คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Pokky~girl...>
“อรุณสวัสดิ์คะคุณหนู” เสียงทักทายที่ได้ยินทุกวันจนเบื่อ ไม่รู้พ่อเห็นฉันเป็นเด็กๆหรือไงต้องให้คนมานอนเฝ้าด้วย...-_-a..
ฉันนะ อายุตั้ง 17 แล้วนะ ถึงหน้ากับตัวจะดูเหมือนแค่ 15 ก็เถอะ
“คุณหนูคะได้เวลาตื่นแล้วนะคะ”
เฮ้อ.....ถึงเวลาต้องตื่นจากเตียงลูกไม้นุ่มๆแสนสบายซะแล้วหรือเนี้ย ขอกลิ้งอีกนิดนะ นะนะแป๊บเดียว...Zz z Zz *-*
“คุณหนูคะ……”
โอ้!!!จะเรียกไปถึงเมื่อไรเนี้ย....>O<..
“รู้แล้วน่า ...เรียกอยู่ได้” พ่อฉันจ้างให้มาเป็นนาฬิกาปลุกเคลื่อนที่หรือไงเนี้ย
น่าเบื่อที่สุด.......>_<..
จะอาบน้ำแปลงฟันยังต้องมีคนบอกให้ทำ..นี้เราเป็นคนหรือหุ่นยนตร์กันแน่วะ..-_-!.
“ซันนี่ ซันนี่” ทำไมไม่ตอบซะทีเนี้ย..
“เออ...คะ..คะ”
“พ่อรู้เรื่องที่ต้องไปประชุมหรือยัง” ขอให้ไม่รู้ทีเถอะ..>_<
“ซันนี่แจ้งให้ท่านทราบแล้วคะ”
โธ่เอย!!!....ทำไมยายซันนี่ต้องแจ้งให้พ่อฟังทุกเรื่องเลยหรือไงนะ
วันนี้มันวันตายชัดๆ..(T^T)..ก็พ่อฉันนะสืบสายพันธ์อาเซเชี่ยนแท้เลยนะ......ดุยังกับ.สุนั....แนะ.ถ้ารู้ว่าลูกที่รักสอบได้ที่โหล่ของห้องแถมต้องซ้อมตั้ง2วิชาจะเป็นไงนะ........ไม่อยากจะคิด...>_<
ทำไมวันประกาศผลสอบยังต้องให้พ่อแม่ไปอีกนะ รัฐบาลจะส่งเสริมให้พ่อแม่ฆ่าลูกทางอ้อมหรือไง
(-_- )( -_-)(-_-)( -_-)..แย่จัง!!...
จริงซิลืมบอกไป ฉันคือ โมโมะ ส่วนซันนี่นะคนใช้ส่วนตัวฉันเอง ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่รู้ว่าเลยว่า คำว่าลำบากสะกดไง เกิดมาก็มีแต่คนเอาใจ เห่อ..เบื่อจริงๆ ความรวย ^^…ส่วนพ่อฉันนะเป็นถึงดาราใหญ่เชียวนะ..แต่ยังคงความหล่อไว้ได้อยู่....วันๆก็เลยมีแต่คนมาตามกรี๊ด..............ไม่รู่พ่อไม่เบื่อบ้างหรือไง.....-_-“
7:30 เวลาอาหาร
ที่บ้านนี้ทุกอย่างต้องเป็นเวลาไปหมด จะเข้าห้องน้ำยังต้องเป็นเวลาเลยมั้งเนี้ย อ้อ! อย่างเดียวที่ไม่ต้องรอเวลา ตดไง ล้อเล่น..................^^..
โต๊ะตัวนี้สงสัยจะกว้างเกินไป มันยาวมากนั่งได้ประมาณ ยี่สิบคนได้มั้ง
-_-!! ตอนซื้อก็ไว้เผื่อ ปาร์ตี้ แต่ซื้อมากลับขี้เกียจจัดซะงั้น….
แล้วคิดดูว่าฉันต้องนั่งกินข้าวคนเดียวอีกแล้วหรือเนี้ย...เซ็ง ..เซ็ง..เซ็ง..
