ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่เจ็ด
7
ภารกิจที่ 3 : เต๊าะวันละนิด
ปล.จากแฮ็ก แสดงออกให้มาก เอาให้รู้ไปเลยว่าสถานะแค่คนสนิทกันน่ะ มึงไม่ได้ต้องการ !
“อ้าวเอย ทำไมยังไม่กลับอีกล่ะ รอใครอยู่หรอ”
พี่พนักงานที่เขาไม่ค่อยสนิทถามขึ้นหลังจากที่กลุ่มของเจ้าตัวลงมาข้างล่างพร้อมกับเสียงดังเจื้อยแจ้วมาแต่ไกล ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แต่ไม่ค่อยชอบเท่านั้นเอง
ไม่ชอบทั้งกลุ่มนั่นแหละ
“มึงอย่าไปถามเลยแจง เค้าไม่อยากคุยกับเราหรอก หยิ่งจะตาย”
“เฮ้ย มึงก็ไปว่าน้องอ่ะพิม” ว่าแล้วพวกเธอก็จับกลุ่มคุยกันเรื่องเขาอย่างสนุกสนานราวกับว่าเขาไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนี้
รู้รึยังครับ
ทำไมเขาถึงไม่ชอบคนพวกนี้ ...
“พี่เอย” เสียงเรียกจากด้านขวาทำเอาต้องเงยหน้าหันไปมอง รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าที่เรียบตึงอยู่เมื่อกี้หลังจากที่เห็นใครบางคนเดินเข้ามาใกล้
บรรยากาศอึดอัดนั่นน่ะ
หายไปซะสนิท
ยืนมารับแล้ว
“รอผมนานมั้ย พอดีมีประชุมเชียร์น่ะ” เขาลุกขึ้นส่ายหัวให้อีกคนคลายกังวลพร้อมกับส่งยิ้มให้เจ้าเด็กตัวสูงนี่ด้วย เขาเข้าใจเรื่องงานที่มหาวิทยาลัยดีอยู่แล้ว ยิ่งยืนต้องเป็นพี่คุมน้องๆปีหนึ่ง มันคงต้องเหนื่อยมากแน่ๆที่ต้องเดินมารับเขาทุกวันแบบนี้
แต่ก็ยังไม่ยอมให้เขาเดินกลับคนเดียวอยู่ดี
ยืนน่ะดื้อ
โคตรจะเด็กดื้อเลย
“วิ่งมาหรอ เหงื่อเยอะเชียว” ถือวิสาสะยกผ้าเช็ดหน้าของตัวเองที่ติดมาด้วยทุกวันเช็ดปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อๆของน้องให้ โดยที่อีกคนไม่ได้ขัดขืนอะไร
หน้าแดงเชียว
คงจะร้อนมากงั้นสิ
ไม่เห็นต้องรีบวิ่งมาเลย
“น้องเอยยยย คนนี้ใครอ่ะ น้องชายหรอคะ” เสียงจากด้านหลังทำเอาคนที่กำลังเคลิ้มๆกับสัมผัสอันอ่อนโยนต้องสะดุ้งนิดๆ พี่ๆผู้หญิงที่เรียงรายกันส่งยิ้มหวานมาให้จนเอยขนลุกแทนคนตรงหน้า
“หล่อนะเนี่ย หุ่นก็ดีมากเลยพ่อคุณ” คล้ายกับคนเพ้อ คนที่ก่นด่าเขาเมื่อกี้กลายร่างเป็นแม่สาวน้อยส่งยิ้มให้ยืนราวกับวัยรุ่นยามเจอคนรัก
“ชื่ออะไรคะ”
“ยืนครับ”
“น้องยืนนนนนน” เสียงโหยหวนนี่มันอะไรกันวะเนี่ย !
“เข็มตรงปกเสื้อนี่เด็กเซนท์วีใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
“น้องยืนนนนนนน” ไอ้เอยคนนี้จะบ้าตายกับป้าๆที่จ้องจะกินเด็กพวกนี้แล้วนะ ...
