เพื่อน กะ แฟน เขตแดนระหว่างเรา

ลำดับตอนที่ #5 : คนแปลกหน้า กับ ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

วันนี้วันที่อากาศเริ่มเย็นมากขึ้นกว่าเดิมอาจเป็นเพราะว่ามันก็ใกล้จะฤดูหนาวเข้าไปทุกทีๆ โรงเรียนเพิ่งจะเปิดเทอมได้ไม่กี่วันเอง ฉันเองหลังจากปวดหัวกับการบ้าน(ที่แปลไม่ค่อยออก)ก็เลยพักสมองด้วยการออกมาเดินเล่นที่ริมฟุตบาทมองดูไปรอบๆดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจว่าจะขวางทางสัญจรของใคร...ครืดๆ...โครม!พลั่ก

"โอ๊ย" เสียงโอดครวญที่ฉันร้องด้วยความเจ็บ (มาก) เพราะถูกสเก็ตบอร์ดของใครคนหนึ่งเข้ามาชนเมื่อกี้นี้

"ให้ตายสิ! นี่เธอน่ะ ยังไม่ตายใช่มั้ย นี่" ผู้ชายคนหนึ่งพูดสบถออกมาแล้วก็มาเขย่าตัวของฉันเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่เป็นไร แต่ว่านะเขย่าแรงไปหน่อยมั้งเนี่ย คนกำลังเจ็บนะเฟ้ย >-*

"โอ๊ย หยุดเขย่าสักทีสิ จะฆ่ากันกันรึไง หา"ฉันพูดอย่างรำคาญ

"เฮ้อ...ค่อยยังชั่วที่ยังมีชีวิตอยู่"ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างสบายใจ

"นี่นาย! นายเป็นคนชนฉันใช่มั้ย?เล่นบอร์ดบนฟุตบาทก็หัดให้เกียรติกับคนเดินเท้ามั่งสิ

อีกอย่างคำว่า 'ขอโทษ' น่ะเคยพูดบ้างมั้ยฮะ! ว่าไง"ฉันพูดว่าผู้ชายคนนั้นทั้งๆที่ยังก้มหน้าลูบแผลที่ขาของตัวเอง

"โห...นี่ยังไม่หายเจ็บดีก็มาว่าคนอื่นฉอดๆเลยนะเธอน่ะเป็นคนต่างด้าวแล้วยังมาพูดดีอีก เฮอะ

คิดว่ารู้จักแถวนี้ดีนักหรือไงไม่ทราบ" ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างประชดพร้อมกับเอามือกอดอก

ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองให้ชัดๆว่านายนั่นเป็นใครพร้อมกับทำหน้าค้อนใส่อย่างมาสบอารมณ์กับคำพูดเมื่อกี้นี้

"แล้วนายน่ะเป็นใครมีสิทธิอะไรมาว่าคนอื่นแบบนี้ฮะ! บอกมาสิ"ฉันพูดเสียงดัง

แต่ดูเหมือนว่าทันทีที่ฉันเงยหน้ามองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเส้นผมที่ดำขลับยาวจนปิดตาข้างหนึ่งไว้แสงระยิบระยับจากต่างหูสีเงินบนหูข้างซ้ายมากระทบที่ตาผิวที่ขาวเนียนสวมเสื่อเชิ้ตสีฟ้ากางเกงยีนส์ดูแล้วก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งเลยทีเดียว นายนั่นก็มองหน้าฉันแล้วนิ่งไปพักหนึ่งไม่ทันไรก็เบนหน้าไปทางอื่น

"นายมองอะไรของนาย?" ฉันถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

"เรื่องของฉัน ยังไงเธอก็ไม่เป็นไรแล้วงั้นเดินดีๆล่ะอย่าซุ่มซ่ามไปชนใครเข้าอีกล่ะ"นายนั่นพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลงกว่าเดิมพร้อมกับเดินไปเก็บสเก็ตบอร์ดของตัวเอง

"หมายความว่าไง แล้ว..."

"ไปล่ะ" ผู้ชายคนนั้นรีบพูดตัดบทก่อนที่ฉันจะพูดจบ ก่อนที่จะเดินจากไป

"คนอะไรแปลกชะมัด!" ฉันพึมพำอยู่คนเดียวแล้วก็พยุงตัวเองเดินกะเผลกๆกลับบ้านขณะที่เดินกลับบ้านฉันเห็นนายตัวแสบกำลังจะขึ้นรถไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง! ฉันทำท่างงๆและอีกใจหนึ่งก็อยากรู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?นายตัวแสบเห็นฉันก็เลยวิ่งเข้ามาทัก

"เฮ้ ว่าไง...เอ๊ะนั่น! u ไปทำอะไรมา ใครทำอะไร u รึเปล่า"นายตัวแสบร้องทักเมื่อเห็นแผลที่ขาของฉัน

"เอ่อ...มันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะไม่เป็นไรมากหรอก แล้วผู้หญิงคนนั้นใครล่ะ"ฉันพูดพร้อมกับชี้มือไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่มากับนายตัวแสบ

