อารีน่า เจ้าหญิงภูตหิมะ

ลำดับตอนที่ #7 : บททดสอบที่ต้องผ่านกับความจริงที่เปิดเผย

วิลเลี่ยม อารีน่า เมลานี่ และเอมิเลียเดินอยู่ท่ามกลางความมืดมิดในถ้ำมิรีเนีย ผ่าน  'หลักฐานของความรัก'  เป็นหินย้อยรูปหัวใจสีขาวสะอาด แล้วผ่านหินงอกที่พื้น ซึ่งก่อตัวเป็นรูปชายหนุ่มหญิงสาวนั่งเคียงกันอยู่ มันเรียกว่า  'รักอันบริสุทธิ์'

ทั้งสี่ผ่านเข้าไปในถ้ำด้านในที่ไม่เคยมีใครเข้าไปมาก่อน แล้วพื้นก็เปิดออกจนทั้งสี่ร่วงลงไป ทั้งหมดตกลงบนพื้นที่ไม่แข็งแต่นุ่มนวล ไม่น่าจะเป็นพื้นหิน แล้วคบไฟก็ถูกจุดขึ้น พื้นที่ทั้งสี่นั่งอยู่เป็นบางอย่างสีเขียวๆฟูๆเหมือนต้นหญ้า รอบๆเป็นพื้นหินเหมือนถ้ำทั่วไป

"ยินดีต้อนรับ เจ้าหญิง"เสียงหญิงสาวพูด เธอมีผมสีแดงเพลิง และดวงตาสีดำดุจรัตติกาล

"เธอ...ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ส่วนนี้ไม่เคยมีใครเข้ามา"อารีน่าพูด หญิงสาวยิ้มเย็น

"เจ้าหญิงอารีน่า ข้าไม่ตอบคำถามของท่านหรอกนะ ท่านต้องถามจากพี่สาวของท่านเอง อ้อ ข้าชื่ออาลิเซีย"อาลิเซียตอบ

"พี่สาวเหรอ...พี่ข้ามาเกี่ยวอะไรด้วย"อารีน่าถาม

"ต้องไปถามกับนางเองแล้วล่ะ รับนี่ไปสิ"อาลิเซียพูด เธอส่งซองสีขาวให้อารีน่า แล้วร่างเธอก็เลือนหายไป

"อะไรน่ะรีน่า"วิลเลี่ยมถาม

"ไม่รู้สิ"อารีน่าพูด เธอเปิดซอง มีปิ่นปักผมเงินอันหนึ่ง ตรงปลายทำเป็นรูปดอกกุหลาบตูมติด
ทับทิมสีแดงสด ตรงใบเป็นมรกตแวววาว มีแหวนทองวงบางๆติดไพลินสีน้ำเงินเข้มเป็นแถวรอบ และสุดท้าย เป็นจี้ห้อยคอรูปเกล็ดหิมะประดับคริสตัลใสส่องประกายแวววาวในแสงคบไฟ

"หมายความว่ายังไงกัน"เมลานี่ถาม

"ไม่รู้สิ"อารีน่าพูด เธอเกล้าผมสีเงินเป็นประกายของเธอขึ้นแล้วปักด้วยปิ่นนั่น

"เมลนี่ เก็บจี้ไว้นะ"อารีน่าพูด"วิล แหวน เก็บไว้นะ"เธอพูด วิลเลี่ยมจึงรับแหวนไป

"แล้วเราจะออกไปทางไหน"เมลานี่ถาม

"ไม่รู้สิ ลองหาดูรอบๆว่ามีรูอะไรรึเปล่า"

ทั้งสี่กระจายตัวไปหา สิ่งที่อารีน่าพบคือรูลึกเข้าไปในผนัง มันน่าจะใช้ส่วนดอกกุหลาบของปิ่นปักผมนั่นใส่เข้าไปได้ อารีน่าดึงปิ่นออกจากมวยผมแล้วใส่เข้าไป วิลเลี่ยมใส่แหวนลงไปในช่อง เมลานี่ใส่จี้ลงไปในช่องที่เธอพบ ช่องทั้งสามอยู่ตรงข้ามกันพอดี เมื่อหมุนปิ่น แหวนและจี้พร้อมกัน แล้วมีเสียงดังเกิดขึ้น พื้นฟูๆสีเขียวที่อยู่ตรงกลางของพื้นหินเลื่อนหาย เป็นช่องลงไป อารีน่าดึงปิ่นออก ปักไว้ที่มวยผมเหมือนเดิม

