คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 2 ทำไมต้องทำทุกอย่างเพื่อเขา - 1
เ้าวัน่อมา
บรรพโทร. หาพร้อมเพรเพื่ออโทษแทนแม่อีรั้ เารู้สึผิที่่วยอะไรแฟนไม่ไ้เลย เมื่อืนเา็นอนไม่่อยหลับ เป็นห่วแฟน ลัวว่าแฟนะิมา
“ไม่เป็นไรหรอบิว เพรไม่ถือสาท่านหรอ” ปาบอแฟนว่าไม่ถือโทษโรธแม่เา แ่ลึ ๆ ในใลับรัน้าม ใระยอมแพ้ันเล่า แม่เาูหมิ่นเธอนานั้น ไม่ว่าอย่าไรเธอ็้อทำใหุ้หิยอมรับว่าเธอเป็นว่าที่สะใภ้ที่เพอร์เฟที่สุให้ไ้ “บิว เพรว่าเพระเรียนทำอาหารแบบริัแล้วนะ ฝึไว้็ไม่เสียหายใ่ไหมล่ะ”
“เพรไม่อบทำอาหารนี่นา เพรไม่้อเรียน็ไ้นะรับ บิวะ่อย ๆ ุยับุแม่ให้นะ เี๋ยวุแม่็เ้าใ” ายหนุ่มรับปา แ่พร้อมเพรรู้ว่าบรรพทำไม่ไ้หรอ ถ้าเาทำไ้ทำนานแล้ว เาไม่ให้แม่เามาำหนิิเียนเธอหรอ
“แ่เพรอยาเรียน”
ยามที่หิสาวปัใไปแล้ว ใร็ห้ามหรือล้มเลิวามิเธอไม่ไ้
“อือ ามใเพรนะรับ”
“บิว เพระสายแล้ว เี๋ยวเรา่อยุยันนะ” เ้านี้เธออาะไม่ไ้รับประทานอาหารับรอบรัว เมื่อืนเธอุยับเพื่อนนึ ทำให้ื่นสายไปหน่อย
“รับ ๆ ถ้าเพรว่าวันไหนบอบิวนะ บิวะพาเพรไป็อปปิ ไปสปาแบบที่เพรอบเพื่อเป็นารไถ่โทษให้นะ”
“อบุ่ะที่รั น่ารัที่สุเลย”
“รัเพรนะรับ”
“รับิวเหมือนัน่ะ”
เย็นวันพฤหัสหลัเลิาน พร้อมเพรเินทามาร้านอาหารแห่หนึ่ึ่นัับเพื่อนรัไว้ หิสาวมา่อนเวลานัราวรึ่ั่วโม ส่วนอีสอสาวนั้นำลัอยู่บนถนน แ่อีไม่เินสิบห้านาที็ะถึแล้ว อรัาบอเพื่อนว่าเธอนัโสินทร์มา้วยเพื่อะไุ้ยเรื่อสอนพร้อมเพรทำอาหาร
พร้อมเพริว่านัอย่าเาน่าะานยุ่และมาไม่ไ้หรอ แ่เธอเาผิ
“ไม่เอันนานเลยนะเพร” ายหนุ่มรูปร่าสูโปร่เอ่ยทัสาวสวยที่สวมเรสแนสั้นสีมพูอ่อน
“พะ...พี่โ้ สวัสี่ะ” หิสาวยมือไหว้และเยหน้ามอเาั ๆ เธอำวามสวยู่นั้นไ้ี โสินทร์มีิ้วเ้ม ผิวสีน้ำผึ้ รอบหน้าและสันรามัเน โยรวมแล้วใบหน้าอเาไม่เปลี่ยนไปเลย ที่เปลี่ยนือัวสูว่าเิมและูแ็แรำยำึ้น แน่ล่ะ เธอับเาไม่ไ้เอันั้แ่เรียนมัธยมปลายและ้วยอายุสามสิบทำให้อนนี้เาูเป็นผู้ายอบอุ่น ูภูมิาน “เินั่่อน่ะ”
“อบุรับ” ร่าสูอบ เานั่เ้าอี้ร้ามเธอ “เพรเป็นไบ้า สบายีนะ”
“เพรสบายี่ะ เอยับบาร์บี้ำลัมานะะ รถิอยู่”
“รับ เพรหิวไหม วันนี้อยาินอะไรสั่เลยนะ มื้อนี้พี่เลี้ยเอรับ”
“อบุ่ะพี่โ้”
พร้อมเพรสั่เรื่อื่มมาิบระหว่ารอเพื่อน ทั้สอนัุ่ยันไปพลา ๆ ประสานไม่ไ้เอันนาน โสินทร์เล่าว่าเาัสินใย้ายลับมาอยู่ประเทศไทยถาวร เพราะพ่อแม่อายุเยอะแล้ว อนนี้เาเปิร้านอาหารในรุเทพฯ ลบุรี และภูเ็
พร้อมเพรยินีับวามสำเร็อเา เธอรู้ว่าโสินทร์มีวามฝันั้แ่สมัยเรียนมัธยมว่าอยาเป็นเฟื่อั อนบมอหโสินทร์ไปเรียน่อที่สหรัอเมริา แ่พร้อมเพรยัอยู่แ่มอห้า ทั้สอ่าเยเป็นพัพพีเลิฟอันและัน พวเาแอบบันโยที่เพื่อน ๆ ไม่รู้ วามสัมพันธ์อเ็น้อยวัยเรียน่าเปราะบา หิสาวไม่อยารอ เธอไม่รู้ว่า้อรอไปถึเมื่อไหร่ และเมื่อเธอเรียนบั้นมัธยม ็สอบเ้ามหาวิทยาลัยในไทย านั้น็ลเป็นแฟนับบรรพนถึปัุบัน
สอสาวเพื่อนรัมาถึในเวลา่อมา อรัาและเบมาศหิวมาึสั่อาหารหลายอย่า บรรยาาศบนโ๊ะอบอวลไป้วยวามทรำวัยเ็ โสินทร์เยเป็นนัิรรมัวยอโรเรียน เป็นประธานสี เป็นนัีฬาที่มีแ่สาว ๆ รี๊ เหมือนับพร้อมเพรที่เป็นเียร์ลีเอร์ทุปี ใรหลายนมัพูันว่า่วีวิวัยมัธยมนั้นมีวามสุและสนุที่สุ พร้อมเพรยืนยันไ้ว่ามันือวามริ
ในสายาอสอสาวเพื่อนรั โสินทร์ับพร้อมเพรเหมาะสมันราวิ่ทอใบหย ถ้าทัู้่เป็นแฟนัน็ี พร้อมเพรไม่น่าไปบับบรรพเลย เสียาย
ความคิดเห็น