธอให้สาสม ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนที่เธอทำกับฉัน!'

'คิกคิกคิก... หึหึหึ... แก้แค้น... ทรมาน... เอาคืน...'

'หึหึ... ฮ่ะๆๆ... ต้องเจ็บปวด เจ็บปวด และเจ็บปวด...'

'ฟ็อกซี่... แมนเกิ้ล... ฉันจะ... เอาคืนพวกนายที่ทำให้ฉันเจ็บปวดถึงเพียงนี้... เอาคืนด้วยปีกคู่นี้นี่แหละ!!!'

**หัวเราะ+กรีดร้อง**

ทั้งหมดนี้มันเริ่มขึ้นจาก. . .

เย็นวันหนึ่ง

"ฟ็อกซ๊่~!!! นายอยู่หนายยยย~ ฉันปรุงเนื้อย่างของโปรดให้นายล่ะ~ วู้ววว~ มาช้าเดี๋ยวหมดอร่อยนร้า~!!! นี่วันนี้อุตส่าห์ขอพี่ทอยชิกอู้มาเพื่อนายเลยนร้า~!!"

เสียงของลูกเจี๊ยบสีเหลืองนามว่า "ชิกก้า" ดังขึ้น เธอกำลังตามหาจิ้งจอกจ้าวแห่งโจรสลัด "ฟ็อกซี่" แฟนของเธออยู่

"เอ๊ะ... ปกติเรียกพร้อมเอาเนื้อมาล่อแบบนี้พี่ฟ็อกคุงน่าจะวิ่งมาด้วยความเร็วเต็มฝีเท้าแล้วนะ... แปลกจัง สงสัยไปซุกตัวอยู่กับพี่แมนเกิ้ลแน่เลย... ฮ่ะๆ ไม่แปลกหรอก สองคนนี้สนิทกันจะตาย ถึงจะเป็นแค่เพื่อนก็เถอะ ^w^ ลองไปเดินตามหาที่นั่นดีกว่า"

ว่าแล้วเธอก็เดินไปที่ "Kid Cove" สถานที่ๆแมนเกิ้ลและฟ็อกซี่มักจะหมกตัวอยู่ในนั้นด้วยกันเพื่อที่จะได้เล่น(และรับมือ)กับเด็กๆที่แสนจะซุกซนและชอบพังของ(ดูจากสภาพของแมนเกิ้ลแล้วจะรู้เลย บางทีชิกก้าก็แอบสงสารอยู่)

"∮♪Let's Eat! Let's Eat! Come with me and Eat~ Pizza is dilicious~!! You know about that~!♪∮"

**ร้องเพลงพลางกระโดดไปพลาง+ถือจานใส่เนื้อที่กระเด้งไปมาพร้อมส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล**

ทำแบบนั้นไม่นานนักก็ถึงที่หมาย...

"อา... ถึงแล้ว แอบย่องเข้าไปเซอไพรซ์ดีก่า >[]< ♪"

แล้วชิกก้าก็ค่อยๆย่อง ค่อยๆย่องไปที่ประตูที่นั่นช้าๆ... ทีละนิดๆ...

"เซอร์ไพ-----!!!!!!! O O"

แต่ว่าภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเธอคือ... การพลอดรักระหว่างคนที่เธอรักที่สุด... กับพี่สาวแสนสวยผู้ใจดีที่สนิทกับเธอมากที่สุด... ฟ็อกซี่กำลังจูบกับแมนเกิ้ล... และแมนเกิ้ลก็โอบบ่าของเขาไว้แน่น... ทั้งสองกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม... ชนิดที่คำว่า 'เซอไพรซ์' ที่ชิกก้าตะโกน(แต่ยังพุดไม่จบคำ)ไม่ได้ส่งไปถึงพวกเขาทั้งสองเลย...

**มือหมดแรงกะทันหัน ชามใส่เนื้อที่ตั้งใจปรุงมาอย่างดิบดีด้วยความเอาใจใส่จึงหล่นลงไปกระทบพื้น...**

เพร้ง!!! เสียงแตกกระจายของชามที่เหมือนกับหัวใจที่แหลกสลายของชิกก้าดังขึ้น... เสียงนั่นทำให้ฟ็อกซี่สะดุ้งสุดตัว และผละออกจากแมนเกิ้ลทันที

"ห่ะ...เฮ้ย!? ชิกก้า!!! ท่ะ...เธอ ม่ะ...ไม่สิ!!! นี่มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ!!! เดี๋ยว!!!" ฟ็อกซี่ตะโกนลั่นด้วยความตกใจ เขาไม่ทันคิดว่าแฟนของเขาจะมาที่นี่ในตอนนี้... ตอนที่น่าจะยังปรุงมื้อเย็นให้ทุกคนกับทอยชิกก้าพี่สาวของเธอ แต่ไม่ทัน คำว่า 'เดี๋ยว' ของเขาส่งไปไม่ถึงลูกเจี๊ยบที่ตอนนี้สภาพจิตใจพังยับเยิน และกำลังวิ่งออกไปทิ้งไว้แค่จานแตกๆกับเนื้อหอมกรุ่น แล้วก็หยาดน้ำตาที่กระเด็นลอยคว้างกลางอากาศส่องสว่างเหมือนผลึกคริสตัล... ส่วนแมนเกิ้ลก็ยังนิ่ง เพราะยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น... แต่ไม่นานก้ดูเหมือนจะเข้าใจทุกสิ่ง จึงทำคอตกด้วยความรู้สึกผิดต่อเพื่อนสนิทที่เปรียบเสมือนน้องแท้ๆของเธอ...

