ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ห้า
5
“ฝนเหมือนจะตกเลยแฮะ”
คนตัวเล็กบ่นพึมพำกับตัวเองเสร็จก็เงยหน้ามองท้องฟ้าที่ครึ้มสีมากกว่าวันไหนๆ สองขาเรียวรีบก้าวเข้าเขตมหาวิทยาลัยให้เร็วที่สุดเผื่อถ้าฝนมา ก็ยังพอมีที่หลบบ้าง ดีกว่าเปียกซ่กเป็นลูกหมาไปนั่งเรียนท่ามกลางแอร์เย็นๆ
แต่แล้วก็เหมือนทุกอย่างเล่นตลก
ยังไม่ทันจะถึงตึกที่เขาเรียนฝนก็เทลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว จากเดินเปลี่ยนเป็นวิ่งเข้าไปตรงทางเดินที่ยังพอมีหลังคาให้หลบฝนได้บ้าง คนอื่นๆที่มีชะตากรรมเหมือนกันกับเขาก็ค่อยๆทยอยวิ่งมาที่เดียวกัน ขนาดวิ่งเร็วสุดๆแล้วตัวเขาเองก็ยังเปียกอยู่ดี
เฮ้อ
ซวยชะมัดเลยอุ่น
“ไอ้คนใจร้าย ได้แล้วจะทิ้งกันง่ายๆแบบนี้หรอ !” เสียงตะคอกดังออกมาจากในห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากที่ยืนอยู่ ดังขนาดที่ว่าฝนตกหนักขนาดนี้เขาก็ยังได้ยิน
“เออ มึงไสหัวไปไหนก็ไปได้มั้ย กูรำคาญ”
“พี่โย !!”
หลายๆคนต่างสะดุ้งกับเสียงตะโกนนั่น บางคนเดินมายืนใกล้ๆเพื่อจะได้ฟังถนัดว่าข้างในพูดคุยหรือถกเถียงอะไรกัน แต่ทว่าคนที่ออกมาก่อนโดยที่ยังมีเสียงร้องไห้และคำด่าทอมากมายอยู่ในห้องน้ำ ทำเอาหลายๆคนถึงกับต้องหันหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจกันหมด
เป็นนายเองหรอกหรอ
โยธา
“อุ่น” อีกคนพึมพำเบาๆ มองมาที่เขาก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาท่ามกลางสายตาของคนอื่นๆที่จ้องอยู่
“ปิดหูไว้เลย ห้ามฟัง” โยยกมือมาปิดหูเขาไว้จริงๆตามที่บอกเมื่อกี้ คิ้วขมวดเหมือนคนที่อารมณ์เสียสุดๆ ท่าทางฟึดฟัดเหมือนเด็กๆที่กำลังโดนขัดใจ จนอยากจะขำออกมาดังๆ
“เราได้ยินหมดแล้ว”
“โถ่ อุตส่าห์สร้างภาพลักษณ์ให้ดูเป็นผู้ชายแสนดี อ่อนโยน ดูแลได้ในสายตาอุ่น พังหมดแล้วอ่ะตอนนี้”
“ตัดพ้ออะไรของนายเนี่ย ฮ่าๆๆ” รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าน่ารัก น่าหลงใหลในโพลนักศึกษาของทุกๆปีแต่นิสัยหยิ่งและไม่น่าคบหาเป็นที่เลื่องลือกันในมหาลัยทำเอาหลายๆคนที่อยู่ใกล้ๆในระแวกนั้นตกใจกันเป็นแถบ
แรร์ไอเท็มชัดๆ !
อบอุ่นกำลังยิ้มและหัวเราะ
แถมคนที่ทำให้หัวเราะก็เป็นหนุ่มหล่อในฝันของใครหลายๆคนอีกด้วย
“อุ่นจะไปเรียนหรอ เดี๋ยวผมไปปล้นร่มให้เวย์มาให้ รอนี่นะ”
“เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน...” พูดเสร็จก็รีบวิ่งตากฝนไปตึกข้างหน้า เพื่อไปเอาร่มอย่างที่บอกไว้ ห้ามไม่เคยทันเลยจริงๆ
เฮ้อ
นายเปียกหมดแล้วนั่นน่ะโยธา
เปียกเป็นลูกหมาเลย
‘มึง เมื่อกี้พี่อุ่นยิ้มอ่ะมึง บุญตากูแล้ว !’
