ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF : LeoN - ออมม่า
Title: ออมม่า
Author: 2R_Rainbow_esoR
Rating: PG
Note: อืม ........... ไม่ง่ายเลยจริงๆ
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“ออมม่า!!! ออมม่าๆๆๆ ออมม่า!!” เสียงตะโกนโวยวายพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ดังซะประตูแทบพัง ชาฮักยอนที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นขยี้หัวอย่างหงุดหงิดที่โดนรบกวนเวลานอนก่อนที่จะลุกขึ้นเดินเซๆไปเปิดประตู
“อะไร” ดวงตาที่ยังลืมไม่ขึ้นดีนักมองคนที่มาเคาะขย่มประตูด้วยสายตาอยากจะขย้ำน้องเล็กนัก
“เช้าแล้ว”
“เออ รู้ว่าเช้าแล้วยังไง” ชางฮยอกยิ้มกว้าง
“หิวข้าวไงฮะ” นี่ถ้าสมาชิกในวงเหลือ 5 คนจะเป็นอะไรไหม? อยากจะบีบคอเด็กคนนี้ให้ตายคามือจริงเชียว
“ก็ไปบอกแทคอุนสิ มาบอกฉันทำไมกัน ฉันทำเป็นที่ไหนเล่า”
“อาปาไม่อยู่”
“ห๊ะ?? แล้วแทคอุนไปไหน” ชางฮยอกส่ายหน้า ฮักยอนเดินออกจากห้องแล้วไปเปิดห้องนอนอีกห้องก็ไม่เห็นว่าอีกคนไปไหน พอเดินไปดูที่ตู้รองเท้าก็เห็นว่ารองเท้าสำหรับวิ่งจ๊อกกิ้งหายไป
“แล้วคนอื่นๆล่ะ”
“อยู่ในครัวฮะ พี่แจฮวานกำลังจะต้มรามยอนอยู่” ฮักยอนพยักหน้ารับรู้แล้วก็เดินไปอีกห้องเพื่อหยิบเสื้อผ้าไปเปลี่ยนหลังอาบน้ำ
หวังว่าครัวคงไม่ระเบิดหรอกนะ ....
หลังจากที่สมาชิกทุกคนพร้อมมื้อเช้าก็เริ่มขึ้นทันที ก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกก็แค่รามยอนใส่กิมจิแล้วก็เครื่องเคียงอีกนิด แค่นี้ก็สวรรค์แล้ว
วันนี้เป็นวันหยุดดังนั้นทุกคนเลยไม่รีบร้อนทำอะไรสักเท่าไหร่ แจฮวานก็เข้าห้องไปนอน แทคอุนก็เดินเข้าห้องไปทำอะไรไม่รู้ ราวี่กับฮงบินก็นั่งเล่นเกมกันอยู่ในห้อง
ชาฮักยอนนั่งไขว้ห้างเช็คข่าวเกี่ยวกับวงอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี อยู่ๆมักแนที่ก็เดินสะโหลสะเหลกลับมาจากการเอาขยะไปทิ้ง ชางฮยอกเดินมานั่งข้างๆแล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนขาเขา
“ออมม่า ง่วง” ดวงตาเล็กของน้องใกล้จะปิดเหล่ไม่ปิดเหล่อยู่แล้ว พี่ใหญ่ยิ้มแล้วเอื้อมมือไปขยี้หัวน้องเบาๆ
“ง่วงก็นอน” ยกหัวน้องขึ้นก่อนที่จะขยับขาลงนั่งดีๆ ชางฮยอกนอนหนุนขาฮักยอนแล้วก็หลับไป
นั่งเล่นไอแพดต่อไปได้อีกไม่นานแทคอุนก็เดินออกมาจากห้องนอนมา ก็คงจะไปนอนดูหนังไม่ก็ไลฟ์ขึ้นโชว์ในเน็ตมาล่ะสิ หน้ายุ่งเชียว
แทคอุนเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วก็ดึงชางฮยอกออก ทีนี้คุณลีดเดอร์ก็ผวาตกใจกอดน้องไว้แทบไม่ทันเลยสิ ฮักยอนมองหน้านิ่งๆของแทคอุนแล้วก็ขมวดคิ้วใส่
“น้องหลับอยู่ไปดึงน้องทำไม” แต่แทคอุนไม่ยอมตอบ จนต้องเพิ่มเลเวลเป็นตาดุๆด้วยนั่นล่ะเจ้าตัวถึงจะยอมเปิดปาก
“ง่วง” แค่นั้นสั้นๆ คนฟังก็หัวเราะคิกคัก
“ก็มานอนสิ” ตบที่นั่งข้างๆให้มานั่งด้วยกัน แต่แทคลงนั่งที่พื้นข้างๆแล้วเอนหัวไปวางไว้บนตักของพี่ใหญ่ก่อนที่จะหลับตา
“ฮิฮิ เด็กๆน่ารักกันจริงๆน้า~” ฮักฮยอนลูบหัวทั้งแทคอุนและชางฮยอกเบาๆ
