#ร่างกายต้องการอบอุ่น (YOSEOK)

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่เก้า

9

“พี่โยโคตรเก่งเลยอ่ะ สุดยอด”

นัมกระโดดโลดเต้นไปมาก่อนจะกอดเข้าที่แขนของคนที่ตัวเองชม ถูหัวอ้อนอย่างที่ชอบทำเวลาอยู่กับเวย์เพราะมักจะโดนบอกว่าน่ารัก จนคนแก่ขี้หวงต้องจับแยกให้มายืนข้างๆ ก่อนจะเริ่มโวยวายตามประสา หาว่าแฟนเด็กไม่สนใจ จนโยได้แต่ส่ายหัวเอือมระอากับเพื่อนสนิทของตัวเองแล้วย้ายมาทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆอุ่นแทน

โยเพิ่งจะแข่งนัดชิงชนะเลิศเสร็จ ผลสุดท้ายเจ้าตัวก็ชนะไปสมกับความพยายามในการฝึกซ้อมที่ตั้งใจมาตลอดหลายเดือน ยิ่งช่วงหลังๆยิ่งพยายามหนักกว่า และเกือบทุกวันจะมีคนส่งข้าวส่งน้ำ ส่งเครื่องดื่มบำรุง ส่งกำลังใจให้ตลอด

จะใครล่ะ

ถ้าไม่ใช่อุ่น

เขาก็มีอยู่แค่คนเดียวนี่แหละ

เหมือนจะเข้าข้างตัวเองแต่เขารู้สึกได้ว่าอุ่นเปิดใจให้อย่างเต็มที่แล้ว หน้าที่นิ่งและสายตาน่ากลัวที่มักจะเคยเห็นบ่อยๆเมื่อก่อน ก็แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มมากขึ้นเวลาที่อยู่ด้วยกัน บางครั้งที่ต้องอยู่ซ้อมจนดึกดื่นก็มีอุ่นเนี่ยแหละที่คอยซื้อข้าวมาให้ตลอดตอนที่บ่นหิวหลังจากที่ซ้อมเสร็จ จนรุ่นพี่รุ่นน้องแซวกันยกใหญ่

พวกมันก็แค่อิจฉาเท่านั้นแหละ

ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเขาจะเข้าใกล้อุ่นได้ขนาดนี้กันล่ะวะ

“ยิ้มอะไรเนี่ย” คนข้างๆเอื้อมมือมาเขี่ยปอยผมที่เริ่มยาวนิดๆขึ้นมาบ้างแล้วให้เป็นทรงดีๆ เผื่อว่าโยจะได้ไม่ต้องรำคาญ แต่อีกคนก็ยังจ้องหน้าเขาพร้อมกับยิ้มให้ไม่เลิก

“อุ่นยิ้มบ้างดิ”

“อยู่เฉยๆจะให้ยิ้มเนี่ยนะ บ้ารึไง”

“แต่แค่มองหน้าอุ่น ผมก็ยิ้มได้ทั้งวันแล้วนะ ไม่เห็นจะบ้าตรงไหนเลย”

“โคตรเสี่ยว” โดนตีแขนข้อหากะล่อนไปหนึ่งที แต่คนโดนกลับยิ้มหัวเราะร่า แถมยังเอนตัวมาซบไหล่บางๆของคนตัวเล็กๆอย่างเขาอีกต่างหาก

หนักก็หนัก

“ต่อไปก็จะได้ไปเฝ้าอุ่นที่ตึกทุกวัน ไม่ต้องซ้อมแล้ว” มือเล็กๆถูกหยิบขึ้นมาโยนเล่น โดนตีแปะ แปะเบาๆไปหลายที จนอุ่นได้แต่หัวเราะกับท่าทางเด็กๆของโย

“นายเป็นหมาเฝ้าเจ้าของรึไง จะมาทุกวันน่ะ”

“หมาดุด้วยนะครับ อุ่นอยากจะลองโดนกัดดูบ้างมั้ย” ว่าแล้วก็จับมือที่เล่นอยู่จะกัดตามที่พูดจริงๆ แต่สุดท้ายเจ้าหมาตัวโตก็งับเข้าเบาๆแค่นั้น

ไม่แน่จริงนี่นา

“โดนหลอกจับมือก็ยังไม่รู้ตัวอีกอ่ะเนอะคนเรา” โยยิ้มกว้างใส่ ยักคิ้วอีกต่างหาก กวนประสาทซะไม่มี

แต่ขอโทษนะ ...

“ไม่คิดบ้างรึไงว่าเราก็อยากให้จับอ่ะ”

อบอุ่นออลคิล !!!

