#เอยจะครองโลก (YOSEOK)

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่สิบห้า (End)

15

เป็นเรื่องธรรมดาของคู่รัก ...

หากแต่ว่าต่างคนต่างก็มีวิธีการและความรับมือที่แตกต่างกันไป

ใช่ว่าตอนนี้จะไม่พร้อม

แต่ก็ใช่ว่าจะพร้อมเหมือนกัน

ได้แต่เดินวนไปมาอยู่ในห้อง ในใจเริ่มร้อนระอุ เสียงหัวใจดังโครมครามมากกว่าความคิดที่เริ่มหยุดนิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ต่างจากร่างกายที่กระวนกระวายจนเห็นได้ชัด

เขาไม่มีประสบการณ์

แต่ใช่ว่าจะไม่รู้วิธีจัดการตัวเอง

‘วันนี้ขอนะ ได้มั้ยครับ’

ยืนไม่ได้บังคับ แต่ทว่าวันนี้เขากลับไม่รู้สึกอยากปฏิเสธ พยักหน้าตอบตกลงน้องไปทั้งที่เลี่ยงมาโดยตลอดตั้งแต่คบกันมาเกือบปี

อีกคนไม่ได้รบเร้า เซ้าซี้ มากมายนัก

มีบ้างที่ช่วยกันและกันแต่ไม่ถึงเกินเลยไปถึงขั้นนั้น ขอแค่บอกว่าหยุด ยืนก็ไม่ก้าวก่าย ยอมเขาแต่โดยดี

จนกระทั่งวันนี้...

อยากให้รางวัลสำหรับคนที่รอคอยบ้าง

คงจะดีไม่น้อย :)

!!!!!!!

ยืน :: จะให้ไปหามั้ยครับ

เพียงแค่กดอ่านข้อความ เขาได้แต่หลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดเรียกสติตัวเองอีกครั้งก่อนจะเดินเปิดประตูไปยังห้องตรงข้ามที่มีใครบางคนรออยู่

ไม่อยากจะรู้เลยว่าตอนนี้หน้าเขาจะแดงไปถึงขนาดไหนเพราะเรื่องที่คิดอยู่ภายในหัวมันตีกันวุ่นวายอยู่เต็มไปหมด

“มานี่มา”

ยืนเรียกก่อนจะเดินพาเขาเข้าไปในห้องนอน มือน้องเองก็เย็นเฉียบไม่ต่างไปจากเขาเท่าไหร่นัก คงจะตื่นเต้นเหมือนกันนั่นแหละ

“ให้เอยคิดอีกที”

“...”

“ถ้าบอกว่าไม่ทำตอนนี้ จะได้หยุด”

“...”

เขาคิดมาดีแล้ว

ยืนเองก็คงเหมือนกันใช่มั้ย

“เลือกแล้วนะครับ”

จิ้มๆๆๆ

;___;

“ไอ้คนอวดเมีย”

“กูนึกว่าแม่งเป็นเจ้าของไร่ขิง ของไม่หยุด ขิงเก่งสัดๆ”

“มึงมันผู้ร้ายตัวฉกาจ ทำพี่เอยของกูเป็นรอย !”

“ของกู”

โจหลบรีโมทที่ถูกโยนมาใส่แทบไม่ทัน แหม่ นอกจากมันจะอวดพี่เอยเก่งแล้วเนี่ย ยังหวงเป็นหมาเลยเว้ย

“แต่ว่ามึงก็ทำพี่เค้าเกินไปนะเว้ย เห็นครั้งแรกกูแม่งตกใจชิบผาย นึกว่าไปกัดกับหมาที่ไหนมา” คราวนี้เป็นซัมบ้างที่ต้องหลบ เล่นเอาพวกมันหัวเราะกันยกใหญ่ที่ปาเท่าไหร่แม่งก็ไม่โดน

เฮ้อ

ก็ตอนนั้นมันหยุดไม่ได้นี่หว่า

ใช่ว่าเขาเองจะไม่มีแผลอะไรเลยซะหน่อย

หลังยังมีรอยเล็บ ไหล่ยังมีรอยฟันอยู่เลยเนี่ย

“ยืนนนนน ~”

พูดถึงอีกคนก็วิ่งออกจากครัวมาหา

“มาช่วยชิมหน่อยได้รึเปล่า” ผ้ากันเปื้อนสีม่วงที่เอยใส่อยู่นั้นทำเอาเขาจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน

ว่าถ้าใส่แค่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวล่ะ

จะดีขนาดไหนกันนะ

“หื่นกาม”

“กามทั้งหน้าทั้งความคิด”

“ชีวิตพี่เอยทำไมต้องมาเจอคนแบบมันกันนะ”

“หุบปากไปเลยพวกมึง”

“ยืน” โอเคครับ ยอมแล้วครับ ไปแล้วเนี่ย ไปแล้วไง

“กลัวเมียอ่ะดูออก”

“ไม่ไหวเลยจริงๆ”

“อย่างนี้ต้องลบออกจากแกงค์”

“เป็นไงบ้าง” หลังจากที่ไล่ชิมจนครบทุกจานแล้วเขาก็พยักหน้าให้อีกคนอย่างพึงพอใจ เอยยิ้มให้อย่างดีใจเพราะเจ้าตัวเพิ่งจะหัดทำอาหาร จนวันนี้ได้คนชิมเป็นเพื่อนเขา ซึ่งครั้งนี้ก็ออกมาดีเกินที่คาดไว้เสียอีก

‘อยากทำกับข้าวให้ยืนทานบ้าง อยากดูแลยืนบ้าง’

นี่ล่ะเหตุผล

น่ารักกว่าทุกสิ่งในโลกจริงๆ

“ยิ้มอะไรอ่ะ” ไม่เห็นรู้ตัวเลยแฮะ

ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองรู้สึกพิเศษขนาดไหนเพราะมีเอยมาอยู่เคียงข้างกัน ราวกับว่าเขาเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกยังไงยังงั้น

ขอแค่เห็นเอยมีความสุขเขาก็ยิ้มได้ทั้งวันทั้งคืนแล้ว

อยากจะมีไปทุกๆวัน

อยากให้เอยอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ

“ขอบคุณนะครับ”

ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง

“...”

“ผมรักเอยนะ”

เรื่อยๆไปจนแก่เลย :)

“เอยก็รักยืนเหมือนกันนะ”

#วันนี้ได้ครองใจเอย

ภารกิจสำเร็จ

สถานะปัจจุบัน ; คนของเอย ♥

-End-

#เอยจะครองโลก

Talk:

จบแล้วจย้าาาาา

น้อนเอยเจ้ายืนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้วฮะหลังจากที่ค้างไว้ซะนานแสนนาน อุปสรรคก็เยอะจนบางทีเกือบถอดใจ ;-;

แต่อยากขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะฮะที่อยู่ด้วยกันจนถึงตอนจบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่ต่อเติมกำลังใจให้กับเราในทุกๆตอน ขอบคุณมากจริงๆนะคั้บ ❤️

มีโอกาสเรื่องหน้าเรามาเจอกันอีกนะคะ

รวั้กกกกกกก

เจ้าเกียร์ ♡