ทาสรักในกรงทอง (ชีคหนุ่มล่ารัก) : สนพ.อินเลิฟ

ตอนที่ 3 : ตอนที่ 2 เบื้องหลังของนางเสือ (100%)

** ตอนนี้มีแค่เลิฟซีนเบาๆ ขอความกรุณา อย่ากดแบนเลยนะคะ
เพราะมีปัญหาในการลิงค์ไปที่เวบนิยาย
ไม่งั้นคนเขียนก็คงลงนิยายให้อ่านไม่ได้เหมือนกัน
ขอบคุณมากๆค่ะ ^^ **

ตอนที่ 2

เบื้องหลังของนางเสือ

ร่างเปียกซ่กเดินเข้ามาหลังเวทีหน้าเคร่งขรึม ดวงหน้าเต็มไปด้วยความหนักใจและกังวล ไม่เหลือคราบนางเสือดาวเจ้าเสน่ห์จอมยั่วยวนนอกจากชุดเซ็กซี่ที่สวมใส่

“สุดยอดเลยโว้ยดาว...คืนนี้แกเกิด” เสียงสรรเสริญชื่นชมของเสือสาวอีกสองตัวที่เดินตามหลังคนเดินเร็วเข้ามาเอ่ยชื่นชมกับมือใหม่ที่เรียกเสียงกรี๊ดและฮือฮากระหึ่มฮอล์

ตามด้วยบรรดาแด๊นซ์เซอร์ร่างชายใจสาวทั้งหลาย

“ก็มันชื่อดาวนี่หว่า...ก็สมกับเป็นดาวจริงๆ” เพื่อนอีกคนที่มองการแสดงขนาดที่มืออาชีพยังอายเอ่ยชื่นชม มิน่าเชื่อว่าเพียงฝึกซ้อมแค่ห้าวัน เคียงดาว ก็ฉายแววความเป็นดาวโดดเด่นบนเวที แค่การแสดงโชว์ครั้งแรกได้รับเสียงปรบมือและชื่นชมชอบกระหึ่มฮอล์โลลิต้า

เสียงหัวเราะคิกคักของสองสาวประสานกัน ในขณะคนที่ได้รับคำชมหนาหูรีบวิ่งเข้าไปคุ้ยค้นเจ้าเครื่องติดต่อสื่อสารเครื่องจิ๋วในกระเป๋าขึ้นมาดู

‘สิบเจ็ดสายไม่ได้รับ’

คิ้วถูกกันและวาดโก่งขยับเข้าหากัน  รีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมยาวหนามาห่มกายไว้ก่อน ยอมรับว่าไม่ชินกับการสวมใส่ชุดเกือบเปลือยนี่เลยแม้แต่นิด มันให้ความรู้สึกคล้ายกับแก้ผ้ายังไงอย่างงั้น...แต่ทุกอย่างที่ทำไป เธอมีเหตุผล ที่ราคาค่าจ้าง...นั้นงามเหลือเกิน

เงินล้วนๆ คือเหตุผลเดียว...เธอหิวเงิน...ใช่ เธอต้องการใช้เงินจำนวนมาก มิใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อต่อลมหายใจและชีวิตของบุพการีผู้มีพระคุณ

เมื่อนายเดชาผู้บิดา เกิดอาการหัวใจกำเริบกะทันหัน ผนวกกับโรคเก่าทั้งเบาหวานความดันที่รุมเร้า ขณะนี้นอนแอดมิทในห้องผู้ป่วยหนักรอการผ่าตัด...และค่าใช้จ่ายนั้น ก็แพงเหลือเกิน...เกินปัญญาที่เธอจะหามา...ทางไหนก็ได้ที่ได้เงินจำนวนมากมาโดยเร็วที่สุด...โดยไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีลธรรม และไม่เบียดเบียนใคร...เธอยินดีทำทุกอย่าง ต่อให้แม้ต้องขายชีวิตตัวเองก็ตาม...ก็เธอมีพ่ออยู่เพียงแค่คนเดียว

แม้หลายปีดีดักที่นายเดชาไม่ได้สนใจไยดีเธอ เพราะมัวแต่รักหลงยัยเกสรเมียใหม่ แต่พ่อก็คือพ่อวันยังค่ำ...ตัดไม่ตายขายไม่ขาด

เคียงดาวรีบหลบเลี่ยงเสียงดังอึกทึกจากโชว์ภายนอกที่เล็ดลอดเข้ามาในห้องแต่งตัว ไปหาที่เงียบพอที่จะคุยธุระส่วนตัวโดยไม่ให้ปลายสายได้สงสัย เบอร์ที่โทร.มาถึงสิบสาย อีกแปดเป็นใครอีกคนที่คงห่วงกังวลถึงกัน แต่นั่นไม่สำคัญเท่า

“ว่าไงคะน้าดา?”

