ท้าเเข่ง...มาเเย่งรัก

ลำดับตอนที่ #1 : **/**/1

  .......เฮ้อ........

  ในที่สุด.....ฉันก็มาที่นี่จนได้นะ.....

  โรงเรียนศุรภาส

  TT_TTเเง้ๆๆๆๆจะไม่ให้หน้าบูดได้ไงล่ะ  ก็โรงเรียนเนี้ยเป็นโรงเรียนที่...สุดๆเลย  มีทั้งเด็กอันตพาล  พวกที่โหดๆที่โรงเรียนอื่นไม่สามารถรับได้เเล้วก็มาหมกไว้ที่โรงเรียนนี้ทั้งนั้นเลย  แล้วทามมายคนสวยอย่างช้าน..น..ถึงต้องหลงมาเข้ามาเรียนที่นี่ได้อ่า...TT^TT

       \"เฮ้ย!!ถอยเด้ะ  ยืนมองหาเเป๊ะ\'ไง\"

  เด็กผู้ชายคนหนึ่งเอามือมาผลักฉัน   อึ้ย...ยย...อย่าเอามืออันสกปรกของแกมาเเตะฉันนะ!!!  

  ฉันหันหน้าไปจะเอาเรื่อง  แหมฉันก็เรียนเทควันโดได้สายขาวมานะยะO_^  ( มั่นใจจริงนะยะว่าจะสู้เขาอ่ะ : ผู้เขียน )

  แต่สิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือกลุ่มนักเรียนชาย  ประมาณ 5-6 คน โห..พระเจ้า!!!!!หล่อจังเลยอ่ะ...ไม่ใช่คนเดียวนะ  ทุกคนเลย!!!! ( ไม่ค่อยเลยนะเธอ : ผู้เขียน )  

  เฮ้ยๆๆตอนนี้ฉันต้องจัดการกับไอ้เด็กปากปีจอก่อน...ฉันคิดก่อนจะหันไปไอ้เด็กเเสบ  นั่นไง...กำลังจะเดินหนี เอ๊ะ!!ทำไมมันต้องทำหน้าเหมือนเจอปีศาจเเสนชั่วร้ายเลยล่ะ...เอาเหอะๆ..ไหนๆมันก็วิ่งไปเเล้ว   ฉันก็ไปหาห้องเรียนก่อนดีกว่า....



***********************************************************************************



       \"เอ้าๆ  ทุกคน  วันนี้มีนักเรียนใหม่...จะมาเรียนห้องเดียวกับพวกเรา...แนะนำตัวเลยจ้ะ\"  ประโยคสุดท้าย อาจารย์ประจำชั้นหันมาพูดกับฉันพร้อมๆกับรอยยิ้มภาวนาบางอย่าง???(-*-)\"

       \"ส..สวัสดี...เราชื่อ..ภีรภัทร  อินทรเวช...ขอฝากตัวด้วย..\"  ฉันรู้เลยว่าเสียงฉันสั่นเเค่ไหน...T^T  ฮือๆ ก็ดูสายตาเพื่อนร่วมห้องเเต่ละคนเเล้ว ฮือๆๆๆๆ  พวกเขาไม่มองฉันเลยอ่ะ...มัวเเต่หันข้างหันหลังคุยกัน....มันน่าแค้นมั้ย!!!! ( ยัยนี่จะอารมณ์ไหนเเน่เนี่ย : ผู้เขียน )

    \"สวัสดี  เราชื่อภีรภัทร  อินทรเวช  ขอฝากตัวด้วย\"  ฉันตะโกนด้วยเสียงที่ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้  ได้ผล....ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวเลย  

       \"ไม่ต้องตะโกนขนาดนั้นก็ได้  พวกเราไม่ได้หูตึง\"  นักเรียนชายคนหนึ่งยืนขึ้นพูด...แล้วยังมองฉันด้วยสายตาเย็นชาอีกนะ...

       \"ก็ทำไมไม่ตั้งใจฟังฉันหน่อยล่ะ...\" ฉันโต้กลับไป   ด้วยนําเสียงโกรธๆ

       \"เธอมีความสำคัญอะไรล่ะ  พวกฉันถึงต้องฟังเธอ\" แน่ะ..พูดมาได้นะ

       \"นี่..นาย !!\"  (-*-)ฉันโกรธอยู่นะยะ  เเต่เอ...ฉันเคยเห็นนายนี่ที่ไหนนะ....คุ้นจังเลยกับคนหล่อเนี่ย..อิอิ  ไม่ค่อยเลยฉัน      และก่อนที่อะไรๆมันจะแย่ไปกว่านี้อาจารย์ก็รีบพูดก่อน  

       \"เอาล่ะๆๆ  พอแล้วทั้งสองคน...ภีรภัทร  เธอไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างตรงนั้นก็เเล้วกันนะ\" อาจารย์หันมาพูดกับฉันแล้วชี้ไปที่โต๊ะเป้าหมาย  อืม..ก็ดีเหมือนกัน  เพราะฉันก็ชอบที่ริมหน้าต่างอยู่เเล้ว...เเล้วยังอยู่ไกลกับนายขี้เต๊ะนั่นด้วย..

       \"โห่....อาจารณ์อ่ะ...ไม่น่ารีบห้ามทัพเลย...กะลังมันส์...\" นักเรียนคนอื่นๆส่งเสียงกันมากขึ้น  

  ฉันหันไปทางนายขี้เต๊ะนั่น..เเล้วก็เห็นนายนั่นมองฉันด้วยสายตาเย็นชานั่นอีกเเล้ว....ฉันจึงเเลบลิ้นกลับไป  หึๆ คิดว่าฉันจะกลัวรึไง.....



