ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่สิบ
10
ในที่สุดก็มาถึงสถานบันเทิงที่นัดกันไว้ อุ่นลงจากรถ กำลังจะถอดหมวกกันน็อกแต่ก็โดนอีกคนจับถอดให้เองเสร็จสรรพ ผมยุ่งๆของโยถูกเสยไปด้านหลังก่อนจะจูงมืออุ่นเดินเข้าไปด้วยกัน ระหว่างทางก็มีแต่สายตาที่จับจ้องมาเต็มไปหมด
เหมือนจะคิดไปเอง
แต่คนพวกนั้นกำลังมองมาที่พวกเขาจริงๆ
“ไม่ต้องไปสนใจหรอก” โยที่เหมือนจะรู้ตัว ว่าคนข้างๆกำลังกลัวคนพวกนี้ที่จ้องจนรู้สึกอึดอัด มือที่จับถูกปล่อยแล้วเปลี่ยนมาโอบไหล่ให้คนตัวเล็กมาอยู่ในอ้อมแขนตัวเองแทน
รู้สึกปลอดภัย
อุ่นใจเมื่อโยอยู่ข้างๆ
ดีชะมัด
“พี่อุ่นมาแล้ววว” น้องนัมโบกมือเรียกให้เขาทั้งคู่เดินไปนั่งที่โต๊ะ คนเด็กกว่ามีป้ายพนักงานห้อยคอไว้ เพราะเผื่อแจ็คพ็อตตำรวจลง จะได้แกล้งทำท่าทีได้ถูก
“แผนนี้อีกแล้วว่ะ ฮ่าๆๆ” โยหัวเราะเมื่อเรื่องในอดีตเข้ามาเป็นฉากๆ พวกเขาเคยใช้แผนนี้ตอนม.ปลาย วัยกำลังคึกคะนอง อยากเหล้าอยากเบียร์ แรกๆก็วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน แต่หลังๆทำเนียนตักน้ำแข็งเป็นเด็กเสิร์ฟแม่งเลย
ตัวต้นคิด ก็ไอ้ยูมันล่ะครับ
จังไรไม่มีใครเกิน
“เดี๋ยวอุ่นนั่งกับน้องไปก่อนนะ ผมไปหาพวกรุ่นพี่ก่อน”
“อื้อ” ว่าแล้วก็เดินไปโต๊ะใกล้ๆที่พอจะมองเห็นในสายตา กลุ่มนักกีฬาเทควันโด้กลุ่มใหญ่กำลังดื่มกันอย่างสนุกสนาน ยิ่งหัวหอกของงานไปถึง ก็โดนประเคนแก้วเหล้าให้กันเป็นว่าเล่น
“อุ่นดื่มมั้ย หรือจะเอาเป็นเบียร์แบบนัม” เวย์ถามขึ้น คนตัวเล็กลังเลก่อนจะเลือกเบียร์แล้วกัน เขาไม่กล้าพอที่จะกระดกเหล้าแบบที่โยทำแน่ๆ รายนั้นคงจะคอแข็งพอสมควร
“ยูไปไหนซะล่ะ” เขาถามขึ้นเมื่อเห็นแต่เวย์ ไม่เห็นเพื่อนสนิทอีกคน จนต้องร้องอ้อซะเสียงยาว เมื่อเวย์ชี้ไปอีกฝั่ง เพราะคนที่ถามถึงตอนนี้ไปดิ้นพล่านๆออกสเตปโชว์ลวดลายที่หน้าเวทีแล้ว
“พี่เวย์ขออีกแก้วๆ” นัมที่ดูเหมือนจะชอบก็กระตุกชายเสื้อคนข้างๆรินให้ตัวเองอีก จนเวย์ต้องส่งสายตาดุๆแต่ก็ยอมเมื่อทนสายตาอ้อนของแฟนเด็กไม่ไหว
“เดี๋ยวก็เมาหรอก อย่าซ่า”
“เมาก็มีพี่เวย์แบกกลับไง ฮ่าๆๆ” น้องซบลงกับไหล่กว้างๆ ยกแก้วขึ้นดื่ม ก่อนจะขอออกไปเต้นกับยู ซึ่งเวย์ก็อนุญาต ไม่ได้ห้ามอะไร ทั้งโต๊ะเลยเหลือเขากับอุ่นสองคนที่ยังนั่งเฝ้าอยู่
แก้วอุ่นถูกดื่มไปแค่ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
อีกคนมองไปยังฝั่งโต๊ะของโย สายตาเหมือนจะสั่นไหวไปนิดๆ ก่อนจะหลบหน้า หันไปด้านอื่นแทน เมื่อเห็นโยกำลังยิ้มหวานยกแก้วชนกับคนข้างๆซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้ หัวเราะเอียงคอคุยกันอย่างสนุกสนาน
ใช่ไง
อยู่กับเขามันน่าเบื่อ
ชวนคุยก็ไม่เก่ง หน้าตาไม่สดใสยิ้มแย้มอารมณ์ดีเลยสักนิด
ไม่เหมือนอีกคน ...