“วันนี้ฉันต้องกินคนเดียวอีกแล้วใช่มั้ย” หุ่นยนตร์ทั้งหลายช่วยตอบฆ่าที
“ออ..ไม่คะ”
หา...ซันนี่ตอบว่าไม่งั้นหรอแสดงว่าวันนี้พ่อพันธุ์ดุของฉันอยู่บ้านหรือเนี้ย.. O_O.นี้กะจะเตรียมฆ่าฉันจริงๆเหรอเนี้ย
เอาไงดีวะ....จะแก้ตัวไงดี.....โอ๊ยจะบ้าตายแล้วแม่ที่รักไม่น่าจากเราไปเร็วเลย...>_<..
“โมโมะ”
จ้าก!!!!!! นั้นมันเสียงพ่อนี่หว่า.....แม้กระทั่งเดินลงบันไดท่านยังเก๊กเลยสงสัยเลือดดารามันคงสูบฉีดแรงเอาการ.....
“หวัดดีคะพ่อ”วันนี้หน้าพ่อดูสดใสดีเหะ.. เอาวะลางดีมาแล้ว>o<
“อือ”
“วันนี้พ่อไม่มีงานหรือคะ” แปลกแหะ ปรกติทำงานทุกวัน ทำไมวันนี้ดันว่าง..ไอ้วันที่อยากให้ว่างไม่ว่าง...
“มี..แต่ฉันต้องไปฟังผลสอบแก่ก่อน” ไอ้ลูกตัวแสบนึกว่าฉันรู้ไม่ทันแก่หรือไง….
“เออ.....ความจริงพ่อไม่เห็นต้องไปเลย แค่บริจาคเหมือนที่เคยทำก็พอแล้ว” มุขนี้น่าจะได้ผลนะ..ปีที่แล้วพ่อยังบริจาคให้โรงเรียนตั้ง 2 ล้านแนะ..-๐-
“เสียใจด้วย..ฉันปล่อยให้แก่สบายมามากเกินไปแล้ว”
โอ๊ยทำไมพ่อต้องทำเสียงดุด้วยวะเนี้ย.. 0_0
“เอาละ ไปกันได้แล้ว เดียวสาย”
เฮ้ย !! ฉันยังกินไม่ทันเสร็จเลย จะรีบไปไหนเนี้ย...............พระเจ้าช่วยลูกด้วยยยยยยย.......
โอ๊ยทำไมวันนี้รถดันไม่ติดเหมือนทุกวันวะ….เฮ้อ!..ข้างนอกนี้ดูวุ่นวายดีจังเลยไม่เหมือนข้างในนี้เลยเงียบสงัด......พ่อไม่คิดจะพูดไรเลยหรือไงนะให้ฉันคุยอยู่กับจิตตัวเองอยู่ได้ - 0 - ...
และแล้วก็มาถึงโรงเรียนจนได้ซิน้า...โรงเรียนที่แสนจะใหญ่โตมีทางให้รถเข้าไปวิ่งเป็นวงกลมยังกะแถวอนุสาวรีย์แถมสวนยังตกแต่งสไตร์ฝรั่งเศสด้วย ส่วนเรื่องพื้นที่ไม่ต้องพูดถึงกว้างมากกกกก..ตอนฉันเข้าใหม่ตอน ป.1 นะฉันเคยเดินหลงมาแล้วทีนึงอยากจะร้องไห้..T^T....ดีนะที่มีคนมาเจอก่อนค่ำ..ก็แน่แหละโรงเรียนนี้มีแต่ลูกเศรษฐีมีเงินทั้งนั้นนี้น่า..
แต่แปลก....ปรกติหน้าโรงเรียนจะมีแต่รถหรูๆมารับส่งพวกคุณหนู คุณชายนี่หนา ทำไมวันนี้มันโล่งๆ รถก็ไม่ติด......... อะไรอะไรมันก็ดูเป็นใจจังวะเนี้ย........นี้พระเจ้าอยากให้ลูกตายหรือเจ้าคะ....T_T..
ปี้น..ปี้น.ปี้นนนนนนนนน............
อะ.. ไอ้บ้าที่ไหน กดแตรอยู่ได้ไม่เห็นหรือไงว่ากำลังจะลง.....โธ่เอยขับBMWนึกจะมาเทียบขั้นBenz S500 ของฉันหรือไง...ไหนขอดูหน้าหน่อยดิ…-_-a
อ้าว!!!....ไอ้ประเทืองนี้เอง นึกว่าใคร…มันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของฉันเองแหละรูปหล่อซะด้วยแต่เสียดายที่มันดันไม่อยากเป็นผู้ชาย...แล้วก็ประเทืองนะเป็นฉายาที่ฉันเรียกมันเอง บ่งบอกเพศดี หุ หู..^^..