‘พี่อุ่นกับพี่โยนี่มันยังไงอ่ะ คบกันหรอ แอดมินเพจข่าวแซ่บรู้รึยังวะ’
‘โยอ่ะหรอหล่อแต่ไม่แดกชะนีหรอกนะ พวกมึงไม่รู้รึไง’
‘เด็กนางอ่ะโดนบอกเลิกทุกคน สงสัยเพราะคนนี้นี่แหละ เดี๋ยวก็โดนดักตบเข้าสักวัน หยิ่ง น่าหมั่นไส้’
เสียงคนรอบข้างพูดกันขึ้นมาไม่คิดจะไว้หน้าเลยสักนิด นินทาเสียงดังจนเหมือนจะแทบมาพูดต่อหน้า อุ่นได้ยินทุกประโยคที่พูดถึงตัวเองในทางเสียๆหายๆ แต่จะให้ตอบโต้กลับไป ก็ไม่รู้ว่าได้อะไรขึ้นมาเหมือนกัน
‘เห็นว่าเคยควงน้องดินคิวท์บอยอักษรคนนั้นอ่ะที่น่ารักๆด้วยนะ นิสัยดีกว่าเป็นไหนๆ ทำไมไม่เอาวะ’
‘เออ กูก็ว่างั้นแหละ คนนี้แม่งไม่เหมาะสมกับพี่โยเลยสักนิด ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย’
โดนแบบนี้อีกแล้วสินะ ...
RRrrrrrr—
เสียงโทรศัพท์ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งเพราะเผลอคิดอะไรไปเรื่อยกับคำพูดพวกนี้ รีบล้วงออกมากดรับ เพราะชื่อที่ขึ้นว่าเป็นเพื่อนร่วมสาขา อาจจะโทรมาตาม
ก็สายแล้วนี่เนอะ
เขาเคยไปสายที่ไหนล่ะ
“ว่าไงนิล อาจารย์เข้าแล้วหรอ เรากำลังจะรีบไปแล้ว”
(ยกคลาสอ่ะ ‘จารย์ติดประชุม ฝนก็ตก มึงอยู่ห้องนั่นแหละอุ่น ไม่ต้องมา)
“อ้าวเหรอ”
(เนี่ย กูก็กำลังจะกลับละ ไว้เจอกัน) สายถูกตัดไปพร้อมกันที่โยวิ่งมาพร้อมกับร่มคันใหญ่ในมือสีฟ้าพาสเทลแสนสดใส มีเจ้าโอลาฟตุ๊กตาหิมะรายรอบเต็มไปหมด ร่มนี้น่ารักไม่เข้ากับบุคลิกอีกคนเอาซะ แถมรอบนี้ยังสวมฮู้ดตัวใหญ่มาด้วย
แหงสิ เปียกฝนขนาดนั้น
โยคงจะหนาวแย่
“ป่ะอุ่น ได้ร่มมาแล้ว” อุ่นได้แต่ยิ้มแหยๆส่งไปให้
“อาจารย์ยกคลาสแล้วอ่ะ เราไม่ได้ไปแล้ว ขอโทษนะโย นายอุตส่าห์วิ่งตากฝนไปเอามาร่มมาให้” ผมก็ยังเปียกอยู่เลยเนี่ย เดี๋ยวก็เป็นหวัดเอาหรอก
“งั้นอุ่นก็ว่างดิวันนี้”
“ทำไมเหรอ”
“ไปงานโรงเรียนน้องนัมด้วยกันมั้ยอุ่น ไหนๆก็ออกมาแล้วอ่ะ”
“นัม ?”
“แฟนเพื่อนผมเองแหละ วันนี้โรงเรียนน้องจัดงานกิจกรรม ขนมอร่อยๆเพียบเลยนะ” ได้ยินคำว่าขนม คนตัวเล็กก็หูผึ่งทันที เขามันเป็นสาวกของหวานนี่นา
แต่เดี๋ยวนะ
“แฟนเพื่อนนายน่ะ เอ่อ คือ ยังเป็น...”
