[B.A.P] SF/Fic HimDae - Two of Us

ลำดับตอนที่ #1 : SF : HimDae - จีบ [Ft. B.A.P]

Title: จีบ

Author: 2R_Rainbow_esoR

Rating: PG

Note: ตาอยู่มาเดี๋ยวเดียว คว้าพุงเพียว ๆ ไปกิน

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 

ในหนึ่งวันของจองแดฮยอนนั้น กิจวัตรประจำวันก็ไม่ได้มีอะไรมาก ก็แค่ ตื่นนอน ลุกจากเตียงไปอาบน้ำ แต่งตัว ลงไปทำมื้อเช้า ทานมื้อเช้าแล้วออกไปเรียน เรียนเสร็จก็กลับบ้าน วนเวียนอยู่แบบนี้ล่ะ

 

ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนักหรอก แต่อย่างว่าคนสวยมักจะมากับเรื่องวุ่นวายเสมอ เกิดเป็นคนสวยอย่างจองแดฮยอนนี่มันน่าลำบากใจจริงๆนะ

 

ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าเดินเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยเลย คนสวยตัวเล็กก็โดนสกัดด้วยดอกกุหลาบสีแดงสดช่อโต “อรุณสวัสดิ์ครับน้องแดฮยอน” คนให้นั้นยิ้มกว้างเสียจนเหลือเหงือกสีชมพู ซึ่งแดฮยอนเองก็ยิ้มตอบแล้วก้มหน้าลงอย่าเขินอาย ก็ใครละจะไม่อายดอกไม้ช่อใหญ่ขนาดนี้ และที่นี่น่ะมันหน้ามหาวิทยาลัยนะ

 

“รุ่นพี่ยงกุก ... ให้แดฮยอนหรือครับ? ขอบคุณครับ” แดฮยอนยื่นมืออกไปรับดอกกุหลาบช่อนั้นมา ซึ่งคนให้เองก็ยิ้มกว้างเสียเต็มแก้มที่น้องแดฮยอนของตนวันนี้ก็น่ารักอีกแล้ว

 

“วันนี้ก็น่ารักอีกแล้วนะครับ” แดฮยอนก้มหน้าลงยิ้มเขินๆ ซึ่งยงกุกเองก็ยิ่งชอบใจ

 

“งะ... งั้นแดฮยอนเข้ามหาลัยก่อนนะฮะ” ก้มหัวให้อีกทีก่อนที่จะเดินผ่านยงกุกเข้าไป กลิ่นกายหอมๆจากตัวของแดฮยอนเรียกให้บังยงกุกยืนเคลิ้มอยู่หน้ามหาวิทยาลัยจนคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมานั้นคิดว่าพ่อเดือนวิศวะนี่บ้าแหงๆ

 

นี่ล่ะเรื่องวุ่นวายของทุกวัน วุ่นวายจนบางทีจองแดฮยอนก็ปวดหัวอยู่นะ

 

“แดฮยอนอา~” เสียงเรียกที่มาพร้อมกับตัวคนเรียกที่วิ่งเข้ามาดักข้างหน้า รอยยิ้มกว้างๆถูกส่งมาให้ซึ่งแดฮยอนก็ยิ้มตอบกลับ

 

“อรุณสวัสดิ์ฮะรุ่นพี่ยองแจ” คนโดนทักยิ้มกว้างแล้วยื่นส่งถุงใบไม่ใหญ่มาให้ แดฮยอนชะโงกหน้ามองของในถุงก่อนที่จะช้อนสายตาขึ้นถามยองแจที่ยืนยิ้มเขินๆ มาเจอช็อตอ้อนใกล้ๆแบบนี้ใครก็ไปไม่ถูกนะบอกตรงๆ

 

“พี่ไปเที่ยวจีนมาน่ะก็เลยซื้อของบำรุงมาให้ ได้ยินว่าช่วงนี้น้องแดฮยอนต้องอ่านหนังสือหนักใช่ไหมพี่ก็เลยเป็นห่วงน่ะ”

 

“ขอบคุณนะครับ รุ่นพี่ยองแจใจดีจังเลย” แดฮยอนยื่นมือไปรับถุงใบนั้นก่อนที่จะก้มหัวขอบคุณให้อีกที

 

“ต้องทานให้ได้นะรับรองว่าแดฮยอนของพี่จะต้องสุขภาพแข็งแรงแน่นอนจ๊ะ” แดฮยอนยิ้มกว้างแต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดขอบคุณอีกรอบ รุ่นพี่ยองแจก็โดนผลักแทบกระเด็น