"ไปเถอะ"อารีน่าพูด ทั้งสามเดินลงไป เอมิเลียดึงคบไฟออกมาจากผนัง เดินตามลงไป เมื่อลงมาถึงด้านล่าง สิ่งที่พบคือหมอกสีน้ำเงินจางๆล่องลอยอยู่ตรงหน้า

"หมอกเวทมนตร์"เมลานี่พูด

"จะผ่านไปยังไงล่ะเนี่ย"อารีน่าพูด

"เธอใช้เวททำลายมันไม่ได้เหรอ"วิลเลี่ยมถาม

"ไม่ได้นะคะ หมอกนี่ใช้เวทมนตร์กับมันไม่ได้ อย่างที่เห็นมันล่องลอยอยู่เหมือนไม่มีตัวตน ใช้เวทก็แค่ทะลุไป"เอมิเลียพูด

"มันไม่น่ามีอันตรายนะ"อารีน่าพูด เธอเดินไปข้างหน้า ริมฝีปากพูดบางอย่างแผ่วเบา แสงนวลอ่อนเปล่งขึ้นรอบร่าง เธอเดินเข้าหาหมอกนั้น ร่างของเธอทะลุผ่านเข้าไปในหมอกสีน้ำเงินนั้นครู่หนึ่ง แล้วทะลุออกมาที่อีกด้าน

"ใช้ดวงแสงสิเมลนี่"เธอร้องบอก

"ดวงแสง อ้อ"เมลานี่พูด เธอพูดบางอย่างแผ่วเบาเหมือนพี่สาวฝาแฝดของเธอ มีแสงสีนวลตา
เปล่งขึ้นรอบ เธอเดินทะลุไปได้ เอมิเลียยิ้ม ปีกสีขาวกางออก เธอจับมือวิลเลี่ยม แล้วทั้งสองก็ข้ามผ่านหมอกไปได้

"เธอ เป็นแองเจิ้ลเหรอ"อารีน่าถาม เมื่อเห็นปีกของเอมิเลีย

"เคยเป็นค่ะ ตอนก่อนที่ฉันจะตาย ตอนนั้นในร่างฉันมีสองวิญญาณ มีโซลกับโคโนกะ ซึ่งในตอนนั้นฉันเรียกเธอว่ามาริ ตอนที่ฉันตาย วิญญาณสองดวงนั้นแยกกันไป แล้วคงเป็นเพราะชะตากรรมมั้งคะ เพราะวิญญาณส่วนของโซลที่แยกออกมาในตอนนั้นอ่อนแอมาก เธอได้พบกับคุณกราเซียล่า ทำให้เธอได้ร่างคืนมา ไม่นึกเลยว่าจะได้มาพบอีกครึ่งหนึ่งของตัวเอง ต้องขอบคุณคุณกราเซียล่า ที่ทำให้โซลมีร่าง"เอมิเลียพูด ทั้งสี่เดินไปถึงทางแยก

"เอาละ ซ้ายหรือขวาดีล่ะรีน่า"เมลานี่พูดขึ้น

"อืม ซ้ายจ้ะ"อารีน่าพูด

"ขวาดีกว่าค่ะ ทางซ้ายดูไม่ดีเลย"เอมิเลียพูด

"ซ้ายดีกว่านะ เชื่อฉันสิ"อารีน่าพูด ความรู้สึกบางอย่างที่ดึงดูดเธอ ไปซ้าย มันบอก เธอนำทุกคนเลี้ยวซ้ายไป

"นี่มันอะไรกันน่ะ"เมลานี่ถาม สิ่งที่พวกเขาเห็นมันประหลาดมาก พื้นตรงหน้าเป็นลายตาราง
หมากรุกสีขาวสลับดำ

"เราต้องข้ามมันไป"อารีน่าพูด"ดูนี่สิ"เธอพูด อารีน่าก้าวไปเหยียบพื้นสีดำ มันพังร่วงลงทันที

"แปลว่าถ้าเราเหยียบแผ่นที่เป็นสีดำ มันจะพังลงไป"เมลานี่พูด

"เราต้องเหยียบแผ่นสีขาวเท่านั้น"อารีน่าพูด เธอก้าวไปที่แผ่นสีขาวที่อยู่ใกล้ตัว อารีน่ากระโดด
ข้ามไปอย่างรวดเร็ว แผ่นสีขาวนั้นพลิกเปลี่ยน ไม่ใช่สีดำ แต่เป็นสีแดงสด เธอมองรูกลมที่ผนัง แล้วก้าวไปเหยียบแผ่นสีแดง มีลูกธนูพุ่งออกมา อารีน่าก้มหลบอย่างเร็ว