ยืนทำหน้านิ่งดูก็รู้ว่าน้องไม่ได้ใส่ใจกับกลุ่มคนตรงหน้า น้องหันมามองเขาก่อนจะขมวดคิ้วเหมือนกับแปลกใจอะไรสักอย่าง คงจะเพราะเห็นสีหน้าของเขาตอนนี้ที่หงุดหงิดจนอาการออก
อยากกลับห้องไปนอนแล้ว เหนื่อย
“เป็นอะไรครับ”
“...”
“เอย” ไม่ว่าเปล่า มือยังเลื่อนมาวางที่หน้าผากเขาด้วย ราวกับว่าน้องกลัวเขาไม่สบาย ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
“ง่วงหรอ”
“อื้อ ง่วงแล้ว เหนื่อยๆน่ะ”
“งั้นกลับกันเนอะ” ยืนไม่ได้สนใจคนอีกกลุ่มจริงๆ สายตาที่เอาแต่มองคนตรงหน้าไม่ได้ชายตาไปแลพวกนั้นเลยสักนิด
เล่นเอาป้าๆยิ้มค้างกันเป็นแถว
“หน้างอแง” เดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่ คนที่เงียบมาตั้งนานก็พูดขึ้นกับประโยคที่เหมือนจะพูดคนเดียว พร้อมกับหันหน้ามามองเขา แทนที่จะมองทางข้างหน้า
“อะไรอ่ะ”
“เอยไง”
“...” เขาหรอ
“เอยทำหน้างอแงใส่เมื่อกี้” เขามุ่ยหน้าใส่เด็กตัวสูงข้างๆที่เมื่อกี้ล้อเลียนเขาด้วยคำพูด จนอีกคนเผลอหลุดยิ้มออกมา
ยิ้มที่เขามองว่ามันดูดีมากๆยามที่เผลอไปเห็นยืนกำลังยิ้ม
โดยเฉพาะ...ยิ้มให้เรื่องของเขา
“แล้วเรียกเอยเฉยๆได้ไง เป็นพี่ตั้งหลายปี” เขาพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินมาหยุดที่ร้านป้าน้อย หันไปสั่งข้าวผัดกุ้งสองกล่องอย่างไม่ต้องถามเด็กข้างๆที่กินเป็นอยู่อย่างเดียวกับเมนูเป็นสิบในร้าน
“เราสนิทกันแล้ว”
“หื้ม ได้ไงเล่า”
“ไม่ได้หรอ” ยืนทำหน้าเศร้าใส่เหมือนน้องหมาตัวโตๆที่หางตกเวลาเจ้าของดุใส่ จนเขายกมือปฏิเสธออกไปเหมือนกับกลัวว่าน้องจะงอน
“ยืนไม่อยากเรียกว่าพี่หรอ”
“ก็ไม่อยากให้เอยเป็นแค่พี่”
ประโยคนั้นทำเอาคนที่จะแหย่น้องในตอนแรกอย่างเขาถึงกับต้องชะงัก เผลอใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาให้ได้เห็นไปกับคำพูดนี้ที่แปลความหมายได้หลายทางจนเผลอคิดไปต่างๆนาๆ
ไม่กล้าคิดต่อแล้ว
“เอยหน้าแดงแล้ว”
“ห้ะ...”
“แดงมากๆ” พูดจบคนที่เขามักจะเห็นว่าเผลอยิ้ม ตอนนี้กลับกำลังยิ้มให้เห็นชัดๆเต็มสองตา พร้อมกันที่ผมเขาโดนขยี้
โดยฝีมือคนๆเดียวกัน
“น่ารักดี”
“...” ไม่ไหวแล้ว
“เอยเขินแล้วน่ารักมากๆเลย รู้ตัวมั้ยครับ”
ไม่ไหวกับเด็กคนนี้แล้ว !!