ทั้งคู่หลับไปนานจนคนที่นั่งนิ่งให้น้องนอนซบก็เอนคอพับไปกับพนักโซฟาแล้วก็หลับไปเหมือนกัน แทคอุนลืมตาตื่นแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งข้างฮักยอนก่อนที่จะเอนหัวไปวางพิงไว้ตรงช่วงไหล่ที่แนบพนักโซฟาของลีดเดอร์ไว้
“โอ้ว... อาปา ออมม่ากับมักแนหลับล่ะ” ฮงบินหันไปพูดกับราวี่ที่เดินตามออกมาจากห้องของเจ้าตัวเพื่อไปหาอะไรกิน
“แล้วเราล่ะ” ฮงบินก็แค่ยักไหล่
“เดี๋ยวค่อยไปอ้อนทำคะแนนกับออมม่าก็ได้” แล้วทั้งสองก็เดินเลี้ยวไปห้องครัวเพื่อหาอะไรกินทันที
กว่าจะตื่นมาก็ไม่เห็นแทคอุนแล้วจะมีก็แต่เจ้ามักแนนี่ล่ะที่ยังหลับไม่ตื่น เมื่อเห็นว่านอนนานแล้วก็ต้องปลุกเจ้ามักแนสักหน่อย เดี๋ยวก็ปวดหัวจนได้น่ะ
“ชางฮยอกตื่น” มักแนค่อยๆลืมตาขึ้นตื่นแล้วหันมองซ้ายขวา
“ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้วเหรอออมม่า” ออมม่าก็เลยเขกหัวเข้าให้ไงหนึ่งทีถ้วน
“ไม่ใช่ เลิกนอนได้แล้ว นอนเยอะๆเดี๋ยวก็ปวดหัวหรอก ไปๆ ไปล้างหน้าเลยไป” ชางฮยอกลุกขึ้นแล้วเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ เดินไปตาก็จะปิดไป
ฮักยอนส่ายหน้าแล้วก็คว้าไอแพดกับหมอนไปนอนตากแอร์ที่หน้าประตูกระจกระเบียง เมื่อได้ที่แอร์ตกกระทบแล้วก็โยนหมอนลงพื้นแล้วก็นอนคว่ำหน้าเช็คข่าวต่อ กิจวัตรประจำวันของลีดเดอร์เขาล่ะ
ชางฮยอกน้องเล็กตัวป่วนที่เห็นลีดเดอร์นอนตีสลับขาดูสบายก็เกิดอาการอย่าพุ่งล้มใส่เสียนี่ พุ่งตัวล้มนอนทับคุณลีดเดอร์จนจะแบนติดพื้น
“ออมม่า!!!”
“แอ๊ก..... ไอ้ชางฮยอกมาทับทำไมเนี่ย!!” ฮักยอนหันไปดุน้องแต่น้องเล็กกลับยิ้มกว้างจนตาเป็นขีด
“โอ๊ะ... เล่นไรกัน ออมม่าเล่นด้วย!!” ฮงบินที่ได้ยินเสียงโวยวายเดินออกมาดูแล้วก็วิ่งมาล้มทับชางฮยอกกับฮักยอน
“โย่ว! ออมม่า ราวี่มาแล้ว!!!” แล้วราวี่ก็มากระโดดทับอยู่ด้านบน ฮักยอนที่โดนน้องๆทับก็แทบแบนติดพื้น ตีพื้นเพื่อขอยอมแพ้แต่เจ้าน้องๆก็ไม่ยอมปล่อย
“โว๊~ ซุปเปอร์แมนมาแล้ว~~~” และตามมาด้วยแจฮวานที่วิ่งถลาติ๊ต่างว่าตัวเป็นซุปเปอร์แมนบินมากระโดดทับอีกคน
“แอ๊ก.... ไอ้บ้าลุกให้หมด!!” แต่น้องๆที่รักก็ไม่ยอมลุกจนใครอีกคนเดินออกมาจับโยนออกไปนั่นล่ะ แล้วสุดท้ายชาฮักยอนก็ถูกกู้ซากขึ้นมาจากพื้น
“โอ๊ะ ขอบใจแทคอุนอา” ว่าจะหันไปด่าไอ้พวกที่เล่นไม่รู้เรื่องสักหน่อย แต่พอเห็นสีหน้าตกใจที่โดนจับเหวี่ยงแล้วก็ด่าใครไม่ลง
“แทคออุนอา ไปทำมื้อเย็นกัน” แล้วพี่รองก็ถูกลากไป ท่ามกลางสายตาที่ยังคงตกใจของเหล่าน้องๆที่ยังนอนเอกเขนกกองกับพื้น
“หู้ย... อาปาน่ากลัวอ่ะ” ชางฮยอกค่อยๆเขยิบไปหาฮงบินที่โดนเหวี่ยงไปทางโซฟา
“นั่นดิ อาปาน่ากลัวมากๆ”
ถึงจะบอกว่า “ไปทำมื้อเย็นกัน” แต่คนที่ทำก็ดูเหมือนจะมีแค่พ่อคนยิ้มยากจองแทคอุนเท่านั้นแหละ ฮักยอนก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆเท่านั้นล่ะ
“ว๊าว น่ากินจังเลย แทคอุนอาเก่งจริงๆนะเนี่ย” ชูให้สองนิ้วโป้งเลย แต่คนได้รับคำชมก็แค่หันมามองนิ่งๆแค่นั้นแหละ ขอบใจนะไอ้บ้า!
