ปฎิบัติการขโมยหัวใจนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : เกมส์พลิก

ตั้งแต่ไอรีนกลับมาจากผับของออกัสไอรีนตัดสิินใจเรียนที่เดียวที่มหาลัยเดียวกับเรนโบว์และพรุ่งนี้เช้าไอรีนต้องไปลงทะเบียนเรียนที่มหาลัย
เฮ๊ย ยย ! ไอรีนถอนหายใจและมองเงาตัวเองในกระจกตอนนี้เธออยู่ในเสื้อเชิดสีขาวบางเฉียบและสวมแว่นตากลมๆของเธอ ไอรีนยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกสักพักไอรีนละสายตาจากเงาในกระจกเธอมองตรงไปที่หัวเตียงเธอยิ้มให้กลับรูปภาพครอบครัวของเธอ เธอคิดถึงทุกคนแต่เธอรู้ว่าพวกพี่ๆของเธอเห็นเธอเป็นแค่ส่วนเกิน ไอรีนถอยหายใจและล้มลงนอนวันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันเธอต้องเดินหาซื้อของมาแต่งห้องที่คอนโดนใหม่ของเธอ ไอรีนกลับบ้านไม่ได้เพราะทุกคนในบ้านเธอไม่ต้อนรับ 
09.30 มหาลัย
ไอรีนจอดรถเทียบกับฟุดบาดมหาลัย ไอรีนลงจากรถทุกสายตาจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตาแต่คนอย่างไอรีนไม่เคยคิดจะสนใจสายตาพวกนั้นไอรีนสะดุดตากับชายหนุ่มที่เธอหลงรักมานานออกัสอยู่ในชุดนักศึกษาที่ผิดระเบียบนั้นล่ะมันยิ่งทำให้เขาดูหน้ามอง ไอรีนหยุดนิ่งเหมือนกับถูกสาปสายตาคมดวงตาสีดำสนิทของออกัสกำลังจ้องมองเธอกลับเหมือนกันมันทำให้หัวใจไอรีนเต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่เขาสบตา ไอรีนรีบละสายตาจากออกัสและเดินตรงไปหาเรนโบว์ที่นั้งรอไอรีนอยู่ ไอรีนนั้นลงตรงข้ามกับเรนโบว์ ' เฮ๊ย ยย ! เรนแกร์คิดว่าฉันจะทำให้เขารักฉันได้ใหม ? ' เรนโบว์ละสายตาจากหนังสือที่ออ่านมองหน้าไอรีนและอมยิ้มออกมา
' แกร์ก็ยังเหมือนเดิมน่ะไอ  ' เรนโบว์ยิ้มให้ไอรีน 
ไอรีนทำหน้าบึ้งใส่เรนโบว์ และเธอก็นึกถึงตอนที่เธออยู่ที่อเมริกา ตอนเธออยู่ที่นั้นเธอเป็นสาวเปรี้ยว และเธอก็ไม่เคยหัวใจเต้นแรงกับใครนอกจากออกัสทั้งๆที่เธอเที่ยวแทบทุกคืนและเธอก็เจอคนหล่อเยอะเยาะแต่มันก็ไม่ทำให้เธอหวั่นไหวเพราะหัวใจเธอให้ออกัสไปหมดแล้ว ไอรีนนึกอย่างนั้นก็หลุดหัวเราะกับความงี่เง่าของตัวเอง เธอคิดว่ายิ่งเธออ่อนแอ ออกัสยิ่งจะไม่มองเธอเลย นั้นล่ะสิ่งที่เธอต้องมีคือ ความเข้มแข็ง ไอรีนยิ้ม 
เรนโบว์มองด้วยความงุนงง ' ไอยิ้มทำไม ' เรนโบว์ขมวดคิ้วอย่างจริงจัง ' ป่าวนี้ ' 
ไอรีนนั้งคุยกับเรนโบว์อย่างสนุก ไอรีนไม่รู้สึกถึงสายตาที่มองมาที่เธอเลยสักนิด ออกัสมองไอรีนที่กำลังหัวเราะและยิ้มอยางมีความสุขรอยยื้มของไอรีนทำให้ออกัสนึกถึงเด็กแว่นกลมๆคนนึ่งที่มาสารภาพรักกับเขาออกัสมองไอรีนอย่างมีความสุข ไอรีีนก้มหน้าหาของในกระเป๋าเธอหยิบแว่นกลมๆคู่ใจของเธอมาใส่และนั้งอ่านเอกสารของมหาลัยที่เธอจะเรียนต่อนั้นเอง ถึงสายตาไอรีนจะไม่สั้นมากนักเธอก็ชอบใส่แว่นมากกว่าคอนแท็คแลนด์อยู่ดี ไอรีนใส่แว่นและก้มอ่านเอกสารของเธอต่อ ออกัสยิ้มออกมาและหันไปมองเพื่อนที่นั้งดูหนังสืออย่างจริงจัง 
' ไอ้โจเซฟ  ' ออกัสตะโกนลั่น
' อะไรว่ะ เรียกซะดัง ' 
' กูเจอยัยแว่นกลมเชยๆนั้นแล้วล่ะ ' ออกัสยิ้มอย่างร้ายกาจ
