ปฎิบัติการขโมยหัวใจนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : นางร้ายปรากฎตัว

ฉันย้ายมาอยู่บ้านรุ่นพี่ได้เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้วล่ะ ฉันนอนไม่หลับมาตลอดทั้งอาทิตย์ก็รุ่นพี่น่ะสิ >//< เล่นนอนกอดฉันทุกคืน TOT แต่ฉันก็ไม่เต็มใจหรอกน้ะก็แหม ! ห้องนอนมีอยู่ห้องเดียวและอีกอย่าเตียงเขาก็ใหญ่พอที่จะนอนกัน2คนได้อ่ะน่ะ ( ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด จริงๆน้ะ ) และสิงที่ฉันไดรับมอบหมายน่ะเหรอก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่ ปลุกเขาให้ตื่นให้ทันไปมหาลัย ทำอาหารเช้า เก็บห้องนอน ซักผ้า เอาง่ายๆทุกอย่างที่แม่บ้านทำฉันทำหมด ฉันคิดผิดหรือคิดถูกที่มาอยู่กับที่คอนโดของเขาเนี๊ย และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันต้อง ทำอาหาร ปลุกเขาให้ตื่น --* นั้นแหละสิ่งที่ยากที่สุด
แอ๊ด ดด ! 
' รุ่นพี่ค่ะ ตื่นสักที่เถอะค่ะ สายแล้ว  ' เขย่า เขย่า แล้ว ก็ เขย่า ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ อ๊าย ยย!
' ไฟใหม้ มมมมมมมมมมมมม ! ไฟใหม้ กรี๊ด ดดดดดดดดด ! ' แผนนี้ได้ผลทุกครั้ง หึๆ
' ไฟใหม้ ไฟใหม้ ใหนๆ ไฟใหม้ที่ใหน  ' ไอรีนยืนมองออกัสอย่างสนุก 
' ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ' ไอรีนยืนขำอย่างชอบใจ ออกัสมองหน้าไอรีนอย่าง หงุดหงิดและออกัสก็คิดอะไรดีๆออก ไอรีนล้มไปตามแรงกระชากของออกัสไอรีนเขาไปอยู่ในอ้อมแขนออกัสอย่างง่ายดาย 
' ปล่อยฉันน่ะ ไอ้บ้า >//< ' ไอรีนหน้าแดง นั้นแหละสิ่งที่ออกัสอยากเห็นในเช้านี้ ออกัสก้มลงมาจูบที่หน้าผากของไอรีน หัวใจของไอรีนเต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนทุกที่ 
' ฉันทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว ออกัสไปกินเถอะ ' ฉันติดปากกับคำว่า รุ่นพี่ มากกว่าแต่ในเมื่อออกัสต้องการให้ฉันเรียกเขาว่า ออกัส ฉันก็จะเรียก 
' อีก 10 นาที เดียวออกไป ' ไอรีนรีบลุกจากเตียงทันที่ ที่ออกัสปล่อยมือจากเอวเธอ ไอรีนเดินออกจากห้องเพื่อไปรอที่โต๊ะอาหาร 
10 นาที่ผ่านไป 
' ไอวันนี้ฉันกลับห้องช้าหน่อยน้ะ เธอกลับเองได้ใช่ใหม ' 