“อย่าเพิ่งคิดไปเองสิอุ่น” เวย์พูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ฝั่งนั้นอีกรอบ เขารู้ว่าคนตรงหน้าคิดมากเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของเพื่อนเขา อุ่นหันมามองด้วยสีหน้านิ่งๆที่เดาอารมณ์ได้ยากยิ่งกว่าอะไร ก่อนจะเหลือบสายตาไปด้านเดิมที่เขาหนีมา
นายจะให้เราดูอะไรอีกล่ะเวย์
แต่พอหันไปมองอีกครั้ง โยก็ยังคงหัวเราะคุยกันอย่างสนุกสนานกับคนๆเดิม แต่ทว่า...
คนนั้นกลับอยู่บนตักของรุ่นพี่ซักคนในชมรม
“โพเป็นแฟนพี่ซัน ไอ้หล่อๆที่ปากเสียๆชอบแซวอุ่นน่ะ”
อย่างงี้นี่เอง
เมื่อเห็นอุ่นยิ้มบางๆออกมาให้ เวย์เองก็เริ่มสบายใจ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม สายตายังคงจ้องไปที่ไอ้เด็กข้างๆเพื่อนสนิทตัวเองที่เต้นท่ากวนบาทาซะจนอยากลากกลับมานั่ง เพราะกลัวจะโดนขวดฟาดหัวเข้าสักที
“เราไม่เคยเห็นไอ้โยมันเป็นแบบนี้มาก่อนจริงๆนะ ถามอย่างนึงเหอะ”
“...”
“อุ่นทำเสน่ห์ เล่นของใส่เพื่อนเราป่ะเนี่ย”
“บ้าหรอ” คนตัวเล็กหัวเราะเมื่อเวย์เริ่มพูดเพ้อเจ้อ แต่อีกคนกลับไม่ขำเพราะเขาคิดแบบนั้นจริงๆ ก็ไอ้โยแม่งหลงอุ่นหน้ามืดตามัวขนาดนั้น ใครไม่คิดบ้างล่ะ
เช้าก็จะไปหาอุ่น
เย็นก็จะไปเฝ้าอุ่น
“จริงๆนะเว้ย รู้ใช่ป่ะว่ามันบอกเลิกเด็กทุกคนของมันภายในวันเดียว เพราะอุ่นบอกไม่ชอบคนเจ้าชู้”
“รู้ดิ”
“แฟนคนก่อน มันยังไม่ยอมขนาดนี้เลย บอกเคล็ดลับมานะอุ่น” อีกคนย้ายมานั่งข้างๆ ทำหน้าตาจริงจังจนเขาเริ่มหัวเราะออกมา เพราะกลั้นขำไม่ไหว
อะไรของนายเนี่ย
“เราไม่มีจริงๆเวย์”
“ขอร้องล่ะ จะเอาไปใช้กับนัม มันดื้อ พูดไม่ฟังบอกก็ยาก อยากจับตีสักทีแต่น้องยังไม่สิบแปดเดี๋ยวติดคุก”
รู้เลยนะว่านายจะตีน้องแบบไหนอ่ะเวย์
นิสัยไม่ดี ...
