[B.A.P] SF/Fic HimDae - Two of Us

ลำดับตอนที่ #9 : SF : HimDae - Black & White - I

Title: Black & White

Author: 2R_Rainbow_esoR

Rating: PG

Note: ชอบลุคพี่ฮิมเถื่อนๆแต่ก็ดูอบอุ่นอ่ะ TwT ไม่รู้ทำไม

 

 

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

 

 

I

 

 

“เฮ้ย ไอ้ฮิมชาน” เสียงเรียกด้วยโทนทุ้มต่ำมาพร้อมกับแรงสะกิดที่เตะเข้าที่ขาอย่างจัง

 

“เออ..” เสียงต่ำครางรับเบาๆก่อนที่จะไถตัวออกมาจากใต้ท้องรถ “เรียกทำไมกูซ่อมเครื่องอยู่”

 

“ถุยซ่อมเครื่อง” ก็อยากจะเชื่อหรอกแต่ถ้ามันไม่ทำหน้างัวเงียไถออกมาจากใต้ท้องรถน่ะนะ

 

“แล้วมึงมีอะไรวะไอ้ยงกุก” ฮิมชานค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วตีสีหน้ายุ่งใส่เพื่อนรัก ไม่ได้หรอกเดี๋ยวมันจับได้ว่าแอบอู้งาน

 

“ฝากเด็กกูหน่อยดิ” ฮิมชานทำตาโต

 

“เด็ก? เด็กมึง? คนไหนวะ??” บังยงกุกไม่ต้องตอบเด็กที่ว่าก็เดินสะพายกระเป๋าเข้ามาในอู่ซ่อมรถเสียแล้ว ใบหน้าน่ารักคล้ายลูกแมวกำลังบูดบึ้ง

 

“พี่ยงกุก ร้อนอ่ะทำไมไม่ติดแอร์” ลูกแมวเดินหน้างอเข้ามาเกาะแขนของคนพามา ฮิมชานแบะปาก ไอ้ลูกแมวนี่อีกล่ะ

 

“อู่ซ่อมรถที่ไหนเขาจะติดแอร์กัน” ฮิมชานกอดอกแล้วเสหน้าไปทางอื่นพูดลอยๆขึ้นมา 

 

“เผือก!!!” ลูกแมวก็ตะแง๊วใส่ซะเลย ยงกุกก็หัวเราะเสียงดังด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำของตน

 

“ฉันรู้หรอกน่ะว่าตัวเองน่ะขาวมาก ไม่ต้องชมๆ” กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างภูมิใจ คนที่โดนหาว่าชมเชยก็ยิ้มขำ หัวเราะซุกหน้ากับแขนคนพามา

 

“ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า แดฮยอนเขาว่าด่ามึงว่าเสือก ไม่ได้ชมมึงไอ้ฮิมชาน!!” สิ้นคำยงกุกแดฮยอนก็หัวเราะเสียงใสก้องไปทั่วอู่รถ 

 

“ห่า พอๆหัวเราะเหงือกบานแล้วมึง แล้วนี่มึงจะไปไหนถึงเอาไอ้เด็กหน้าแมวนี่มาไว้นี่เนี่ย”

 

“ใครหน้าแมว ห๊ะ!! ไอ้เหยิน!!!” เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะทะเลาะกัน ยงกุกก็แทรกกลางเข้ามา

 

“เออจะไปญี่ปุ่น ยังไงก็ฝากไว้หน่อยล่ะกัน แดฮยอนอยู่ได้นะ” พอพูดกับเพื่อนเสร็จก็หันไปจับไหล่ลูกแมวที่ยืนแบะปาก

 

“ฮะ” พยักหน้ารับคำ “แต่ถ้าไม่มีไอ้เหยินนี่อยู่กวนประสาทด้วยล่ะก็นะ” แอบพึมพำเบาๆ

 

“ใครเหยินฮะไอ้หน้าแมว!!”

