ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่แปด
8
“พี่อุ่น ทางนี้ๆ”
อุ่นหันไปมองตามเสียงที่เรียก ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆเมื่อเจอน้องนัมเด็กน้อยมัธยมปลายน่ารักๆคนนั้นที่เจอกันเมื่อครั้งก่อนกวักมือรออยู่ไม่ไกล ข้างๆก็มีแฟนหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทของโยยืนอยู่ด้วยกัน เดินไปได้สักพักเวย์ก็วอแวน้องนัมจนเขาเองกลัวว่าน้องคงจะรำคาญ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะนัมกำลังยิ้มแย้มแถมยังดูท่าว่าจะชอบอีกต่างหาก
อืม ...
ได้ข่าวมาว่างานจัดระเบียบของคณะเวย์โหดและน่ากลัวถึงขนาดที่ว่าเด็กผู้หญิงหรือแม้แต่เด็กผู้ชายที่เป็นรุ่นน้องปีหนึ่งกลัวแทบไม่กล้าเข้าใกล้
แต่ไหงอ่อนโยนเป็นพ่อหนุ่มไมโครเวฟแบบนี้ล่ะ
“อุ่น มาๆๆ นั่งเลยๆ”
พอเข้าไปในยิม ยูที่รออยู่ก่อนแล้วก็รีบเดินมารับไปยังที่ๆเขาคิดว่าคงจะจองไว้ก่อนแล้ว เพราะสแตนนั่งเชียร์ตอนนี้คนแน่นจนแทบไม่เหลือที่ว่าง
ไม่เคยมาเลยแฮะ
ผู้หญิงชอบดูเทควันโด้เยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
‘พี่โยจะแข่งแล้วมึง นั่นๆ เห็นแค่แผ่นหลังก็ดีแล้วอ่ะ’
‘อยากมีผัวนักกีฬา โอ๊ยยยย ถ้าชื่อโยธายิ่งอยากมี’
อ้อ ไม่ได้มาดูกีฬา
แต่มาดูนักกีฬานี่เอง
...
คนที่ใครหลายๆคนต่างพูดถึงลงสนามมาแล้ว และเสียงเชียร์ก็ดังสนั่นทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งจนนัมต้องกอดแขนปลอบ ก็พี่โยมันฮอตนี่นา คนจะกรี๊ดก็ไม่แปลกหรอก ขนาดพี่อุ่นที่พี่เวย์บอกว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าหรืออาการ มักจะมีแค่สีหน้านิ่งๆ ยังมองด้วยสายตาที่ชื่นชมเลย
นัมดูออก
เหมือนว่าคนในสนามจะหาอะไรบางอย่างอยู่ เพราะตอนนี้กำลังกวาดสายตาไปทั่ว ก่อนจะหยุดแล้วหันมามองทางอุ่น รอยยิ้มแต่งแต้มขึ้นบนใบหน้าหล่อๆที่ดูดีขึ้นไปอีกสิบเท่าเมื่ออยู่ในชุดเทควันโด้ เล่นเอาสาวๆที่อยู่ฝั่งนี้กรี๊ดแตกเป็นแถวๆ ราวกับว่าอีกคนยิ้มให้ตัวเอง
‘น้องโยยิ้มให้กู กรี๊ดดดดด เค้ายิ้มให้กู !’
‘กูต่างหากที่เค้ายิ้มให้ มึงอย่ามโน’
‘น้องเดินมาทางนี้ มึง น้องเดินมาแล้ว !!’