“อาการพ่อยังไม่ดีขึ้นเลย หมอพูดอะไรก็ไม่รู้ น้างงไปหมดแล้ว ตอนนี้ดาวอยู่ที่ไหนลูก”

ดวงตาที่แต่งแต้มสวยคม หากเวลานี้เต็มไปด้วยรอยกังวลวิ่งวนไปมา ประจุไว้ด้วยความสับสนปนระย่นระย่อท้อใจ ก่อนจะข่มศีลธรรมจำโกหกไปเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ

“ดาวยังทำงานอยู่เลยค่ะ วันนี้ลูกค้าเยอะมากคิดบัญชีจนหัวหมุนไปหมด”

“งั้นเหรอลูก” เสียงอีกฝ่ายอ่อนอ่อยลงไปเมื่อคิดว่ากำลังรบกวนหลานสาว

“แต่ดาวคงเลิกไม่เกินเที่ยงคืน ยังไงจะลองขอผู้จัดการดู น้าดาใจเย็นๆนะคะ”

“รีบมานะลูก น้าทำอะไรไม่ถูกแล้ว” เสียงสั่งเสียปลายสายทำให้เธอยิ่งกังวลขึ้นอีกเป็นเท่า

ตอนนี้บิดาเธอกำลังรอการผ่าตัดอยู่ในไอซียู...หมอแจ้งว่านายเดชาอาการโคม่ายังไม่สามารถให้การผ่าตัดได้ แต่อะไรเล่าจะคือเหตุผลสำคัญมากกว่าว่า เธอยังไม่มีเงินพอสำหรับค่าผ่าตัด

ค่าใช้จ่ายที่หมอแจ้งให้ฟังคร่าวๆ นั่นคือแรงผลักดันให้เธอต้องลุกขึ้นมาฉีกสัญญาใจกับใครคนนั้นทิ้งไป ในเวลาเจ็ดปีที่เขาไม่เคยติดต่อมาหา...ไม่รู้ไม่เห็นว่าเธอต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง...เวลานี้ชีวิตของผู้ให้กำเนิดที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลนั่นต่างหากที่ควรคิดถึงและห่วงใยมากกว่าสัญญาปากเปล่าของใครอื่น

คนที่เคยบอกไว้ว่า...ไม่เกินห้าปีจะกลับมาคืนคำสัญญาให้เธอ...แต่แล้วทุกอย่างก็สงบนิ่งราบเรียบ...ดั่งทะเลไร้คลื่น

ช่วงเวลาสั้นๆ ความทรงจำร่วมกันแค่สามเดือน คงไม่มีค่าและความหมายสำหรับเขาหรอก...แต่กับเธอทุกอย่างยังแจ่มแจ้งชัดเจนเหลือเกิน

ชมพู่วิ่งมาตาม พร้อมบุ้ยใบ้ปากบอกว่าให้รีบไปแต่งตัวเพื่อเตรียมโชว์ชุดใหม่ เคียงดาวพยักหน้าปาดน้ำตาทิ้ง...จะยากอะไรก็แค่ใส่หน้ากาก เก็บต่อมอายโยนทิ้งไป ขับต่อมด้านออกมาใช้ แล้วก็รีบๆทำให้มันจบไป

เธอขายความสามารถ ขายการแสดง...ไม่ได้ขายตัวเสียหน่อย...และก็ไม่ได้ทำผิดต่อข้อสัญญาที่เคยพูดไว้...กายและใจยังเก็บไว้เพื่อเขาคนเดียว...