โดนแอทแทคแล้วครับหัวหน้า

ไอ้โยธาคนเจนสนามโดนคนหน้าแมวใส่แว่น ตัวก็แค่กระจึ๋งนึงทำให้หัวใจเกือบวายตาย

รอยยิ้มน่ารักๆนี่แหละอาวุธสังหารชัดๆ

หลังจากที่ต้องตั้งสติกับอาการแพ้แมวที่อยู่ๆก็กำเริบขึ้นมาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะรีบให้ยูกับเวย์ไปส่งอุ่นที่หอเพราะเขาต้องเคลียร์เอกสารนิดๆหน่อยๆ เย็นนี้มีเลี้ยงครับ จะไม่ไปก็ไม่ได้ แต่ก็คงจะอยู่แค่โต๊ะเพื่อนกลุ่มตัวเองเท่านั้น ไม่อยากไปวุ่นวายกับพวกน้องๆพี่ๆเท่าไหร่

ไอ้ความสนิทก็มี แต่สบายใจมากกว่าที่จะดื่มกับเพื่อนนี่หว่า

อีกอย่างก็คือ ...

Y_thaa : แต่งตัวเสร็จรึยังครับ

Y_thaa : ห้ามใส่ขาสั้นนะ

Y_thaa : เสื้อกล้าม แขนกุดห้าม

Y_thaa : กางเกงรัดรูปหรือเสื้อรัดรูปก็ห้าม

Oun_up10 : เรายังไม่ได้ตอบสักประโยค นายพิมพ์มา 3 แล้วโยธา

ใช่ครับ อุ่นไปด้วย ...

แฟนเด็กของไอ้เวย์แหละตัวดีเลย อยากจะบอก !

เห็นยูบอกนัมคะยั้นคะยอขอไปด้วยตอนที่พวกมันไปส่งอุ่นที่หอ แรกๆก็ไม่มีใครยอมเพราะน้องเองก็ยังเด็ก สถานที่อโคจรแบบนั้นน่ะ ตัวเองอายุก็ไม่ถึง อันตรายรอบด้านไปหมดถึงจะไปกับพวกเขาก็เถอะ

แต่ดูเหมือนนัมจะไปขอร้องอ้อนวอน ถูกคน

อุ่นที่สงสารเลยยอมพูดให้ จนสุดท้าย ก็นั่นแหละครับ

ไอ้เวย์เครียด ผมก็เครียด !

Oun_up10 : *แนบรูป*

Oun_up10 : แบบนี้โอเคแล้วนะ

สมองรีบสั่งการให้กดเข้าไปดูรูปที่อุ่นถ่ายตัวเองส่งมาตอนที่แต่งตัวอยู่หน้ากระจก คนตัวเล็กอยู่ในเสื้อโอเวอร์ไซส์สีขาวกับกางเกงขายาวสีดำธรรมดาเท่านั้น

โล่งใจไปเปราะนึง

“แต่งหล่อเชียววันนี้ กลับมานอนบ้านมั้ยลูก” หญิงวัยกลางคนเดินถือจานสัปปะรดเข้ามาวางโซฟาหน้าทีวี เพราะกะจะกินไปด้วย ขณะที่ละครกำลังฉาย

“น่าจะไม่นะแม่ ว่าจะนอนหอไอ้ยูไม่ก็ไอ้เวย์มันนั่นแหละ”

“โยชวนเพื่อนมากินข้าวที่บ้านบ้างสิ ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยได้เจอเวย์กับยูเลย”

“แม่อยากเจอไอ้เวย์ไอ้ยูหรือแม่อยากเจอน้องนัมกันแน่ ผมรู้ทันนะ” โยหัวเราะกับท่าทางของคนเป็นแม่ ที่ดูท่าจะเอ็นดูและชอบแฟนเด็กของเพื่อนเขาเกินเหตุ ก่อนจะนึกอะไรได้

“ไว้ผมจะชวนพวกมันแล้วกัน แต่ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่พวกนั่นนะแม่”

“หื้ม ? มีเพื่อนใหม่ด้วยหรอ”

“ก็เพื่อน...มั้ง” ยิ้มกรุ้มกริ่มของลูกชายทำให้เธอรู้ได้ทันที

“แสดงว่าจีบยังไม่ติด ทำไมกากงี้ล่ะลูก”

“โยไม่กากนะแม่” โยธาโอดโอยเมื่อโดนว่า ทำหน้ามุ่ยซบอกอ้อนทันที

“ต้องโทรบอกพ่อ กลับมาถึงจะได้มีเรื่องล้อลูก ฮ่าๆๆ”

“โถ่แม่” ได้แต่ลูบหัวปลอบ มิน่าช่วงนี้กระตือรือร้นอยากไปเรียนเช้าๆบ่อยๆ แม่ดุแม่ว่าก็ไม่มีโกรธ อารมณ์ดีทั้งวัน ทั้งๆที่ทุกครั้งซ้อมเหนื่อยกลับมาก็บ่น เที่ยวก็ไม่ค่อยไป เรื่องเจ้าชู้ที่มักจะกังวลก็เริ่มไม่มี

เผลอแป้ปเดียว

ก็กำลังมีความรักซะแล้ว

“คนนี้น่ารักมั้ย ไม่น่ารักเหมือนแม่ ไม่ยอมให้เป็นลูกสะใภ้นะบอกไว้ก่อน”