“มัธยมครับ น้องยังเรียนมัธยมปลายอยู่” โยเลยถือโอกาสลากแขนอุ่นเดินมาด้วยกัน แถมยังสละร่มเลยมาฝั่งเขาจนเกินครึ่ง ไหล่ก็เลยเปียกแบบนั้น พยายามจะดันกลับแต่โยก็ยังไม่ยอมอยู่ดี แถมยังขู่อีกต่างหาก
“ถ้าอุ่นยังดื้อจะแบ่งร่มให้ผม จะอุ้มจริงๆนะ”
เอาแต่ใจชะมัดเลยนายอ่ะโยธา !
เดินเข้าตึกมาก็เจอกับเพื่อนกลุ่มตัวเองที่นั่งรออยู่ เวย์หันมามองอย่าง งงๆ คงจะเพราะเห็นอุ่นกับเขาเดินมาด้วยกัน แล้วมันก็ผิวปากแซวทันทีแถมยังปลุกยูให้ตื่นมาร่วมวงด้วยอีกต่างหาก
“เอาล่ะเว้ย วันนั้นได้แต่ตาละห้อยมองตามเค้าต้อยๆ วันนี้ได้เดินมาด้วยกันแล้วว่ะ” พอตื่นก็พูดใส่ทันทีจนโยแทบจะถีบให้เพื่อนตกเก้าอี้ ถ้าไม่ติดว่าอุ่นยืนอยู่ด้วยน่ะนะ
“มันนะชมอุ่นน่ารักอย่างนั้นอุ่นน่ารักอย่างนี้ อยากดูแลบ้างล่ะ คิดถึงบ้างล่ะ อยากเจอหน้าทุกวันบ้างล่ะ ฟังจนจะเอียนแล้ว” เวย์เริ่มเผาบ้าง แต่แทนที่จะอาย อีกคนกลับยืดอกรับซะงั้น กลับกลายเป็นว่า มีแต่อุ่นที่เขินเองมากกว่า
“อุ่นหน้าแดงหมดแล้ว พวกมึงเลิกแซวสักที”
“...”
“อ้อ นี่สองคนนี้เพื่อนสนิทผมเอง ไอ้นั่นชื่อยู ส่วนไอ้แก่หลอกเด็กนั่นชื่อเวย์”
“เด็กมันเดินเข้ามาให้กูเองอย่างเต็มใจต่างหาก ไม่ได้หลอกสักหน่อย” เวย์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน โยนผ้าขนหนูของตัวเองที่ตอนแรกเขาจะเอาไปใช้ตอนออกกำลังกายให้เพื่อนเช็ดผม ก่อนจะเดินนำไปยังโรงรถที่อยู่ไม่ไกล
“มึงจะพาอุ่นไปด้วยหรอ”
“เออดิวะ” หันมาตอบเพื่อนเสียงห้วนอย่างกับจะหาเรื่องกัน แต่พอคุยกับอุ่นเท่านั้นแหละ โอ้โห ไอ้โยแม่งใช้เสียงแปดเลยว่ะ
ปกติมันเคยเป็นแบบนี้ที่ไหนล่ะ
“อุ่น เช็ดผมให้หน่อยสิ นะนะนะ”
“อื้อ เดี๋ยวเราเช็ดให้”
อ่อนโยนชนิดที่ว่ามองยังไงก็ไม่ชินอยู่ดี
“โย สายไหมๆๆ”
งานกิจกรรมของโรงเรียนถูกเนรมิตให้เป็นตลาดเล็กๆที่มีบูธขายของต่างๆมากมายให้เลือกซื้อ แถมยังมีนิทรรศการให้ความรู้ต่างๆอีกด้วย เปิดให้คนทั่วไปเข้าชมได้อีกต่างหาก
“เราเอาสีชมพูนะ” อุ่นกระตุกแขนเสื้อบอกขณะที่โยกำลังจะเดินเข้าไปสั่ง ในมือถือขนมอยู่หลายอย่าง
ของอุ่นทั้งนั้น
“เอาสีชมพูไม้นึงครับ” นักเรียนที่ขายสายไหมพยักหน้ารัวเพราะเขินกับคนสองคนตรงหน้าที่ดูท่าทางแล้วไม่ใช่เพื่อนกันแน่ๆ
เซ้นท์เลือดสาววายมันแรง
ชาวเราล่ะอยากจะกรี๊ด !
