rain-at-rose
ดู Blog ทั้งหมด

แผ่นรองได

เขียนโดย rain-at-rose

 

แม้เราจะไม่ได้เคียงคู่กัน แต่ว่าเราก็ยังอยู่บนผืนฟ้าเดียวกันไม่ใช่หรือ สักวันนั้นเราอาจจะเจอกันในที่ใดสักที่ อยากบอกว่าอย่าเศร้าเสียใจ และผมจะไม่เสียใจเช่นกัน แม้ฟ้าจะลิขิตให้เราพบกันได้แค่นี้

 

 ธีรเดช นายทหารหนุ่มผู้อ่อนโยน แตกกลุ่มกับหน่วยลาดตระเวน
ค้นหาเส้นทางส่งยาเสพย์ติด
เมื่อถูกปะทะกับกลุ่มกองโจรกะเหรี่ยง  โชคชะตาหรือพรหมลิขิตชักพาให้พบเจอ กิ่งไผ่ บุตรชายเพียง
คนเดียวของหัวหน้ากองโจรกู้แผ่นดิน
เวียงนวรัฐะ ทั้งยังยึดถือ
ในเกียรติศักดิ์และรักในแผ่นดินยิ่งกว่าสิ่งใด

 

เงื่อนงำที่พบเจอคือ กองกำลังกู้แผ่นดินเวียงนวรัฐะ ถูกใช้เป็นฐาน
ขนส่งยาเสพย์ติด
ธีรเดชจึงต้องเข้ามาคุ้มครองกิ่งไผ่กลับฐานเพื่อ
กันไว้เป็นพยาน

ความรักก่อเกิดเมื่อเห็นน้ำใจของอีกฝ่าย แต่ตัวเองรู้ดีว่าไม่อาจรับความรักนั้น...เพราะหากเอื้อมมือเข้าหา ตนจะสิ้นความเป็นตัวเอง...ทั้งที่รู้แบบนั้นก็มิอาจตัดใจ

 



ขอแค่คำบอกรักสักเศษเสี้ยวเขาคนนั้นคงไม่มีให้นอกจากคำว่าแพศยา เจ็บปวดที่สุดเมื่อได้ยินคำว่าร่านราคะ ทุกสิ่งที่ทำชวนเจ็บปวดใจและมันไร้ความรัก แค่ความผิดเพียงครั้งเดียวจุดชนวนให้ชายผู้นั้นชิงชัง

 

 ต้นธารา...ยอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง ย้ายมาเป็นแพทย์
อาสาสมัครในชายแดนอันห่างไกลความเจริญเพียงเพื่อจะมาตามหารักแรกพบ


ภานุ รักแรกพบของต้นธารา นายทหารยศ ร้อยเอก ดุดัน แข็งกร้าว รู้สึกไม่ชอบใจต้นธาราตั้งแต่เเรกเห็น ความรู้สึกไม่พอใจแปรเปลี่ยนเป็นความชิงชัง เมื่อต้นธาราเป็นชนวนให้เพื่อนรักของเขาตาย

ความสัมพันธ์ผูกพันเริ่มด้วยความเคียดเเค้น ชิงชัง ของอีกฝ่าย ต้นธารายอมรับสภาพนั้น เพียงเพื่อหวังเล็กๆในหัวใจว่าสักวันภานุจะหันมองตัวเองด้วยความรัก แทนความชิงชัง หรือสักวันนั้นคงได้แต่รอ?

 

ความคิดเห็น

ยังไม่มีความคิดเห็น