คนที่เรียกร่ำคำสัญญา...แต่เจ็ดปีผ่านไป ไม่แม้จะติดต่อกลับมา เขาอาจจะลืมไปแล้วก็เป็นได้ นับประสาอะไรที่เธอต้องคร่ำเคร่งเกรงใจต่อคำสัญญาที่อีกฝ่ายยังไม่ยอมรักษาด้วยเล่า

“ค่ะ น้าดา ดาวจะรีบไปให้เร็วที่สุด ฝากดูแลพ่อด้วยนะคะ”

มือบางรีบพับเก็บโทรศัพท์ปิดงับลง สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกพลังเพื่อจะได้กลับไปทำงานแสดงต่อ ทุกอย่างต้องใช้สติและสมาธิกับมันให้มาก The Show must go on

ห้องที่ปิดมืดมิดกระหึ่มไปด้วยเสียงเพลง We will rock you ราวกับจะปลุกขวัญกำลังใจของนักรบ

ร่างอวบอัดของลิลลี่ดาวดวงงามของค่ายเจ๊กิ่งเปิดประตูแง้มเข้ามากลอกสายตามองไปข้างในห้องอย่างหวาดๆ หลังจากที่มาม่าหรือเจ๊กิ่งพามาส่งที่ล็อบบี้ด้านล่าง หล่อนก็ถูกควบคุมตัวโดยผู้ชายหน้าเหี้ยมทะมึนสองคนในชุดสูทดำอย่างกับพวก MIB พาขึ้นลิฟต์มายังห้องสวีทชั้นสูงสุดของโรงแรมห้าเกือบหกดาวติดแม่น้ำเจ้าพระยาสุดหรูราคาห้องแพงหูฉี่ บอกให้รู้ว่าแขกของค่ำคืนนี้ VIP ขนาดไหน

แส็คสั้นลายเสือที่รัดตึงไปทุกสัดส่วนอวบอัดตามคำเรียกร้องของลูกค้าทำให้หล่อนนึกผวาว่าอาจจะมีรายการโชว์ประเภทแส้เฆี่ยน..เทียนหยดแถมมาด้วย

สองหนุ่มหน้าเหี้ยมไม่ยิ้มไม่แย้ม และไม่พูดจาอะไรเลย พวกเขาพาหล่อนมาส่งที่หน้าห้อง และสั่งให้เปิดประตูเข้ามาเองเพียงลำพัง หัวใจหล่อนเริ่มเต้นแรงสั่นสะท้าน ไม่กล้านึกจินตนาการล่วงหน้าถึงสิ่งที่กำลังจะเผชิญในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้

จำนวนเงินมหาศาลที่ได้รับการเสนอ ทำให้หล่อนยอมเสี่ยงที่จะสนองตัณหามนุษย์เพศผู้ ขอให้ได้เงินมากๆเพื่อเก็บไว้ตั้งตัวโดยเร็วที่สุด...เจ็บตัว...แต่คงไม่ถึงตาย เงินจำนวนนั้นมีความหมายแลกกับการฝืนทนเล็กๆน้อยๆ เห็นท่าไม่ดียังไง หล่อนก็เตรียมเครื่องช็อตไฟฟ้าและสเปรย์พริกไทยติดกระเป๋ามาด้วย

“มาแล้วเหรอ?” เสียงทักดังขึ้นในความมืดทำเอาสะดุ้งโหยง น้ำเสียงกังวานดังดูทรงพลังอำนาจเหลือเกิน ฟังแปร่งหูอีกต่างหาก เหมือนคนพูดภาษาไทยไม่จัดเจน

“ค่ะ” ตอบกลับไปผะแผ่วเบา

เงียบเสียงไปหนึ่งอึดใจจนน่าอึดอัด หล่อนได้ยินเสียงคนเดินในห้อง แต่จับทิศทางลำบากนัก เพราะเสียงเพลงยังกระหึ่มดังแข่งกับเสียงฝีเท้าของเจ้าป่าหากว่าเยื้องย่างดังแมวย่อง

สัมผัสร้อนผ่าวเกาะกุมเข้าที่บั้นท้ายเต็มฝ่ามือทำเอาสะดุ้งโหยงสุดตัว ร่างอวบอัดเต็มตึงถูกรวบกอดไว้แน่น มือซุกซนกำลังโลมไล้ไปทั่วร่างจนรู้สึกร้อนผ่าวไปตามเส้นทางที่ฝ่ามือร้อนลากผ่าน

“กลัวเหรอ?” คำถามเจือกลิ่นแอลกอฮอล์เข้มข้น ลิลลี่กลืนน้ำลายเอื๊อกลงคอ...เมาอีกแล้ว ทำไมถึงได้เจอแต่พวกลูกค้าเมาหยำเป สติไม่มี...แต่อย่างน้อย ขอให้เขายังพอหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้าง อย่าได้ใช้บริการกระทำกับหล่อนดังสัตว์ป่าเป็นพอ