 

“แดฮยอน~ ไปกินข้าวกันเจลโล่หิวข้าวมากๆ” แล้วเพื่อนรักตัวโตก็เดินเข้ามากอดคอเพื่อนตัวเล็กแล้วลากให้ไปที่โรงอาหารด้วยกัน

 

“พวกนั้นก็ยังจีบแกอยู่อีกเหรอ?” เจลโล่หันมองของในมือเพื่อนแล้วก็ส่ายหัว ไอ้ดอกไม้ช่อใหญ่ๆนั่นก็รุ่นพี่ยงกุกอีกสินะ เรื่องเวอร์ๆน่ะขอให้บอกมันเลย

 

“จีบที่ไหน ไม่ใช่สักหน่อยเจลโล่ก็พูดเกินไป” แดฮยอนเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้เพื่อนตัวโตที่เดินดูดจุ๊บปาจุ๊บแล้วกอดคอเขาอยู่ เจลโล่หันมาทำหน้าแขยงใส่ บางทีก็ควรเลิกเอ๋อได้แล้วไหมจองแดฮยอน? เจลโล่คนหล่อปวดหัว

 

บรรยากาศในโรงอาหารตอนเช้านั้นไม่วุ่นวายเมื่อช่วงเที่ยง แต่ที่ไอ้จะวุ่นวายก็ตรงที่การที่มีจองแดฮยอนอยู่นั่นล่ะ ใครๆก็พากันวนเวียนมาทักทาย ทำอย่างกับว่าทุกวันนี้ไม่เคยเจอกันอย่างนั้นล่ะ

 

“แดฮยอนอา~” เพื่อนอีกคนเดินยิ้มกว้างพร้อมกับหน้ามึนๆเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับแดฮยอนที่นั่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆเจลโล่ที่ทำหน้าแขยงดูดจุ๊บปาจุ๊บแท่งใหม่

 

“อ้าว จงออบมาเรียนได้แล้วเหรอ? หายป่วยแล้วใช่ไหม” แดฮยอนยิ้มกว้างจนตาหยีรับเพื่อนที่มาลงนั่งตรงข้าม เจลโล่มองแล้วถอนหายใจอย่างปลงๆ ไอ้นี่ก็อีกคน ไม่รู้ซะเลยว่าแดฮยอนน่ะ....

 

“ดีใจจัง~ แดฮยอนเป็นห่วงเราด้วย” จงออบยิ้มกว้างแล้วคว้ามือของแดฮยอนมากุมไว้ เจลโล่มองแล้วก็ขอถอนหายใจอีกเฮือกก่อนที่จะนั่งเท้าคางแล้วมองออกไปนอกโรงอาหารอย่างเซ็งๆ

 

“น้องแดฮยอนครับ~~” แล้วอีกสองเสียงก็ดังขึ้นพร้อมกับยงกุกกับยองแจที่เดินถือจานข้าวแข่งกันเข้ามาหมายจะนั่งข้างๆแดฮยอนที่ทำหน้าสงสัยว่าทั้งสองจะเรียกตนทำไม จงออบที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบลุกขึ้นแล้วย้ายตัวเองไปนั่งข้างแดฮยอนเสียเลย เด็กหน้ามึนยักคิ้วให้รุ่นพี่ทั้งสองอย่างกวนๆ ทั้งยงกุกและยองแจได้แต่มองเพื่อนของรุ่นน้องที่หมายตาที่ดูท่าว่าจะกันท่ามากกว่าใคร

 

“รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าครับ” แดฮยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าทั้งสองยังคงยืนส่งสายตาฟาดฟันกัน แล้วก็เป็นยงกุกที่เบียดยองแจให้ออกไปแล้วลงนั่งตรงข้ามแดฮยอน

 

“ไม่มีครับ พี่แค่จะมาขอร่วมโต๊ะกินข้าวกับน้องแดฮยอนน่ะ ได้ไหมครับ” จริงๆไม่ต้องขอก็ได้นะ ก็เล่นนั่งไปแล้วนิ แล้วยองแจก็ลงนั่งข้างกันก่อนที่จะพยายามเบียดยงกุกแต่ก็งัดไม่ได้ไง ไม้ซีกหรือจะสู้ไม้ซุง

 

“เอาสิฮะ กินด้วยกันเยอะๆก็สนุกดีออก เนอะ~” แล้วยงกุกกับยองแจก็ยิ้มค้างเขินไปกับความน่ารักของแดฮยอนที่โดนขนาบข้างด้วยเพื่อนตัวโต จงออบยกแขนขึ้นกอดคอแดฮยอน เจ้าของใบหน้าแมวหันมามองก่อนที่จะยิ้มให้