“ไงประเทือง” หึ หึ พ่อแม่มันคงกลุ้มน่าดูถ้ารู้ว่ามันเป็นกะเทย
“กรี๊ดดดดดดดด ยัย โมโมะ คิดถึงแกจังเลย” >_<
“หมาที่บ้านสบายดีมั้ย หา>O<”
ปากเสียแต่เช้าเลยนะ...
“ขอบคุณนะที่อุตสาห์เป็นห่วงหมามากกว่าฉัน”เมื่อไรมันจะลดความกระแดะลงซะทีน้า..-_-
“ฮึม ฮึม”
“อุ๊ยตาย! สวัสดีคะคุณพ่อ..กรี๊ด กรี๊ด คุณพ่อขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ยคะ จะเอาไปฝากคนที่บ้านนะคะ”
เห่ออออ ..เจออีกแล้วพวกบ้าดารา -_-!! เมื่อไรมันจะเลิกกรี๊ดกันซะที่นะ.....
น่ารำคาญที่สุดดดดดดด.!!!.>O<
“กรี๊ดดดดดดดด”
นั้นไงเสียงปวดประสาทมาอีกแล้ว >_<..
“คุณพ่อของโมโมะนั้นเองที่แสดงนำในเรื่อง ปลายฟ้าสีคราม ใช่มั้ยคะ ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีกนะเนี้ย”
“คุณพ่ออายุเท่าไรคะเนี้ยทำไมหล่อยังกับหนุ่มๆเลย”
“แล้วคุณพ่อกับยัยโมโมะ เอ๊ย! คุณโมโมะเนี้ยเป็นพ่อลูกกันแท้ๆเลยหรอคะ”
เอ๊ะ!!!...ยัยนี้ปากหาเรื่องซะแล้ว.. -_-!
แต่..โอ๊ย!! โอ๊ยยยย.!!!!.....ภายในไม่ถึง 5 นาที ฝูงชนก็กลืนกินพ่อฉันไปเป็นที่เรียบร้อย....ดีดฉันกับยัยประเทืองออกมาซะงั้น...T^T
“เมื่อไรคนเราจะเลิกบ้าดาราซะทีนะ” เพราะงี้พ่อถึงไม่เคยไปไหนมาไหนเองซะทีต้องมีคนคอยดูแลตลอด ทำยังกับนักการเมืองต้องมีบอดี้การ์ด .....
“ถ้างั้นพ่อเธอก็ตกงานซิยะ ยัยโมโมะสมองตื้น…มีพ่อเป็นดาราไม่ดีตรงไหน ดังจะตาย รวยด้วย”
“งั้นแก่ก็มาแลกพ่อกับฉันซิ ไอ้ประเทือง” ฉันอยากได้พ่อเป็นนักธุรกิจนี่หว่า....
“ว้าย!!!!!! หยาบคายที่สุดนี้แก่เลิกเรียกฉันว่า ประเทืองเดียวนี้นะ ยัยพุดเดิ้ล”
โธ่เอย!!ก็มันทำใจเรียกชื่อแก่ไม่ได้นี่หว่า ถึงจะตัวเล็กตากลมคิ้วเข้มก็เถอะ ถ้าเป็นผู้ชายมันคงหล่อระเบิดไปแล้ว -_-.. แต่ก็เอาเหอะมันอุตสาห์สรรหาชื่อที่ขัดกับตัวเองมาแล้วก็เรียกๆให้มันภูมิใจหน่อย.....
.”เออ ก็ได้ ....ยายลิลลี่ พอใจยังแม่คุณ” -_-! แหวะอยากจะอวก...
“ดีมาก...ยัยพุดเดิ้ลน้อยเราไปฟังผลสอบกันเถอะนะ”
เฮ้ย!!!...ลืมซะสนิทเลย..........O_O..
“สวัสดีผู้ปกครองทุกท่านนะคะ...........................................”