“น่ารักกว่าแม่อีก” หูโดนบิดอย่างแรงจนโยต้องยกธงขาวยอมแพ้

เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชันดังขึ้น โยรีบกดเข้าอ่าน จัดการพิมพ์ส่งไปว่าเขากำลังจะไปรับ ก่อนจะผละออก ขโมยสัปปะรดที่แม่กำลังจะจิ้มกินเข้าปากไปชิ้นใหญ่จนโดนทุบไปที แล้วลูกชายตัวดีก็เร่งออกจากบ้านแต่ไม่วายวกกลับมาหอมแม่ก่อนไปจนได้

“จริงๆเลย ลูกคนนี้”

โทรคุยกับพ่อให้รีบทำงานแล้วกลับมาบ้านเร็วๆดีกว่า

ลูกจะมีแฟนจริงๆแล้ว เตรียมขันหมากเลย !

บรรยากาศกลางคืนตรงบริเวณหน้าหอพักดูจะครึกครื้นกว่าทุกวัน เพราะโต๊ะด้านหน้าโดนจับจองเป็นวงเหล้าชั่วคราวของนักศึกษาภายในหอ พรุ่งนี้วันหยุดอยู่แล้ว ดื่มจนเมาก็ไม่ต้องแหกขี้ตาไปเรียนอยู่ดี

“พี่อุ่นจะไปไหนครับ ให้ผมไปส่งมั้ย” เสียงแซวจนกลุ่มนั้นดังขึ้น อุ่นที่ยืนรอโยอยู่อีกฟากนึงทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง ภาวนาให้คนที่มารับรีบๆถึงซะที

“มึงว่ากูตายยังวะเพื่อนนนน” ขี้เมาคนใหม่ส่งเสียงขึ้นมา เหมือนจงใจให้เขาได้ยินไปด้วย

“ทำไมว้าา”

“กูว่ากูเจอนางฟ้าว่ะ”

“ฮิ้ววววว”

“อยากลองตายจริงๆป่ะล่ะ เผื่อจะได้เห็นยมบาลบ้าง” เสียงของคนมาใหม่ดังขึ้น ทำเอาทั้งกลุ่มยกมือไหว้กันทั้งโต๊ะ วงเหล้าเลิกเร็วโดยปริยาย

“เด็กมันกลัวนายหมดแล้วนั่นน่ะ” อุ่นดึงแขนให้อีกคนเดินไปด้วยกันเพราะโยยังตาขวางใส่เด็กพวกนั้นที่ลนลานรีบเก็บของเข้าหอไม่เลิก เพราะกลัวโดนหมวกกันน็อกราคาแพงที่รุ่นพี่ถือมาด้วยฟาดใส่ มีหวังหน้ายับกันพอดี

อืม จะว่าไป

หมาดุจริงๆด้วยนะเนี่ย

“กินข้าวยังครับ” โยพามายังรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ที่อุ่นไม่คุ้นตา เพราะส่วนมากโยมักจะมารับมาส่งด้วยรถมอไซค์ลูกรักของเจ้าตัวธรรมดาๆ

ไม่ใช่คันนี้

“อ้อ คันนี้ของพ่อผมน่ะ พ่อไม่อยู่ เลยยืมมาใช้ก่อน” อีกคนรีบอธิบายเมื่อเห็นอุ่นดูจะสงสัย ซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรเพิ่ม เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ มันสูงอ่ะ 

“แวะเซเว่นให้หน่อยนะ คือเรายังไม่ได้กินข้าว”

“กำชับไปตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วนี่ว่าให้กินข้าวน่ะอุ่น ตอนทุ่มนึงก็บอก ตอนสองทุ่มก็ถาม ทำไมดื้องี้ล่ะ”

“พูดมาก” ในโลกใบนี้ไม่มีใครบ่นเก่งกว่านายแล้วโยธา

แม่เรายังไม่บ่นขนาดนี้เลย

เห็นโยทำหน้างอนแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ ไหนคราบไอ้คนหน้าดุที่ตาขวางใส่เด็กเมื่อกี้วะ มีแต่เจ้าหมาตัวโตที่เอาแต่เงียบ รอวันให้เจ้าของไปง้ออ่ะ

“วันนี้หล่อนะเนี่ย” เขาไม่ได้ชมไปงั้นๆนะ ดูโยแต่งตัวดิ เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสกินนี่ฟิตยิ่งทำให้ขายาวๆดูยาวขึ้นไปอีก แจ็คเกตหนังสีดำ ผมไม่เซ็ตแต่โคตรจะเท่ชะมัด

หล่อจริงๆนั่นแหละ

“ไม่ต้องมาชมเลย”

เสียงดุเชียว

แต่เห็นนะว่าเมื่อกี้นายแอบยิ้มอ่ะ

โยธา

:)

#ร่างกายต้องการอบอุ่น

Talk:

หมามันดุนะเว้ย ดุไม่พอ หวงเก่งด้วยนะเว้ย55555555

จริงๆคือมันมีต่อ แต่ขอหั่นไปเป็นบทสิบแล้วกัน รู้สึกว่ามันจะยาวเกิน แง้ ._.