 

“เราซื้อขนมที่แดฮยอนชอบมาด้วยนะ มันอยู่ในล็อคเกอร์เดี๋ยวเราค่อยไปเอากันนะ” จงออบส่งยิ้มตาหยีเมื่อแดฮยอนพยักหน้ารับแล้วยกมือขึ้นดึงแก้มจนยืด

 

“จงออบน่ารักจังเลย~ แบบนี้แดฮยอนรักตายเลย~~” จงออบหันไปยิ้มเยาะพร้อมกับยักคิ้วให้สองรุ่นพี่ที่นั่งอิจฉาตาลุกเป็นไฟ เจลโล่วางก้านจุ๊บปาจุ๊บที่หมดแล้วลงบนโต๊ะก่อนที่จะหยิบอันใหม่ขึ้นมาแกะแล้วเจ้าตัวก็ยิ้มร้ายๆกับแผนการณ์แกล้งทั้งสามคนนั้นที่เพิ่งแว่บเข้ามาในหัว

 

“แดฮยอนนี่~ กินไหม?” เจลโล่จุ๊บที่ลูกกลมๆของจุ๊บปาจุ๊บก่อนที่จะยื่นส่งไปให้เพื่อนตัวเล็ก แดฮยอนยื่นมือไปจับที่มือของเพื่อนตัวโตไว้แล้วอ้าปากงับจุ๊บปาจุ๊บนั้นก่อนที่จะเขยิบตัวมานั่งพิงหัวไว้กับไหล่ของเพื่อน เจลโล่หันไปยักคิ้วให้ทั้งสามหนุ่มที่บังอาจหาญกล้ามาจีบแดฮยอนเพื่อนสุดรักสุดหวง ให้มันรู้ซะบ้างว่าชเวจุนฮงคนนี้น่ะเหนือกว่าใคร แม้แต่จงออบเพื่อนในกลุ่มเดียวกันก็เถอะ 

 

……..

 

ยังไม่ทันจบคาบเรียนช่วงบ่ายดี ก็มีรุ่นพี่สองนายที่มายืนฉุดกันไป ฉุดกันมาอยู่หน้าห้องเลคเชอร์ หมายว่าจะเป็นคนแรกที่ยืนติดริมประตูเพื่อให้น้องแดฮยอนออกมาแล้วเห็นตัวเองก่อนเป็นคนแรก เจลโล่ที่หันไปเห็นก็ถอนหายใจแล้วนั่งเท้าคางต่อ 

 

“มาอีกล่ะ ไม่เบื่อบ้างหรือไงนะ” จงออบที่นั่งริมสุดหน้าต่างพูดขึ้นส่งผลให้แดฮยอนเงยหน้าขึ้นมองตามบ้าง

 

“อ้าว พวกรุ่นพี่มาทำไมกันน่ะ จงออบมีเรื่องคุยกับรุ่นพี่หรือเปล่า?” แล้วคนโดนพาดพิงก็ส่ายหน้าไปมา ใครล่ะจะมี แค่เจอหน้ากันก็แทบจะต่อยกันอยู่แล้วเถอะ แล้วคนที่ตัวโตสุดในกลุ่มก็ถอนหายใจ

 

“บอกๆเขาไปเหอะ ขี้เกียจมาช่วยแกกันทุกคนแล้วนะ” แดฮยอนกับจงออบหันมองเจลโล่ที่นั่งเท้าคางทำปากยื่นอย่างเซ็งในอารมณ์

 

“เรื่องอะไรอ่ะ?” จงออบยื่นหน้าเข้ามา แดฮยอนเองก็พยักหน้า 

 

“นั่นสิ บอกอะไร ไม่เห็นเข้าใจเลยเจลโล่ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย” ว่าแล้วก็ยื่นมือไปแตะหน้าผากเพื่อนเพื่อวัดไข้ ไอ้สองรุ่นพี่ก็เอาแต่เกาประตูแกรกๆ นึกอิจฉาหนูน้อยกระต่ายน่ารักอยู่ล่ะสิ

 

“ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยว่าพี่...” ยังไม่ทันที่เจลโล่จะพูดจบเสียงออดหมดคาบเรียนก็ดังขึ้น ทั้งสามคนเลยต้องเก็บข้าวของแล้วเดินออกจากห้อง

 

