ข้อมูลเบื้องต้น (เฉพาะแอดมิน)

ข้อมูลเบื้องต้น

บทความ แอดมิน ผู้ก่อตั้ง
...

เนื้อเรื่อง

กลางเสียงกรีดร้องของสัตว์ต่างๆ

ชายคนหนึ่งเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น ไม่แยแสเสียงรอบกลาย

เพียงเพื่อเดินทางไปยังรัฐ  Rosso e nero

รัฐแห่ง ความตาย

เขาต้องการหลีกหนีจากสังคมที่แสนสะอาดแค่เพียงภายนอก แต่ภายในล้วนเห็นแก่ตัว และไร้นำใจ

เข้าต้องการที่จะหนี หลบให้พ้นหน้ากากและคนเหล่านั้น เขาจึงมาที่นี่ ที่ที่เขาจะสร้างรัฐที่ไร้การหักหลัง และมีแต่คำว่าเพื่อน

และเขาก็มาถึง ประตูทางเข้าอันมืดมน เขาจะไม่ถอยเด็ดขาด ไม่มีวัน

 

ไม่นานเขาก็เข้ามาภายในรัฐแห่งความตาย

ตลอดทางเดินนั้นมืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงในมือของเขาเท่านั้นที่เป็นตัวนำทาง

 

และแล้วเขาก็เข้ามาถึงใจกลางของรัฐ ที่ว่ากันว่าเคยเป็นปราสาทมาก่อน

แต่ตอนนี้กลับเหลือเพียง บ้านไม้เก่าๆที่พอซุกหัวนอนได้เท่านั้น

 

เขาเปิดบานประตูไม่เก่าเคร่าครึเข้าไป แล้วเสียบคบเพลิงไว้กับผนัง

เมื่อห้องนั้นสว่างขึ้น เขาก็ได้เห็นสมดเล่มเก่าโบราณที่ถูกฝุ่นจับหนาเตอะ

 

พรึ่บ

ก่อนที่เขาจะได้เดินเข้าไปดูใกล้ๆ คบเพลิงก็ดับลง ส่งผลให้ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดมีเพียงแสงจันทร์ส่องลงมาอย่างรำไร

"Sen kim sin." เจ้าคือใคร
"Adı mı Valinetine" ข้าชื่อ วาเลนไทม์ เขาส่งเสียงตอบกลับไปพลางคิด ดีนะที่เรียนภาษาเดิมมาจากพ่อ

"Neden buraya gel." มาที่นี่ทำไม

"Ben Venezuela kalmak istemiyorum." ข้าไม่อยากอยู่ในที่แล้งนำใจ

"Burada olmak istiyorum." เจ้าอยากอยู่ที่นี่

"Evet." ใช่
"Konu beni bulacaksın, sonra dışarı çıktı." ออกมาข้างนอกแล้วเจ้าจะพบข้า

เขาเดินออกไปตามที่เสียงนั้นเรียก เมื่อออกไปเขาก็ได้พบกับเจ้าของเสียงแต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เสียงนั่นไม่ใช่เสียงของมนุษย์

แต่เป็นเสียงของสุนัขจิ้งจอกสีขาวผ่องยามต้องแสงจันทร์

 

"เป็นท่านใช่ไหมที่เรียกข้าออกมา"

"ใช่ รัฐนี้ร้างมานานแล้ว ไม่มีใครอยากมาอยู่ที่นี่ ตั้งแต่พวกเจ้าเริ่มสร้างไอ้รัฐหน้ากากนั่น" จิ้งจอกตอบกลับโดยใช้ภาษาของวาเลนไทม์

"นั่นก็จริง ถึงรัฐนี้จะร้างและมีแค่ท่านกับข้า ก็ไม่ได้หมายความว่านานๆไปจะไม่มีใครมาอยู่เลยนิ" เขาตอบกลับพร้อมกับเดินไปนั่งที่ต้นไม้ต้นเดียวกัน

"เจ้าจะสร้างรัฐนี้ใหม่" จิ้งจอกหันมามองด้วยแววตาที่สดใส

"ถูกมมาสร้างรัฐนี้ขึ้นมาใหม่กันเถอะ จริงสิเจ้าชื่ออะไร" วาเลนไทม์ หันไปถาม

"Ay ışığı altında Taslak." จิ้งจอกหันมาตอบด้วยเสียงอันไพเราะ

นั่นชื่อเราะ

"อ่า...ข้าเรียกเจ้าว่า อายะ นะ"
"แล้วแต่สิ"

"งั้นก็มาช่วยกัน ปรับปรุงรัฐใหม่กันเถอะ ถึงมันอาจใช้เวลานานหน่อยก็เถอะนะ" ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ

แล้วถอนใจ

 

 

ดูสภาพเข้าสิ


โครม!!!!!


