บันทึกสามเดือนผจญภัยในเบลเยี่ยม Vol. 9
03/07/2011
Ypres เมืองประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
ได้ไปเมืองอีแปร์ในวันเสาร์ ต้องตื่นแต่เช้าคือหกโมง แล้วต้องทำเวลาอีกเพราะต้องไปทันเที่ยวรถไฟ ปั่นจักรยานไปแทบตาย เพราะไม่ได้กินข้าวเช้า พอไปถึงยังต้องวิ่งทำเวลาอีก อีกสี่นาทีรถไฟออกกระโดดขึ้นรถไฟทันพอดิบพอดี นั่งหอบบนรถไฟ อยากจะอ้วกก็อ้วกไม่ออกต้องนั่งให้หาย ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อยถึงอีกสถานีคอยเปลี่ยนรถไฟอีก เลยนั่งดื่มกาแฟ พอถึงเวลาก็รีบขึ้นรถไฟอีก นั่งไปไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ถึงเมือง Ypres
เมืองนี้เคยถูกถล่มในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เป็นเมืองสร้างใหม่แต่ก็เป็นเมืองที่สวยงามอีกเมืองหนึ่งสถานที่ที่ได้พบที่แรกคือ Cloth Hall เป็นตึกที่สวยงามมาก มีหอระฆังในตัว รูปแบบโบสถ์ที่นี่เป็นรูปแบบโกธิก วันเสาร์มีตลาดนัดขายของเพียบ เลยเดินดู วันที่ไปก็มีงานแต่งอีก มองเจ้าสาวแล้วอิจฉาอยากแต่งงานบ้าง
เห็นน้ายืนรอตั้งนานนึกว่าจะรออะไรที่แท้ก็รอเพื่อนน้ามิเชลนี่เอง เพื่อนน้าเลี้ยงเครื่องดื่มที่ร้าน De Trompet สั่งชาคาโมมายล์มาดื่ม ดื่มเสร็จก็เดินเล่นชมเมืองต่อ ชอบตึก Old Seignory มาก ชอบตรงตัวหน้าต่างที่สร้างให้เป็นชั้นหลั่นๆ กันไปไม่ใกล้ไม่ไกลก็จะเป็น Saint-Martin's Cathedral และ Courthouse ที่สวยงาม
เที่ยงก็หาอะไรกิน ปรึกษากันอยู่นานเลยกลงใจไปกินร้ายขายมั่นฝรั่งทอด เราสั่งคร๊อกเกะมากิน ให้แค่ชิ้นเดียวเองแถมมากับมันฝรั่ง นึกว่าไม่อิ่ม มันฝรั่งทำพิษ แทบกินไม่หมด กินเล่นก็ได้เวลาออกเดินเที่ยว ไปยังประตู Menin ก่อน บนประตูมีสิงโตตั้งตระหง่าน ประตูนี้ เป็นประตูสำหรับตั้งแถวศึกในอดีต เอาไว้นับจำนวนทหารด้วย และประตูนี้ก็สลักรายนามผู้เสียชีวิตในสงคราม จะเห็นว่ามีดอกป๊อปปี้เป็นสัญลักษณ์วางไว้อาลัย และขึ้นไปบนหอคอยจะเห็นคูน้ำ แต่สกปรกไปหน่อย มีฐานหินสลักแผ่นโลหะอธิบายการเริ่มต้นสงคราม ที่ประตูนี้ มีทางเดินให้ชม ร่มรื่นด้วยต้นไม้เดินลงมาเห็นรูปปั้นคนนั่งบนปืนใหญ่คล้ายมองอะไรบางอย่าง คิดในใจว่าเขารออะไรนะ ชมเสร็จก็ออกเดินรอบเมือง เหนื่อยสุดๆ
ไปชมสุสานแบบเดินไป ทางไกลมากนึกในใจว่าเมื่อไรจะถึงสักที ชมสุสานแรกเป็นสุสานขนาดเล็ก นั่งพักกันในสุสานจนหายเหนื่อยแล้วเดินต่อไปอีก คราวนี้ไปถึงอีกสุสานหนึ่งซึ่งยังเหลือซากบังเกอร์ให้เห็น ติดกับแม่น้ำเป็น Site John MaCrae ซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วย จะเห็นแนวกระสอบกลายเป็นหินหลังผ่านชั่วเวลามานาน ภายในบังเกอร์ก็จะมีไม้กางเขนวางไว้ เท่าที่เห็นเป็นของทหารจากแคนาดาเยอะที่สุด ให้ความรู้สึกหดหู่และดูหลอนๆ