' ได้ค่ะ รุ่นพี่จะกลับสักกี่ทุ่มดีค่ะ ' ไอรีนชอบทุกครั้งที่เขากลับห้องช้า นั้นมันทำให้เธอท่องราตรีได้ หุหุ
' เกือบๆเช้าล่ะมั้ง ' 
' เหรอค่ะ ' อ๊าย ยย นั้นล่ะ สิ่งที่ฉันต้องการ กิ้วๆ 
' อื้ม ' ออกัสยิ้มให้ไอรีนอย่างใจดี 
ไอรีนมองหน้าออกัสอย่างมีความหมาย เธอสับสนกับสิ่งที่ออกัสทำให้เธอ เขาคิดยังไงกับเธอแต่เธก็ไม่กล้าถามมันออกไป แต่ถึงยังไงเธอก็ขอเก็บความสุขในเวลาสั้นๆนี้ไว้ 

ไอรีนลงจากรถของออกัส ทุกคนมองเธอในชุดนักศึดษารัดรูปแต่กระโปรงยาว นั้นล่ะทำให้เธอหงุดหงิดที่สุดเพราะออกัสบังคับให้เธอใส่กระโปรงยาวๆนี้ --* ทุกคนมีสิทธิ์แค่มองเธอเท่านั้นเพราะทุกคนรู้ว่าไอรีนเป็นแฟนกับออกัส ทุกคนในมหาลัยจึงได้แต่มอง ไอรีนเดินตรงไปหาเรนโบว์อย่างอารมณ์ดี 
'เรนโบว์วันนี้แกร์ว่างใหมอ้ะ ' เรนโบว์มองไอรีนอย่างรู้ทัน 
' ว่าง ไปผับใหนดีล่ะ ผับพี่โจเซฟดีม่ะ '
' ไปดิ วันนี้ออกัสไม่อยู่ นั้นก้หมายความว่าเขาจะไม่เข้าไปผับพี่โจเซฟแน่นอน ' ไอรีนยิ้มกว้าง เธอห่างหายจากแอลกอฮอลมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ 
' งั้นฉันไปเข้าเรียนก่อนน่ะ เดียวเจอกันตอนเย็น ที่เดิม ' เรนโบว์ลุกจากโต๊ะไป ไอรีนมองตามหลังเพื่อนรักของเธอ ไอรีนลุกจากโต๊ะแล้วเดินไปห้องเรียนของเธอ 

21.00 คอนโดออกัส 
ไอรีนเดินไปหยิบกุณแจรถสปอตของเธอไอรีนเดินไปขึ้นลิฟเธอลงมาถึงชั้นจอดรถใต้ดิน เธอเห็นรถออกัส วิ่งออกไป ไอรีนแปลกใจที่ออกัสอยู่ที่คอนโดของเขา ไอรีนเปิดประตูรถและขับรถตามออกัสไปและจุดหมายปลายทางคือ ผับของเขากัยพี่โจเซฟนั้นเอง ไอรีนจอดรถในมุมมืดของผับเธอรอออกัสลงจากรถและสิ่งที่ไอรีนเห็นมันทำให้หัวใจเธอเกือบหยุดเต้น ออกัสลงมาเปิดประตูรถให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง เธออยู่ในชุดเกาะอกสีดำ ไอรีนกัดริบฝีปากแน่นเธอนึกถึงขอตกลงที่ตกลงกับออกัส ไอรีนกำพวกมลัยรถแน่น ไอรีนรอให้ออกัสเดินเขาไปในผับก่อน ไอรีนยกโทรศัพท์ขึ้นอย่างใจเย็น 
' ฮัลโหลค่ะ ' 
( ว่าไงไอ มีอะไรหรือป่าว ฉันทำธุระอยู่น้ะ )
' ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่จะโทรมาบอกพี่ว่า ฉันจะนอนแล้ว ฝันดีน้ะค่ะ ) 
( อ่อ ฝันดีครับไอ ) 