ชิกก้าวิ่งมาด้วยความเร็วสูงสุดที่เท้าเล็กๆที่เหมือนขานกจะพาไปไหว เพราะเธอรู้ว่าอีกไม่นานฟ็อกซี่จะต้องตามเธอมาแน่ แต่ตอนนี้ชิกก้ายังไม่พร้อมจะพบเขา... ไม่พร้อมที่จะพบกับเขาในสภาพที่สะบักสะบอมจากการวิ่งแล้วล้มอยู่หลายรอบ กับสภาพที่ดูน่าอดสูจากน้ำตาที่เอ่อท่วมหน้าและนัยร์ตาที่สูญเสียประกายไป แต่แล้วฟ็อกซี่ก็ไล่ตามเธอมาจริงๆด้วย

"เดี๋ยว!!! ชิกก้าหยุดก่อน!!! ได้โปรด ฟังฉันอธิบายที!!!" เสียงของฟ็อกซี่ดังไล่หลังมา

"ไปซะ!!! เรื่องระหว่างเรามันจบแล้ว หยุดตามมานะ!!! ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเธอ!!!" ชิกก้าตะโกนตอบด้วยเสียงสั่นเครืออย่างห้ามไม่อยู่

"ม่ะ...ไม่จริง!!! แบบนั้นน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก ขอร้อง ฟังฉันก่อน!!!" เขายังคงตื้อไม่เลิก

"ฮึก... ไปไกลๆซะ!!!" ชิกก้าพูด แล้ววิ่งเข้าไปที่ "Party room" ก่อนจะปิดประตูกระแทกดังปัง! พร้อมล็อกกลอน

"เปิดออกมาก่อน!!! เราต้องคุยกัน!!!" เสียงของฟ็อกซี่ที่กำลังเคาะประตูอยู่ข้างนอกดังขึ้น

"ไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้ว ฮึก... ที่ฉันเห็นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่... นายไม่ได้รักฉันเหมือนก่อน... ไม่ได้รักฉันเหมือนก่อนหน้าที่ยัยนั่นจะเข้ามา!!! ไปซะ!!! ไปไกลๆ!!! ฉันไม่ต้องการจะยุ่งกับนายอีกแล้ว!!! ออกไปจากชีวิตฉันซะ!!!" ชิกก้าแว้ดใส่ฟ็อกซี่ พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย

". . . . ." คราวนี้เขาเงียบ และได้ยินเสียงเหมือนกับเขากำลังจะเดินจากไป... จากไปจากที่นี่ และจากไปจากชีวิตของเธอ

**สะอื้น+ร้องไห้**

ชิกก้าอยู่ในนั้นทั้งคืนไม่ว่าใครจะเคาะประตูหรือถามอะไรก็ไม่ยอมตอบกลับไป แม้แต่เจ้าคัพเค้กที่น่ารักซึ่งกำลังตามหาเจ้าของของมัน ชิกก้าก็ยังตะโกนไล่ให้มันไปนอนคนเดียวที่ห้องของยาม เพราะชิกก้านอนไม่หลับ ทำใจไม่ได้ รู้สึกแน่นหน้าอก คล้ายกับกำลังจะอกหัก... ไม่สิ... ตอนนี้เธอกำลังอกหักอยู่นี่นา... อกหักแบบสดๆร้อนๆด้วย เธอพยายามตัดใจจากฟ็อกซี่ แต่ก็ทำไม่ลง เมื่อยามจะลบภาพเขาออกไป อดีตอันแสนหวานของเธอกับฟ็อกซี่ก็จะย้อนกลับมาให้เห็นเหมือนกับฟีดแบ็ค ทุกอย่างทั้งชัดเจน และสดใส เหมือนกับพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้... นั่นยิ่งทำให้ชิกก้าร้องไห้หนักกว่าเดิม ตอนนี้ดวงตาของเธอบอบช้ำจากการร้องไห้อย่างหนักไปซะแล้ว แต่เธอก็ยังไม่อาจห้ามน้ำตาที่ไหลมาเรื่อยๆได้ เพราะถ้าหากพยายามจะกลั้นน้ำตา มันก็จะยิ่งเอ่อทะลักออกมา แถมยังทำให้รู้สึกเหมือนกับสำลักน้ำในมหาสมุทธอีกต่างหาก

'นี่... แทนที่จะมานั่งซึมเศร้าแบบนี้ ทำไมไม่ไปแก้แค้นซะละ แก้แค้นและเอาคืน แย่งเขาคืนมาจากยัยนั่นน่ะ เชื่อชั้นสิ ลองทำตามที่ชั้นบอกดู' เสียงของอะไรบางอย่างในใจของเธอดังก้องขึ้นมา...