"อันตรายมากเลยนะ"วิลเลี่ยมพูด

อารีน่ากระโดข้ามแผ่นสีขาวไปหนึ่งแผ่นเพื่อทิ้งมันไว้ให้คนอื่นๆ เหยียบลงที่อีกแผ่นหนึ่ง แล่วข้ามอีกแผ่นหนึ่ง ก่อนจะไปถึงฝั่งตรงข้ามในที่สุด เมลานี่เลือกแผ่นที่ใกล้ตัวที่สุด แล้วใช้วิธีเดียวกับอารีน่าคือเว้นแผ่นสีขาวบางแผ่นเอาไว้ เธอไปถึงฝั่งตรงข้ามได้สำเร็จ วิลเลี่ยมใช้วิธีเดียวกันข้ามไปได้ แต่ว่า ระยะทางประมาณหนึ่งเมตรระหว่างพวกเขากับเอมิเลียไม่มีแผ่นหินสีขาวเหลืออยู่อีกแล้ว

"ไม่มีปัญหาค่ะ"เอมิเลียพูด

ปีกสีขาวกางออกอีกครั้ง ร่างหญิงสาวพุ่งข้ามมาได้สำเร็จ พวกเขาทิ้งลายตารางพวกนั้นไว้ข้างหลัง แล้วมาถึงทางแยกอีกครั้ง อารีน่านำทั้งหมดเลี้ยวขวาโดยที่ไม่มีใครแย้งอีก และที่ๆทางนั้นนำพวกเขามาถึงคือธารน้ำ ธารน้ำใสสะอาดที่กว้างใหญ่จนเรียกได้ว่าทะเลสาบเลยทีเดียว มันมีสีเขียวอมฟ้าอย่างสวยงาม แต่เอมิเลียรู้ดี ก่อนที่เธอจะตาย ก่อนที่จะต้องกลายเป็นวิญญาณล่องลอยจนได้ร่างอีกครั้ง เธอเคยเห็นที่นี่มาแล้ว ทะเลสาบแห่งนี้ชื่อว่าทะเลสาบชำระใจ เป็นเช่นชื่อของมัน ถ้าใครก้าวลงไปแล้ว จิตวิญญาณจะถูกชำระ ร่างกายจะถูกชำระด้วยและสลายไปทันที

"อย่าแตะน้ำในทะเลสาบเด็ดขาดเลยนะคะ"เอมิเลียร้อง

"ทำไมล่ะ"อารีน่าถาม

"ดูสิคะ"เอมิเลียพูด เธอปลิดขนนกสีขาวเส้นหนึ่งจากปีกของเธอปล่อยลงในน้ำ ดูเหมือนมันจะเรืองแสงสีฟ้าอมเขียวอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ไม่มีขนนกสีขาวบนพื้นน้ำอีกต่อไป

"อย่างที่เห็นนะ น้ำในทะเลสาบชำระใจมีอานุภาพเวทมนตร์สูง เมื่อใครก็ตามก้าวลงไป หรือแม้แต่ส่วนหนึ่งของร่างกายก็ตาม มันจะถูกชำระล้างและสลายไป"เอมิเลียพูด

"อย่างนี้เราก็ข้ามไปไม่ได้น่ะสิ"เมลานี่พูด ทั้งหมดมีสีหน้าเหมือนตกใจ อารีน่ามองข้ามฝั่งทะเลสาบ มีทางต่อไปอีก และดูเหมือนมันจะเป็นทางเดียว

"เธอ บินได้นี่ ไม่น่าจะมีปัญหานะ"อารีน่าพูด เธอมองปีกของเอมิเลีย

"ไม่ได้ค่ะ ต่อให้ฉันข้ามไปได้ พวกคุณก็ข้ามไปไม่ได้อยู่ดี"เอมิเลียพูด

"อ๊ะ นี่มันอะไรกัน"เมลานี่พูด เธอพบบางอย่างที่ผนัง มันดูเหมือนเป็นร่องลงไปรอบๆแผ่นหิน
นั้น หญิงสาวกดลงไป มีเสียงดังครืด! แผ่นหินนั้นเลื่อนจมลงไป  มีแผ่นไม้ยื่นออกมาเป็นแถวตามผนัง