ทำไงดีวะเนี้ย พ่อนั่งอยู่ตรงไหนเนี้ย .0_0.ปรกติห้องเรียนมันก็ไม่กว้างนี่หน่า ทำไมวันนี้มันดูกว้างจนไม่อยากจะหาเจอเลยวะเนี้ย.......
“ต่อไปนี้จะเป็นการแจกผลการเรียนนะคะ”
ช่วงเวลาแห่งการลงทัณฑ์มาแล้วซินะ......เอะ...(OoO)!....ทำไมพ่อดูแล้วไม่เห็นอารมณ์เสียวะผิดคาด
หรือว่า เราจะได้ท๊อป....ฮะฮะ....มันต้องยังงั้นซิ…^^..
“วันนี้ขอบคุณทุกๆท่านมากนะคะที่สละเวลามา ขอบคุณคะ”
“เออ พ่อเป็นไงบ้างคะหนูเรียนดีใช่มั้ยคะ.. เห็นมั้ยไม่ต้องมาก็ได้เสียเวลาเปล่า” เฮ้ย..พ่อจะหยิบโทรศัพท์โทรหาใครวะ เนี้ย..0_0..
ทำไมมันรู้สึกเสียวสันหลังไงไม่รู้.....>_<
“คุณมาร์ค ใช่มั้ยครับ”
เอ้....คุณมาร์ค.. คุณมาร์ค.. อ้อ!.ผู้จัดการพ่อนี่น่ามีไรกันแน่เนี้ย....
“วันนี้ช่วยแคนเซิลงานทั้งหมดให้ทีนะ ผมมีธุระสำคัญต้องทำ...ครับ ครับ.ขอบคุณนะครับ”
ว้าว!!!นี้กะฉลองให้ฉันเลยหรอเนี้ย จ๊ากกกกสุดยอดดดดด.....>O<
“กลับบ้านได้แล้ว โมโมะ”
“เออ..พ่อคะเราจะ....
“กลับบ้าน!!”
ว้าย!!...ทำไมพ่อต้องตะหวาด้วยอะ......><!!
ทำไมบรรยากาศในรถมันถึงได้อึมครึมแบบนี้ว้า.......ความเงียบแบบนี้มัน..มัน..ลางร้ายยังไงไม่รู้.... 0_0
“เออ พ่อฟังเพลงหน่อยมั้ยคะ”เอาวะเพื่อทำลายความเงียบ
“ไม่”
ทำไมตอบสั้นจัง...เอาไงต่อดีงะ..T^T
“งั้น....ดูทีวีมั้ยพ่อ” รถรุ่นนี้มันเจ๋งก็ตรงที่มีทีวีตรงเบาะนี้แหละนะ....
“ไม่”
โธ่เอย!!!....จะเอาไงกันแน่..อุตสาห์เอาใจแล้วนะหรือว่าผลสอบเรามันแย่สุดๆกันแน่วะเนี้ย 0_0
เอี๊ยดดดดดดดดด.....
“โมโมะ อีก 5 นาทีมาเจอพ่อที่ห้องทำงานด้วย”
“คะ” ทำไมต้องเป็นห้องทำงานด้วยนะ....ห้องนั้นอะมันทั้งกว้างทั้งวังเวง เต็มไปด้วยหนังสือยังกับห้องสมุดขนาดย่อมยังไงยังงั้นเลย...
แอ๊ด... โอ๊ยเปิดประตูไปแล้วเราจะเจอกับอะไรบ้างละเนี้ย T-T
“เข้ามา”
อุ้ย!...ตกใจหมดเลย..พ่อนั่งอยู่ตั้งแต่เมื่อไรกันเนี้ย O_o
“พ่อ...มีไรคะ ผลสอบหนูมันดีมากหรือคะ” ยังไงก็ต้องเข้าข้างตัวเองก่อนแหละวะ ^^
พ่อค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ทรงยุโรปตัวโปรด แถมมองมาทางฉัน..ฉากหลังเต็มไปด้วยหนังสือมันดูเหมือนฉากหนังฆาตกรรมยังไงไม่รู้เหะ..... O_O!
“ฉันถามแก่ตรงๆเถอะว่าทุกวันนี้แก่กินข้าวหรือหญ้าเป็นอาหาร.......ทำไมแก่ถึงได้โง่ขนาดนี้หาาาา!!!”
