death note yaoi

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันรักนาย

ทุกๆวันที่โรงเรียน เป็นเหมือนเดิมทุกๆวัน...
"เฮ้ แอลนายว่าโจทย์ที่ครูให้ง่ายไปหรือเปล่า" ไลท์กระซิบข้างหูแอล "คงงั้น" แอลตอบกลับมาเสียงเย็นชา
"เอาล่ะ ยางามิ ไลท์ลองมาทำโจทย์ข้อนี้ซิ" คุณครูสอนวิชาคณิตเรียกเมื่อเห็นว่าไลท์ไม่ตั้งใจเรียน 
"ครับๆ เฮ้อ" ไลท์ลุกจากเก้าอี้ไปที่หน้ากระดานและทำโจทย์ที่ครูให้ เสียงกระซิบจากนักเรียนคนอื่นๆดังจนทำให้ได้ยินกันทั้งห้อง
บ้างว่า "ถึงโจทย์จะโคตรยากแต่ไลท์คงทำได้สบาย" บ้างว่า "ครูจะให้ไลท์ไปทำ ทำไมไม่เข้าใจ" "เสร็จแล้วครับ"ไลท์พูดหลังจากทำโจทย์ที่ครูคิดว่ายากที่สุดแล้ว "ดีมาก ยางามิ เอาล่ะข้อต่อไปริวซากิ มาทำซิ"ครูเรียกแอลมาทำโจทย์อีกคนหนึ่ง เสียงกระซิบจากนักเรียนยังดังไม่หยุด "ความจริงริวซากินะอาจจะเก่งกว่าไลท์ก็ได้" "ไม่มั้ง น่าจะเก่งเท่ากันมากกว่า" นักเรียนต่างประเมินความเก่งของยางามิ ไลท์กับริวซากิ แอลโดยไม่ทราบสาเหตุ "เงียบๆหน่อย นักเรียน" ครูเตือนหลังจากรู้สึกว่าเริ่มคุยกันเสียงดังมากขึ้น "เสร็จแล้วครับ"
แอลกลับไปที่ของตนเมื่อทำโจทย์เสร็จ 
เวลาพักกลางวัน "นี่ แอลนายไม่ไปกินข้าวหรอ" ไลท์ถามเมื่อเห็นแอลนั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะตัวเอง "อ๊ะ ครับไปครับ" แอลสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงไลท์พูดขึ้น แอลหันหน้ามาทางไลท์แล้วยิ้มให้ นายนี่นะอย่าทำหน้าน่ารักได้มั๊ยเนี่ย เฮ้ยๆมันน่ารักตรงไหน "เอ้าไปกันเถอะ"
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เรามาสนิทกัน ตั้งแต่... ยังไงก็จำไม่ได้ช่างเหอะแต่เราไม่น่าจะสนิทได้ทั้งที่เราทั้งคู่แข่ง คู่กัดแท้ๆเล้ย
"นี่ไลท์ไปซื้อยากิโซบะกินกันเถอะ" แอลชวนไลท์พร้อมจับมือไลท์ไปยังร้านขายยากิโซบะ "อ๊ะ ดะ เดี๋ยวริวซา.." ทำไมถึงรู้สึกอุ่นจังเมื่อนายมาจับมือฉัน เมื่อซื้อยากิโซบะเสร็จแอลกับไลท์ก็พบว่าที่นั่งเต็มหมดแล้ว "ที่นั่งเต็มแล้วนี่แล้วจะไปนั่งไหนดีล่ะริวซากิ" "งั้นไปนั่งบนดาดฟ้านี่ป่ะ" "อื้ม" เมื่อได้ความคิดทั้งคู่ก็ขึ้นไปยังดาดฟ้าทันทีโดยไม่ได้คิดเลยว่ามีคนแอบดูอยู่
ไลท์นะไลท์ ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องไปสนิทสนมกับไอ้บ้าริวซากิด้วย ตั้งแต่เปิดเทอมไลท์ไม่ได้ควงมิสะเลยซักครั้งมิสะๆไม่ยอม
มิสะคิดในใจแล้วรีบวิ่งตามไลท์กับแอลไปดูว่าไลท์กับแอลสนิทกันขนาดไหน(เริ่มคิดลึกแล้วคนเขียน)
"นี่ไลท์ว่ารู้สึกเหมือนมีคนดูเราอยู่เลยหรือเปล่า" แอลถามขณะกำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่ "เอ๊ะ ไม่เลยนี่ เฮ้อ อากาศดีจังแฮะ" ไลท์สูดอากาศเข้าเต็มปอดเพราะบรรยากาศสบายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน "ไลท์มากินยากิโซบะได้แล้วล่ะเดี๋ยวจะอืด"
"อื้ม" "เดี๋ยวผมป้อนเอามั๊ย?" "บ้ารึเปล่าทำยังกะเป็นคู่รักกันอย่างนั้นแหละ" ไลท์เริ่มมีสีหน้าแดงอย่างบอกไม่ถูก
"ผมแค่ล้อเล่นเอง ไลท์คุงทำไมหน้าแดงยังงั้นหล่ะ" แอลถามอย่างสงสัยแล้วเอามืบมาลูบหน้าไลท์
"ยะ อย่านะ!" ไลท์ปัดมือแอลออกอย่างตกบันได เอ้ย ตกใจ "อ๊ะข้อโทษนะ ผมแค่เป็นห่วง" แอลขอโทษพร้อมดื่มกาแฟของตน ไลท์มองหน้าแอลแล้วพบว่าแอลทำหน้าเศร้าผิดปกติ "ริวซากิฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้โกรธนายขนาดนั้นนะ" ไลท์พยายามปลอบแอล "มะ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่เป็นไร" ถึงแอลจะพูดเช่นนั้นแต่สีหน้าก็ยังเป็นเหมือนเดิม "ริวซากิอย่าทำหน้ายังงั้นสิ ฉัน ฉัน...
ฉันรักนายริวซากิ! อุ๊บ! พูดอะไรไปเนี่ย"