“ตามใจเก่งมาก”
“เปย์เก่งสุดๆ”
“พี่เวย์ ออกมาอย่าไปขัดความสุขพี่โยสิครับ พี่ยูก็ด้วย”
“โถ่ พวกพี่อยากแซวมันต่ออ่ะ”
“พี่ยู พี่เวย์” นัมเรียกดุๆ คนทั้งคู่ก็รีบวิ่งแจ้นมาหา ปล่อยให้อีกสองคนอยู่ด้วยกันไป เขาน่ะชอบพี่อุ่นมากๆเลย ดูน่ารักจริงๆ ตัวก็เล็กกระจึ๋งนึง ยืนข้างพี่โยยิ่งตัวเล็กไปใหญ่ แถมยิ้มทีนี่โลกสดใสเลยแฮะ
มิน่าแหละ
พี่โยหลงขนาดนั้น
ไม่แปลกเลย
“เพื่อนนายนี่แซวเก่งจังนะ”
“มันไม่เคยเห็นผมโหมดนี้ไง ปกติอ่อนโยนที่ไหน ไม่ใช่ทางเลยแบบนั้นอ่ะ” โยหันมาบอกยิ้มๆ มันคือความจริง เขาไม่เคยเข้าหาใครแบบนี้มาก่อน ถึงจะเคยมีแฟนจริงๆจังๆ แต่นั่นมันก็ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว
“แล้วเด็กๆของนายอ่ะ บอกชอบยังไง”
“ก็คง...คืนนี้ไปด้วยกันมั้ย”
“นายบอกชอบได้ลามกมากเลยโยธา” คนน่าหมั่นไส้หัวเราะร่าจนโดนทุบแขนไปทีสองที ก่อนที่อุ่นหันไปจ่ายเงินหลังจากรับสายไหมจากน้องนักเรียนมาถือไว้ ฉีกเข้าปากคำโต ส่งให้โยกินด้วยกัน แต่ก็โดนปฏิเสธ ยื่นป้อนให้แต่อีกคนก็ยังไม่ยอมกินอยู่ดี จนอุ่นมุ่ยหน้าใส่
“ทำหน้าแบบนี้แล้วเหมือนดื้อขึ้นอีกสิบเท่าเลย รู้ตัวมั้ยครับ” แก้มถูกยืดเล่น จนแว่นเขาไหลลงไปที่ปลายจมูก ดันเข้าที่ก่อนจะดึงมือที่แกล้งตัวเองออกด้วย
“เราเจ็บนะ ห้ามจับแก้มเรา”
“ขออีกข้างนึง”
“โยธา ไม่เล่น มันเจ็บแก้ม” ปากจะห้ามแต่มือก็ไม่ได้ขัดขืนอยู่ดี ปล่อยให้เขาทำอย่างนั้นแม้จะหน้าบึ้งอยู่ก็ตาม
ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเท่าไหร่หรอกนะ
แต่เขารู้สึกว่าอุ่นเองก็มีใจให้เขาอยู่ไม่มากก็น้อย
อย่างน้อยก็รู้สึกได้ว่ายังมี ...