' ใหนว่ะ กูเห็นหายไปตั้งหลายปี จะกลับมาอะไรตอนนี้ว่ะ  ' 
' ยัยนั้น น่ารักขึ้นเป็นกองเลยว่ะ นู้น นน อ้ะ ไอ้โจ มึงเห็นป้ะ  ' โจเซฟหันไปถามทางที่ออกัสบอก เขาถึงกลับตลึง ผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีดำ นั้งไขว่ห้างเผยให้เห็นขาเรียวสวยเข้ารูป โจเซฟหันไปมองออกัส ' ยัยเด็กนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนลิบลับเลยว่ะ สงสัยคำพูดของมึงจะทำให้ยัยนั้นเปลี่ยนไป ' ออกัสมองหน้าโจเซฟและลุกเดินตรงไปหาไอรีนที่ตั้งใจอ่านเอกสารอยู่เรนโบว์เงยหน้าขึ้นมาพอดีกับตอนที่ออกกัสนั้งลงข้างๆไอรีน เรนโบว์ใช้เท้าสกิดไอรีนอย่างแรง ไอรีนเงยหน้าขึ้นมา หัวใจไอรีนเต้นแรง ไม่เป็นจังหวะไอรีนก้มหน้าลงทันที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นออกัสนั้นอยู่ข้างๆเธอ ออกัสอมยิ้มกำความเปิ่นของไอรีน ' ไง ! ยังแว่น สวยขึ้นน่ะ ไม่เจอตั้งหลายปี
'  ไอรีนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับออกัสอีกครั้ง เธอคิดว่าเขาคงจำเธอไม่ได้แต่ไม่เลยเขาจำเธอได้
' รุ่นพี่มีอะไรกับฉันเหรอค่ะ ? ' ไอรีนพูดเสียงเย็นชา ไอรีนข่มเสียงที่ตื่นเต้นของเธอ ออกัสเห็นท่าที เย็นชาของไอรีนเขายิ่งนึกสนุกขึ้นมา ' ไม่มีหรอกฉันก็แค่ คิดถึงเธอน่ะ  ' ออกัสยิ้ม เขาไม่ได้โกหกเขาคิดถึงเด็กแว่นกลมๆเชยๆคนนั้นจริงๆ ' หึ รุ่นพี่น่ะเหรอ คิดถึงฉัน ตลกล่ะ --* '  ไอรีนทำน้ำเสียงหงุดหงิด ออกัสยิ้มกวนประสาท ' เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ YOY ' ไอรีนมองเขาไปในตาคมกริบของออกัสไอรีนไม่รู้ว่าออกัสต้องการเล่นอะไรกับเธอกันแน่ ' รุ่นพี่ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรก็ขอตัวน่ะ ฉันจะกลับแล้ว ' ไอรีนหันไปหาเรนโบว์ ' ฉันไปก่อนน่ะเรน คืนนี้เจอกัน ' ไอรีนลุกจากโต๊ะม้าหินแต่ออกัสจับมือไอรีนไว้แน่น ออกัสลุกขึ้นตามไอรีน ออกัสถอดแว่นของไอรีนออกและก้มลงช้าๆจูบที่หน้าผากของไอรีนอยา่งอ่อนโยน ' แล้วเจอกันใหม่น่ะ ไอ  ' เสียงของออกัสที่อ่อนโยนทำให้ไอรีนหน้าแดง >///< ขึ้นมาซะดื้อๆ กำแพงที่เธอสร้างขึ้นมาพังลงอย่างง่ายดาย ไอรีนรู้ว่าเธออดทนกับการเล่นตลกของออกัสไม่ได้นาน เธอสะบัดมือของจากออกัสและเดินตรงไปที่รถสปอตร์ ของเธออย่างรวดเร็ว ไอรีนนั้งสงบสติอารมส์สักพีกเธอก็ขับรถกลับออกไป ออกัสยิ้มอย่างพอใจที่เห็นท่าที่เขินอายของไอรีน ออกัสเดินตรงไปหาโจเซฟที่มองการกระทำของออกัสอยู่ โจเซฟรู้ว่าออกัสคิดจะทำอะไรกันแน่ โจเซฟส่ายหน้าให้ออกัสอย่างเบื่อหน่าย ออกัสรู้ว่าการกระทำของโจเซฟหมายถึงอะไร ออกัสกระตุกยิ้มร้ายกาจให้โจเซฟ 
01.00 คอนโด ไอรีน 
ไอรีนนั้นอยู่ที่ระเบียงคอนโดนเธอมาสักพักใหญ่แล้วเธอเลื่อนนัดของเรนโบว์ออกไปเป็นวันพรุ่งนี้ ไอรีนคิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นที่มหาลัย เธอไม่รู้ว่าออกัสคิดจะเล่นตลกอะไรกับเธอกันไอรีนเหม่ออยู่อย่างนั้นเธอคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก ออกัสต้องการเล่นอะไรกับเธอ
กริ้ง งงงง กริ้ง งงงง !!! 