“ทำไมคุณถึงไม่เปิดไฟล่ะคะ?” คำถามใจดีสู้เสือ สัมผัสลากร้อนกำลังละเลงไปทั้งร่างจนไฟแทบลุก

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” คำตอบพาลพาให้คนฟังสะอึกขึ้นมา เนื้อตัวเริ่มสั่นเทาทั้งที่นี่ไม่ใช่การทำงานครั้งแรก แต่แขกแปลกประหลาดอย่างนี้หล่อนเพิ่งเคยเจอครั้งแรก คนฟังนึกฉุนกึกขึ้นมา

ไม่อยากเห็นหน้า แล้วเรียกหล่อนขึ้นมาทำไม อาชีพหล่อนขายเนื้อขายตัว และหล่อนก็มั่นใจด้วยว่าตัวเองสวยพอที่จะอวดรูปโฉมโนมพรรณให้เขาได้ตื่นตะลึง

“ค่ะฉันกลัว...กรุณาเปิดไฟจะได้มั้ยคะ ฉันไม่น่าเกลียดจนคุณขยะแขยงหรอก”

จมูกคมไล้แก้มนวลเนียนก่อนกดฝังลงไปสูดเอาความหอมยั่วยวนจมูกอย่างบ้าคลั่ง ปล่อยจินตนาการไปสุดกู่ว่าเป็นเธอคนนั้น...คนที่เขาปรารถนา

หัวคิ้วรกๆขยับเข้าหากัน เมื่อได้กลิ่นฉุนกึกในโพรงจมูก เขาชื่นชมความบริสุทธิ์ผุดผาดของกลิ่นกายเนื้อแท้อย่างกลิ่นกายสาวของเธอคนนั้น มิใช่ที่ปรุงแต่งขึ้นมา

“ใส่น้ำหอมมาหรือ?”

“ค่ะ”

อ้อมแขนแกร่งแข็งแรงคลายออก ก่อนจะตวาดเสียงห้วน “รีบไปอาบน้ำล้างกลิ่นนี่ออกให้หมด ฉันไม่ชอบกลิ่นน้ำหอม” สิ้นคำสั่งฝีเท้าหนักๆก็เดินตึงตังจากไปในความมืด หล่อนได้ยินเสียงเครื่องแก้วกระทบกัน เขาคงจะดื่มอีกกระมัง

“ฉันให้เวลาห้านาที ล้างกลิ่นน้ำหอมออกให้หมด อย่าให้รอนาน” เสียงฉุนเฉียวตวาดดังจนคนต้องรับคำสั่งลนลาน

“จะให้ฉันคลำไปมืดๆนี่หรือคะ” ถามเสียงสั่น บอกให้อีกฝ่ายรู้ว่ากำลังทำให้หล่อนกลัว แม้จะเริ่มปรับสายตาให้คุ้นชินกับความมืดสลัวแล้วก็ตามที

“แค่นี้คงทำได้กระมัง โรงแรมไหนๆก็เหมือนกันทั้งนั้น ฉันว่าเธอคงเคยมาใช้บริการบ่อยอยู่มิใช่หรือ?” ถ้อยคำหยามเหยียดดูแคลนกล่าวห้วน ทั้งที่ไม่ควรเพราะมิใช่วิสัยของบุรุษ แต่เวลานี้ สติได้ถูกครอบงำด้วยแอลกอฮอล์และความแค้นต่อเธอคนนั้นจนหมดสิ้น บัญญัติเคร่งครัดในคัมภีร์คำสอนของศาสนาถูกโยนทิ้ง ในเวลานี้เขาต้องการอะไรที่มาย้อมใจ หรือทำเรื่องบ้าคลั่งนี่ไปให้สุดๆหลุดสติลงไปเลย ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเหลือไว้ให้ผู้หญิงคนไหนอีกทั้งนั้น

ดวงหน้าสวยบึ้งตึงขึ้นมาอย่างฉุนเฉียวหัวเสีย หมอนี่มีเงินซักแค่ไหนกันถึงกล้ามาพูดจาอย่างนี้กับหล่อน ถ้าไม่นึกถึงจำนวนค่าตอบแทนครั้งนี้ หล่อนไม่มีวันยอมให้อีตาบ้านี่มาดูถูกหล่อนแน่ๆ