-///////-
“เรียบร้อย กูเต๊าะไปอย่างที่พวกมึงบอกแล้ว ยังไงต่อทีนี้” ประโยคของคนมาใหม่ทำเอาคนที่ค้างอยู่ในสายดิสคอสตะโกนโหวกเหวกอย่างกับไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้
นี่มันไอ้ยืนคนกากที่สุดในกลุ่มจริงๆรึเปล่าวะเนี่ย
“มึงเต๊าะไปแล้ว ?” แฮ็กถามเพื่อความแน่ใจ
“เออ เต๊าะไปหมดแล้ว”
“เหยดดด มาว่ะ ไอ้ยืนแม่งมาแล้วโว้ย !” โจตบโต๊ะเชียร์ด้วยความสะใจ
หลังจากที่เพื่อนไปรับพี่ห้องตรงข้ามได้เป็นอาทิตย์แต่ความสัมพันธ์กลับไม่คืบหน้าไปมากกว่าการนั่งกินข้าวผัดกุ้งด้วยกันแค่นั้น คิดหาวิธีจนหัวแทบหมุนให้เพื่อนตัวดีสลัดคราบสาวน้อยที่เขินอายได้ สามหนุ่มสามมุมสุดจะหล่อเหลา จีบสาวมานับไม่ถ้วนก็เริ่มทำการติวเข้มสอนวิชาจีบขั้นพื้นฐานให้กับเพื่อนทันที
ไม่นึกไม่ฝัน แม่งจะใจกล้าหน้าด้านเร็วปานนี้
เลือดอาจารย์มันแรงจริงๆ !
“แล้วเป็นไง มึงเห็นแก้มแดงพี่เอยยัง” แฮ็กถาม ก่อนจะเอาอุดปากตัวเองไว้ตอนที่ได้ฟังคำตอบจากเพื่อนตัวเองที่ทำเอาแทบจะกรี๊ดกลางร้านเกมส์
“อือ เห็นแล้ว”
“...”
“เอยน่ารักมากเลยมึง น่ารักชิบผายเลยแม่ง กูโคตรอยากจะบีบ”
กูจะตาย
เห็นไอ้ยืนโหมดนี้กูเหมือนจะตาย !!!
“มึงเอาไงทีนี้ พร้อมเลื่อนสถานะยัง” โจถามขึ้นหลังจากที่ตัวเองไปกรี๊ดรอบบ้านเรียบร้อยแล้วกับไอ้ซัมที่มาเล่นด้วยกันกับเขา
“ยัง มันเร็วไป”
“มึงจะเต๊าะไปก่อนว่างั้น”
“อื้อ สนุกดี”
“เอาว่ะ ใครบอกเพื่อนกูกาก กูจะไปตบหน้าหันให้ นี่เสือนะครับไม่ใช่หมาแล้วครับผ้มมม”
และแล้วเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยของเพื่อนสนิททั้งสามคนของเขาก็เริ่มต้นขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ ต่างแลกเปลี่ยนเคล็ดลับให้กันและกัน พวกมันเป็นงี้ตลอดแหละเวลาเพื่อนในกลุ่มจะมีใครสักคนที่เริ่มจริงๆจังๆด้วย และปลอบใจกันทุกครั้งเวลาที่อกหักช้ำรักกันมา
ขอบใจนะเว้ย
“มายืน พวกกูหาคำพูดดีๆได้แล้ว”
“ฮ่าๆๆ เออ”
ขอบใจพวกมึงมากจริงๆว่ะ
#ยังไม่ได้ครอง(ใจ)เอย
สรุปภารกิจ
สำเร็จไปอีกขั้น
สถานะปัจจุบัน ; คนสนิทของเอย
พี่เอย:: รอน้องยืนมารับ น้องยืนบอกให้รอ พี่เอยจะรอๆๆ พี่เอยเชื่อฟังอย่างดีเลยนะ ดูสิๆๆ
#เอยจะครองโลก
Talk:
ยัยพี่เขินน้องแล้ว !!!!!! ;;-;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น