เสียงกริ้งหน้าประตูทำให้ไอรีนสะดุ้งและลุดจากเก้าอี้ไปเปิดประตู ไอรีนตกใจเธอมองหน้าออกัสที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขในมือถือถุงอะไรเยอะเยาะไปหมด ' รุ่น นน พี่ มาได้ไงค่ะเนี๊ย ย !  ' ไอรีนไม่เคยบอกใครว่าที่อยู่ใหม่ของเธอเลยเรนโบว์ยังไม่รู้เลยแล้วเขารู้ได้ไง 
' ให้ฉันเข้าไปก่อนได้ใหม ฉันหนักน้ะ ถือของเยอะเยาะยังไม่คิดจะช่วยอีกน้ะ ' ไอรีนเดินถอยหลังให้ออกัสเดินเข้ามาในห้องอย่าง งงๆ ออกัสเดินตรงไปที่โต๊ะกินข้าวเข้าไม่พูดอะไรนอกจากจองไอรีนอย่างนิ่งๆ เขามองการแต่งตัวของไอรีน ไอรีนใส่แค่เสื้อยืดตัวบางๆที่มองเขาไปเห็นถึงบราน์เชียร์ของเธอ ไอรีนมองหน้าออกัสและหันหลังเดินเขาห้องนอนเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกัสนั้งลงที่โซฟา ไอรีนยืนพิงประตูห้องนอนเธอ ' รุ่นพี่ต้องการอะไรมาหาฉันถึงที่นี้ และ รุ่นพี่รู้ได้ยังไงว่าคอนโดฉันอยู่ที่นี้ทั้งๆที่ไม่มีใครรู้ว่าฉันอยู่ที่นี้เลยสักคน ' ออกัสมองไอรีนอย่างยิ้มๆ ' ฉันให้ไอ้โจเซหสืบให้อ่ะ และ ฉันต้องการอะไรเดียวจะบอกที่หลังแต่ตอนนี้จัดของในถุงนั้นมาให้ฉันกินหน่อยสิ หิวข้าวมากเลย YOY ' ออกัสทำหน้าอ้อน ( บาทา ) ไอรีนต้องการรู้และเะอก็ต้องการให้ออกัสไปจากห้องของเธอไวๆ ไอรีนจัดโต๊ะเสร็จเธอก็นั้นรอออกัสกินข้าวอย่างอร่อย ไอรีนนั้นมองออกัสอย่างไม่ละสายตาไปใหน ' รุ่นพี่ต้องการอะไรกันแน่ ทำไมถึงมาหาฉันถึงที่นี้  ' ไอรีนเริ่มหงุดหงิดกับการที่ออกัสไม่สนใจเธอเลยสักนิด ' ก็ป่าวฉันแค่ต้องการให้เะอช่วยฉันหน่อยน่ะ ยัยแว่น  ' ไอรีนไม่ชอบให้เขาเรียนว่ายัยแว่น ' เลิกเรียกยัยแว่นได้แล้วน่ะ น่ารำคาญ ' ไอรีนไม่ชอบให้เขาเรียกอย่างนั้น ไอรีนชอบให้เขาเรียกเธอว่า " ไอ "  แค่นั้น 
ออกัสยิ้มกวนประสาทตามเคย ' ได้ จะให้เรียกว่าอะไรดีล่ะ  ' ' ไอ ' ไอรีนตอบอย่างรวดเร็ว ' ได้ ไอ ' 
' แล้วพี่มีอะไรให้ฉันช่วยล่ะ ว่ามาสิ ' ไอรีนจ้องหน้าออกัสอย่าเอาเรื่อง 
' เธอช่วยมาเป็นแฟนฉันหน่อยสิ ได้ป้ะ  ' ไอรีนตกใจ เธอไม่ได้หูฟาดไปแน่ๆ 
' รุ่นพี่จะบ้าเหรอ รุ่นพี่ไม่ได้รักฉันสักนิดเดียวจะเป็นแฟนกันได้ยังไง ' 
' ได้สิ เพราะ 4 ปีก่อนเธอขอฉันเป็นแฟน ตอนนี้ฉันตกลงแล้ว ' 