"นั่นเป็นทางข้าม ใครจะไปก่อน วิล เธอไปก่อนนะ"อารีน่าพูด วิลเลี่ยมกระโดไปที่ไม้แผ่นหนึ่ง เขาเดินทรงตัวไปจนสุดแล้วกระโดลง วิลเลี่ยมโบกมือ อารีน่ากระโดดขึ้นบนแผ่นไม้ที่ดูเก่ามาก เธอทรงตัวลอดผ่านไปได้ พอมาถึงแผ่นสุดท้ายเธอกระโดด แผ่นไม้นั้นหักลงทันที

"โชคดีมากเลยนะรีน่า ถ้าเธอกระโดดไม่ทันจะเป็นยังไง"วิลเลี่ยมพูด อารีน่ายิ้มนิดๆ แล้วโบกมือให้เมลานี่ที่เริ่มทรงตัวบนแผ่นไม้ทันที โดยมีเอมิเลียบินมาข้างๆเหมือนจะรู้ว่าแผ่นไม้มันเก่าและอาจหักได้ แต่เธอก็ข้ามมาได้อย่างปลอดภัย ทันทีที่เดินผ่านทางนั้นมา พื้นก็เปิดออกและทุกคนก็ร่วงลงไป เอมิเลียกางปีกออกทรงตัวลอย อารีน่าใช้เวทลมทำให้เธอ เมลานี่และวิลเลี่ยมลอยตัวอยู่ได้ แล้วค่อยๆร่วงลงไปช้าๆ เมื่อทุกคนลงมาถึงด้านล่าง คบไฟถูกจุดพรึ่บขึ้นทันที อาลิเซียยืนอยู่ตรงนั้น

"ท่านเก่งนะเจ้าหญิง ที่ผ่านทุกสิ่งมาได้ รู้มั้ยว่าถ้าท่านเลี้ยงขวาตอนแยกแรกท่านจะเจอกับอะไรที่ร้ายกว่าที่ท่านเจอมากนัก"อาลิเซียพูด

"ท่านพี่อยู่ที่ไหน"อารีน่าถาม

"ตามข้ามาสิ"อาลิเซียพูด ทั้งสี่เดินตามอาลิเซียไป ถึงห้องๆหนึ่ง อาลิเซียเดินออกไปแล้วปิดประตู ที่กลางห้องนั้น ราชินีแห่งแฟรี่แลนด์ พี่สาวของเธอนั่งอยู่

"พี่คะ อธิบายเรื่องทั้งหมดเดี๋ยวนี้เลยนะ"อารีน่าร้อง ชารีนยิ้มบางๆ

"นั่งก่อนสิทุกคน"เธอพูด

"นี่...นี่มันเรื่องอะไรกัน"เมลานี่พูด

"เรื่องที่พี่บอกหนูไปก่อนหนูจะเดินทางมาถึงที่นี่นั้นนะรีน่า มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด พี่ต้องให้น้องตามหาไอน์เฟเรีย เพราะมันเป็นบททดสอบที่ผู้ที่จะเป็นราชินีแห่งแฟรี่แลนด์ต้องผ่าน"ชารีนพูด

"ไอน์เฟเรียคืออะไรคะ มัน...ไม่ใช่คัมภีร์โบราณอย่างที่หนูคิดใช่มั้ยคะ"อารีน่าถาม

"ไม่ใช่หรอก มันเป็นอะไรบางอย่างที่แตกต่างไปมาก ถ้าอยากรู้ นี่ก็ได้เวลาแล้ว รีน่า ตามมา คนอื่นๆรออยู่ที่นี่ก่อนนะ"ชารีนพูด เธอเปิดประตูบานหนึ่งที่ผนังห้องแล้วพาอารีน่าเข้าไป

"ที่นี่มัน ที่ไหนคะ"อารีน่าพูดเมื่อพี่สาวของเธอพาเธอมาถึงห้องๆหนึ่ง กลางห้องนั้นมีเบาะสีขาววางอยู่ มีลูกแก้ววางอยู่ มันสวยงามมากจนไม่น่าเชื่อ มีแสงสีเงินเปล่งประกายอยู่รอบๆ ในตัวลูกแก้วเป็นบางอย่างสีฟ้าวาวๆหมุนวนอย่างช้าๆ