ชมไม่นานก็ต้องเดินกลับไปในเมือง คราวนี้เริ่มหมดสนุกเพราะเหนื่อยและปวดขามากเพราะต้องเดินไกล แต่บ้านสองข้างทางก็ช่วยบรรเทาความเหนื่อยเพราะแต่ละบ้านสวนสวยและแบบแปลกๆ เพราะสร้างใหม่ สรรค์โปรด เดินแทบเท้าพังในที่สุดมันก็ถึง แอบคิดในใจ เหมือนตรูไปเดินศึกเลย
กลับมาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีป้าย In Memoriamและรูปปั้นมีสิงโตเฝ้ามอบทหารติดไว้ยังพนังบ้านหลังหนึ่ง พร้อมด้วยพวงหรีดดอกป๊อปปี้วางเป็นย่อมๆ มองผ่านๆ ก็นั่งดื่มน้ำเติมพลังกันก่อนที่ร้าน Lili ทำเลดีหน้า Townhall ด้วย ดื่มเสร็จน้ากะว่าจะพาไปกินข้าวที่ Pacific eland เดินไปตั้งไกลดั๊นมีงานเลี้ยงแต่งงานซะงั้นเลยได้วกกลับไปกินอาหารจีนที่ร้านเซี้ยงไฮ้ นิวซิตี้ น้าสั่งเป็ดปักกิ่งมาจานหนึ่ง ผัดปลาหมึก กับผัดหมูใส่เห็ด รสชาติก็ฝรั่งทาน มันจืดสำหรับเราไปหน่อย แต่ก็อร่อยอยู่
ฟาดเสร็จน้าก็พาไปดูพิธีLast Postซึ่งเป็นพิธีไว้อาลัยให้กับทหารกล้าที่เสียชีวิตในสงคราม ทำพิธีทุกวันไม่มีวันหยุด เกือบไปดูไม่ทันเพราะมัวแต่อยู่ในร้านอาหารจีน เป็นพิธีที่ให้ความรู้สึกขลังมาก ขบวนพิธีตั้งหน้าลาน Cloth Hall ประกอบไปด้วยนายทหาร กองดุริยางค์ ทหารถือธงของแต่ละชาติที่ได้จบชีวิตลง แม่ชีและบาทหลวง ทหารที่เคยผ่านสงครามและยังไม่ตาย ประชาชนและกองดุริยางค์ปี่สก็อต เดินยังหน้าประตู Meninซึ่งจะจัดพิธีกล่าวคำไว้อาลัยที่นั้น น่าสงสารน้องในคณะดุริยางค์เป่าปี่สก็อตสงสัยยืนนานปนเหนื่อยไปหน่อยเลยเป็นลมไปสองคนเพราะกว่าจะเริ่มพิธีก็สิบนาที วันเสาร์คนเยอะมาก ตามขบวนไปจับจองทีจนแน่นขนัด มองไม่เห็นถ่ายรูปพิธีเต็มไม่ได้ ก่อนเริ่มพิธีเสียงพูดคุยดังมาก พอเริ่มพิธีเสียงเงียบลงทันใด เป็นพิธีที่ให้ความรู้สึกน่าขนลุกดี ได้ชมไม่จบก็ต้องรีบกลับ วิ่งกลับไปให้ทันรถไฟเที่ยวสุดท้ายอีกแล้ว...เป็นวันที่เหนื่อยมากกับการ วิ่ง เดิน..และขี่จักรยาน
ปล.ที่นี่มีร้านขายของที่ระลึกเกี่ยวกับสงครามเพียบ อยากซื้อแต่คงขนกลับมาไม่ได้ หนังสือนิยายเกี่ยวกับทหารเยอะมาก อยากได้แต่อ่านไม่ออก==’’
PS.ลงรูปไม่หมดนะคะ เชิญติดตามในเฟซบุ๊คค่า
PS.2 สามารถดูพิธีLast Postได้ที่ http://www.facebook.com/#!/video/video.php?v=238575699503396&comments ถ้าซีนเต็มดูได้ในYoutubeค่ะ
ความคิดเห็น