“นายกำลังมองหน้าเราแล้วยิ้มนะตอนนี้อ่ะ”
“ไม่ให้ยิ้มได้ไง ก็อุ่นน่ารัก”
“มั่วชะมัด” คนโดนชมหน้าแดงแข่งกับสายไหมสีหวานในมือที่ถืออยู่ ก้มหน้างุดซ่อนความอายของตัวเองเอาไว้
แต่ต่อให้ปิดยังไงก็ไม่มิดอยู่ดีนั่นแหละ
โยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้ากล้องถ่ายรูป ยกขึ้นมาแล้วเรียกให้คนตัวเล็กหันมามอง แล้วกดชัตเตอร์รัวๆ ทำเอาอุ่นเริ่มโวยวาย เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเลย รูปน่าเกลียดรึเปล่าก็ไม่รู้
“ลบเลยนะ”
โยทำหูทวนลม จับมือให้อุ่นเดินไปด้วยกันอีกครั้งจนอีกคนเลิกคาดคั้นเรื่องรูปไปเอง แถมยังได้ขนมมาอีกตั้งหลายอย่าง พอถึงเวลากลับ ฝนที่ตกมาเกือบทั้งวันก็หยุดลง โยอาสาไปส่งคนตัวเล็กที่หอ เพียงไม่นานก็ถึง อุ่นถอดหมวกกันน็อกคืนแล้วส่งยิ้มบางๆมาให้
“ขอบใจนะ วันนี้เราสนุกมากเลย”
“ไว้วันหลัง จะพาไปเที่ยวอีก ถ้าอุ่นว่าง”
“สัญญานะ”
“สัญญาครับ” นิ้วก้อยถูกยกมาเกี่ยวกันเหมือนเด็กๆ จนคนตัวเล็กหัวเราะออกมาเบาๆ โบกมือลารอจนอีกคนลับสายตาไป เขาก็พาตัวเองไปยังร้านสะดวกซื้อใกล้ๆเพื่อหาอะไรกิน เพราะนี่ก็เย็นแล้ว จะให้ข้ามไปกินอีกฝั่ง รถก็เยอะ ขี้เกียจน่ะ
เมื่อถึงห้อง กระเป๋าสะพายก็ถูกวางลงบนเตียงเบาๆ โน๊ตบุ๊กถูกเปิดขึ้น อุ่นจึงย้ายเอาตัวเองไปกินข้าวหน้าโต๊ะคอมแทนการนั่งกินที่พื้น มือสวยเลื่อนเล่นเฟสบุ๊คไปเรื่อยเปื่อย ข้าวพร่องเกินไปเกือบหมดถ้วยแล้ว แต่เขาก็ยังไม่อิ่มอยู่ดี
เลยซื้อมา 2 กล่องไง ...
แจ้งเตือนสีแดงที่ปุ่มเพื่อนเด้งขึ้น ทำเอาเขาแปลกใจ ใครแอดเขามา ปกติไม่ได้ให้เฟสใครนี่นานอกจากคนที่รู้จักส่วนมากก็คนในสาขา หรือว่าใครสมัครเฟสใหม่อีกเนี่ย
Y_thaa ต้องการเป็นเพื่อนกับคุณ
โยธานี่เอง เพื่อนตัวโตต่างคณะคนนั้น
มือสวยกดรับไปเมื่อแกะข้าวกล่องกล่องที่ 2 เสร็จ แจ้งเตือนก็ดังขึ้นทันที
อะไรอีกล่ะเนี่ย
Y_thaa
ได้โพสต์รูปภาพหน้าไทม์ไลน์ของคุณ
แมวดื้อกินสายไหม ♡
นั่นรูปเขาที่โยถ่ายวันนี้นี่นา หน้าเอ๋อชะมัด กล้าเอาลงได้ไงเนี่ย
Oun_up10 : โยธา เราจะลบเพื่อนนาย
รอเพียงไม่นาน ก็มีคอมเมนต์ตอบกลับมา
Y_thaa : เสียใจนะครับ ร้องไห้แล้วเนี่ย TTTTTT
Oun_up10 : ไอ้บ้า
สุดท้ายก็นั่งยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวเมื่อกำลังนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆในวันนี้ที่เกิดขึ้น ความคิดด้านลบที่เคยมองอีกคนก็เปลี่ยนไปทีละนิด
ยอมรับแล้วล่ะ
เขาเริ่มจะชอบโยขึ้นมาจริงๆซะแล้วสิ
:)
Y_thaa
แมวดื้อกินสายไหม ♡
356 LIKE 67 COMMENT
#ร่างกายต้องการอบอุ่น
Talk:
น้องเริ่มเปิดใจให้เธอแล้วโยธา !! ;-;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น