คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : never meant to be
chp3
"เฮ้!.. คุณโด ผมไม่รู้เลยว่าคุณเปลี่ยนชื่อเป็นแบคฮยอนตั้งแต่เมื่อไหร่" คิม จงอิน หมอสูติทักผม
"ทำไมเหรอ"ผมถามเขา ไม่สิ ประเด็นคือเขารู้ได้อย่างไรต่างหากล่ะ
"แหม่..ก็ชานยอลเรียกแต่แบคกี้ แบคกี้ แบคฮยอน ทั้งวัน"
ก็เรียกแบคกี้ ไม่ใช่โด คยองซู
เมื่อไหร่ที่ปาร์ค ชานยอลหายเป็นปกติ
ก็ไม่มีคนชื่อ โด คยองซู ในสมองของชานยอลอยู่ดี
ความทรงจำในช่วงเวลาเล็กๆ กับ ความทรงจำแต่กำเนิด
ยังไงๆ
แบคฮยอน ก็สำคัญกว่า โด คยองซู
ผมเดินหนี ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าห้องชานยอล
ผมผลักประตูเข้าไป ก่อนจะถูกวงแขนของชานยอลรัดจนผมเซไปหาตัวเขาทันที
หัวใจของผม..มันเต้นแรง
จนผมกลัวว่าเขาจะได้ยิน..
"แบคกี้! เป็นยังไงบ้างวันนี้"เขาถามผมด้วยน้ำเสียงสดใส วงแขนนั่นยังไม่คลายลง จนผมต้องออกแรงทุบเขาเล็กน้อย เพื่อให้เขาคลายนิดหน่อย
"ก็ดี" ผมตอบ ก่อนจะเซหน้ามองไปอีกทาง
"นายได้กินข้าวต้มบ้างรึเปล่า?" ผมถาม
ผมได้กลิ่นแชมพูกลิ่นแอปเปิ้ล
เขาเพิ่งอาบน้ำมาสินะ..
"ไม่อ่าา..มันไม่อร่อย"เขาทำปากยู่
"นายต้องกิน..ไม่อยากกลับบ้านรึไง"ผมบอกเขา
"ถ้าอยากก็ต้องทาน"ผมบอกเขา แต่เขากลับดึกแขนผมไว้เบาๆ
"ผมอ่อนแอ.."
ผมมองหน้า เขา รอว่าเขาจะพูดอะไร
"อ่อนแอจนไม่แรงถือช้อน"
"ป้อนผมหน่อยนะ"
หน้าผมร้อนจนผมรู้ว่าตอนนี้หน้าผมอาจจะกำลังแดงมากๆ
ไม่สิ
มันแดงสุดๆเลย
ผมหลบหน้าเขา ก่อนจะเดินอ้อมไปด้านหลัง
"นายไม่ได้แตะมันเลยด้วยซ้ำ"ผมพูดเบาๆ
"อ่าาา...ป้อนผม แล้วผมจะกินมันหมด"
เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่คนความจำเสื่อมกลายเป็นคนชอบต่อรอง ผมกรอกตาเล็กน้อย แต่ก็ยอมยกช้อนกลางแล้วตักโจ๊กขึ้นมา
"เป่าหน่อย..มันร้อน"
ผมเป่าเบาๆที่คำข้าวต้ม ใจผมสั่นเพราะสายตาของเขา
ที่มองด้วยความรักใคร่
"แบค น่ารักจัง"
ผมยิ้มรับ ทั้งๆที่ในใจผมเจ็บปวด
ใช่..สายตาของความรัก
ที่เป็นของแบคฮยอน..
แต่เพียงผู้เดียว..
"อ้าปากสิ"ผมบอกเขา เขายิ้ม และก็ทำตามที่ผมสั่ง
ผมค่อยๆป้อนเขาด้วยรอยยิ้ม ผมมักจะใช้รอยยิ้มของผมปิดบังความรู้สึกของผมเสมอ
และมันก็ได้ผลเสมอ
เพราะผมกลัว
กลัวเหลือเกิน..
