ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF : HimDae - ไปเดทกันเถอะ
Title: ไปเดทกันเถอะ
Author: 2R_Rainbow_esoR
Rating: PG
Note: HBD ค่ะจองแดฮยอน อิอิ นี่รีบมาปั่นให้เลยนะ ทิ้งเรื่องที่ยังแต่งไม่เสร็จไปเลยอ่ะ พล็อตนี้ผุดขึ้นมาก็เพราะรูปที่อัพนั่นล่ะค่ะ ทำติ่งดิ้นมากๆๆ *ยื่นกล่องของขวัญให้* ข้างในมีพี่ฮิมผูกโบว์อยู่นะคะ อิอิ #HappyBdayDae
คู่พี่น้องสวมหมวก ~ V
https://twitter.com/BAP_Daehyun/status/350194173074358273/photo/1
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“งื้อ... จะนอน อย่ามายุ่งน่า” ลูกเหมียวปัดอะไรก็ไม่รู้ที่มายุกยิกๆ น่ารำคาญอยู่บนตัว
“ง่า... ก็บอกว่าอย่ายุ่งไง!” ลูกแมวพลิกตัวกลับมาจากพนังที่นอนซุก “เหวอ!! อะไรของพี่กันเนี่ย!!”
“คิมฮิมชาน!! ลงจากเตียงผมไปเลยนะ!!!” แดฮยอนลุกขึ้นมาแล้วเขยิบหนีคนที่มานั่งยิ้มแป้นจนฟันเหยินอยู่ข้างๆเนี่ย
“นายเรียกฉันว่าไงนะแมวน้อย?” แดฮยอนยู่หน้าใส่
“ลงไปเลย ผมนอนอยู่นะไม่เห็นหรือไง” ฮิมชานเขยิบตัวมานั่งบนเตียงของน้องดีแล้วก็ยิ้มกว้างอีกรอบ แดฮยอนมองพี่ชายตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว
“อะ... อะไรของพี่อ่ะ มานั่งยิ้มทำไม ลงไปๆๆ” แม้จะดันให้อีกคนลงไปจากเตียงแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคิมฮิมชานคนนี้จะลงไปโดยดี
“โว๊ย! ไอ้ข้างบนน่ะเบาๆโว๊ย กูจะนอน!!!” ยงกุกก้าวลงจากเตียงแล้วเงยหน้าขึ้นไปยังเตียงชั้นสองที่มีลูกแมวหนึ่งตัวและเจ้าของแมวฟันเหยิบอีกหนึ่ง
“ขอโทษฮะพี่ยงกุก” แดฮยอนเขยิบมาเกาะขอบเตียงแล้วก้มหัวขอโทษต่างกับฮิมชานที่ขยับตัวมาโอบน้องเหมียวไว้
“ก็นอนไปสิ คนเขาจะคุยกัน” นี่ถ้าเป็นการ์ตูนจะเห็นเส้นข้างขมับเต้นตุ๊บๆเลยนะ
“ไอ้ห่าฮิมชานลงมาเหนี่ยวกันกูเลยมา!!”
“พี่ยงกุกไปนอนเถอะฮะ พี่ฮิมชานลงมานี่กับผมเลย!” แดฮยอนปีนลงมากจากเตียงชั้นสองแล้วดันหลังพาให้ยงกุกกลับเข้าไปนอน ก่อนที่จะคว้าข้อมือตัวยั่วอารมณ์ของพี่ยงกุกให้ออกจากห้องนอนไป
“พี่น่ะทำไมชอบไปกวนพี่ยงกุกจังนะ เดี๋ยวก็โดนสอยร่วงจริงๆหรอก” ฮิมชานยิ้มแล้วรวบตัวลูกแมวมากอดในอ้อมแขน แดฮยอนหันไปมองแล้วก็หลบใบหน้าหวืดเมื่อปลายจมูกโด่งของอีกคนน่ะอยู่ห่างแค่ไม่กี่เซ็น
“เป็นห่วงพี่เหรอ?” ฮิมชานยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มใสเบาๆหลังจากที่แมวเหมียวในอ้อมกอดพยักหน้ารับเบาๆ
“แดฮยอนนา~”
“อื้ม” ครางตอบรับเสียงเรียกนั้นเบาๆ ฮิมชานหันตัวแมวน้อยให้หันมาหาก่อนที่จะยิ้มใส่คนที่ก้มหน้าหลาบสายตา เขินล่ะสินะแมวเหมียวน้อย~ น่ารักจนอยากจะเก็บไว้ฟัดคนเดียวเลย~ ถ้าฮิมชานคนนี้ทำได้น่ะนะ
“ไปเดทกันเถอะนะ”
“ห๊ะ??” ดวงตากลมมองคนตรงหน้าที่ยิ้มแป้นด้วยสีหน้าตกใจ
“ไปเดทกัน!!”