โยเดินมาหยุดที่ตรงแถวๆอุ่นอยู่ กวักมือเรียกให้เดินเข้ามาหา คนตัวเล็กที่เอานิ้วชี้เข้าหาตัวเองก็ได้แต่งง เพราะคิดว่าโยเรียกคนอื่น จนคนรอยืนขำกับท่าทางเด๋อด๋าของอุ่น
“ไปสิ โยมันเรียกอุ่นนั่นแหละ” เวย์พูดก่อนจะยักคิ้วให้เพื่อนสนิทอย่างรู้ใจ
มีหลายคนที่ยืนขึ้น แต่พอเห็นอุ่นกำลังเดินลงไปหาแล้วก็ได้แต่นั่งลงแล้วมองตามตาละห้อย รอยยิ้มคนที่รออยู่ยิ่งชัดขึ้นก็รู้ทันทีว่าคนที่โดนมองตั้งแต่แรกคือใคร ท่ามกลางสายตาและเสียงซุบซิบมากมายแต่ดูเหมือนว่าโยเองที่เลือกจะไม่สนใจ
อยากให้รู้ไปเลยด้วยซ้ำว่าเขากำลังทำอะไร
และเขาพร้อมจะหยุดที่ใคร
“เรียกเราทำไมหรอ” อุ่นถามขึ้นมาเดินมาถึง สีหน้าสงสัยนั่นน่ารักซะจนอดที่จะเอื้อมมือไปขยี้หัวเล่นสักทีสองที
“คิดถึง”
“บ้า” คนตัวเล็กหน้าแดง ผลักมือที่ขยี้หัวตัวเองออก ก่อนจะหันหน้าหนีพยายามตีหน้าให้นิ่งที่สุด แต่ปิดยังไงก็คงปิดไม่มิด
ความเขินนั่นน่ะ
แดงลามไปยันหูแล้วครับคุณอบอุ่น
“ขอกำลังใจหน่อย จะแข่งแล้ว”
“ไม่ให้”
“โถ่ อุ่นใจร้ายอ่ะ” โยทำหน้างอน จนอีกคนหลุดหัวเราะออกมา ละดูทำท่าดิ
งอนจริงจังป่ะเนี่ย
“งั้นถ้าชนะ เดี๋ยวเราเลี้ยงไอติมถ้วยนึงอ่ะ”
“เลี้ยงแล้วไปกินที่ห้องอุ่นได้มั้ยครับ โอ๊ย—” ฝ่ามือหนักฟาดลงแรงพอสมควรจนคนโดนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดใครใช้ให้พูดแบบนี้กันเล่า
กินที่ห้องเขาอะไรล่ะ
“ในหัวนายมีแต่เรื่องแบบนี้ล่ะสิเนี่ยโยธา”
“ผมหมายถึงกินไอติมต่างหาก อุ่นแหละทะลึ่ง คิดเองเออเอง”
ยังจะมาว่าเขาอีก
ก็ดูตัวเองพูดเข้าสิ ไม่ให้คิดได้ไงล่ะ
ฮึ่ยยยยย -/////-
เสียงโค้ชเรียกให้โยไปเตรียมตัวเพื่อแข่งขัน ทำให้การสนทนาต้องหยุดลงไว้ก่อน มือเอื้อมไปยืดแก้มนิ่มๆเล่นโดยที่อุ่นก็ไม่ได้คัดค้านอะไร ปล่อยให้จับให้เล่นตามที่ต้องการ
เอาใจเขาเกินไปแล้ว
ไม่คิดจะยั้ง จะห้ามกันเลยรึไง
“เซฟตัวเองด้วยนะ สู้ๆล่ะเราเชียร์อยู่”
พูดแล้วยังจะมายิ้มหวานๆให้อีก
แบบนี้กำลังใจไอ้โยล้นหลามเลย
ฮึกเหิม !
ผลสุดท้ายก็เป็นคนที่โดนอัดกำลังใจมาอย่างเต็มเปี่ยมก็เป็นฝ่ายชนะไปอย่างไม่มีข้อกังขา อุ่นที่แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องกติกาหรือข้อตกลงอะไรมากนัก ต้องคอยได้คำแนะนำจากน้องนัมตลอดการแข่งขันก็ยังรู้สึกสนุกไปด้วยเลย อีกอย่างเขาน่ะเข้าใจแล้วว่าโยธาน่ะฮอตขนาดไหน ทำไมใครๆถึงจ้องเขม่นหรือแขวะเขากันนักหนา
ก็ดูหมอนั่นสิ
เท่ชะมัดเลย
“ไปรอพี่โยที่ห้องพักนักกีฬากันเถอะพี่อุ่น เดี๋ยวนัมพาไปเอง” น้องออกแรงฉุดเขาให้ลุกขึ้นด้วยกัน บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นจนเวย์ต้องคอยปรามให้นัมเดินระวังๆ แต่คนดื้อก็ยังหันไปแลบลิ้นใส่แฟนตัวเอง แล้วเปลี่ยนมาอ้อนเขาแทน
เดี๋ยวจะโดนไม่น้อยไอ้ตัวแสบ
กลับห้องก่อนเถอะ
ดื้อนักนะ