จ๊ากกกกก...........นี้ผลสอบเรามันเลวร้ายขนาดนี้เลยหรอเนี้ยพ่อถึงได้โมโหขนาดนี้
“เออ...พ่อ...หนูก็พยายามแล้วนะ”ต้องเอาเสียงอ้อนๆไว้ก่อนเผื่อพ่อจะใจเย็นลงบ้าง T^T
“แกรู้มั้ยว่าฉันต้องเสียเงินส่งแก่เรียนที่นี้ปีนึงตั้งกี่ล้าน...แต่แกทำไมกลับเรียนได้ห่วยแตกขนาดนี้หาาาา!!!”
โอ๊ย!!!!ทำไมต้องตะคอกันด้วยวะ ชักทนไม่ไหนแล้วนะ....>O<
“เงินแค่นี้ทำเป็นโวยวายไปได้ พ่อรวยจะตาย”
“งั้นทำไมแก่ไม่หาเอาเองละ แกจะได้รู้ว่าเงินนะมันหาอยากแค่ไหน”
โธ่เอ้ย ! แค่หาเงินนะง่ายจะตายกดatm ทีเดียวก็ได้แล้ว แถมยังมีบัตรทองอีก...อีโธ่!เรื่องเล็กๆ..
“ก็ได้แค่หาเงินเองมันจะไปยากอะไร....จะให้ออกไปอยู่เอง..กินเอง..เลี้ยงตัวเองหนูก็ยังทำได้เลย”
“แกพูดเองนะ...ดีดี..งั้นฉันจะให้แกไปเลี้ยงดูตัวเอง..เผื่อแกจะฉลาดขึ้นบ้าง”
“หา!!!.นี้พ่อจะทำยังงั้นจริงๆหรอ” ตายละทีนี้แล้วตูจะอยู่ยังไงวะเนี้ย..T^T
“หรือแกจะกลับคำพูด”
“อืออออ...ก็ได้..แต่หนูมีข้อแลกเปลี่ยน” เรื่องอะไรจะยอมลำบากฟรีๆวะ....>_<
“แกจะเอาอะไรก็ได้ถ้าในหนึ่งเทอมแกสามารถเลี้ยงดูตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งฉันได้”
“อะไรก็ได้แน่นะพ่อพูดแล้วห้ามกลับคำนะ”เยี่ยม!!! คราวนี้จะถล่มให้เละไปเลยคอยดู พ่อพันธุ์ดุเตรียมใจไว้เถอะ....>0<..
“แต่ฉันก็มีข้อแม้เหมือนกัน....แกจะต้องได้เกรดเทอมหน้าไม่ต่ำกว่า 3 ด้วย”
หา.. O_O..นี้พ่อกะฆ่าฉันทางออมใช่มั้ยเนี้ย!!......ได้.. ยังไงฉันก็ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด>_<
“ถึงแกจะดูแลตัวเองได้แต่เกรดแกไม่ถึงก็ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ เข้าใจตรงกันนะ”
“ได้ตกลง” ครั้งนี้ฉันจะต้องชนะพ่อให้ได้…คอยดู..
“อีก10วันแกเก็บกระเป๋าได้เลย ฉันจะให้ซันนี่พาไปที่คอนโด”
“ตกลง” ศึกพ่อลูกกำลังจะเริ่มแล้วละทีนี้...
เฮ้อออ....นี้พรุ่งนี้แล้วซินะที่เราจะต้องไปอยู่ข้างนอกแล้วหรือเนี้ย..ทำไมนอนไม่หลับเลยวะ.>_<.....มองๆไปห้องนี้ก็กว้างดีนะพื้นห้องเป็นสีไข่ไก่ผ้าม่านติดชายลูกไม้ช่างเหมาะกับผู้หญิงอย่างเราจริงๆเลย...อะนั้นรูปเรากับพ่อแม่นี่หน่า.. ตอนนั้นเราไปสวิสกันนี่..ดูซิตัวแม่มีแต่หิมะเต็มไปหมด เห่อออ..คิดถึงแม่จัง.........พระเจ้าอวยพรให้ลูกชนะด้วยเถิด......คร่อก..กก ..คร่อก zZzzZ……-_-..
อ่านเสร็จแล้วช่วยcommentด้วยนะคะ
แล้วจะมาอัพให้ไนเร็ววันนะคะ
ขอบคุณค่ะ...........................>O<
ความคิดเห็น