แล้วด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่รู้ที่ทำให้แดฮยอนต้องอาบน้ำ แต่งตัวแล้วโดนพาออกมากินข้าวข้างนอกแบบนี้ แทนที่จะได้นอนอยู่บนเตียงให้สมกับเป็นวันหยุดยาว แล้วก็เพราะอะไรที่ทำให้คนตรงหน้าที่พามาน่ะ มานั่งยิ้มแป้นแบบนี้ อะไรของเขาวะ?
“พี่เป็นอะไร นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้” ฮิมชานไม่ตอบได้แต่ลอยหน้าลอยตาไปมา สร้างความอยากยันโครมให้แดฮยอนเหลือเกิน นี่ถ้าไม่ติดว่าเกิดก่อนคงจะส่งขาไปยันโครมแล้วล่ะ
“แล้วพี่พาผมมาที่นี่ทำไม?” แดฮยอนมองรอบๆร้านแล้วก็สงสัย เพราะร้านนี้เป็นกึ่งเรสเตอรองส์และคอฟฟี่ช็อปที่ทั้งทานอาหารหรือนั่งดื่มกาแฟอย่างเดียวก็ได้ ก็ไม่เข้าใจว่าพาทำไม ปกติคนตรงหน้าน่ะไม่ค่อยพามาร้านแบบนี้หรอก เพราะมันแพง = = ถึงจะมีเงินแต่ก็ใช่ว่าจะไม่งกนะคิมฮิมชานของทุกคนน่ะ
“พามาเดทไง” นี่จองแดฮยอนบอกหรือยังว่าคิมฮินชานกวนประสาทแล้วก็กวนเบื้องล่างสุดๆ ยังเหรอครับ? งั้นก็บอกเลยแล้วกันนะครับ โคตรกวนตีน
“เฮ้อ... นอกจากเดทแล้วจะทำอะไรอีกครับ” แดฮยอนยกมือขึ้นมาเท้าคางมองคนตรงข้ามอย่างเซ็งสุดชีวิต การที่มีคิมฮิมชานวนเวียนในชีวิตน่ะ มันไม่แปลกหรอกแต่โคตรเหนื่อยใจ!! ไม่เคยเข้าใจอะไรกับมันเลยสักนิด
“จีบนายไง” แดฮยอนพยักหน้ารับอย่างเซ็งๆก่อนที่จะทำตาโตมองคนตรงข้ามอย่างตกใจ
“ห๊ะ!!!?” เสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามอง แดฮยอนรีบก้มหน้าหลบทันทีแล้วส่งสายตาเขียวปั๊ดให้อีกคนทันที
“ตามนั้น” แดฮยอนที่ยังประมวลผลไม่ทันก้มหน้าลงกินสปาเก็ตตี้ตรงหน้าอย่างมึนๆ ฮิมชานก็นั่งเท้าคาง ยิ้มมองลูกแมวตรงหน้า
“เดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็บรรลุนิติภาวะจริงๆแล้วนิ” ฮิมชานที่นั่งเท้าคางอยู่วาดรอยิย้มกว้างขึ้นแล้วค่อยๆเคาะลงกับแก้มของตัวเองเบาๆเป็นจังหวะ แดฮยอนเงยหน้าขึ้นมองคนตรงข้ามแล้วก็ขมวดคิ้วทำหน้าครุ่นคิด
“พรุ่งนี้? บรรลุนิติภาวะเต็มตัว?? อะไรอ่ะ??” แดฮยอนบ่นงึมงำแต่ก็ไม่อาจรอดหูของฮิมชานไปได้