อุ่นตอบปฏิเสธไปหลายรอบจนเวย์ต้องยอมแพ้ไปเอง ชวนอุ่นคุยไปเรื่อยเปื่อยจนแก้วที่สามหมดลง คนที่ไม่ค่อยได้แตะแอลกอฮอล์เท่าไหร่ ตัวก็เริ่มโงนเงน ทรงตัวแทบไม่ไหว ส่วนอีกคน รายนั้นยังสบายๆเพราะเบียร์เพิ่งจะหมดแค่สองขวด นัมกับยูเดินไปคุยกับโยที่โต๊ะฝั่งนั้นตั้งนานสองนานแล้วก็ยังไม่ยอมมาสักที
“เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก เริ่มเบลอจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เลยหลับพักสายตาซักหน่อย จู่ๆที่นั่งข้างๆก็ถูกนั่งลง เขาที่นึกว่าเป็นโยเลยเอนไปซบเพราะเริ่มจะหนักหัวขึ้นทุกที
ลาขาดเลย
ไม่อยากดื่มอีกแล้ว
“นั่งคนเดียวงี้ก็เหงาแย่เลยนะครับ” คนที่เขาคิดว่าเป็นโยพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่อให้เมายังไงเขาก็ยังจำได้ว่าไม่ใช่ รีบผละออกและเขยิบถอยห่างทันที
“ซบต่อก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก”
“...” อุ่นไม่ได้คุยด้วย พยายามหันหน้าหนี นึกโทษตัวเองในใจที่ไปซบใครก็ไม่รู้มั่วซั่ว บ้าจริงๆ กำลังจะลุกไปนั่งอีกฝั่ง แขนก็โดนรั้งให้กลับลงไปนั่งที่เดิม แต่ไม่ใช่ที่เบาะข้างๆ
แต่กลับเป็นที่ตักของอีกคนแทน
“ผมชื่อภูมินะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย เพิ่งเคยมาหรอ” เอวถูกแขนโอบรัดไว้ไม่ให้ลุกไปไหนได้ ปกติก็ไม่มีแรงอยู่แล้ว แต่นี่ยิ่งมึนๆอยู่ด้วย
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหนื่อย
จะร้องให้คนมาช่วย เสียงดนตรีก็ดังขนาดนี้ ร้องให้ตายก็ไม่มีใครได้ยิน
“ปล่อย”
“ดื่มด้วยกันก่อนสิถ้างั้น เดี๋ยวผมรีบปล่อยเลย” แก้วเล็กๆถูกดันมาให้พร้อมกับข้อเสนอที่เขาไม่ไว้ใจ และเหมือนอีกคนจะรู้เลยยกแก้วนั้นดื่มให้ ก่อนจะรินเหล้าที่อยู่บนโต๊ะแทน
“ดื่มดิ เดี๋ยวปล่อยเลยเนี่ย”
“...” อุ่นเริ่มพะอืดพะอมเต็มทน เขาไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้ว ขืนดื่มเข้าไปอ้วกแน่ๆ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว
โยธา นายอยู่ไหน
เราจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ
“นะครับคนสวย แก้วเดียวเอง” อีกคนยังคะยั้นคะยอไม่เลิก มืออีกข้างกอดเขาให้จมอกมากกว่าเดิม และแล้วดวงตาใสๆก็เริ่มคลอไปด้วยน้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ
จะไม่ไหวแล้ว
“กูดื่มเอง” แก้วในมือถูกยกรวดเดียวหมด ฉุดให้คนตัวเล็กมาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งสีหน้างงอยู่ด้วยสายตาคาดโทษ ซันเดินเข้ามาจับแขนรุ่นน้องไว้เมื่อเห็นว่าถ้าไม่ห้ามต้องมีมวยให้ดูกลางร้านแน่ๆ
“ฟ...แฟนพี่หรอครับ”
“เออ เค้ามากับกู” แทบจะรีบลุกขึ้นไปโต๊ะตัวเองทันทีเมื่อชะตาหัวเกือบขาด เพราะตัวเองดันไปยุ่งกับคนของนักเทควันโด้ของมหาลัย
ตอนแรกนึกว่าเด็กพี่เวย์นี่หว่า
ไม่ค่อยเห็นพี่โยกลับไปโต๊ะเลย
เกือบซวยแล้วกู !