กลัวว่าสักวัน ผมจะเผลอแสดงอะไรที่ไม่เหมาะสมออกไป..
การป้อนอาหารผู้ป่วยแสนดื้อผ่านไปได้ด้วยดี แน่นอนว่าคนตัวโตนั้นยังอ้อนผมต่อ
"ร้องเพลงให้ฟังหน่อย"
"เพลงอะไรล่ะ?"
"เพลงที่นายคิดว่าร้องเพราะที่สุดอ่ะ"
"ได้.." ผมตอบเขาเบาๆ จัดให้เขาเอนหลังพิง
'i would't leave wanna keep you near'
ผมจะไม่จากไปไหน เพราะผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ
'cause i feel the same way too'
เพราะผมรู้สึกเหมือนคุณไงล่ะ
'love you , love you'
รักคุณ รักคุณนะ
'want you to know that i'm with you'
อยากให้คุณรู้ว่าผมอยู่ข้างคุณนะ
'i will love you will love you will love you'
ผมจะรักคุร รักคุณ และจะรักคุณ
'gonna hold you and hold you and squeeze you'
จะโอบกอดคุณ จะกอดคุณ และกอดคุณแน่นๆ
' i will please you for all time '
ผมอยากจะขอเวลาทั้งหมดของคุณไว้
'cause i don't want to lose you and lose you and lose you'
เพราะผมนั้นไม่อยากจะเสียคุณ เสียคุณ และเสียคุณไป
'cause i need you i need you i need you'
เพราะผมต้องการคุณ ต้องการคุณ ต้องการคุณ
"ฉันว่าแล้วว่านายต้องจำเพลงนี้ได้"ชานยอลยิ้มให้ผม
"เพลงนี้?"ผมทวนคำของเขา เขายิ้มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
"เราเคยร้องเพลงนี้"
"เมื่อไหร่?" ผมถาม เพราะดูเหมือนว่าเขาจะพอจำอะไรมาได้บ้าง
"เอ่อ..ผมจำไม่ค่อยได้น่ะ"
"ไม่เป็นไร.."ผมยิ้มให้เขา
"แต่..เสียงนายแปลกไปนะ"
ผมสะอึก ไม่ใช่เพราะว่าเขาจับผิด
แต่มันเป็นเพราะ
ความรักของเขาที่มีต่อแบคฮยอน
ความรัก..ที่ผมไม่มีวันได้รับ
เขาจำได้แม้กระทั่งเสียงของแบคยอน..
แล้วสักวัน..
เขาจะจำผมได้รึเปล่า..
หรือจะจำโด คยองซู คนนี้ ในนามของแบคฮยอน ..
มันแย่นะ..
ที่ผมไม่มีทางแทรกระหว่างพวกเขาได้เลย..
"เอ่อ..ขอตัวนะ.."ผมบอก ก่อนจะเดินออกไป
ผมกัดริมฝีปากของผม
เจ็บปวดเหลือเกิน..
แต่
ผมจะมาตกหลุมรัก .คนที่ผมเพิ่งรู้จัก..
เป็นไปได้ยังไง
และ
ผมก็มั่นใจว่า..
ผมกับชานยอล ไม่มีวัน
ที่จะมารักกันอย่างมีความสุข
ไม่มีโอกาส
ไม่มีจริงๆ..
talk
กร๊ดดด สองคอมเมนต์ ขอบพระคุณมากๆค่ะ ฮืออออออออ
เรื่องนี้มาจากความเหงาและเศร้าส่วนตัวของไรต์เองค่ะ ความรู้สึกที่แอบรักใครสักคนแล้วเจ็บไปวันๆ^_^
to be continue
ไรต์เอ๋อเหม่อหาแสงจันทร์
ความคิดเห็น