คนหน้าห้องพักดูจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ หลายๆคนถือขวดน้ำที่เป็นเกลือแร่สำหรับคนออกกำลังกายไว้ในมือ จับกลุ่มคุยกันเรื่องคนที่ตัวเองชอบอย่างสนุกสนาน ใช้เวลาไม่นานโยธาก็ออกมา เห็นฝูงชนแล้วก็ได้ถอนหายใจ
รู้ว่ามีคนชอบมันดีกว่าคนเกลียด
แต่แบบนี้มันอึดอัดนี่หว่า
เดินฝ่าคนเยอะๆออกมาไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกับใครจนมาหยุดที่อุ่น อีกคนดูเหนื่อยๆกว่าครั้งก่อนมากๆ ดูล้าๆยังไงก็ไม่รู้ คงจะเพราะการแข่งขันที่ค่อนข้างจะสูสีด้วยล่ะมั้ง
“เหนื่อยมากเลยหรอ” ถามขึ้นเพราะเป็นห่วง มือเล็กเอื้อมมาเกลี่ยผมหน้าม้าให้เป็นทรงดีๆ โยยิ้มกว้างเพราะคนตรงหน้าดูจะเปลี่ยนไปจากตอนที่รู้จักแรกมากๆเมื่อเทียบกับตอนนี้
ใครบอกอุ่นหยิ่งหรือนิสัยไม่ดีกัน
เดี๋ยวไอ้โยธาคนนี้จะกระโดดเตะให้เอง
“ถ้าบอกว่าเหนื่อย อุ่นจะนวดให้ผมรึเปล่าล่ะ”
“ตอแหลมาแต่ไกล” เวย์บ่น หันไปสะกิดเพื่อนคู่หูที่พร้อมจะเสริมกันอยู่แล้ว
“ทำเป็นเหนื่อย ไม่มีแรง อยากออเซาะอุ่น ดูออก”
“สำออย” จบด้วยการเพื่อนรักสามคนวิ่งไล่กันอย่างเด็กๆจนอุ่นกับนัมได้แต่ยืนมองหน้ากันอย่าง งงๆ
อะไรของเค้ากัน
ร้านคาเฟ่ใกล้ๆหออุ่นเป็นที่ๆทั้งคู่เลือกมานั่งหลังจากที่ลาและแยกย้ายจากเพื่อนๆเสร็จ ไอศกรีมสองถ้วยถูกสั่งและจบที่คนตัวเล็กจ่ายให้ตามสัญญาที่ให้ไว้ โดยที่เจ้าลูกหมาตัวโตได้แต่หางกระดิก นั่งยิ้มจ้องอุ่นจนแทบไม่ได้แตะถ้วยของตัวเองเลยสักนิดเดียว
ดีมาก
ไม่ใช่ไอศกรีมในถ้วยนะครับ
คนตรงหน้าเนี่ยดีมากๆ
“ไม่ชอบหรอ อร่อยนะ” อีกคนเลิกคิ้วสงสัย เพราะเห็นโยไม่กินทั้งๆที่ของเขาน่ะเกือบจะครึ่งถ้วยเข้าไปแล้ว
“ช่วงนี้แข่งครับ ต้องงดของหวาน”
“แต่เราอุตส่าห์เลี้ยงเลยนะ” ไม่รู้ว่าอุ่นรู้ตัวรึเปล่าว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำหน้าอ้อนได้น่ารักน่าฟัดขนาดไหน ใจอ่อนยวบถึงขนาดยอมตักไอติมเข้าปากให้คนตัวเล็กของเขาสบายใจ
โค้ชครับ ได้โปรดรับรู้
ผมขอโทษ TT
ไอติมสองถ้วยก็หมดลง อุ่นยิ้มบางๆดูท่าทางจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อได้กินของหวานๆ เขาหยิบโทรศัพท์มาถ่ายถ้วยเปล่าๆที่ติดมืออีกคนเข้ามาในเฟรมนิดหน่อย พิมพ์แคปชั่นกดโพสต์แล้วก็ชวนลุกออกจากร้าน เพราะตอนนี้ด้านนอกมืดลงแล้ว แถมฟ้าฝนดูท่าเหมือนจะเทลงมาด้วย
“ร้านนี้ไอติมอร่อยเนอะ” คนตัวเล็กพูดขณะที่กำลังหยิบหมวกกันน็อกขึ้นสวม โยรีบใส่ของตัวเองแล้วก็มาจัดการล็อคให้
ดูแลดี แถมหน้าตาก็ดีขนาดนี้
หายากแล้วนะครับอุ่น
“ถ้าครั้งหน้ามาด้วยกันอีก ผมเลี้ยงอุ่นเอง ดีมั้ย” ทำทีพูดหยั่งเชิงไปงั้นๆแหละ แต่กลับกลายเป็นว่า ...
“อื้อ สัญญานะ”
แมวติดกับแล้วว่ะเฮ้ย !
“สัญญาเลยครับ”
ลงหลุมรักของไอ้โยธาไปเลยอุ่น
ห้ามขึ้นมาเด็ดขาดเชียว
:)
Y_thaa
ได้โพสต์รูปภาพบน Instagram
พอดีแข่งชนะ แมวเลยอุตส่าห์เลี้ยงไอติม ไม่กินเดี๋ยวเด็กมันงอแง
#ร่างกายต้องการอบอุ่น
Talk:
อีกสามตอนจบแล้วจ่ะแม่ ._.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น