“ไม่เป็นไรแล้วๆ” แรงสั่นไหวเล็กๆจากร่างทำให้รู้ว่าอุ่นกำลังร้องไห้ แขนสองข้างกอดเอวเขาแน่น ซุกหน้าลงกับอกก่อนจะปล่อยโฮออกมา
คงจะกลัวมากจริงๆแหละ
“มึงอยู่กับน้องเถอะ กูบอกโค้ชให้เอง เดี๋ยวลากแกกลับให้จะได้ไม่วุ่นวายมึง” พี่ซันบอก เพราะโค้ชที่เอาแต่รั้งไอ้โยไว้เลยไม่ได้มานั่งกับอุ่นซักที เห็นมันมองแล้วมองอีก ได้แต่สงสาร จะเรียกอุ่นไปนั่งด้วย อีกคนก็เกรงใจเพราะไม่สนิทกับใครเลยสักคน
จนกลายมาเป็นแบบนี้
ซวยจริงๆ
“โย ฮึกกก... โยธา” เสียงเรียกพึมพำจากคนตัวเล็กทำให้เขาต้องกอดและลูบหัวปลอบให้ใจเย็นลง โต๊ะกลุ่มนั้นลุกออกจากร้านไปแล้ว คงจะเพราะกลัวรุ่นพี่อย่างเขา
“ไม่เป็นไรแล้วครับ ผมอยู่นี่ๆ” พวกเพื่อนที่มาถึงได้แต่ยืนงงว่าทำไมเขาสองคนถึงได้กอดกันกลมขนาดนี้ ข้างๆเวย์ก็มีน้องนัมที่เมาคอพับอยู่ข้างๆ เนื้อตัวเปียกปอนกันทั้งคู่
ไปเข้าห้องหรือไปทำอะไรวะ
“อุ่นเป็นไรวะ” ยูถามขึ้นเพราะดูท่าทางแล้ว ไม่ใช่กอดเพราะแสดงความรักใคร่กันแน่ๆ หน้าตาไอ้โยถึงได้หงุดหงิด ไม่รับบุญสุดๆ
“เดี๋ยวค่อยเล่าละกัน กูจะพาอุ่นกลับ”
“ไม่อาววววว พี่อุ่นต้องอยู่กับนัมก่อนนน” เด็กดื้อหูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อพี่อุ่น สะบัดเวย์ให้ออกห่าง เดินโซเซจะมาหาพวกเขา จนต้องจับไว้เพราะกลัวน้องล้ม
“กูจะบ้าตายกับนัม ถ้าไม่ยืนนิ่งๆพี่จะทิ้งไว้ที่นี่แล้วนะ !” เวย์พูดเพราะอารมณ์เสีย เขาเป็นห่วงที่น้องเอาแต่เดินไปเดินมา ในห้องน้ำก็ล้ม ไม่รู้ว่าเข่าเขียวรึเปล่า ไม่มีสติจนนึกเป็นห่วงไปหมด
อุตส่าห์บอกว่าอย่าดื่มเยอะ สัญญาไว้ซะดิบดี
ดื้อจริงๆเด็กคนนี้
“ไม่เอา ! พี่เวย์ พี่เวย์อย่าทิ้งน้อง !! ไม่ให้ทิ้งนะ ฮือออออ” สุดท้ายเวย์ก็อุ้มแฟนเด็กของตัวเองขึ้นหลังอย่างหมดความอดทน ตีก้นคนดื้อไปทีสองทีแล้วขู่ว่าถ้าไม่เงียบจะทิ้งจริงๆ ซึ่งมันก็ได้ผล
ชอบให้ใช้ความรุนแรง
“งั้นกลับหมดนี่แหละกูว่า นัมก็ไม่ไหวหรอก”
“อืม” อุ่นผละออกจากอกของโย เมื่อได้ยินอีกคนบอกว่ากำลังจะกลับ แว่นถูกถอดแล้วเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยนจนอุ่นโผเข้ากอดซุกหน้าลงกับอกอีกรอบ
ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่าอะไร
เขาถึงได้รู้สึกอยากกอดโยขนาดนี้
ไม่อยากปล่อยเลย
“มึงจะมานอนหอกูมั้ย จะได้เอากุญแจไว้ให้” ยูกำลังจะแกะกุญแจส่งให้ แต่เสียงตอบกลับมาก็ทำให้เขาต้องเก็บกุญแจไว้ดังเดิม
“ไม่ต้อง เดี๋ยววันนี้กูนอนกับอุ่น”
#ร่างกายต้องการอบอุ่น
Talk:
แม่!!!! ไอ้โยไม่กากแล้วนะแม่
อีกนิดนึง ใกล้ละ ใครรอสีนรอพรอ่ะ ._.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น