“อะไรอ่ะ” มองทัพพีที่อีกคนส่งมาให้ก่อนที่จะรับมันไปคนแกงในหม้อ อ๋อ คือขี้เกียจคนแล้วไง จะให้ทำแทน การแปลภาษาใบ้ของจองแทคอุนน่ะง่ายนิดเดียว
เมื่อฮักยอนเข้ามายืนแทนที่ทำหน้าที่คนแกงในหม้อแล้ว แทคอุนก็เปลี่ยนไปยืนซ้อนหลังแล้วซบหน้าลงกับไหล่ของพี่ใหญ่ ฮักยอนหันมามองแล้วก็ยิ้ม
“เป็นอะไรแทคอุนอา” อีกคนไม่ตอบแต่กลับก้มหน้าซบเข้ามาอีก ฮักยอนวางทัพพีแล้วค่อยๆหันไปมองอีกคนที่ทำหน้าหงอยๆ
“เสียใจหรอที่เหวี่ยงน้องๆ” แทคอุนส่ายหน้า
“หรืออยากเล่นด้วย?” แต่คราวนี้แทคอุนพยักหน้า ฮักยอนตบมือหนึ่งแปะแล้วพยักหน้า
“ก็มาเล่นสิ แต่ไอ้กระโดดทับไม่เอาแล้วนะหวิดจะตายเอา แหมๆๆ แทคอุนของเราก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย” ฮักยอนลูบหัวของคนตัวสูงกว่าแล้วก็ยิ้มกว้าง ที่ต้องคอยดูแลก็เพราะเจ้าเด็กโข่งนี่ล่ะไม่ชอบแสดงความรู้สึกให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองคิดอะไร
“อาปากับออมม่าสวีทกันอีกล่ะ” ส่วนอีกสี่คนที่เหลือก็ยืนเกาะขอบประตูห้องครัว โผล่หน้าเข้าไปดูพี่ใหญ่กับพี่รองที่ยืนคุยกันหน้าเตา แต่จะว่าไปคนที่คุยส่วนใหญ่จะเป็นพี่ใหญ่ซะมากกว่า
“เอ้า เด็กๆมากินข้าว!” เมื่อมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็มานั่งล้อมโต๊ะแล้วนั่งทานมื้อเย็นกันอย่างสนุกสนาน เสียงโหวกเหวกโวยวายที่ไม่เคยจางหายไปของหอพักห้องนี้
ฮักยอนมองน้องๆที่แย่งกันพูดโน้นนี่ แย่งกันกินเนื้อชิ้นใหญ่แล้วก็หัวเราะ นี่ล่ะน้า~ พี่ใหญ่ที่ต้องดูแลน้องๆ จะมีก็แต่ไอ้คนข้างๆนี่ล่ะที่เอาแต่นั่งเงียบ
นี่ก็ไม่เข้าใจนะว่าไม่เหงาบ้างหรือไง เพราะบอกเลยว่าตัวเขาน่ะพูดแทบจะทุกเวลาอยู่แล้ว ก็เลยต้องคอยถามไถ่เอานั่นล่ะ
“ถ้ากินข้าวเสร็จก็ทยอยไปอาบน้ำเข้าใจไหม คืนนี้ไม่ให้เล่นเกมนะพรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทเช้า” มักแนไลน์เลยได้แค่โอดครวญ
“วันนี้เวรใครล้างจานอ่ะ”
“เวรพี่นั่นแหละ” แจฮวานชี้นิ้วไปหาฮักยอนที่ทำหน้าตกใจ
“ห๊ะ? ฉันเหรอ? ไม่จริงอ่ะ” พอมองหน้าใครก็ลุกหนีไปหมดเลย แต่คนข้างตัวยังนั่งอยู่ไงก็เลยหันไปมองแล้วก็ยิ้มให้ ซึ่งก็ได้สายตาเรียบเฉยกลับมาพร้อมกับที่แทคอุนลุกเดินออกจากโต๊ะเป็นคนสุดท้าย
“ชิ!”