 

“เออๆๆ ทั้งเหยินทั้งแมว อยู่ด้วยกันดีๆ ถ้ากลับมาแล้วอู่เละล่ะก็นะ น่าดูทั้งคู่นั่นแหละ” แดฮยอนอมลมทำแก้มป่องแล้วส่งค้อนประลักประเหลือกให้ฮิมชานที่ทำหน้ายียวนกวนประสาท

 

“ไปล่ะเดี๋ยวตกเครื่อง มีอะไรโทรหาพี่นะครับ” จุ๊บกระหม่อมลูกแมวไปหนึ่งทีก่อนที่จะยื่นมือยาวๆไปตบไหล่เพื่อนหนักๆแล้วเดินออกจากอู่ไป

 

“อย่ามากวนก็แล้วกันนะ” แล้วฮิมชานก็เดินผละไปหยิบเครื่องมือมาซ่อมรถต่อทันที แดฮยอนก็ค้อนใส่ก่อนที่จะเดินขึ้นไปยังห้องพักด้านบน

 

“อยากยุ่งด้วยตายเลยไอ้บ้า!!”

 

ชั้นบนของอู่รถมีแค่สองห้องนอนเท่านั้นคือห้องนอนของยงกุกและฮิมชาน แน่นอนที่แดฮยอนจะเข้าไปใช้ห้องของคนที่พามาทิ้งไว้ที่นี้ แดฮยอนจัดเสื้อผ้าเข้าตู้แล้วก็ทำความสะอาดห้องก่อนที่จะพาตุ๊กตาหมีตัวเล็กขึ้นไปนอนด้วยกันบนเตียง

 

“วันนี้ก็กัดกันอีกแล้ว เฮ้อ... ชานนี่แกว่าฉันควรทำไงดีอ่ะ” แดฮยอนนอนคว่ำหน้าตีขาสลับกันอยู่บนเตียง ปลายนิ้วชี้จิ้มเข้าที่จมูกสีดำของมันเบาๆ

 

แดฮยอนสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากที่พาตัวเองไปอาบน้ำสวมชุดนอนแล้วก็ลงไปหาอะไรกินเสียหน่อย ก็ไม่คิดว่าจะแค่งีบหลับสักนิดจะนอนยาวมาถึงตอนนี้ คนเพิ่งตื่นเดินลงบันไดมาจากชั้นสองก็ต้องฉงนกับเสียงไฟและเสียงก๊องแก๊ง

 

เมื่อเห็นว่าเป็นใครกันที่ยังคงทำงานอยู่จนถึงตอนนี้ก็เดินเลี้ยวไปยังด้านหลังที่เป็นส่วนของห้องครัว  คนหิวทำหน้าแขยงกับความว่างของตู้เย็น นอกจากขวดน้ำเปล่า กระป๋องเบียร์แล้วก็มีแค่ผักนิดหน่อย ขนมปังแผ่นที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ในตู้เย็นได้ยังไงและแยมกระปุกที่เหลืออยู่ก้นขวด

 

แล้วแซนวิชง่ายๆก็ถูกจัดใส่จานกับนมเย็นๆที่รินใส่แก้วใบโตไว้สองแก้ว แดฮยอนจัดจานแซนวิชสองจานและแก้วนมใส่ถาดเบี้ยวๆแล้วถือออกมา คนที่ยังคงมุดหน้ากระโปรงรถชะโงกออกมามอง

 

“ยังทำงานอยู่อีกเหรอ มากินนี่ก่อนดิ” เดินยกถาดไปวางไว้ที่โต๊ะเล็กๆก่อนจะยื่นส่งจานแซนวิชและนมให้อีกคน

 

“แล้วทำไมยังไม่นอนมาเดินร่อนไปร่อนมาอยู่ได้” แดฮยอนยกแก้วนมของตัวเองมาดื่มแล้วมองค้อนใส่ฮิมชานที่ยักคิ้วกวนๆ

 

