เพื่อน กะ แฟน เขตแดนระหว่างเรา

ลำดับตอนที่ #4 : ปัญหา ที่เพิ่งจะเริ่ม ตอน 2

ฉันรีบวิ่งออกมาให้ทันนายตัวแสบเพราะนายนั่นเดินตัวลิ่วออกมาเลยท่าทางจะโกรธจัดเฮ้อ!ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยจริงๆให้ตายเถอะฉันก็คงต้องพูดให้นายตัวแสบใจเย็นลงกว่านี้อีกแล้ว นายนี่ล่ะน่าหมั่นไส้นักเชียวชอบหาเรื่องให้ฉันปวดหัวตลอดเลย เบื่อ!

            “นี่นาย...”ฉันทัก

“........................”

“เฮ้อ! ลูอิสใจเย็นๆเถอะน่าไม่เห็นต้องสนใจคำพูดของพวกเขาเลยนี่”ฉันถอนหายใจ

“......................”

“นายก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกใช่มั้ย”ถามเพื่อความแน่ใจ

นายตัวแสบหันหน้ามามองฉันแต่สีหน้าของนายดูเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ ทำไมใจของฉันต้องเต้นรัวๆด้วยล่ะฉันไม่รู้ว่าฉันอยากให้นายนั่นตอบว่าอะไร หรือว่านาย...

ไม่หรอกน่าเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานคบกันแบบเพื่อนตลอดนี่นา แหะๆ

“เฮ้อ...” นายตัวแสบถอนหายใจยาวๆ

“......................”ฉันนิ่งดูเหมือนกับว่ากำลังรอสิ่งที่นายตัวพูดออกมา

“มันก็จริงอย่างที่ u พูด  I ไม่เห็นต้องสนใจเลยนี่เนอะ”นายตัวแสบพูดเสียงเรียบ

“อืม จริงด้วยไม่ต้องไปคิดมากหรอก ฉันไม่ถือหรอก”ฉันตอบกลับ ค่อยยังชั่วที่นายตัวแสบพูดแบบนั้น ฉันก็ไม่ได้อยากให้นายนั่นคิดกับฉันเป็นอย่างอื่นหรอก ???ไม่รู้เหมือนกันว่านี้ใช่สิ่งที่ฉันต้องการมั้ย...ฉันไม่รู้เลย

“......................”หลังจากนั้นฉันกับนายตัวแสบเดินกลับบ้านโยที่ไม่ได้พูดอะไรกันอีก

หลังจากวันนั้นพวกเพื่อนๆก็มาที่บ้านมาขอโทษนายตัวแสบกันใหญ่เลยนายตัวแสบเองก็ยกโทษให้แล้วทุกคนก็ปรับความเข้าใจกันในที่สุดเราก็รวมตัวกันเป็นแก๊งของพวกเราเองซึ่งมีสมาชิกใหม่นั่นก็คือ...ฉันนั่นเองทุกอย่างเริ่มไปด้วยดีตั้งแต่ฉันได้รู้จักกับเพื่อนที่อเมริกาพวกเขาทำให้ฉันรู้จักความเป็นอเมริกามากขึ้นและคอยแนะนำว่าต้องปรับตัวยังไงถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีนิสัยแบบนายตัวแสบก็ตาม(คงเดาออกว่าเป็นยังไง)แต่พวกเขาก็จริงใจและไว้ใจได้(จริงๆนะ)

ปังๆ ปังๆ!และแล้วเวลาที่พวกเราได้ทำความรู้จักกันและสนุกด้วยกันในช่วงปิดเทอมก็จะ หมดไป...

“ u wake up!!!”นายตัวแสบตะโกนอยู่หน้าประตูห้องนอนของฉัน

“หาว...ว...ว. อืม... มีไรหรอ” (*0*)ฉันงัวเงียเพราะเพิ่งตื่นนอน

“ถามได้ก็วันนี้วันเปิดเทอมน่ะสิไปแต่งตัวเร็วเข้า ต้องขี่จักรยานไปโรงเรียนด้วยนะ!”

“หา!!!”รีบลุกพรวดพราดจากเตียงแล้วไปกระชากประตูให้เปิดออก

“ไม่ต้องหาอะไรแล้วไปแต่งตัวเร็วๆ!!!”นายตัวแสบทำหน้ามุ่ย

“เออๆ ขอเวลา 5 นาทีแล้วเรียบร้อยเลย”

“เออ! เร็วๆนะ”

นี่ขนาดโรงเรียนเข้าตอน 9 โมงนะเนี่ยยังจะสายเลยให้ตายสิเปิดเทอมวันแรกจะประเดิมด้วยการไปสายซะแล้ว ไม่ได้ ไม่ได้นะ

ภายในเวลา 20 นาทีฉันกับนายตัวแสบก็มาถึงโรงเรียนอย่างทุลักทุเล...อนาถซะไม่มีอ่ะ!มาทันคาบแรกพอดี

“This class is science”(คาบนี้เป็นวิชาวิทยาศาสตร์)

พวกเราเริ่มเรียนวันแรกด้วยกันอย่าง...เอ่อเดี๋ยวนะ...เฮ้ยฟังไม่ทัน เดี๋ยวๆฟังไม่ออก โอ้ย!ไม่ Get เลย วุ้ย!!! ฉันนั่งงงกบสิ่งที่ครูเอ่อ..สอนทั้งคาบเลย

ในที่สุดสวรรค์ทรงโปรด เลิกเรียนแล้วเย้ๆ (-0-)

ทันทีที่ฉันเดินออกมาจากห้องก็ได้รับ...