"อ๋อ...นั้นบริตน่ะแฟนใหม่ของ I เอง น่ารักมั้ย เราก็กำลังจะไปดูหนังกันน่ะ"นายตัวแสบพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้ผู้หญิงชื่อ 'บริต' ตอนที่นายตัวแสบตอบฉันในใจมันก็รู้สึกแปลกๆเหมือนจะเคืองนิดหน่อยถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติที่นายตัวแสบจะออกเดทกับใครแล้วจะบอกฉันทุกทีแต่ครั้งนี้ความรู้สึกของฉันมันเหมือนกับว่าไม่ค่อยอยากให้นายตัวแสบไปไหนกับใครเท่าไหร่ "แล้ว u ล่ะให้ I ไปส่งมั้ยดูท่าจะเดินไม่ไหวนะ"นายตัวแสบถามฉัน

"ไม่เป็นไรหรอก นายไปเที่ยวกับแฟนเถอะเดี๋ยวเขาจะโกรธนะอีกอย่างไม่อยากไปขัดคอด้วย"

ฉันพูดเสียงเรียบๆอย่างเย็นชา นายตัวแสบก็มองหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว ทำให้ฉันต้องเบนหน้าหนี

ไม่รู้สิ...ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย

"ถ้างั้นก็...เดินกลับบ้านดีๆล่ะ วันนี้ I อาจจะกลับเย็นยังไงก็กินข้าวเย็นเลยนะไม่ต้องรอ"นายตัวแสบพูดด้วนเสียงที่ค่อยลงกว่าเดิม

"อืม..."ฉันตอบแล้วหันหลังให้นายตัวแสบทำทีว่ากำลังจะเดินออกไป

"แล้วอีกอย่างนะ..."นายตัวแสบพูดทักขึ้นอีกครั้งก่อนที่ฉันจะเดินไป มันทำให้ใจของฉันเต้นรัวๆมากว่าเดิม นายคงไม่...ไม่ได้คิดว่าฉันจะรู้สึกกับนายอย่างนั้นใช่มั้ย...

"อย่าลืมทายานะ...รู้มั้ย"นายตัวพูดด้วยความเป็นห่วง เฮ้อ...โล่งอก อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้สึกดีฉันรู้ว่านายเป็นห่วงฉัน... ฉันหันไปพยักหน้าตอบรับ

"ไปนะ"ตึ้กๆ นายตัวแสบวิ่งไปที่รถพร้อมกับโบกมือแล้วส่งยิ้มให้ก่อนที่จะขับรถออกไปพร้อมกับบริต ในส่วนลึกๆของความรู้สึกของฉันฉันก็อยากให้ทั้งคู่คบกันได้ยืดกว่า 'คู่ก่อนๆ'

อีกอย่างบริตเขาก็เป็นผู้หญิงที่ดี(ล่ะมั้ง) ยังไงฉันก็อวยพรให้นายแล้วกันนะนายตัวแสบอยากให้นายเจอคนที่ 'ชอบจริงๆ' ซะทีน่ะ

            พอกลับมาถึงบ้านป้าเมกก็กำลังวุ่นวายอยู่ในครัวโดยมีอาแจ็กเป็นลูกมือ ฉันเดินเข้าไปในบ้านโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้สังเกตเห็น ฉันขึ้นไปเอากล่องยาเพื่อมาทาแผลที่ขาของตัวเอง อูยส์...แสบอ่ะให้ตายสิไอ้หมอนั่นเป็นใครก็ไม่รู้ กวนประสาทชะมัดเลย นั่งคิดแล้วก็หงุดหงิดแต่อีกใจหนึ่งถ้าย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ฉันเจอนายตัวแสบครั้งแรกก่อนที่จะได้เป็นเพื่อนสนิทกันนายตัวแสบก็กวนประสาทฉันเหมือนกัน...ไม่ ไม่ ไม่!ไม่เหมือนนายตัวแสบสักหน่อยเลิกคิดได้แล้ว >o<

พอทายาเสร็จ กลิ่นหอมๆของสเต็กที่ป้าเมกทำก็โชยกลิ่นมาเตะจมูก ฉันไม่สนใจอะไรแล้วกินดีกว่า อิอิ

"ป้าเมกขา...หอมจังเลย"ฉันพูดทักเสียงหลงตอนเดินเข้าไปในครัว

"ขอบใจจ๊ะ...มาสินั่งกินเลยเดี๋ยวป้าเอาขนมปังมาให้นะ"ป้าเมกพูด

"ค่ะ" >-<ทำไมน่ากินอย่างนี้หนอ เสต็ก เสต็ก เสต็ก! ง่ำๆฉันกินอย่างรวดเร็วเหมือนเด็กหิวโซไม่ได้กินอะไรมาหลายวันประมาณนั้นแน่ะ ตอนที่กำลังกินอย่างสบายใจอยู่นั้นฉันก็เหลือบมองออกไปที่หน้าต่างตรงบ้านข้างๆดูเหมือนว่าจะเพิ่งย้ายบ้านเข้ามาใหม่นะแต่...คนนั้นผู้ชายคนนั้นหน้าตาคุ้นๆอ่ะ เฮ้ย!ไม่จริงนายนั่น...