#ร่างกายต้องการอบอุ่น (YOSEOK)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่สาม

3

เวย์ยืนมองคนตัวเล็กที่นอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มผืนหน้ากอดก่ายตุ๊กตาโอลาฟของตัวเองจนแทบจะสิง ใบหน้าขาวใสกำลังหลับอย่างสบายใจ แม้จะอยากให้นัมแฟนเด็กของตัวเองพักผ่อนอีกซักหน่อยแต่นี่ก็ 7 โมงแล้ว เดี๋ยวจะสายเอา

“ตื่นได้แล้วครับ” ไล้จมูกไปตามกรอบหน้าเด็กขี้เซาก่อนจะกดริมฝีปากไปที่แก้มคนตัวเล็กแรงๆ และมันก็ได้ผลเมื่ออีกคนยอมลืมตาตื่นขึ้นมา

“พี่เวย์อย่ากวน ขอนอนต่อ 5 นาที” นัมยังคงงอแง ผลักหน้าเขาออกห่างและหลับตาลงดังเดิม

“จะสายแล้ว เดี๋ยวกินข้าวเช้าไม่ทัน”

“...” เงียบ ไร้สัญญาณตอบรับ

“ตื่นได้แล้วนัม ไม่ให้นอนแล้ว” อุ้มคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ยังซุกตัวเข้ากับอกเขาจนได้ ถูหัวอ้อนไปมาเป็นลูกแมวอีกต่างหาก

อดใจไว้ไอ้เวย์

น้องยังไม่ 18 ทำไปมีแต่คุกกับคุก

“ทำไมดื้อจังวันนี้ หื้ม”

“อุ้มพาไปแปรงฟันหน่อย” นัมบอกเสียงอ้อนจนคนเป็นพี่ต้องยอมแพ้ อุ้มเจ้าเด็กขี้เซาวางเคาน์เตอร์หน้ากระจก บีบยาสีฟันให้ด้วย จนได้รอยยิ้มหวานๆรับยามเช้าๆเป็นรางวัล

ใครจะคิดว่าคนที่รุ่นน้องปี 1 เกือบทั้งคณะกลัวเพราะเสียงและหน้าตาที่ดูโหดๆนี่แถมยังพ่วงตำแหน่งหนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆของมหาวิทยาลัยติด 10 อันดับอย่างเวย์ จะมายืนแปรงฟันให้ไอ้แฟนเด็กมัธยมปลายอย่างอ่อนโยนเป็นพ่อไมโครเวฟอย่างนี้

ใครจะคิด

เขาเองยังนึกไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะมาเป็นแบบนี้

หลงเด็ก ใช้คำนี้ก็ไม่น่าจะผิดเท่าไหร่ไหร่

“ห้ามนั่งหลับ 10 นาทีต้องเสร็จ จะได้รีบมากินข้าวเช้า เข้าใจมั้ย” หลังจากแปรงฟันให้น้องเสร็จ เขาก็เริ่มสั่งเพราะถ้าไม่ดุอีกคนจะไม่ยอมทำตามแน่ๆ

“สั่งเป็นพ่อนัมเลยนะพี่เวย์”

“ก็เป็นพ่อมั้ยล่ะ พ่อทูนหัวไง”

“ไอ้บ้า ออกไปเลยไป” คนเด็กกว่าผลักเขาออกมาแล้วรีบปิดประตูที่คงซ่อนหน้าแดงๆนั่นของตัวเองไว้

ได้แต่ยืนยิ้มเหมือนคนเป็นบ้าอยู่คนเดียว

ทำไมแฟนตัวเองน่ารักขนาดนี้กันนะ

เพียงไม่นานคนตัวเล็กก็อาบน้ำเสร็จ ชุดนักเรียนของเขาถูกรีดและเตรียมไว้ให้อย่างเรียบร้อย รองเท้าก็ถูกถักเชือกให้ใหม่ กระเป๋าสะพายและกระเป๋าถือถูกวางไว้แถมยังจัดตารางเรียนสำหรับวันนี้ไว้ให้ด้วย

พี่เวย์ทำให้ทั้งนั้น

แต่งตัวเสร็จ ถือกระเป๋าออกมาก็เจอแฟนตัวเองที่ยืนวุ่นอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัว ค่อยๆย่องเบาๆไปกอดเล่นเอาเวย์ร้องดังลั่นด้วยความตกใจ

“เชี่ย !! แม่งเล่นอะไรวะนัม”