“เพิ่งตื่นเมื่อกี้ก็พอเถอะ นี่อุตส่าห์เอาของกินมาให้นะ ขอบคุณสักคำยัง?” ฮิมชานหัวเราะในลำคอเบาๆ

 

“ขอบคุณครับ” ว่าแล้วก็ยิ้มกว้างจนฟันเหยินให้ไปหนึ่งที แดฮยอนที่กำลังดื่มนมเหลือบมองแล้วก็หันหน้าหนีทั้งๆที่ปากคาบขอบแก้วไว้

 

“กินเสร็จแล้วก็ขึ้นนอนได้แล้วนะ” แดฮยอนพยักหน้ารับเบาๆ ฮิมชานถอดถุงมือออกแล้วเดินมาใกล้ๆ

 

“ฝากล้างแก้วแล้วนะ ไปล่ะ!!” ขยี้หัวแมวน้อยอีกทีก่อนที่จะวิ่งเผ่นขึ้นชั้นสองไป

 

“อะ...ไอ้เหยินบ้า!!!!!”

 

ไม่รู้เลยหรือไงว่า ทำให้เขาใจสั่นแค่ไหนน่ะ!!! ไอ้เหยิบคิมฮิมชาน!!!

 

พอกลับขึ้นไปบนห้องทีนี้ก็นอนไม่หลับเลยไงล่ะ แดฮยอนก็ไม่รู้จะทำยังไง จะเปิดทีวีดูห้องนี้ก็ไม่มีทีวีให้ดูเสียด้วยสิ แต่เขาจำได้ว่าห้องข้างๆน่ะมีทีวีเพราะชายหนุ่มนอนที่นี่ตลอด ต่างจากยงกุกที่มีคอนโดอีกห้อง

 

“เอาวะเป็นไงเป็นกัน” แดฮยอนเดินออกจากห้องไปยังห้องข้างๆที่ยังได้ยินเสียงทีวีอยู่ คาดว่าอีกคนคงยังไม่หลับ แล้วก็เป็นตามนั้นเมื่อบานประตูค่อยๆเปิดออก

 

“มีอะไร” ฮิมชานมองเด็กหน้าแมวที่มายืนอยู่หน้าห้องแล้วก็เลิกคิ้วขึ้น ดวงตากลมๆที่ช้อนมองมานี่ก็พาลเอาใจสั่นอยู่ไม่น้อย

 

“มาขอดูทีวีด้วย นอนไม่หลับ” ฮิมชานเดินถอยหลังแล้วเปิดประตูให้กว้างเพื่อต้อนรับแขกยามวิกาล แดฮยอนหันมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นว่าที่ลงนั่งตรงไหนได้เลย ฮิมชานดันหลังแมวตัวน้อยไปที่เตียง

 

“นั่งบนเตียงนั่นแหละ ห้องมันเล็ก” ก็จริงอย่างที่ว่าก็ห้องเล็กจริงๆนั่นแหละ ห้องของยองกุกน่ะใหญ่กว่านี้เท่าตัวแต่ห้องนี้ถึงจะแคบก็ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบจนดูเหมือนว่ามันกว้างมากเลยล่ะ

 

“จะดูอะไรก็เปลี่ยนเอาแล้วกันนะ” ฮิมชานส่งรีโมทให้ก่อนที่จะตัวเองจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ แดฮยอนก็เอนตัวนอนพิงหมอนที่ตั้งพิงหัวเตียงไว้ เดาว่าฮิมชานคงนอนดูทีวีตรงนี้เมื่อกี้แน่นอน

 

แดฮยอนกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆก็ไม่รู้ว่าจะดูอะไร เพราะรายการในช่วงเวลาดึกๆแบบนี้ไม่เห็นจะมีอะไรน่าดูเลยสักนิด แล้วปลายนิ้วเล็กก็กดเลื่อนมายังช่องละครย้อนยุค เอาน่าดีกว่าไม่มีอะไรดู

 