“วันสำคัญของนายนะแดฮยอน” ลูกแมวขมวดคิ้วมุ่นก่อนที่จะวางส้อมลงกับจานแล้วคว้ามือถือขึ้นมาเปิดดู
“โอ๊ะ.. วันเกิดผมนินา” ฮิมชานยิ้มแล้วชี้นิ้วไปหาลูกแมวน้อย หมายว่าคำตอบนั้นถูก
“ไหนฮะ ของขวัญผม” แดฮยอนแบสองมือไปตรงหน้าของพี่รอง ฮิมชานยิ้มแล้วดึงสองมือนั้นมาแนบแก้มตัวเอง ริมฝีปากบางวาดรอยยิ้มกว้าง
“ก็พี่ไง” แดฮยอนยู่หน้าแล้วแล่บลิ้นใส่
“ผมไม่เอาพี่อ่ะผมจะเอาของขวัญ”
“ก็พี่ไงของขวัญ” แดฮยอนพยายามที่จะดึงมือออก แต่ฮิมชานกลับขืนไว้ไม่ยอมปล่อย จนลูกแมวยู่ปากใส่นั่นแหละ
“ยู่ปากมากๆ เดี๋ยวพี่ก็จับจูบซะหรอก” แดฮยอนใช้สองมือปิดปากตัวเองไว้ทันที
“ไอ้พี่หื่น!” เสียงของเหมียวน้อยอู้อี้แต่คนตรงข้ามก็ยังคงฟังออก ฮิมชานลุกขึ้นโน้มตัวข้ามไปหาแดฮยอนที่เขยิบตัวชิดพนักเก้าอี้ที่นั่ง เสียงนุ่มเอ่ยเย้าให้ลูกแมวน้อยได้ขวัญผวา
“พี่ไมได้หื่นนะ แต่ก็แค่อยากได้เรา”
“ไอ้พี่บ้า!!” นี่ถ้ากางเล็บข่วนได้นี่ข่วนไปแล้วนะ!! เลยได้แต่ใช้สองมือดันใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นออก ใครล่ะจะรู้ว่า คิมฮิมชาน ที่แสนเม่ของทุกคนน่ะ หื่นขนาดไหน!!! ฮิมชานหัวเราะร่าแล้วกลับไปนั่งที่ตามเดิม ดวงตาเรียวคมนั้นยังคงทอดมองไปที่ลูกแมวตัวน้อยที่นั่งก้มหน้าทานมื้ออาหารตรงหน้า น่ารักเกินไปแล้วนะจองแดฮยอน!
แดฮยอนคว้ามือถือที่สั่นครืดๆกับโต๊ะขึ้นมาดู แอบอมยิ้มนิดหน่อยแล้วแล้วก็พิมพ์ตอบกลับไป ไม่นานมันก็สั่นอีกครั้งจนครั้งนี้แมวน้อยขมวดคิ้วมุ่น
คนที่นั่งไขว้ห้างหลังพิงพนักเก้าอี้เองก็มองกิริยาเหล่านั้นอยู่ จนเมื่อแดฮยอนขมวดคิ้วมุ่นแล้วกัดปากตัวเองนั่นล่ะ ฮิมชานถึงได้ยื่นปลายนิ้วไปคลึงที่กลีบปากอิ่มนั้นเบาๆ
“อย่ากัดปากสิครับ .. แล้วนั่นมีอะไรเหรอ” ฮิมชานพยักพเยิดหน้าไปที่เครื่องมือสื่อสารในมือของเจ้าตัว แดฮยอนก้มลงมองก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา
“ไม่มีครับ พี่ฮิมชานผมไปสั่งเค้กได้ไหม?”