*************************************************************************************



.........เฮ้อ.........ในที่สุดก็ออดหมดเวลาเรียนช่วงเช้าซะที.....

  ฉันเก็บของเข้าลิ้นชักเรียนร้อยเเล้วก็....หิวอ่ะ....ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน  เเล้วยังมาใช้พลังงานในการทะเลาะกับนายหน้าตาพอใช้ได้นั่นอีก  อิอิ  

       \"นี่ๆๆ....ภีรภัทรๆ  \"  มีเสียงผู้หญิงเรียกฉันจากด้านหลัง..พร้อมๆกับเสียงวิ่งมาใกล้

       \"เอ่อ...มีไรเหรอ\" ฉันหันไปแล้วถาม...เออ น่ารักแฮะ...แต่ใครหว่า

       \"เปล่าหรอก...แหะๆ  คือเราเห็นเธอเพิ่งมาใหม่น่ะ...คงยังไม่ค่อยรู้จักอะไรที่นี่เท่าไร...\"  พูดยิ้มๆ..ยิ่งน่ารักเเฮะ( เธอเป็นทอมรึไงยะ : ผู้เขียน )

       \"อืม...ก็จริงอ่ะนะ...แล้วเธอจะพาเราทัวร์เหรอ\"

       \"อือ...ใช่  ไปเหอะ..เดี๋ยวข้าวหมด\"  แล้วเธอคนนั้นก็เดินนำหน้าฉันไป..เเล้วอยู่ๆก็หยุดเเล้วหันหลังกลับมา

       \"เอ้อ...ลืมบอกเราชื่อ  ศุภรัตน์ แต่เรียกว่าก้อยดีกว่านะ \"

       \"อืม...งั้นก็เรียกเราว่า ขิง ก็ดีกว่าเหมือนกันนะ..\"ฉันพูดเเล้วยิ้มกลับไป...ฉันได้เพื่อนใหม่เเล้ว...ดีจัง^_^

  ก้อยพาฉันมาโรงอาหาร...อืม..ใหญ่เหมือนกันนี่นา

       \"เออนี่..ก้อยรู้จักเราได้ไงอ่ะ\" ฉันถามด้วยความสงสัยตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้ว

       \"เฮ้ย...นี่อย่าบอกนะว่าจำเราไม่ได้...เรานั่งข้างขิงไง\" ก้อยหันมาตอบพร้อมกับทำตาโต..OoO

       \"อ้าว...จริงเหรอ...โทษทีๆ...เราไม่ได้สังเกตอะไรเลยน่ะ\" ฉันไม่ได้บอกก้อยหรอกว่ามัวเเต่โกรธนายบ้านั่นจนไม่อยากมองอะไรอีกนอกจากวิวนอกหน้าต่าง

       \"เออ...ขิงนี่ก็เก่งนะ...กล้ามีเรื่องกับโฟล์กด้วย\" ก้อยพูดตอนที่พวกเรามานั่งที่โต๊ะเเล้ว

       \"โฟล์ก???...ใคร??\" ฉันงงเลย...ใครหว่า

       \"อ้าว...ก็คนที่ยืนพูดกับขิงตอนเช้าไง\" ยายก้อยเพื่อนเเสนดีช่วยไขความกระจ่าง

       \"อ๋อ......นั่นน่ะเหรอ...เฮอะ..\" ฉันนึกถึงเเล้วอารมณ์ยิ่งขุ่น

       \"เฮ้ย...นั่นน่ะ..หัวหน้าห้องนะ...เเล้วที่ร้ายไปกว่านั้น..เขายังเป็นนักต่อสู้อันดับสองของโรงเรียนด้วย\" ยายก้อยเพื่อนที่เเสนดีอีกเเล้ว...ยายนี่เห็นหน้าตาน่ารักของฉันบูดขึ้นมาจึงรีบบอก....แต่มันก็ยิ่งทำให้ฉันไม่ชอบนายนั่นหนักเข้าไปอีก

       \"โด่...คิดว่าตัวเองเท่ตายล่ะ...เชอะ..ทำเป็นข่ม\" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าก้อยเพื่อขอความเห็นด้วย..แต่ก้อยมันมองหน้าฉันตาค้างเลย

       \"โธ่...ก้อยก็มันจริงนี่...นายโฟล์กอะไรนั่นน่ะ...ไม่ได้ดูดีตรงไหนเลย...เเย่มากๆๆด้วย...มีอย่างที่ไหนทำอย่างกับฉันเป็นขอทาน..ผู้มาขอความเห็นใจจากเขา...เชอะ  ฉันมาเรียนนะ.ไม่ได้มาหาเรื่องเหมือนนายนั่น..\"  เเฮ่กๆ..ฉันพูดซะยืดยาวเลยอยากระบายความเเค้นใจซะหน่อย...

   เเต่เมื่อมองหน้ายัยก้อยเเล้ว..ยัยนั่นยิ้มให้ฉันเเบบเหย่ๆ พร้อมกับส่งสายตาเหมืนเชื้เชิญให้ฉันไปมองข้างหลัง  ฉันมองตามสายตาของก้อยแล้วเหมือนหัวใจกระตุกแรงๆ...ก็สิ่งที่ฉันเห็นน่ะสิ...

       \"เฮ้ย!!!!!\"



**************************************************************************************