' ค่ะ แค่นี้น่ะค่ะ ' ไอรีนกดวางสาย สายตาเธอจ้องมองร่างสูงที่ยืนอยู่หน้ารถของเขา ออกัสโกหกเธอ ไอรีนเจ็บแปร๊บที่หัวใจ  ก๊อกๆ ก๊อกๆ ไอรีนสะดุ้ง และหันไปมองที่กระจกรถที่ถูกเรนโบว์เคาะ  ไอรีนหยิบกระเป๋าแล้วเปิดประตูรถลงไปหาเรนโบว์ ไอรีนคิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะเธอนึกถึงกฎข้อ 2.  ที่เธอให่กับออกัสไว้ แววตาสดใสหายไปเปลี่ยนเป็นแววตาร้ายกาจแทน 
'ไอ แกร์เป็นไรอ้ะ ทะเลาะกับพี่ออกัสเหรอ ' เรนโบว์เห็นแววตาโกรธเคืองขอไอรีนอย่างเห็นได้ชัดเจน 
' ป่าว เขาไม่มีความสำคัญอะไรขนาดนั้นหรอกน้ะ ' ไอรีนยิ้มร้ายกาจให้เรนโบว์ 
ไอรีนเดินนำหน้าเรนโบว์ ไอรีนเดินตรงไปที่ประจำของเธอ เคาร์เตอร์ที่มองเห็นมุมที่ออกัสนั้งนัวเนียกับยัยผู้หญิงนั้น ไอรีนกำแก้วเหล้าอยู่ในมือแน่น ไอรีนมองออกัสไม่วางตา
' ไอวันนี้แกร์ไม่สนุกเหรอ ' ไอรีนหันมาหน้าเรนโบว์แล้วส่งยิ้มหวาน 
' สนุกสิ วันนี้จะเป็นวันที่สนุกที่สุดเลยล่ะ ' ไอรีนยิ้มหวาน 
ไอรีนหันไปมองผู้หญืงที่นั้งตักออกัสอยู่ นั้นยิ่งทำให้เธออยากกระชากหัวยัยนั้นออกมาจากตรงนั้นช่ะ ไอรีนหันไปสั้งเหล้าที่แรงที่สุด ไอรีนกระดกเหล้าไปหลายแก้ว เรนโบว์ งง กับการกระทำของไอรีน ไอรีนดื่มเหล้าอย่างกับกินน้ำเปล่า เรนโบว์ได้แต่นั้งนิ่งและมองการกระทำของไอรีนต่อไป ไอรีนเริ่มเหล้าและภาพที่เธอเห็นยิ่งทำให้เธอหมดความอดทนอีกต่อไปไอรีนหยิบแก้วเหล้าเดินตรงไปที่มุมวีไอพี ที่ที่ออกัสกำลังนัวเนียกัับยัยนั้น ไอรีนหยุดยืนอยู่ตรงหน้าและน้ำตาที่เธอพยายามกลั้นมันไว้อยู่ๆมันก็ใหลออกมาอาบแก้มแต่แววตาของเธอก็ยังร้ายกาจเหมือนเดิม ออกัสรู้สึกถึงแววตาที่จ้องมองเขา ออกัสเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น ไอรีนยืนอยู่ตรงหน้าเขาและเธอกำลังร้องให้ ไอรีนมองหน้าออกัสอย่างโกรธจัดแต่น้ำตาก็ยังคงใหลไม่หยุด ไอรีนกำแก้วเหล้าจนแตกคามือ ออกัสตกใจกับการกระทำที่เขาไม่คิดว่าเด็กใสซื่อเมื่อ 4 ปีก่อนจะทำได้ขนานนี้ ไอรีนเดินตรงไปที ทีผู้หญิงคนนั้นนั้งหน้าซีดอยู่ ไอรีนยิ้มหวานให้แล้วกระชากผู้หญิงคนนั้นลงมากองกับพื้น ไอรีนกระหนำฝ่ามือลงบนหน้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างโกรธจัด เพี๊ย ย ! เพี๊ย ยย ! 