“น้องแดฮยอน~~” ทั้งยงกุกและยองแจเรียกพร้อมกับเข้ามายืนยิ้มแฉ่งให้รุ่นน้องแสนน่ารักที่ยิ้มกว้างตอบ

 

“มีอะไรครับ รุ่นพี่เลิกเรียนกันแล้วเหรอครับ”

 

“เย็นนี้ไปทานมื้อเย็นกับพี่นะครับ? พี่จองโต๊ะไว้แล้ว” ยงกุกเข้ามาพร้อมยิ้มแฉ่ง แดฮยอนมองหน้าของรุ่นพี่แล้วก็แสดงสีหน้าสลด

 

“คงไมได้หรอกครับ ผมมีธุระขอโทษด้วยนะครับพี่ยงกุก” แห้วไปตามระเบียบ

 

“ถ้าอย่างนั้นให้พี่ไปส่งนะครับ วันนี้พี่เอารถใหม่ขับมามหาลัย” ยองแจรีบดันไหล่ยงกุกออกแล้วก็แทรกตัวเองเข้าไปยืนใกล้ๆน้องแดฮยอนแทน

 

“ก็.. เอ่อ ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปเองดีกว่ารบกวนรุ่นพี่ยองแจ” 

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจเพื่อน้องแดฮยอนของพี่” แล้วยองแจก็หันไปยักคิ้วให้ยงกุกที่ยืนกัดฟันกรอดๆ

 

“เดี๋ยวแดฮยอนไปกับเราก็ได้นะ เราปั่นจักรยานมา” แล้วจงออบก็เอ่ยแทรกขึ้นมา แดฮยอนหันไปยิ้มแล้วพยักหน้า

 

“ก็ได้ ผมไม่รบกวนรุ่นพี่ยองแจนะครับ เกรงใจ” แล้วจงออบก็ยักคิ้วให้รุ่นพี่ทั้งสองก่อนที่จะพาแดฮยอนเดินลงจากตึก เจลโล่ก็กรอกตาขึ้นฟ้าอย่างเซ็งในอารมณ์เดินนำสองรุ่นพี่คอตกให้ลงมาด้านล่างตึก

 

ยังไม่ทันที่ทั้งหมดจะได้แยกย้ายไปไหนเลย เสียงเรียกทุ้มก็ตะโกนขึ้นพร้อมกับร่างของผู้ชายในชุดสูทดำที่ยืนหลังพิงรถสุดหรูอยู่หน้าตึกเรียน

 

“แดฮยอน!!” เจ้าของชื่อหันไปมองแล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆวาดขึ้นเต็มแก้ม

 

“พี่ฮิมชาน!!!” แดฮยอนวิ่งเข้าไปหาชายร่างสูงที่ยืนส่งยิ้มมาให้ ปลายนิ้วเกี่ยวเอาแว่นดำออกแล้วพับเก็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อสูท

 

“วันนี้ทำไมมารับได้ล่ะครับ ไม่ทำงานเหรอ” ฮิมชานยิ้มแล้วลูบกลุ่มผมนิ่มเบาๆ 

 

“เคลียร์งานเสร็จแล้วครับ วันนี้จะพาลูกแมวไปดินเนอร์กันก็เลยมารับ เมื่อเช้าทำไมไม่ปลุกหื้ม? ว่าจะมาส่งสักหน่อย” แดฮยอนยู่หน้าใส่

 

“ก็พี่ฮิมชานกลับดึกนิหนา แดฮยอนไม่อยากกวนก็เลยไม่กล้าปลุก” แล้วเจ้าลูกแมวขี้อ้อนก็ยิ้มกว้างพร้อมกับใช้มือข้างที่ว่างเกี่ยวแขนของคนตรงหน้าไว้

 

“แล้วนั่นอะไร? รุ่นพี่เขาให้มาอีกแล้วเหรอ? ทำไมถึงให้มาทุกวันเลย” ดวงตาคมดุมองของในมือของแดฮยอนแล้วก็ขมวดคิ้ว

 

“รุ่นพี่เขาก็คงเอ็นดูผมนั่นแหละ คงเห็นผมเป็นน้องชายตัวเล็กๆล่ะมั้ง” แล้วเจ้าตัวก็ยิ้มกว้างๆ ฮิมชานใช้มืออีกข้างลูบกลุ่มผมนิ่มแล้วก้มลงจุ๊บที่กระหม่อมเบาๆ

 

“ก็แดฮยอนน่ารักล่ะสิ ถึงมีแต่คนรัก” 

 

“พี่ฮิมชานด้วยใช่ไหมล่ะ?”