ทั้งวาเลนไทน์ และอายะหันไปมองบ้านอย่างตกใจ  และสิ่งที่ปรากฏก็คือประตูของบ้านได้หลุดออกมาจากบ้านแล้วแตกเป็น 2 เสี่ยงอย่างเรียบร้อย

"ถ้าเจ้าจะบูรณะ ก็ไปอ่านแล้วก็ศึกษาหนังสือเล่มนั้นซะ ถ้าทำคนเดียว ข้าว่าเจ้าได้ลงหลุมแน่ๆ" อายะพูดพลางมองประตู

"ข้าก็ว่างั้น ยังดีที่ข้าพอใช้เวทย์ได้ ตำรานั่นคงไม่ยากหรอก"

"งั้นเจ้าก็ลองดูสิ"



ผ่านไป 3 เดือน

"เห็นม้า~ ว่ามันต้องสำเร็จ"

วาเลนไทน์ที่อยู่ในสภาพซูบผอม ชุดที่เคยดูดีกลับกลายสภาพเป็นชุดที่สุดแสนจะรุ่งริ่ง และเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีเทา
เพราะผงฝุ่น   ผิดกับอายะ ที่เจ้าตัวยังคงมีขนสีขาวสะอาดตา เพราะอายะไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากช่วยฝึกให้เท่านั้น  ฝึกเสร็จก็ไปอาบน้ำที่ลำธารมรกต ตากลมให้ขนแห้งจากนั้นก็กิน แล้วก็นอน โดยมีวาเลนไทน์คอยแปรงขนและทำอาหารให้  ร่างกายที่เคยผอมเพรียว จึงเริ่มมีเนื้อมีหนังและตุ้ยนุ้นขึ้นมาบ้างแล้ว

"ผลงานที่เจ้าทำก็ใช้ได้"

 

จำกันได้หรือเปล่านี่คือบ้านที่ประตูเพิ่งจะหลุดเมื่อ 3 เดือนที่แล้วไง

ส่วนนี่

 

ก็คือไอสวนป่าช้า ที่ตอนนี้กลายเป็นสวนเขาวงกตไปเรียบร้อย

"ใช่มั้ยล่ะ ฝีมือข้าออกจะเริส"

"ช่ายเริสมาก"

อายะกล่าวพร้อมกับนอนกลิ้งเกลือกไปมมา




แกร็บ
 
เสียงคนเหยียบใบไม้เรียกความสนใจของวาเลนไทน์และอายะ

"นั่นใคร แสดงตัวออกมานะ"


"ถ้าเจ้าไม่ออกมาข้าจะจู่โจมเจ้า  กรรร"
เสียงขู่คำรามของอายะเริ่มทำให้ผู้มาใหม่กลัว และก้าวเท้าออกมาจากที่ซ่อน

"อย่าเพิ่งทำอะไรผมนะ"

"นายเป็นใคร"

"ผม...ผมชื่อ Noth"

"เจ้ามาที่นี่ทำไม"
อายะตะโกนถามและขู่เมื่อ Noth เริ่มขยับมาใกล้

"คือ...คือ ผม เป็นนักเดินทางแล้วหลงทางมาน่ะ"

"อืม"

"วาเลนไทน์เจ้านี่เชื่อไม่ได้ มันมาจากไอ้รัฐหน้ากาก"

"จริงๆนะ เชื่อผมได้ ผมไม่ทำอะไรพวกคุณหรอก เพิ่งโดนคนที่นั่นปล้นมาหมดตัว ไม่มีเงิน ไม่มีข้าวจะกิน
ผมหิวมากนะ ใหผมอยู่ด้วยเถอะ"

"ไม่ได้"
น้ำเสียงของอายะแข็งจนทำให้ Noth สะดุ้ง

"ให้เขาอยู่ด้วยก็ได้นี่อายะ พอมีคนอยู่เยอะๆ เราก็จะได้สนุกด้วยกัน แล้วรัฐนี้จะได้ฟื้นตัวเร็วๆไง"

"นะนะ"

คำขอของวาเลนไทน์และคำอ้อนของ Noth ทำให้อายะใจอ่อนและยอมให้ Noth อยู่ด้วย

"ขอบคุณมากครับ"

จากนั้นอายะก็อ้วนขึ้นอีกเพราะฝีมือในการทำอาหารของ Noth มันอร่อยกว่า วาเลนไทน์หลายขุม


***********************************