คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 03
เ็บสร้อยนี้เอาไว้นะ
ฮยอ้อไปแล้ว ูแลัวเอ้วยนะ
...
..
.
“แปะยิ้ม แปะยิ้ม เป็นไรไปนะ”
อนนี้ผมปวหัวเหลือเิน
...
..
.
ถ้าผมบอไรไปะเื่อไหน รหน้าผมนี้ ในอ้อมอผม ผีสลบอยู่รับท่าน = = วันนี้โีไหมเนี้ย ทำไมผม้อมาห่วไอ่ผีัวนี้้วยนี้ แ่อาารแปะยิ้มมัน็น่าเป็นห่วนะ อีอย่า........
ผมอยาแล้ฮิมานมัน ี!!อบปล่อยผมไว้นเี่ยว โไปหลีสาวลอ ผมเอาบ้า...
อีอย่า ผม็ห่วไอ่แปะยิ้มมัน้วยละ ลัวมันไปหลอนอื่นอนื่นแล้วนะสิ
อนนี้มือผมโทรออไปที่เบอร์อ
“ว่าไ่ะสามี้า”
อิแรฮิม = =
“วันนี้ฝาลาอาาร์หน่อยิว่ะ”
“อ้าวเป็นอะไรไปว่ะยุ ไม่สบายหรอ”
“ูปวท้อเมน”
“อ่า ูแลัวเอ้วยละัน แ่นี้นะ”
“อือ อบในะ”
อนนี้ผมวาสาย แล้ว็พึ่นึึ้นไ้
ูมีเมนแ่เมื่อไร = =
...
..
.
อนนี้ผม็ไ้แ่ห่วไอ่ยุ ไอ่ห้อยมันป่วยหรอ เป็นอะไรนะ ปวท้อเมน
เี๋ยวนะ ไอ่ห้อยมีมลูแ่เมื่อไร
“ฮิมาน มีนมาอพบนะ”
“ใรนะ”
“ผมเอรับฮยอ”
“ยะ......ยอแ”
...
..
.
“ออบ เมื่อไรฮยอะฟื้นละรับ”
“.............”
“ฮยอ หลับไปแบบนี้แล้วผมะไปเล่นบาสับใรละ”
“เโล่ พอเถอะ เี๋ยวเรา็้อลับไปเรียนพิเศษแล้วนะ”
“รับ”
...
..
.
“อืมมม ฮยอผมหิว หิวมา”
เสียที่ัมาา้าหลัผม เรียให้ผมหันไปพบับ
ผีที่ที่ฟื้น แถมออาหาระ้วย
“ื่นมา็หิวเียวนะ”
“ะ ็ผมหิวนี้”
“ั้นฮยอทำสปาเี้ให้ินละัน”
“ร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
บัยุ รับโทรศัพท์เมีย่วน!!!
เสียเรียเ้านี้มีอยู่นเี่ยว
“ว่าไไอ่เหยินโทรมาทำไม”
“ทำไมวันนี้มึะโแล้วไม่โทรบอูแ่้นละ”
“อะไรไอ่เหยิน ูปวท้อเมน”
“มึมีมลู้วยหรือไ”
“เปล่า แ่็ปวท้อเมนแทนแม่”
“ไอ่สั”
“มีอะไร แล้วทำไมมึพูะเสียเบาละวะ”
“ูแอบุยในห้อน้ำ”
“ห่ะมึแอบูสาวในห้อน้ำ”
“เอ่อ แมร่น่ารันะหนวึ้นเียวเลย ไอ่เหี้ย ูอยู่ห้อน้ำาย”
“หรออออ”
“ไอ่บั มึมารับู่วนเลยนะ”
“ทำไมละ??”
“ยอแเามาหาูนะสิ มารับูหน่อยเถอะูไหว้ละ เี๋ยวูื้อยาแ้ปวท้อเมนไปฝาแม่มึ”
“อือ อี10นาทีูะไปหา มึปืนำแพมารอที่ร้านายยาอที่หลัำแพมหาลัย โอเ?”
“เอ่อ แล้วเอัน”
อนนี้ผม้อทำอะไรสัอย่าแล้ว ผม็ไม่เ้าในะ ว่าฮิมานมันะหนียอแทำไม แ่ที่สสัย็ือ...
มันเลิับยอแเมื่อ3ปีที่แล้วทำไม เอ่อเลิสสัยแล้วรีบทำสปาเี้ให้แปะยิ้มมัน่อนีว่า
....
..
.
“แปะยิ้ม ฮยอ้อไป้านอนะ สปาเี้วาไว้บนโ๊ะ ฮยอุธูปแล้วนะ ูแลบ้านีๆละ”
“ฮยอื้อนมมาฝาผม้วยนะ”
“เอ่อ ูแลบ้านีๆละ อย่าเที่ยวไปหลอใรเาละ”
“ร๊าบบบบบบ ^[+++++++++++]^”
หลัาที่ผมหาอินให้แปะยิ้มมันเสร็ อนนี้ผม็้อไปัารเรื่ออฮิมานมัน่อละ
...
..
.
อนนี้ผมรมาร้านยาอ ร้านนี้มันอยู่รหลัำแพที่ะที่ผมับฮิมานเรียนอยู่ เห้ออ ผมอยารู้ริๆ ว่าทำไมมันถึ้อทำถึนานี้
“ไอ่บั มาแล้วหรอ มา้านะเมิ เอิ้”
น่านนน มีเรอใสู่้วย ทำท่าเหมือนเมา อย่าบอนะว่า...
“มึแยาอเ้าไปหรอ”
“อือ อะาบ ให้วามอบอุ่น”
“มึหนาวหรอ”
“อือ ูหนาว หนาวใ”
“ทำไมมึ้อวิ่หนียอแ”
“ยุ มึเยรัใรมาๆไหม?”
“ไม่ว่ะ ส่วนให่มึ็รู้นี้ เพื่อฟันเล่นๆ”
“แ่มึเื่อไหมทุวันนีู้ยัรัยอแ และรัมา้วย”
“เื่อ...ามึฟ้อูลอว่าในนั้นมึมีแ่ยอแ”
“.........”
To Be Con
ความคิดเห็น