' จำไว้ ผู้ชายคนนี้ คือ ของ ของฉัน แกร์ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง จำไว้ เพี๊ย ยย ! ' ไอรีนลุกขึ้นยืนและหันมองหน้าออกัสอย่างโกรธ เธอเดินตรงไปหาออกัส 
' ฉันหวังว่านี้คือครั้งสุดท้ายที่พี่จะทำน่ะค่ะ ' ไอรีนยิ้มหวานให้ออกัส และเธอก็เดินไปหาเรนโบว์ที่นั้งนิ่งกับการกระทำของไอรีน เธอไม่เคยเห็นไอรีนโกรธขนาดนี้ ออกัสยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเขาไม่คิดว่า ไอรีนจะร้ายกาจได้ขนานนี้เด็กสาวเมื่อสี่ปีก่อนหายไปใหนน่ะ ออกัสเดินไปหาไอรีนที่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างโกรธจัด และเหมือนเธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่อยู่ทีมือของเธอเลยสักนิด ทุกคนในผับไม่กล้าสบกับไอรีนเลยสักคนยกเว้นเรนโบว์ เรนโบว์มองแผลในมือไอรีนอย่างเป็นห่วง เลือดใหลไม่หยุดแต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะเอยปากสั้งให้ไอรีนกลับ้านเธอรู้ว่าถ้าไอรีนโกรธทุกคนห้ามเขามายุ่งกับเธอเด็ดขาด และสิ่งที่เธอทำได้คือนั้งอยู่ข้างๆไอรีนอย่างเงียบๆ ออกัสหยุดยืนตรงหน้าไอรีนแต่ไอรีนกลับมองเขาด้วยแววตาว่างเปล่ามันทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมาก 
' เออ กลับบ้านกันเถอะ เลือดเธอใหลไม่หยุดเลยน่ะ  ' ออกัสมองไอรีนด้วยสายตาเป็นห่วงแต่ไอรีนกลับไม่สนใจ เธอยังกระดกเหล้าเข้าปากเธฮอยู่เหมือนเดิม 
' ไอ ฉันขอโทษที่โกหกเธอ ฉันแค่เหงาน่ะ ฉันจะไม่ทำอีก  ' ไอรีนมองหน้าออกัสอย่างเฉยชา
' ไอฉันว่ากลับบ้านกับพี่ออกัสเถอะ เลือดแกร์ใหลไม่หยุดเลยน่ะ  ' เรนโบว์ช่วยออกัสพูด ไอรีนลุกขึ้นยืน ' วันนี้ฉันไม่กลับบ้านน้ะค่ะ รุ่นพี่ ' ไอรีนเดินออกไปจากผับ ปล่อยให้ืออกัสรู้สึกผิดอยู่อย่างนั้น ออกัสกลับมาที่ห้อง ห้องว่างเปล่าเขาไม่เห็นแม้แต่เหงาของไอรีน ออกัสล้มตัวนอนบนที่นอนเขาหลับไปโดยไม่รู้ว่า ไอรีนจะกลับมาบ้านตอนใหน 
ส่วนไอรีนก็กลับมาคอนโดของเธอเธอนั้งอยู่ตรงระเบียบอย่างเงียบๆเธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่อยู่ในมือของเธอเลยสักนิดแต่ที่เธอรู้สึกเจ็บมากกว่ามือนั้นมันอยู่ที่หัวใจของเธอต่างหาก เธอนั้งคิดถึงวันนั้นวันที่ออกัสทำข้อตกลงกับเธอ ไอรีนเชื่อใจออกัสแต่เขากลับทำลายความเชื่อใจของเธอลงอย่างไม่ใยดี ไอรีนนั้งอยู่ที่คอนโดเกือบถึงเช้า เธอกลับมาทีคอนโดของออกัสไอรีนมองร่างสูงที่นอนขดตัวอยู่ที่เตียงนอน ไอรีนยืนมองอยู่เงียบๆเธอล้มตัวลงไปนอนข้างๆออกัสอย่างเงียบๆ เหตุผลที่เธอกลับมาก็เพราะเธอต้องการออกัส ออกัสต้องเป็นของเธอคนเดียวงั้นล่ะ ไอรีนกอดออกัสเบาๆ ไอรีนร้องให้ออกมาอย่างเงียบๆ