ลิลลี่ออกจากห้องน้ำอีกครั้ง ภายในห้องนี้ก็ยังมืดสลัว ดวงตาตื่นมองอย่างไม่ชอบใจซักนิด และในชั่วเสี้ยววินาทีที่กำลังเขม้นสายตาหาแขกของตัวเองในความมืด ความร้อนผ่าวจากผิวเนื้อเปล่าเปลือยแข็งแกร่งแน่นตึงอย่างบุรุษก็ทาบทับอยู่เบื้องหลังจนสะดุ้งโหยง

“อย่าหันมา” น้ำเสียงดุดันออกคำสั่ง

ผ้าปิดตาถูกคาดลงมาบนใบหน้าสวย โดยที่เธอไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเขา

“คะ..คุณกำลังทำอะไร?” เสียงถามสั่นๆหวั่นกลัวขึ้นมา

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” เขาย้ำความต้องการ มือยังขยุกขยิกอยู่ที่ท้ายทอยเพื่อผูกเงื่อนผ้าปิดตาแน่น ความรู้สึกหวั่นกลัวกับความลึกลับซับซ้อนจากลูกค้าความต้องการประหลาดแผ่ซ่าน

ชีคนัจมฺอัลดินมองคนที่จะมาตอบสนองความต้องการที่รุ่มร้อน...ตัวหล่อนสั่นเทาราวสาวน้อยมิเคยต้องมือชายมาก่อน

เสียงหัวเราะหึในลำคออย่างหยามหยัน...ผู้หญิงแท้จริงก็มีค่าเพียงเท่านี้แหละ...ให้ความสุขกับผู้ชายบนเตียง...เคียงดาวปลุกเร้าความต้องการของเขาให้ลุกโพลงโชติช่วงขึ้นมา...และเขาคงไม่อาจข่มตาหลับได้ หากไม่ได้ดับไฟที่สุมจนอกร้าวร้อนนั่นลงเสีย โดยเฉพาะส่วนปวดหนึบแก่นกลางกายที่ต้องการปลดปล่อยเสียยิ่งกว่าที่ใด...

แต่เพราะคำมั่นสัญญา...ทำให้เขาไม่อาจปล่อยตัวปล่อยใจละเมิดไปกับใครอื่นได้...หัวใจเขา...ร่างกายเขา...เฝ้าจงรักภักดีเพียงเธอ...เพราะคำมั่นสัญญาที่มอบให้แก่กัน...นับวันรอ...รอเพื่อตอบสนองให้เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น และเธอจะรู้ว่าเขารักและต้องการเธอยิ่งว่าสิ่งใด...เมื่อวันนั้นมาถึง

แต่บัดนี้หมดสิ้นแล้ว...แก้วมณีล้ำค่าดวงนั้นแตกกระจาย ดังเช่นหัวใจที่รานร้าวแหลก...เขาเกลียดเธอเสียยิ่งกว่าอะไร ผู้หญิงที่ตระบัดสัตย์ต่อคำสัญญา...

คำสัญญา จากความคิดงี่เง่าว่าจะเมกเลิฟแต่กับเพียงคนที่เขาพึงพอใจ...จะรัก...และมอบหัวใจกันแทนคำสัญญาระหว่างสองหัวใจ

คำสัญญาที่ถูกฉีกทิ้งต่อหน้าอย่างไม่ไยดี...จะมีค่าอะไรที่ต้องเก็บความต้องการไว้เพียงเพื่อคนที่รักเท่านั้น...ในเมื่อเลือดหนุ่มในกายกำลังเดือดพล่าน ความต้องการที่เรียกร่ำจนเครื่องร้อนฉ่ากับภาพติดตาของนางเสือดาว ทำให้หัวเขาหมุนติ้วปวดหนึบจวนเจียนระเบิด...และต้องการปลดปล่อยเดี๋ยวนี้

ไม่มีใครต้องรักษาคำสัญญาต่อใครอีกแล้ว...ทุกอย่างจบสิ้น เขาไม่ผูกพันตัวเองไว้กับคำพูดลวงหลอกของผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว...คนที่ไม่มีค่าควรอะไรนอกจากเป็นที่ระบายความใคร่เมื่อเกิดความต้องการจากสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ เพียงแค่ความต้องการล้วนๆอย่างเดียว...เท่านั้น

แอลกอฮอล์กดประสาทให้เบลอมึนงง...จินตนาการภาพตรงหน้าคือนางเสือดาวแสนยั่วยวน ดวงหน้าคร้ามเครียดขึ้งขุ่นเคือง ดวงตาคมกระตุก ไม่จำเป็นที่เขาต้องปราณีต่อใครหรืออะไรอีกแล้ว ในเมื่อเลือดกำลังเดือดพล่านด้วยเพลิงไฟแห่งความหิวกระหายใคร่อยากลองลิ้มชิมกามรส ไฟที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนจุดก่อไว้แล้วทอดทิ้งไปเสีย