“Oh Jesus!(ให้ตายเถอะ) นี่นัทไปกัดกับหมาที่ไหนมาเนี่ย!”วิเวียนพูดทัก

แหม...เพื่อนนะเพื่อนจะทักว่า ‘เป็นไงเรียนได้มั้ย’ หรือไม่ก็ ‘ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามนะ’สักหน่อยนึงฉันจะรักเธอมากๆเลย (-_-;)

“ฉันเอ่อ...OK.ไม่มีอะไรหรอกแค่ต้องปรับตัวให้ทันสักนิดนึงอ่ะ”ฉันตอบพร้อมยิ้มแหยะๆ

“นี่นัทถ้าทำหน้าเครียดอย่างนั้นนะเดี๋ยวกล้ามเนื้อหน้าจะจะเหี่ยวเร็วแล้วจะมีรอยย่นเร็วกว่ากำหนดนะอีกอย่างความเครียดเป็นที่มาของอุปสรรคในการดูแลผิวพรรณบนใบหน้าด้วยนะรู้มั้ย”เชอแอนพูดเอ่อ...ฉันว่าอธิบายนะน่าจะเหมาะกว่า

โห!เป็นนักวิชาการด้านผิวพรรณความงามได้เลยนะเนี่ย

“เอ่อ...คือว่า”

“แล้วอย่างที่สาวๆเคยบอกไว้เราต้องรักษาหน้าตาและผิวพรรณรวมทั้งบุคลิกให้ผุดผ่องเสมอๆเพราะมันจะเป็นตัวสร้างโอกาสของผู้หญิงนะจ๊ะ”วิเวียนเสริม

“คือว่าฉัน...”

“การดูแลรักษาใบหน้าของพวกเราไม่ใช่แค่โลชั่นบำรุงแต่ควรจะมี...”

“จะมีใครฟังฉันพูดบ้างมั้ย!!!”

“................”แม่สองสาวก็เงียบทันที

“ฉันจะบอกว่าฉันเรียนไม่เข้าใจเลยวันนี้แล้วต้องการการปรับพื้นฐานให้มากกว่าเดิมก็เท่านั้นไอ้พวกเรื่องบำรุงอะไรของเธอนั่นน่ะฉันไม่ค่อยจะใส่ใจมันเท่าไรหรอกนะ”

เฮ้อ!กว่าจะได้พูดทำเอาหงุดหงิดโดยไม่จำเป็นอุ้ย! ตีนกาขึ้นหรือเปล่าเนี่ย

“เฮ้ คุยอะไรกันอยู่หรอเสียงดังจังนะ u” นายตัวแสบเดินมาทักพร้อมกับปีเตอร์และนาธาน

“เปล่าหรอกไม่มีอะไรมากมายนักหรอก”ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางเชอแอนและ

วิเวียนพวกเธอก็ยิ้มแหยะๆออกมา

“เอ้อลูอิสฉันอยากกลับบ้านแล้วล่ะ”ฉันบอกนายตัวแสบ

“อยากกลับเลยหรอก็ได้งั้นก็...กลับบ้านกันเถอะ บาย สาวๆพวกนายด้วยล่ะแล้วเจอกัน”ลูอิสบอกลาเพื่อนๆพร้อมกับทำมือแตะที่หน้าผากแล้วสะบัดออก

“บายจ๊ะแล้วเจอกันนะ”ฉันพูด พวกเขาทั้งสี่คนไม่ได้พูดอะไรแค่ยืนเฉยทำท่างงๆสงสัยคงคิดว่า ‘อะไรของมันวะนึกจะไปก็ไป’ อะไรทำนองนี้ล่ะมั้ง หลังจากกลับถึงบ้านทำธุระส่วนตัวเสร็จคืนนั้นทั้งคืนฉันให้นายตัวแสบสอนการบ้านให้แล้วก็ทำความเข้าใจเพิ่มเติมเรานั่งทำการบ้านที่ห้องนั่งเล่นข้างล่างกันจนดึกเรียกได้ว่าหลับคาโต๊ะเลยนายตัวแสบหลับก่อนแล้วฉันก็นั่งดูนายตัวแสบนอนหลับน่ารักเหมือนเด็กเลยไม่นานฉันก็ทนถ่างตาไม่ไหวจึงผลอยหลับตาม...แต่ฉันจะไม่ยอมไปโรงเรียนสายอีกเด็ดขาด!

(หวังว่าจะทำได้นะ)