“เอาสิ เดี๋ยวพี่พาไป” แล้วฮิมชานก็พาลูกแมวน้อยไปเลือกเค้กที่ตู้เค้ก อ้อนแขนยาวโอบแดฮยอนที่ยืนเกาะตู้กระจกไว้ ดวงตาเรียวลอบมองเสี้ยวใบหน้าหวานของคนที่กำลังใจจดจ่อกับเค้กตรงหน้าที่ละลานตาเสียเหลือเกิน
“อยากกินหมดเลยอ่า~” ฮิมชานหัวเราะเบาๆแล้วยกมือลูบกลุ่มผมสั้นที่สวมหมวกปิดทับเบาๆ
“กินหมดก็ได้พี่ไม่ว่า แต่ถ้าปวดท้องคืนนี้พี่จะจับมาตีให้ก้นลายเลยนะ”
“พี่ฮิมชา....” แดฮยอนหันไปหาคนข้างกายแต่ปลายจมูกตัวเองกับชนเข้ากับปลายจมูกของคนเป็นพี่เสียนี่ แก้มใสเริ่มแดงเรื่อแล้วลูกแมวน้อยก็หันหน้ากลับไปซุกตู้ขนมเค้กต่อทันที
“พี่ฮิมชานอยากกินอะไรฮะ” ถามทั้งๆที่ยังคงซุกหน้าอยู่กับตู้กระจก นี่ถ้าจองแดฮยอนซุกหน้าเข้ากระจกแล้วทะลุไปมองเค้กใกล้ๆได้คงทำไปแล้วล่ะ
“อะไรก็ได้ครับ” ฮิมชานจับให้ลูกแมวน้อยยืนขึ้นเพราะดูท่าเจ้าตัวชักจะซุกหน้าเข้ากระจกมากไปแล้ว ดวงตากลมนั้นยังคงสอดส่ายมองหาแต่เค้กที่อยากกินจนลืมไปแล้วมั้งว่ามีคนที่ยืนโอบอยู่ข้างๆ
“แต่พี่อยากกินเรามากกว่า” กระซิบเสียงนุ่มข้างหูเสียเลย แดฮยอนสะดุ้งแล้วหันมาทุบมือใส่อกของคนพูดจาหื่นๆ
“พี่ฮิมชานโคตรหื่นเลย รู้ตัวบ้างไหมครับ” แต่คนโดนด่ากลับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“พี่ว่าก็ไม่นะ” แดฮยอนหรี่สายตามองก่อนที่จะหันไปสั่งเค้กกับพนักงานไม่สนใจคนข้างกายที่พยายามจะลูบมือลงต่ำอีกเลย แม้ว่าจะพยายามเบี่ยงตัวออกจากการโอบกอดแล้วก็ตาม
“อยู่เฉยๆสิฮะ คนอื่นมองกันเยอะแยะ” ฮิมชานเอามืออกจากเอวของลูกแมวมาไขว้หลังตัวเองแล้วโน้มตัวไปกระซิบเบาๆที่ชวนให้แดฮยอนอยากหันไปข่วนหน้ามาก
“แต่ถ้าที่ไม่มีคนพี่ก็จับได้ใช่ไหมครับ” ที่ไหนก็ไม่ได้โว๊ย!!!!