“พี่เวย์พูดไม่เพราะเลยครับ” คนเป็นพี่จัดการตีปากตัวเองดังแปะ แปะเป็นบทลงโทษตามคำสั่งที่เผลอสบถคำหยาบออกไปให้น้องได้ยิน จัดการเอากล่องพลาสติกใสที่ใส่แซนด์วิชสามสี่อันใส่กระเป๋าถือให้แฟนเด็กไปกินกับเพื่อนที่โรงเรียน ส่วนอีกอันก็ส่งให้นัมถือกินรองท้องไปก่อน เพราะตอนนี้ก็สายแล้ว เดี๋ยวไปเข้าแถวไม่ทัน

รถออดี้สีดำขลับจอดที่บริเวณรั้วโรงเรียนให้นัมลง โดยที่ไม่ลืมให้กำลังใจเล็กๆน้อยๆ กดริมฝีปากลงไปที่หน้าผากน้องก่อนจะแตะเบาๆที่ปากเล็กๆสีพีชนั่นด้วย

“ตั้งใจเรียนนะครับ เดี๋ยวพี่มารับ”

“พี่เวย์เหมือนกันนะ”

นัมลงจากรถไป โบกมือให้แล้วเดินเข้าโรงเรียนไป หน้ายังคงขึ้นสีระเรื่อเพราะสัมผัสนั่นที่ทำยังไงก็เขาเองไม่ชินสักที

กลัวจะบ้าตายเพราะแฟนตัวเองเข้าสักวัน

พี่เวย์อ่อนโยนเกินไปแล้ว

“หมู 4 ข้าวเหนียว 2 ครับ”

“เดี๋ยวป้าเอาปิ้งใหม่ให้ รีบมั้ยลูก”

“ไม่รีบครับ”

ร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งเจ้าประจำของเด็กหลายๆคนวันนี้คนน้อยกว่าทุกวัน อาจจะเพราะยังคงเช้าอยู่ อุ่นเปิดชีทในมือขึ้นอ่านขณะที่รอหมูปิ้งของเขา วันนี้มีควิซวิชาหลักของเอก อยากจะรีบไปอ่านหนังสือรอสอบตอนจบคาบวิชาภาษาอังกฤษ ก็เลยรีบมา

“หมู 6 ข้าวเหนียว 3 ครับป้าปู”

“น้องโยกินเยอะตลอดเลยนะเรา” ชื่อคนมาใหม่ทำให้คนตัวเล็กหันไปมอง โยยืนกดโทรศัพท์อยู่ไม่เห็นว่าเขายืนอยู่ตรงนี้ ผมที่ไม่เป็นทรงแถมยังถือของพะรุงพะรัง แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อยอีกต่างหาก

เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ดุหรอกโยธา

“พี่โยยยยย คิดถึงจังเลยครับ” เด็กปีหนึ่งหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาเกาะแขนอีกคนที่ดูท่าตอนนี้สีหน้าบ่งบอกว่ารำคาญสุดฤทธิ์

“นี่มึงรู้จักกูด้วยหรอ”

“ทำไมพูดงี้ล่ะครับ วันนั้นเรายังสนุกด้วยกันจนเช้าอยู่เลย”

“หมูปิ้ง 4 ไม้ได้แล้วนะลูก”

“ของผมครับ” โยหันไปมองตามเสียง พอเห็นหน้าอุ่นเขาก็แทบจะเหวอทันที ก็ไอ้เด็กข้างๆแม่งพูดออกมาขนาดนั้น อุตส่าห์ทำคะแนนไปเมื่อวานช่วยจัดหนังสือจนเย็นแถมยังตีเนียนได้แวะไปส่งอีก ตอนนี้จะโดนหักแล้วหรอวะเนี่ย

ชิบผายแล้วมั้ยล่ะ

โยรีบจ่ายเงินและรับถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งของตัวเองก่อนจะวิ่งไปเดินข้างๆคนที่เดินไปได้ไม่ไกล ทิ้งเด็กหนุ่มคนนั้นไว้แบบไม่คิดจะเหลียวแลกันเลยสักนิด

“สวัสดีตอนเช้านะอุ่น” โยทักก่อน อีกคนไม่ได้หันมามองเขา ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาด้วยซ้ำ แค่ขยับแว่นให้เข้าที่กว่าเดิมแค่นั้น

“แฟนนายหรอ น่ารักดีนี่” เงียบไปหลายนาทีอุ่นก็หาเสียงตัวเองเจอ คนตัวเล็กเดินช้าลงเพราะกำลังหยิบหมูปิ้งขึ้นมากินด้วย