' รุ่นพี่ปฎิเสษฉันนิค่ะ >//< ' ไอรีนก้มหน้าลงอย่าเขิน
' ฉันไม่ได้ปฎิเสษซะหน่อย ' 
' และทำไมฉันต้องช่วยรุ่นพี่ล่ะค่ะ ' 
' ฉันเบื่อผู้หญิงคนนึ่ง ยัยนั้นตามฉันไม่เลิกทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วยังไม่เลิกตาฉันอีก เธอต้องช่วยฉัน ' ไอรีนมองหน้าออกัสอย่างมีแผนการไอรีนกระตุกยิ้มร้ายกาจออกมา 
' ไดค่ะ แต่ รุ่นพี่ต้องเป็นแฟนกับฉัยจริงๆเท่านั้น และพี่ต้องทำตามกฎของฉัน 3 ข้อ โอเคหรือป่าถ้าโอเคฉันก็จะช่วนรุ่นพี่เอง  ' ไอรีนยิ้มหวาน รอยยิ้มนั้นมันอาบด้วยยาพิษชัดๆ ออกัสรู้ว่าไอรีนไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบเธอแน่นอน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกันเขาไม่ต้องการผู้หญิงที่นอกใจเขาและเอาความไว้ใจของเขามาทำลายอย่างร้ายกาจ เขารู้ผู้หญิงอย่างไอรีนไม่ยอมคนง่ายๆแน่นอน นั้นล่ะเขาถึงเลือกเธอ
' ได้ ฉันตกลง แล้วกฎข้อเธอมีอะไรบ้างล่ะ ' ไอรีนยิ้มอย่างพอใจ 
ข้อ 1. ในขณะที่พี่คบกับฉันเป็นแฟนพี่ห้าม นอกใจฉันเด็ดขาด !! --* 
ข้อ 2. พี่ห้ามเอาเปรียบฉันในทุกเรื่อง ถ้าพี่เอาเปรีบยฉันฉันก็จะเอาเปรียบพี่เหมือนกัน
ข้อ 3. ยังคิดไม่ออกเดียวคิดออกจะบอกละกัน 
' ได้ฉันจะทำตามกฎของเธอและเธอต้องทำตามกฎของฉันเหมือนกันน่ะ ' ไอรีนมองออกัสอย่างกังวล แต่นั้นเป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้เขารักเธอจริงๆ
' ได้ มีอะไรบ้างล่ะว่ามาเลย ' ไอรีนยิ้ม
ข้อ 1 . เธอต้องย้ายไปอยู่บ้านฉัน ^^ 
ข้อ 2. อย่าให้ยัยนั้นเข้าไกลฉันได้
ข้อ 3 . คิดไม่ออกคิดออกเดียวจะบอกน้ะ 
' ได้ ฉันตกลง ' ไอรีนไม่เคยกลัวที่จะไปอยู่บ้านออกัสเธอว่าดีด้วยซ้ำเพราะ เธอจะได้เอาโอกาสนี้ทำให้เขาขอความรักจากเธอ
' เลิกเรียกฉันว่า รุ่นพี่แล้วเรียกฉันว่า  ออกัส  ' ไอรีนงงกับการกระทำของออกัสแต่เธอก็ชอบที่จะเรียดเขาว่า ออกัส ^^ 
' งั้น ฉันนอนค้างกับเธอน่ะ เดียวพรุ่งนี้เช้าจะได้ไปบ้านฉันพร้อมกัน ' 
' ไม่ได้ ห้ามเด็ดขาด  ' 
' ฉันจะนอนตรงโซฟาสิเดียวฉันนอนตรงโซฟาไง ยัยโง่ ' ไอรีนถอนหายใจอย่างโลงออก
ไอรีนกลับเขาห้องไปและเธอนอนไม่หลับเลยด้วยซ้ำ เธอคิดถึงวันพรุ่งนี้ไม่ออกว่าเธอต้องเจออะไีบ้า เฮ๊ย ยย !