หลังจากนั่งทานเค้กที่สั่งมาและสั่งมาเพิ่มหมดแล้ว ทีนี้ก็ถึงคราวแดฮยอนนั่งนิ่งๆรอให้ทุกอย่างย่อยแล้วล่ะ ลูกแมวน้อยยู่หน้าแล้วหยิบมือถือที่สั่นครืดขึ้นมาดูก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วกดส่งข้อความกลับไป
ฮิมชานขมวดคิ้วมุ่นเพราะไอ้อาการแบบนี้น่ะมาทุกครั้งที่เจ้านั่นสั่น แล้วคุยอะไรกับใครอยู่กันนะ ไม่รู้หรือว่าไงว่าคิมฮิมชานไม่ชอบให้ลูกแมวน้อยสนใจอย่างอื่นมากกว่า
“คุยกับใคร พี่เห็นหลายทีแล้วนะ” แดฮยอนสะดุ้งแล้ววางมือถือลงโต๊ะทันที ไม่ได้หวงเลยว่ามันราคาเท่าไหร่
“เปล่านิ พี่อ่ะมั่วแล้ว” ฮิมชานกอดอกแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาคมมองลูกแมวจนเจ้าตัวลุกลี้ลุกลน
“ก็ไม่มีอะไรนิฮะ ก็พวกส่งข้อความก่อกวนอะไรพวกนั้นแหละ”
“ก็บล็อกเบอร์มันทิ้งซะ ไม่ก็เอาเบอร์มาเดี๋ยวพี่จัดการให้เอง” แดฮยอนส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรครับผมจัดการได้ พี่ฮิมชานมาถ่ายรูปกันไหม?” แมวน้อยยิ้มกว้างแล้วเอียงคอให้ ฮิมชานค่อยๆวาดรอยยิ้มแล้วพยักหน้า
แดฮยอนยิ้มหวานแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเข้าโรมแกรมถ่ายรูปทันที ตอนแรกฮิมชานก็คิดว่าลูกแมวน้อยจะมายืนถ่ายใกล้ๆซะอีกแต่กลับยืนอยู่ฝั่งนั้นล่ะแล้วเปิดกล้องหน้าถ่ายเอา
ลูกแมวน้อยของคิมฮิมชานน่ะขี้อายมากเลยนะ
แดฮยอนมองรูปที่ถ่ายออกมาแล้วก็ยิ้มกว้างก่อนที่จะกดเข้าโปรแกรมทวิตเตอร์แล้วทวีตข้อความพร้อมกับอัพโหลดรูปภาพนั้นด้วย
ฮิมชานหยิบมือถือขึ้นมาบ้างเพราะได้ยินเสียงเตือนจากทวิตเตอร์ตั้งเสียงเตือนสำหรับใครบางคน พอเห็นรูปแล้วก็ยิ้มขำ หลังจากก็เซฟรูปนั้นแล้วฮิมชานก็แอบถ่ายรูปลูกแมวที่แอบยิ้มกับหน้ามือถือด้วย น่ารักจริงๆนะลูกแมวใครนะ
ฮิมชานตั้งวอลล์โฟนให้เป็นรูปที่แอบถ่ายลูกแมวน้อย ดวงตาเรียววาดเป็นเส้นโค้งยามที่เจ้าตัวยิ้ม พี่ฮิมชานคงไม่รู้ว่าตัวเองน่ะมีเสน่ห์ตามที่ชอบพรีเซ้นส์แค่ไหน พี่ฮิมชานน่ะมีคนอยากจะครอบครองเยอะแยะไปหมด
...รวมถึงตัวเขาด้วย...
แดฮยอนแอบยิ้มกับตัวเองแล้วก็กดส่งรูปให้ใครอีกคนดู หึหึ... คิดที่จะมาแข่งกับฉันน่ะ เร็วไปร้อยชาตินะคุณเพื่อนรัก
เฮ้ย รู้ไหมว่าพี่ฮิมชานหายไปไหน
โทษทีนะยองแจ พี่เขาอยู่กับฉันไม่ต้องส่งข้อความมาแล้วนะ
DaeHyunJ send photo… OK
หึ..... ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ขอโทษนะ พี่ฮิมชานเลือกฉันว่ะ
“พี่ฮิมชาน เสร็จจากนี้แล้วไปไหนดีฮะ? ผมอยากไปดูหนังนะ”
“เอาสิตามใจนายเลย”
ยังไงผมก็เป็นลูกแมวของพี่อยู่วันยังค่ำนั่นล่ะพี่ฮิมชาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น