ไฟที่ระอุอยู่ในกายหนุ่มมานับเจ็ดปีเต็ม รอเวลาที่จะกลับมาปลดเปลื้องแต่เปล่าเลย เธอไม่อนาทรร้อนรนไปกับเขา ยังมีโลกอีกใบให้เธอได้โลดแล่นเพริดพลิ้วไปตามกระแส...ปล่อยตัว..ปล่อยใจ..ละทิ้งคำมั่นสัญญานั้นไปเสียแล้ว

เขาถูกลบลืมหายไปจากใจดวงนั้นเสียแล้ว...วันนี้เธอจึงไม่คิดรักษาคำสัญญาใดๆอีก

ความรักที่อาบไล้แผ่วพริ้วอยู่บนความแค้น ค่อยถูกถ่ายทอดสู่ร่างงามที่ละน้อย...หากเขารักหล่อนได้ เขาจะเริ่มต้นยังไง...เพื่อให้หล่อนรู้ว่าเขารักและอดทนรอคอยแค่ไหน...คำมั่นสัญญาที่เป็นเขาฝ่ายเดียวไม่เคยลืม

ความรู้สึกร้อนผ่าวเกาะกุมลงสองเต้างามที่ถูกขยำเค้นคลึงอย่างพึงพอใจ กายสาวของผู้ถูกรุกรานเริ่มสั่นระริกขึ้นมา ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กำจายเมื่อลมหายใจอุ่นร้อนสาดรดที่ซอกคอ ก่อนตามด้วยการซุกไซ้ขบเม้มที่ฝังลึกลงไปราวกับกำลังจะดูดกลืนวิญญาณจากแอ่งชีพจรที่เต้นตุ๊บตรงนั้น เสียงครวญแผ่วพริ้วลอดจากปากอิ่มที่เผยออย่างรอคอยการรุกรานซอกซอนไซ้

รอยยิ้มอย่างพึงพอใจผุดขึ้นที่ริมฝีปากหยักคม ร่างแกร่งหยัดยืนขึ้นเต็มความสูง กายหนาแน่นไปด้วยมัดกล้ามคลื่นลอนชัดเจนบิดสะบัดช้าๆ วอร์มก่อนเกมที่กำลังจะเริ่มขึ้น หล่อนชัดเจนเกินไปว่าไม่ใช่นางเสือดาวที่แสนเย้ายวน เขาอาจจะต้องใช้จินตนาการอย่างมากในการสั่งสอนและให้บทเรียนคนไม่ซื่อสัตย์ต่อกัน

ฝ่ามือใหญ่ตวัดร่างเนียนนุ่มผุดผ่องโยนลงบนเตียงกว้างไปสนองความต้องการของกันและกันต่อบนที่ทางที่เหมาะสมกว่า

ร่างอวบอัดให้ความร่วมมืออย่างดี เมื่อเขาก้าวตามลงไปบนเตียงที่ยวบไหว กายสาวอรชรเร่าร้อนบิดครวญรัญจวนยิ่ง อกอิ่มอวบอัดแอ่นหยัดขึ้นมาอย่างพร้อมรับกับกิจกรรมที่กำลังจะเริ่มขึ้น

ไฟที่โคมหัวเตียงเปิดไว้เพียงแค่หรี่ๆเท่านั้น สร้างอารมณ์ซ่านกระเจิดกระเจิงไกลสุดกู่

ถึงเวลาของจริงแล้วล่ะ...แล้วเธอจะรู้ว่าการมาท้าทายคนอย่างเขาจะได้รับผลตอบแทนเป็นเช่นไร

ร่างใหญ่โถมกายลงไปทาบทับบนร่างนั้นอย่างมันเขี้ยว คล้ายเจ้าป่าได้เวลาฉีกเนื้อสมันสาวจอมยั่วยวนปั่นป่วนประสาท เรียวฟันขาวขบขย้ำฝังเขี้ยวลงไปจนฝ่ายตั้งรับร้องเสียงหลง

อารมณ์ซ่านอยากเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวในฉับพลันเมื่อสัมผัสเคล้นคลึงรุกเร้านั่นตะโบมตะบันรุนแรงจนหล่อนหวาดผวากรีดร้องออกมาเสียงหลงระงม