"นี่คือไอน์เฟเรียที่แท้จริง มันคือสิ่งที่ใช้ในการทดสอบว่าที่ราชินีแห่งแฟรี่แลนด์ ถ้ามันยอมรับ คนๆนั้นก็จะได้รับตำแห่งผู้สืบทอด อารีน่า แตะมันสิ"ชารีนพูด อารีน่าทำตาม

เธอแตะลูกแก้วนั้นด้วยมือทั้งสองข้าง สิ่งที่หมุนวนอยู่ภายในเปล่งประกายแสงจ้า สร้อยข้อมือที่มือเธอก็เปล่งแสงขึ้นด้วย เพชรที่ประดับสร้อยลอยขึ้น ลูกแก้วก็ลอยขึ้นด้วย สิ่งที่อยู่ภายในกระจายตัวออกจากลูกแก้วจับเข้าที่เพชรที่หมุนวนอยู่รอบๆ แล้วตัวลูกแก้วก็เปล่งแสง หูอารีน่าได้ยินเสียงเพลงที่อ่อนหวาน เพชรที่หมุนอยู่รอบลูกแก้วถูกดูดเข้าไปและเปล่งประกายอยู่ในลูกแก้ว แสงของมันจ้าขึ้นจนกระจาบไปทั่วห้อง แล้วดับลง  ในมืออารีน่ามือบางอย่างอยู่ มันไม่ใช่ลูกแก้ว แต่มันคือคทาคริสตัลใส ลูกแก้วใสมีบางสิ่งส่องประกายอยู่ มันคือเพชรจากสร้อยข้อมือที่ถูกดูดเข้าไปนั่นเอง พู่ของมันเป็นไหมชั้นดีสีเงิน

"เดี๋ยวนะคะ พี่ต้องอธิบายก่อนว่าทำไมหนูต้องทำเรื่องแบบนี้ ทำไมพี่ไม่ต้องทำล่ะ"อารีน่าร้อง

"ท่านแม่สั่งพี่ไว้ ว่าเมื่อถึงเวลาที่เธออายุครบกำหนดให้จัดบททดสอบให้เธอ"

"แล้ว เรื่องของสองคนที่หนูเจอในป่าวิญญาณนั่น กับผู้หญิงที่ชื่ออาลิเซีย มันยังไงกันแน่คะ"

"อาลิเซีย เป็นเพื่อนของพี่เอง ส่วนสองคนนั่นคือมายากับชิน พี่ขอให้อาลิเซียช่วยจัดฉากโดยหลอกมายาว่าต้องนำบางอย่างมาจากเธอเพื่อจะได้นำของที่อาลิเซียสั่งเธอให้มานำไปออกไปได้ แต่ที่เมลนี่เจอแบบนั้นเพราะอาลิเซียคงลืมสั่งพวกเขาว่าห้ามทำรุนแรง แต่เธอมาถึงที่นี่ได้โดยที่ไม่มีใครขาดไป นั่นหมายถึงเธอสอบผ่านไปแล้วครึ่งหนึ่ง การที่ไอน์เฟเรียยอมรับเธอหมายถึงเธอเป็นผู้สืบทอดแล้วตอนนี้"

 ทั้งสองเดินออกมาจากห้อง เมื่อเมลานี่มองเห็นคทาในมืออารีน่าแล้วทำสีหน้างุนงง

"รีน่า นั่นมันคืออะไร"เมลานี่ถาม

"ไอน์เฟเรีย มันเป็นของที่ใช้ทดสอบผู้สืบทอดตำแหน่งราชินีแห่งแฟรี่แลนด์น่ะ ฉันผ่านการทดสอบแล้ว"อารีน่าอธิบายแบบรวดรัดตัดความมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"แล้วเราจะกลับกันยังไงคะ พวกเราเดินทางกันเป็นอาทิตย์นะ"เมลานี่พูด

"ไม่ต้องห่วง ดูนั่น"ชารีนพูด มีวงเวทปรากฏขึ้นที่พื้น เปล่งแสงสีเงินเรืองรอง

"ฉันไม่ไปด้วยนะคะ จะกลับไปหาคุณกราเซียล่า"เอมิเลียพูด เธอร่ายเวทอย่างเร็วแล้วหายไป ทุกคนก้าวไปยืนในวงเวท แล้วก็มาปรากฏตัวที่ปราสาท

"จบแล้วใช่มั้ยเรื่องทั้งหมด"อารีน่าถามพี่สาวของเธอ

"ยังหรอก ยังเหลือพิธีแต่งตั้งในวันพรุ่งนี้" ชารีนพูด