กว่าจะล้างจานเสร็จก็โน้นล่ะเจ้าพวกเด็กๆทั้งหลายก็อาบน้ำเข้าห้องกันหมดล่ะ พอเช็คความเรียบร้อยรอบห้องได้ฮักยอนก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองแล้วก็ต้องตกใจที่ในห้องเปิดไฟสว่างโล้ แล้วก็มีประชากรเยอะกว่าทุกวัน
“อะไรของพวกนายน่ะ” ฮักยอนมองแทคอุน ราวี่ ฮงบินและชางฮยอกที่มานั่งรวมกันหน้าสลอนในห้องของเขากับแจฮวาน
“ก็มานอนไงฮะออมม่า” ฮงบินยิ้มให้ เออไอ้เจ้าถั่วนี่ยิ้มน่ารักนะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ไหม? ชาฮักยอนกำลังมึนตึ๊บ
“นอน? มานอนอะไรห้องฉันก็ไปนอนห้องพวกนายสิ” ห้องนี้เป็นห้องเล็ก ซึ่งไอ้การที่จะมานอนอัดกัน 6คนนี่ใช้อะไรคิดกัน(วะ)!!
“ไม่เอาวันนี้จะนอนกับออมม่า” เป็นราวี่ที่ตอบพร้อมกับยิ้มตาหยี แล้วมีลูกคู่ตาตี่เป็นชางฮยอก
“นี่มันวันเข้าค่ายหรือไงถึงต้องแห่กันมานอนห้องฉันน่ะ พวกแกนอนห้องนี้ไปนะ ฉันจะไปนอนห้องใหญ่เอง”
“ถ้าออมม่าไป พวกผมก็ตามไปด้วยนะ” เออนั่นไงโดนมักแนเล่นเข้าให้แล้ว ขอชาฮักยอนข่วนหน้าคนก่อนนอนได้ไหม? แหมนะแต่ละก็คนตัวเล็กๆกันทั้งนั้น
“เอ้า เออๆ นอนก็นอน(วะ)” เด็กๆทั้งหลายพากันจับจองที่นอนเสร็จสรรพโดยเหลือที่นอนไว้ 1ที่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฮักยอนก็หันไปปิดไฟ พอห้องมืดแสงลงก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงอ้อมแขนเย็นๆที่กอดตัวเองไว้
“แทคอุนอา ฝันดีนะ” คนที่กอดแล้วก็ซบหน้าลงกับไหล่ของพี่ใหญ่พยักหน้ารับ จองแทคอุนน่ะเด็กมากกว่าที่พวกคุณทั้งหลายคิดอีกนะ
ก่อนนอนเขาจะต้องเดินเข้ามาคลอเคลียแล้วก็กอดพี่ใหญ่เอาไว้ ต้องรอให้พี่ใหญ่บอกฝันดีนั่นล่ะเจ้าตัวถึงจะยอมไปนอน
เมื่อแทคอุนเดินไปนอนที่ตัวเองแล้ว ฮักยอนก็ไปนอนบ้าง ที่ว่างให้เขานอนก็คือที่ข้างๆแทคอุนที่เขยิบไปเบียดแจฮวานนั่นล่ะ
ถ้าคุณมองว่าฮันชางฮยอกเด็กแล้ว ไอ้คนที่นอนสอดแขนมากอดแขนผมเหมือนนอนกอดแม่หรือหมอนข้างนี่คงเด็กกว่าเสียอีกนะ พอเจ้าน้องๆคนอื่นที่แอบกระซิบคุยกันเงียบเสียงลง และคนที่นอนกอดแขนผมอยู่นี่หลับไป
ผมก็ได้นอนสักที .... เฮ้ออออออออ การเป็นหัวหน้าวง VIXX นี่ไม่ได้ง่ายเลยนะ
ก็นี่ล่ะหน้าที่ ‘ออมม่า’ ของเด็กๆใน 1วัน ช่างวุ่นวายดีแท้
กู๊ดไนท์ครับ สตาร์ไลท์ที่รักทุกคน *ส่งจูบ* *จับมือแทคอุนขึ้นมาโบกบ๊ายบาย*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น