“เปล่า แค่รุ่นน้องน่ะ” โยจับให้สลับที่กับเขา แล้วลงไปเดินติดถนนแทน อุ่นจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องเสาและรถที่ผ่านไปมา เผื่อจะกินข้าวสบายใจขึ้น

“งั้นที่อยู่ด้วยกันจนเช้า คงแค่นั่งจับมือกันเฉยๆล่ะมั้ง ใช่มั้ย” คำพูดนั้นทำเอาอีกคนสะอึกไปไม่เป็นกับความประชดประชันนั่น ซึ่งมันก็จริง

เขาไม่ได้นั่งจับมือกับใครใสๆจนเช้าแน่

“บอกแล้วว่านายไม่ใช่ไทป์เรา เผอิญว่าไม่ชอบคนเจ้าชู้”

“ตอนนี้ยังไม่มีแฟน คนเราก็มีสิทธิเลือกไงครับ ไม่ใช่ว่าจะหยุดไม่ได้ซักหน่อย” โยเถียงกลับ เขาจริงจังเรื่องจีบอุ่นจริงๆนะ ไม่เคยมองใครครั้งเดียวก็รู้สึกตกหลุมรักแบบนี้มาก่อน เรื่องอย่างว่าไม่มีในหัวเลยสักนิด

แปลกใจตัวเองเหมือนกัน

ไม่ใช่อยากได้แต่เขาอยากรัก

และอยากถูกอุ่นรักด้วย

“นายหยุดได้งั้นสิ” อุ่นยิ้มให้ เป็นแค่ยิ้มบางๆไม่ได้กว้างแต่โคตรจะน่ารักที่สุดเท่าที่เคยเห็นใครทุกคนบนโลกยิ้มเลย

“ถ้าอุ่นบอก ผมทำให้ได้อยู่แล้ว” รับปากไปทั้งอย่างนั้น จบประโยคก็ได้รอยยิ้มกว้างๆมาให้ใจกระตุกเล่นๆ

อุ่นแม่งคือศูนย์รวมความน่ารักของโลกใบนี้ชัดๆ

“งั้นเลิกซะนะ เราจะคอยดู” มือเล็กเอื้อมมาลูบหัวอีกคนเบาๆแถมยังหันมายิ้มหวานให้ด้วย ก่อนจะผละออกแล้วรีบเดินไปยังตึกข้างหน้าอย่างรวดเร็ว การกระทำนั้นทำเอาสองขาที่เดินค่อยๆหยุดนิ่งอยู่กับที่ ตอนนี้เขาเหมือนมีหางพวงใหญ่กับหูสองข้างงอกออกมาเลย ยอมเป็นเจ้าหมาให้อุ่นลูบหัวไปจนตายเลยก็ได้

เมื่อกี้อุ่นแม่งโคตรของโคตรน่ารัก

กินยาแก้แพ้สิบแผงยังแพ้ต่อความน่ารักของอุ่นเลย

จะบ้าตาย

“มึงทำไรเนี่ยโย ไอ้สัดกูเห็นแม่งนั่งยิ้มคุยแต่โทรศัพท์ตั้งแต่เที่ยงละ”

“โทรบอกเลิกเด็ก” ว่าแล้วก็เลิกสนใจเพื่อนสนิทที่ทำหน้าไม่เข้าใจอยู่อย่างนั้นแล้วกดหาสายต่อไปเพื่อบอกประโยคเดียวกัน

“พี่ว่าเราเลิกติดต่อกันตั้งแต่วันนี้เลยนะ พี่กำลังจะมีแฟน”

#ร่างกายต้องการอบอุ่น

Talk:

เปิดตัวคู่รองแล้วววว พี่เวย์กับน้องจินอู เราเองก็ชอบคู่นี้มากๆ พยายามจะมองเป็นพ่อลูกแต่มันไม่ใช่ มองไม่ได้อ่ะ แง้ ;;-;;

ส่วนมีคนถามพี่ซึ้งคือใคร เค้าคือพี่หมูผัดเผ็ดของข้าวสวยหุงใหม่คิมโยฮัน โจซึงยอนเองจ้า5555555555

ส่วนพี่คิมอันนี้เราไม่ได้วางตัวละครไว้ เพราะกะจะให้มาแค่นั้นก็หายไป แต่ถ้าให้นึกถึงคนที่หล่อและดูดีที่สุดก็คงจะเป็น คิมโยฮันนั่นแหละค่ะ (อวยลูกชายสุดชีวิต5555)

ฝากคอมเม้นและติดตามกันด้วยน้าาาา ♡´･ᴗ･`♡