 

“ครับ รักมากเลย รักที่สุดแล้วแมวตัวนี้อ่ะ!” แล้วแดฮยอนก็หัวเราะออกมา ฮิมชานรับของทั้งหมดรวมทั้งกระเป๋าของแดฮยอนไปเก็บไว้ที่เบาะหลัง 

 

ร่างสูงสมส่วนพาแดฮยอนเดินอ้อมไปฝั่งคนนั่งข้างก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเชื้อเชิญให้ลูกแมวองค์หญิงขึ้นรถแล้วจึงปิดประตูให้ เพียงไม่นานรถคันนั้นก็แล่นออกไป ไกลจนลับสายตา ....

 

ว่าแต่แดฮยอนลืมอะไรไปหรือเปล่านะ??

 

ไม่นิ... ก็ตอนนี้แดฮยอนมีพี่ฮิมชานอยู่ใกล้ๆแล้วนิเนอะ~ อะไรก็ไม่สำคัญแล้วล่ะ

 

ตาอินกับตานา หาปลาเอามากินกัน    ได้ปลาทุกวัน รักกันก็ปันกันไป

หาปลามานมนาน หาปลามาบานตะไท    จนแม้ใคร ๆ รู้น้ำใจไมตรีปรีดา

แต่แล้ววันหนึ่งเคราะห์มองถึงขมึงทึงมา    สองคนถึงคราแย่งหัวปลาหางปลากันเกรียว

ตาอินกะตานา โศกาอาวรณ์จริงเชียว    ตาอยู่มาเดี๋ยวเดียว คว้าพุงเพียว ๆ ไปกิน

 

คิมฮิมชาน นายนี่มันโคตรเป็นตาอยู่เลย!!!!

 

..อีกนิด..

“นั่นใครวะ” ยงกุกเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่แดฮยอนขึ้นรถไปกับหมอนั่นแล้วรถคันนั้นก็ขับออกไป บังยงกุกมองตามตาค้าง เหงือกบานเลยทีนี้

 

“นั่นดิใครวะ” ยองแจก็ชะเง้อคอมอง

 

“อดไปส่งแดฮยอนเลยอ่ะ” จงออบยืนทำแก้มป่องแล้วกระทืบเท้าอย่างขัดใจ 

 

เจลโล่ที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจแล้วล้วงหยิบจุ๊บปาจุ๊บอันใหม่ออกมาแกะแล้วอมอย่างสบายใจ “คนนั้นพี่ฮิมชาน แฟนแดฮยอน”

 

“ห๊ะ!!!!” ทั้งสามหนุ่มที่ตามจีบแดฮยอนหันมามองเจลโล่ด้วยสายตาอึ้งปนไม่เชื่อ

 

“ตกใจอะไรกัน? อยู่บ้านเดียวกัน นอนด้วยกันอีกตั้งหาก” แล้วเจ้าตัวก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ จงออบกับยองแจก็กอดคอกันร้องไห้อย่างโหยหวน ยงกุกก็ได้แต่อ้าปากค้างอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเด็กน่ารักอย่างจองแดฮยอนที่หมายตามานานจะมีแฟนแล้ว!!! 

 

“แมลงวันบินเข้าคอแล้วมั้งน่ะ” เจลโล่ดันปากที่อ้าคางของยงกุกให้ปิดดังเดิม เห็นเหงือกบานๆแล้วบอกตรงๆเจลโล่สยอง~

 

“พูดจริงดิ” ก็ยังมีหน้ามาถามเห็นซะขนาดนั้นอะนะ 

 

“พี่ก็เห็น ผมต้องพูดอีกเหรอว่าจริงหรือไม่จริง” แล้วยงกุกก็อ้าปากค้างอีกรอบ เจลโล่ก็เลยได้ทียัดจุ๊บปาจุ๊บในมือตัวเองใส่ปากรุ่นพี่เหงือกบานซะเลย อ้าปากอยู่ได้ ตกใจอะไรนักหนา

 

“ไปกินข้าวกัน ไหนๆก็ไม่มีใครไปกับพี่ใช่ไหมล่ะ เจลโล่ไปเอง” แล้วเจ้าเด็กตัวโตก็คว้ามือเดือนวิศวะที่ยังทำหน้าตกใจแต่ปากคาบจุ๊บปาจุ๊บให้ไปยังลานจอดรถด้วยกัน

 

เอ?? ว่าแต่จุ๊บปาจุ๊บของเจลโล่หายไปไหนกันนะ??