รักนี้เพื่อลมหายใจ

ตอนที่ 1

"จีวอน เธอเป็นอะไรไปน่ะ"

"สงสัยอาการจะกำเริบน่ะ พี่ไปทำงานเหอะ"

"ไม่ได้นะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะอยู่กับใครล่ะ"

"ไหนๆพี่ก็จะต้องไปแล้ว ฉันก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่ดี"

"พี่ขอดูแลน้องสาวเป็นครั้งสุดท้ายจะได้มั้ย"

"พี่ยอนซอง จีวอนจะรอวันที่พี่กลับมาที่เดิม"

"ไง เรียววินร่าเริงมาเชียวนะ"

"ฉันก็ร่าเริงแบบนี้ตั้งนานแล้วนะ ผิดปกติตรงไหนล่ะ"

"แล้วเธอมีเรื่องอะไรล่ะ ถึงได้ยิ้มขนาดนี้"

"ก็คือว่า ฉันไปเจอรุ่นพี่มาคนนึง เค้าน่ารักมากเลยนะ"

"นิสัยหรือว่าหน้าตา"

"หน้าตาสิ ฉันไม่ได้เข้าไปพูดอะไรกับเค้าสักหน่อย เค้ามากับพวกไหนก็ไม่รู้น่ากลัวเป็นบ้าเลยล่ะ"

"งั้นหรอ พวกมาเฟียรึเปล่า"

"ไม่ใช่หรอก ดูจากหน้าตาแล้วคงจะเป็นคุณหนูไฮโซน่ะ"

"อย่างงั้นเลยหรอ"

"ใช่ สูงมากเลยนะ ผมอาจจะยุ่งๆนิดหน่อย แต่ฉันมั่นใจว่าคนดีร้อยเปอร์เซ็น"

"เธอเอาอะไรมาตัดสินว่าเค้าเป็นคนดี พูดก็ไม่เคยพูดกัน ขนาดชื่อยังไม่รุ้จักเลย"

"ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ"

"พี่เค้าเป็นประธานนักเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนข้างๆเรานี่เอง"

"ฉันล่ะอยากเห็นหน้านายคนนี้จัง ว่าจะหล่อดูดีอย่างที่เธอว่ารึเปล่า"

"เอาสิ เรียววินพูดขนาดนนี้ไม่เชื่อก็ตามใจเธอ"

หลังเลิกเรียน

"เรียววิน เธอจะไปกับฉันมั้ย"

"ไปทำงานอีกแล้วหรอ เธอไม่เหนื่อยบ้างรึไง"

"บ้านฉันไม่รวย จะได้มีเงินไว้ฉันฟุ้มเฟือยนี่"

"วันนี้ฉันขอแล้วกันนะ บาย"

"โอเค บาย"

จีวอนต้องทำงานที่ร้านอาหารทุกวันเพื่อช่วยพ่อของเธอที่ต้องทำงานกับบริษัทที่จะทำท่าไล่พ่อของเธอออก จีวอนจึงต้องทำงานเพื่อเลี้ยงดูพ่อและเพื่อรักษาอาหารของตัวเองให้หานดี

"มาแล้วค่ะ"

"จีวอน วันนี้มาเร็วจังเลยนะเลิกไวหรอ"

"เปล่าหรอกพี่คังวู พอดีเรียววินจอมเบี้ยวไม่ได้ท่วงเวลาไว้"

"อื้มๆ แต่จะยอกให้ว่าเพื่อนเราน่ารักมากเลยนะ"

"แอบชอบหรอ จะบอกให้นะ"

"ชมเฉยๆ"

"จ้า..."

"นี่จีวอน เอ้า...จีวอนเป็นอะไรไป"

"เอ่อคือ เปล่าค่ะๆ ไม่ได้เป็นอะไรสบายดีทุกอย่าง"

"เมื่อไหร่เราจะหายสักทีนะ พี่เป็นห่วงเรามากรู้มั้ย"

"จีวอนก็ไม่รู้ว่าจะรักษาตัวเองให้หายแล้วทิ้งความทรงจำที่ดีๆไปหรือจะปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ดี"

"ความทรงจำ พี่ว่ามันเรียกคืนได้นะแต่ชีวิตคนเรามันเอาคือไม่ได้หรอกจีวอน"

"....."ทำไมฉันต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย แม่ค่ะแม่อยู่ไหนรู้มั้ยว่าพ่อกับหนูเจ็บมากขนาดไหน แต่แม่อย่าห่วงหนูเลยพ่วงพ่อดีกว่า พ่อต้องมานั่นทรมานทุกวันเห็นหนูเจ็บพ่อก็เจ็บมากกว่าหนูแล้วล่ะค่ะ ไหนจะเรื่องที่ทำงานอีก แม่ค่ะแม่รับรู้เรื่องราวแบบนี้บ้างมั้ย ทำไมแม่ต้องทิ้งหนูกับพ่อไปด้วย

"ขอคาปูชิโน่ร้อนแก้วนึง คุณ"

"ค่ะๆ"

"ผมขอคาปูชิโน่ร้อนแก้วนึง"

"สักครู่นะค่ะ"

"คนเค้าส่งฟังซะบ้างสิ เป็นลูกจ้างอะไรเนี่ยไม่ต้อนรับลูกค้ายังจะมาทำเหม่อลอยอีก"

"........."

"ไม่ต้องมามองหน้า รู้ตัวว่าผิดแล้วยังอีก"

"........."คนบ้าอะไร คิดว่าตัวเองเป็นใครเนี่ยมาตะคอกๆใส่ฉัน เห็นว่าเป็นลูกค้านะไม่งั้นด่ากลับไปแล้ว

"ได้แล้วค่ะ เชิญดื่มตามสบายนะค่ะ"

"เธอ เดี๋ยวก่อน"

"จะรับอะไรอีกหรอค่ะ"

"มองหน้าฉันสิ"มองหน้า นายนี่บ้าแน่ๆ วุ่นวายจริงๆ

"บอกให้มองหน้าไง!"

"O_O"

"จี........."

"อะไรหรอ"

"เปล่า ไปซะไป ไปให้ไกลๆด้วย"

"........"อะไรของเค้า นึกจะให้มองหน้าก็มอง นึกจะไล่ก็ไล่ 

                                       

ผ่านไป 10 ปี