แล้วไม่นานจากลูกแมวน้อยที่นอนดูทีวีก็เปลี่ยนเป็นให้ทีวีดูตัวเองเสียอย่างนั้น ฮิมชานที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาก็เผยรอยยิ้มอย่างเอ็นดูลูกแมวที่นอนขดอยู่บนเตียงของเขา ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนที่จะช้อนอุ้มแดฮยอนให้ลงนอนกับเตียงดีๆ

 

ปลายนิ้วไล้ปัดปอยเส้นผมให้พ้นดวงหน้าใสก่อนที่ฮิมชานจะก้มลงจูบที่หน้าผากมนเบาๆ ริมฝีปากบางวาดรอยยิ้มเมื่อเห็นลูกแมวขยับตัวนอนซุกกับผ้านวมอุ่นๆ

 

“ฝันดีนะเด็กน้อย” ฮิมชานเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วล้มตัวลงนอนโดยที่หันหลังให้แล้วพยายามเขยิบออกให้ห่างที่สุดพร้อมกับข่มใจแล้วกดความรู้สึกอะไรบางอย่างลงไป

 

นั่นของเพื่อน ฮิมชาน .. มึงอย่าแม้แต่จะคิด

 

ยามที่ดวงตากลมโตนั้นทอดมองมาที่เขาหรือแม้แต่กลีบปากอิ่มสีแดงสดนั้นขยับพูดกับเขา มันก็ทำให้เขาอยากจะพุ่งเข้าไปจับลูกแมวน้อยมาฟัดเสียแล้วล่ะแต่ก็ทำไม่ได้ไง เพราะคำว่าแฟนเพื่อนมันค้ำคอ ก็เลยได้แต่หลับตานอนไปให้หลับโดยที่ไม่ฟุ้งซ่านอีก …เท่านั้น

 

 

รุ่งเช้าคนที่ตื่นก่อนก็ยังคงเป็นฮิมชาน ไม่ใช่เพราะอยากตื่นอะไรหรอก แต่เพราะตื่นเวลานี้ประจำเพื่อที่จะต้องลุกขึ้นมาเตรียมตัวและเตรียมเปิดร้าน แม้ว่าจะเป็นวันหยุดหรือเมาหัวราน้ำแค่ไหนมันก็จะต้องตื่นขึ้นมาเวลานี้ประจำ

 

อย่าว่าแต่เขา ไอ้เจ้าของร้านอย่างยงกุกเพื่อนรักก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ตื่นตอนแปดโมง มีเวลาเตรียมตัวสองชั่วโมงก่อนร้านเปิดในเวลาสิบโมง 

 

จริงๆวันนี้ก็ไม่ได้หยุดหรอกแต่.. อยากหาเรื่องอู้กอดลูกแมวที่นอนซุกอกอยู่นี่มากกว่า อา.... ขอเกงานไม่เปิดร้านสักวันแล้วกันยังไงรถนั้นก็ซ่อมเสร็จหมดแล้ว คิดได้ดังนั้นฮิมชานก็หลับตาลงแล้วหลับไปอีกครั้ง

 

ลูกแมวน้อยที่นอนซุกอกอุ่นค่อยๆลืมตาตื่นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั้นได้นอนแล้วเต็มที่ สิ่งแรกที่เห็นคือแผ่งอกและไหปลาร้าสวยตรงหน้า เล่นเอาความร้อนในร่างกายเดือดปุดๆเลยล่ะ 

 

มีอย่างที่ไหนมากอดคนอื่นหน้าตาเฉยกันล่ะไอ้เหยินบ้า!!! ก็อยากจะฟาดมือลงอกของคนที่ยังนอนหลับสบายอยู่หรอกนะ แต่แบบอุ่นๆแบบนี้.. จองแดฮยอนก็เริ่มง่วงอีกแล้วล่ะ ก็เลยขยับตัวเข้าไปกอดซุกหาความอุ่นจนคนที่กระชับอ้อมกอดนี่เสียเลย

 

จองแดฮยอนไม่ได้ให้ท่าหรอกนะ ....